München 1975: Bea en Kai zijn rond de 20, wonen in de commune Kollektiv 7 en werken aan de omverwerping van de maatschappelijke verhoudingen. Kai, een arbeiderskind, schoolverlater en wegloper, is gefascineerd door de dichter Rolf Dieter Brinkmann en de utopie van Charles Fourier over een samenleving van passies en geluk. Bea, afkomstig uit een goed milieu, zet zich in voor een radicale vrouwenorganisatie en is een vurige aanhanger van de kunstenares VALIE EXPORT en het ecofeminisme, zoals Françoise d’Eaubonne beschrijft in haar klassieker "Feminisme of de dood": Het patriarchale systeem kan alleen worden omvergeworpen door een ecofeministische mutatie. Maar hoe kan deze machtswisseling in het heden worden gerealiseerd?

Voor een gezamenlijke artistieke protestactie verkennen Bea en Kai achter gesloten deuren de omkering van de patriarchale verhoudingen: Ze beginnen een sadomasochistische relatie, waarin hij de dienaar en brenger van geluk is en zij de meesteres en koningin. Voor Bea en Kai is dit een geleefd model, een eerste daad om de mutatie in de wereld te realiseren. Maar kan hieruit een planetaire beweging tegen de phallocratie worden georganiseerd als het experiment binnen de vier muren blijft?

Herbert Kapfer vertelt in dit seksueel-politieke kamertoneel in 7 bedrijven over een explosieve relatie aan het begin van een nieuwe tijd, over de macht van gebaren en de gebaren van macht, over vernedering en verheffing en 810 passies, over een genotvolle verbinding van theorie en praktijk die het potentieel heeft om de heersende verhoudingen op zijn kop te zetten.