Review
Arrr! "Like a Dragon: Pirate Yakuza in Hawaii" is een bloedmooie piratenkoortsdroom
van Domagoj Belancic
Getest "Stellar Blade": een briljant vuurwerk van actie in een unieke sciencefictionomgeving
24/4/2024
Vertaling: machinaal vertaald
Met "Stellar Blade" heeft de kleine Koreaanse studio Shift Up een grote slag geslagen. Het bedrijf, dat eerder bekend stond om mobiele games, levert een briljant actievuurwerk af dat niets onderdoet voor de grootste en duurste AAA-games.
Ik heb nog maar een paar gezondheidspunten over. Dit komt verdomd dichtbij. Mijn tegenstander begint aan te vallen en rent op me af. Het is een afzichtelijk, enorm monster met een draaiende kettingzaag als hoofd. Ik weet de aanval met een perfecte timing af te slaan en stuur het beest weg. Dit is mijn kans. Ik ren op de kop van de kettingzaag af, ram mijn zwaard in zijn rug en snijd zijn lichaam in tweeën. Mijn hartslag gaat tekeer, mijn handen zweten. Het is me gelukt.
Zulke zenuwslopende gevechten maak ik regelmatig mee in "Stellar Blade". Met de bovenmenselijke hoofdpersoon Eve slacht ik me in schaarse jurkjes en met stijlvolle moves een weg door hordes buitenaardse monsters. De spectaculair geënsceneerde PS5 exclusieve game heeft veel meer te bieden dan alleen geweld en blote huid dankzij de vele inspiratiebronnen.
Een esthetische sci-fi wereld met een melancholische sfeer
Ik hou van de sci-fi wereld die Shift Up heeft gecreëerd in "Stellar Blade". Het spel creëert een speciale melancholische sfeer en fascineert me door de grote stilistische contrasten.
In de verre toekomst leeft de mensheid - of wat er van over is - niet meer op aarde. In plaats daarvan hebben de overblijfselen van de menselijke beschaving zich gevestigd in een ruimtekolonie. De reden hiervoor zijn de mensenetende monsters, Naytiba's genaamd, die zich over de aarde hebben verspreid. Een klein deel van de mensheid is achtergebleven en heeft zich verschanst in de laatst overgebleven stad op aarde, Xion.
De hoofdpersoon Eve wordt door de kolonie naar de aarde gestuurd als onderdeel van een leger van bovenmenselijke krijgers. Het doel: de blauwe planeet bevrijden van de monsterlijke invasie.
Eve wordt op haar reis door de post-apocalyptische wereld vergezeld door Adam en Lily, twee inwoners van Xion. De dialogen en interacties tussen de drie hoofdpersonen zijn soms wat houterig en voelen geforceerd aan. Afgezien van een paar plotwendingen blaast het verhaal me ook niet omver. Maar dat stoort me niet. De sterke punten van "Stellar Blade" zitten niet in het verhaal, maar in de worldbuilding.
Ik ben voortdurend verrast door de creatieve en ongebruikelijke omgevingen waarmee het spel me confronteert. De spelomgevingen zitten boordevol sfeer en geschiedenis. Bij elke beurt leer ik meer over de wereld. Soms door herinneringen aan gevallen soldaten die zijn opgeslagen op geheugensticks en soms door terloopse gesprekken met Adam en Lily, die me vergezellen via een op afstand bestuurbare drone.
Mooie mensen en lelijke monsters
Naast de esthetisch mooie spelomgevingen scoort het spel met prachtige personagemodellen die eruitzien als een mengeling van verschillende inspiratiebronnen.
De kleine details zijn bijzonder indrukwekkend. In close-ups zie ik bultjes op de huid, kleine haartjes en realistische metalen texturen.
De prachtige weergave van Eve's lichaam vormt een interessant contrast met de ongelooflijk groteske Naytiba monsters die ik slacht in "Stellar Blade". Met hun bleke huid en rode ingewanden doen de lelijke wezens denken aan de Demogorgon uit "Stranger Things". Ze zien eruit als vreemde lichamen in de ultra-esthetische wereld van "Stellar Blade".
De Naytiba's zijn er in vele vormen. Soms vecht ik tegen rotte zombiewezens, soms tegen gigantische, gemuteerde insecten of lelijke tentakelachtige monsters met duizenden tanden. Als Eve, in haar huiddichte outfit, een van deze monsters in modder verandert tegen een prachtige achtergrond, smelten deze tegenstrijdige elementen samen tot een samenhangend totaalbeeld.
Gevechtssysteem geïnspireerd op Soulslikes
Al met al is het gevechtssysteem zeer geslaagd. "Stellar Blade" vindt het wiel niet opnieuw uit. In plaats daarvan gebruikt het systemen van bekende genragrootheden en smelt die samen tot een geheel eigen mix. Ik ben vooral onder de indruk van de spectaculair geënsceneerde eindbaasgevechten. Maar zelfs het afslachten van kleinere Naytibas blijft leuk na wat aanvoelt als de duizendste keer.
"Stellar Blade" muteert in een wilde mix van genres
Kampvuren zijn ook royaal verspreid over de levels, waar ik kan rusten en mijn inventaris kan aanvullen, namelijk drankjes en munitie. Zoals gebruikelijk in Soulachtige spellen, respawnen alle vijanden in het level nadat ik een kampvuur heb geactiveerd. De kampen dienen ook als checkpoints waar ik na het sterven een nieuwe poging begin.
De game slaagt meestal goed in deze uitstapjes naar vreemde genres. Minder succesvol zijn enkele frustrerende vaardigheidspassages waarin ik uitdagende platformparcoursen moet afleggen met een onnauwkeurige hinkelbesturing. Ook de twee grotere, open gebieden die Eve tijdens haar avontuur verkent, vind ik matig spannend. Hoewel er een paar spannende geheimen te ontdekken zijn, voelen de uitgestrekte spelwerelden leeg en onnodig groot aan.
De meeste zijmissies die ik in Xion kan doen zijn ook matig spannend. Deze brengen me vaak naar de twee open spelgebieden en werken in de trant van: ga naar locatie X en breng me item Y terug. Jammer, hier had meer in kunnen zitten.
De muziek, oh mijn God, de muziek!
Ik moet vooral de soundtrack van het spel prijzen, die het midden houdt tussen K-pop en electro. Parallellen met "Nier: Automata" zijn hier ook duidelijk merkbaar - geen wonder, want gamedirecteur Kim Hyung-Tae is een zelfverklaarde fan van het werk van Yoko Taro.
De muziek benadrukt perfect de sfeer van het spel.
De muziek benadrukt perfect de unieke sfeer van het spel. Terwijl ik de spelwereld verken, word ik begeleid door aangenaam rustige ambientnummers met pianoklanken, waarop een zachte vrouwenstem melancholische melodieën zingt. Tijdens gevechten tegen de Naytiba escaleert de achtergrondmuziek met hardere elektronische geluiden en hectischer zang. Waarschuwing, gevaar van pakkende melodieën:
Tijdens eindbaasgevechten word ik verrast door totaal onverwachte genremixen. Soms pompt epische orkestrale muziek adrenaline door mijn lichaam en soms verwent het spel me met knotsgekke rockopera en hiphopbeats. Ik kan me de laatste keer niet herinneren dat de soundtrack van een game me zo heeft opgewonden.
"Stellar Blade" verschijnt op 26 april voor de PS5. Het spel is mij door Sony ter beschikking gesteld voor testdoeleinden.
Conclusie
Actievuurwerk met een ongewone setting
Met "Stellar Blade" ontsteekt ontwikkelstudio Shift Up een briljant actievuurwerk. Het mengt talloze elementen van andere genrevertegenwoordigers en niet-genrewerken tot een uniek kunstwerk. De esthetiek van de sci-fi wereld en de oversekste protagonist worden gecontrasteerd met ultra-lelijke en visueel prachtig vormgegeven tegenstanders. De dromerige soundtrack benadrukt perfect de melancholische sfeer van de desolate sci-fi wereld. Grafisch ziet het spel er op een paar uitzonderingen na uitstekend uit en het is een van de mooiere spellen op de PS5.
Het gevechtssysteem is snel, vloeiend en intuïtief. Zelfs buiten de spectaculair geënsceneerde gevechten valt er genoeg te ontdekken met uitstapjes naar andere genres. De frustrerende platformpassages, de matig spannende zijmissies en de grotendeels lege open spelgebieden bederven de verder fantastische algemene indruk enigszins.
Pro
- Uitstekende soundtrack
- Snel, vloeiend en intuïtief gevechtssysteem
- Prachtige sciencefictionwereld met een melancholische sfeer
Contra
- Matige open gebieden en zijmissies
Omslagfoto: Omhoog schakelen
Domagoj Belancic
Senior Editor
Domagoj.Belancic@digitecgalaxus.chMijn liefde voor videospelletjes ontstond op vijfjarige leeftijd met de originele Gameboy en is in de loop der jaren met sprongen gegroeid.
Review
Welke films, series, boeken, spellen of bordspellen zijn echt goed? Aanbevelingen uit eigen ervaring.
Alles tonen
