

De perfecte kattenbak bestaat toch niet?

Van het kartonnen fort tot de hoogwaardige troon: mijn katten hebben zich een weg gegraven door het assortiment kattenbakken - en uiteindelijk bleef ik met enige ontevredenheid achter.
Nood om te lachen? Kijk dan eens naar mijn eerste kattenbak - een constructie van een klasse apart:

Een paar maanden geleden heb ik de kartonnen wanden geplaatst om het graven van mijn katachtige bouwvakkers tegen te gaan. Want telkens als Jasper en Joy in de doos stappen, lijkt het alsof ze zich een weg willen graven van Zürich naar Australië.
Als het diepe boren klaar is, spugen ze als hydraulische sloophamers uit de doos en laten het kattenbakvulling regenen. Noch een kattenbakmat noch kartonnen barrières konden voorkomen dat mijn flat gepaneerd werd.
En zo begon mijn zoektocht naar de perfecte kattenbak*.
(*Optimaal, elke kat heeft zijn eigen kattenbak. De mijne gebruikte echter vanaf het begin dezelfde - ondanks dat ik de keuze had)
Niet-geautomatiseerd: Alle begin is moeilijk
Het is het begin van het jaar. «De bak moet naar», besluit ik en ga op zoek naar een kattenbak met een hoge rand.
Hoge wanden: geen allround goede oplossing
Ik vind wat ik zoek met Simao van Trixie met XXL wanden. Jasper en Joy nemen de nieuwe, zeer ruime kist meteen aan. En ik vind het ook leuk, want hij is makkelijk schoon te maken. Totdat ik me realiseer dat de opening aan de voorkant te groot is. Bij het graven vliegt er zelfs kattenbakvulling over de kattenbakmat.


Verticale uitvoer: «bijwerkingen» inbegrepen
Dus ik probeer een nieuwe aanpak: een loo die alleen aan de bovenkant open is. Deze vind ik in de Hop In van Savic. Ik plaats hem tegen de muur zodat het langere deel om op te staan naar voren is gericht en (hopelijk!) zwerfvuil opvangt. Jasper trekt zich daar niet veel van aan. Hij klimt er aan de zijkant uit en laat een artistiek kattenbakkunstwerk achter op de vloer - vlak naast de kattenbakmat. Ik rol geërgerd met mijn ogen als ik weer eens de deksel open moet doen om het toilet schoon te maken.
Onder de motorkap: geen naadloze oplossing
Er zit voor mij nog maar één ding op: een gesloten kattenbak. Hoewel veel kattenexperts niet aanraden omdat het binnen te sterk ruikt voor katten en ze hun omgeving niet kunnen observeren, wil ik het toch proberen. Mijn twee toiletkunstenaars zijn tenslotte niet kieskeurig als het om toiletten gaat.
Ik kies voor de Curver stijl. De reden: ik kan de lade er eenvoudig uittrekken om hem schoon te maken. Tegelijkertijd fungeert het voorste gedeelte als een opstapje om me te helpen uitstappen. Mijn hoop is dat er op deze manier afval van mijn poten valt.
Er komt niets van in huis. De lade is te kort. Zodra ik hem eruit trek zodat mijn katten op de trap kunnen staan, is er een gat aan de achterkant. Daar valt niet alleen kattenbakvulling in als Joy weer als een wereldkampioen graaft, maar ook af en toe een plens urine. Het systeem is absoluut niet tot in de puntjes doordacht.
Alles in de bak: te ruimteverslindend
Ik vraag me af of een kattenbakkast de oplossing is? Mijn kattenhonden zouden zich in het ene deel kunnen ontlasten en hun poten in het andere afvegen voordat ze naar buiten komen. En de geur zou ook binnen blijven. Nee, geen kans. Daar heb ik de ruimte niet voor.
Ik ben gefrustreerd. Na meer dan een maand handenarbeid word ik het steeds meer zat om zelf de uitwerpselen van mijn katten uit de kattenbak te vissen. Het is allesbehalve meditatief. Zelfs niet als ik met mijn ogen knijp en doe alsof ik goud aan het wassen ben.
Maar zou je liever zelf schoonmaken?
Goud is een goed trefwoord. «Misschien moet ik wat meer geld uitgeven aan een zelfreinigende kattenbak», denk ik bij mezelf terwijl ik lees over de producttesten van mijn collega's Lorenz Keller en Jonas Rudin. Maar 500 tot 800 frank (Nest-Robot 4) is al een krankzinnig bedrag ...
De draaiende bal: een vuilfrees
Ik doe wat onderzoek en zie dat er ook iets is in het middenprijssegment: de ruimtebesparende ScoopFree SmartSpin van PetSafe. Omdat hij helemaal gesloten is - afgezien van een kleine opening aan de voorkant - en op hoge poten staat, hoop ik op minder gemorste kattenbakvulling. Misschien valt het van de pootjes op de kattenbakmat als je er van grotere hoogte uitspringt. Spoiler alert: dat doet het niet.
Het in elkaar zetten van de vele losse onderdelen is ook een uitdaging. Daarna gaat er echter een nieuwe wereld voor me open: ik hoef de toiletlade maar om de drie tot vier dagen te legen. In het begin weet ik niet eens wat ik met al mijn vrije tijd moet doen.

Dan vallen me de bruine krassen op de onpraktisch ruwe muren op. En: de geur. Er is één nadeel aan het minder vaak schoonmaken van de kattenbak: Wat langer blijft, stinkt ook meer. En helaas is er een vrij brede spleet zonder afdichting tussen de draaiende bal en de kattenbak. Niet alleen komt de stank door deze spleet naar buiten, maar er komen ook vliegen in. Na twee dagen ontdek ik schattige larven (nee, niet het soort dat katten teistert) tussen de hoopjes uitwerpselen. Kokhalzen!


PetSafe Ecom Smartspin Automatische Kattenbakrobot - (72984917986)
Zelfreinigende kattenbak
«Dit meen je niet!» Ik snuif terwijl ik de rommel opruim. Er zit een worm in mijn kattenbak. Letterlijk. «Waarom hebben deze herseniacs niet gewoon een klep over de kattenbak geïnstalleerd?» - «Misschien bestaat zoiets wel?», zegt mijn man.
Open en geautomatiseerd: bijna perfect
In feite bestaat het. Mijn kaak viel bijna open toen ik in de beschrijving van de M1 kattenbak van Neakasa las over een klep. Klepje dicht, aapje dood: dit is de laatste kattenbak die ik test, ik zweer het bij mezelf.
En zie: zelfs de montage is een zegen. Ik hoef bijna niets in elkaar te zetten. Mijn katten vinden het nog leuk ook. Omdat het aan de bovenkant helemaal open is, hebben ze een panoramisch uitzicht. Zelfs na de derde, vierde of vijfde schoonmaakbeurt blijven er nauwelijks uitwerpselen aan de muur plakken. De kleinste restjes kan ik in een handomdraai van het gladde, gemakkelijk bereikbare rubberen oppervlak verwijderen. Met de ScoopFree SmartSpin moest ik nog met mijn halve hoofd in de wc en schrobben als een bezetene.
En de geur?
En de geur? Die is nauwelijks waarneembaar. Ik zeg bewust nauwelijks. Zelfs deze kattenbak is niet helemaal geurloos na zeven dagen als ik hem moet legen. Maar het is een enorme verbetering. Overigens heb ik ook een oplossing gevonden voor de kattenbakchaos. In plaats van kattenbakmatten heb ik twee grotere douchematten uitgerold met chenilinenoppen als rode tapijten. Mijn koninklijke viervoeters schrapen nu het meeste strooisel eraf als ze van hun troon komen.

Mijn conclusie: de perfecte kattenbak bestaat niet. Sommige sporen, of ze nu reuk- of tastbaar zijn, zullen altijd blijven. Maar daar kan ik nu mee leven.
Welke kattenbak kun jij aanbevelen? Vertel het ons in een reactie.


Stadskind dat van het platteland is teruggekeerd naar het stedelijke rijk en haar zolderflat heeft omgetoverd tot een strandhuis van aloë's en vuurtorens. Dierenliefhebster die geïnteresseerd is in psychologie met een ongevaarlijke uitstraling, zwarte humor en een criminele smaak in boeken.
Praktische oplossingen voor alledaagse vragen over technologie, huishoudelijke trucjes en nog veel meer.
Alles tonen