PS VR2 laadstation review: handig - als je eenmaal weet hoe je het moet gebruiken
3/4/2023
Vertaling: machinaal vertaald
De batterij in PS VR2 controllers gaat niet lang mee. Het oplaadstation van Sony helpt daarbij en ziet er chique uit. Ik voelde me alleen een beetje dom toen ik probeerde de controller aan te sluiten.
De PlayStation VR2 headset heeft één voordeel met zijn kabel: je hoeft hem nooit op te laden - in tegenstelling tot de controllers. Hun batterij gaat half zo lang mee als die van de DualSense, wat betekent dat hij na ongeveer drie tot vier uur leeg is. Hoewel een VR-sessie zelden zo lang duurt, moet je de controllers regelmatig opladen. Het feit dat je daarvoor twee USB-kabels nodig hebt, maakt het er niet eenvoudiger op. Hier is Sony's oplaadstation.
Ben ik dom?
Het oplaadstation werkt als elk ander oplaadstation. Leg de controller erop, wacht tot hij is opgeladen, finito. In theorie tenminste. Zoals gewoonlijk negeer ik de instructies. Ik bedoel, kom op. Ik ben een game-editor en dit is een eenvoudig oplaadstation. Hoe moeilijk kan het zijn?
Bron: Philipp Rüegg
Het oplaadstation heeft één poort aan de achterkant. Ik sluit de meegeleverde voeding aan en probeer dan de twee VR-controllers aan te sluiten. Door hun ongebruikelijke vorm weet ik niet helemaal zeker waar de voorkant, achterkant, bovenkant en onderkant zitten. Uiteindelijk moet ik er een beetje mee rommelen. Logischerwijs moet de oplaadpoort van de controller contact maken met zijn tegenhanger op het dock. Maar het blijkt een minutenlange onderneming te zijn om de controllers in de juiste positie te krijgen.
Op het moment dat ik de PS VR2 controllers op de juiste manier op het station heb geplaatst, komt het volgende probleem: horen ze niet op te lichten tijdens het opladen? Ze lijken een beetje losjes te zitten ...
Bron: Philipp Rüegg
RTFM, hè? Met een gelaten gevoel sla ik de instructies open. Daarbij stuit ik op twee adapters in de doos. Het blijkt natuurlijk dat de USB-C poorten van de VR controllers niet in het laadstation passen. Eerst moet ik de twee adapters aansluiten op de USB-C poort van elke controller. Ze zien eruit als draadloze USB-dongles. Et voilà - de controllers klikken nu magnetisch vast op het dock. Wauw. En ik noem mezelf een gaming redacteur ...
Bron: Philipp Rüegg
Nu lichten de controllers op en worden ze opgeladen (kanttekening: de standaard DualSense is niet compatibel met het dock). Het opladen duurt 1,5 uur, hetzelfde als via een USB-kabel. Het dock ziet er echt chique uit met de controllers. Het past perfect bij de PS5. Als mijn kinderen niet constant met de controllers aan het smokkelen waren, zou ik het station bovenop het tv-meubel laten staan in plaats van het erin te verstoppen.
Vuurgevaar?
Er circuleren enkele berichten op het web dat het laadstation de controllers van mensen verbrandde, maar ik ben er niet veel tegengekomen. Dit lijkt geen algemeen probleem te zijn. Sony wilde hier desgevraagd geen commentaar op geven. Toegegeven, ik voel me een beetje ongemakkelijk om het dock in mijn houten tv-meubel op te bergen. Maar hé, tot nu toe is mijn woonkamer nog niet afgebrand. 🤞
Bron: Philipp Rüegg
Ideaal maatje voor de PS VR2
Ik heb nog geen oplaadstation voor mijn dual-sense controller. Maar met twee VR-controllers erbij zijn er eerlijk gezegd te veel kabels voor mij om mee om te gaan. Het oplaadstation van Sony lost dit probleem op. Het is jammer dat ik de gewone controller er niet ook mee kan opladen.
De VR controllers zijn relatief eenvoudig te bevestigen als je eenmaal weet hoe je ze moet plaatsen - en als je de adapters hebt aangesloten. En als klap op de vuurpijl ziet het dock er ook nog eens heel chic uit. Het prijskaartje van ongeveer 50 frank / euro is ook goed. Om een lang verhaal kort te maken: als je op zoek bent naar een geschikt oplaadstation voor de PS VR2, kun je deze met een gerust hart kopen.
Philipp Rüegg
Senior Editor
Philipp.Rueegg@digitecgalaxus.chIk ben gek op gamen en diverse gadgets, dus bij digitec en Galaxus waan ik me in het land van overvloed - alleen krijg ik helaas niets gratis. En als ik niet bezig ben met het los- en weer vastschroeven van mijn PC à la Tim Taylor, om hem een beetje te stimuleren en zijn klauwen uit te slaan, dan vind je me op mijn supercharged velocipede op zoek naar trails en pure adrenaline. Ik les mijn culturele dorst met verse cervogia en de diepe gesprekken die ontstaan tijdens de meest frustrerende wedstrijden van FC Winterthur.
Deze artikelen kunnen je ook interesseren
2 opmerkingen
later