Uw gegevens. Uw keuze.

Als je alleen het noodzakelijke kiest, verzamelen we met cookies en vergelijkbare technologieën informatie over je apparaat en je gebruik van onze website. Deze hebben we nodig om je bijvoorbeeld een veilige login en basisfuncties zoals het winkelwagentje te kunnen bieden.

Als je overal mee instemt, kunnen we deze gegevens daarnaast gebruiken om je gepersonaliseerde aanbiedingen te tonen, onze website te verbeteren en gerichte advertenties te laten zien op onze eigen en andere websites of apps. Bepaalde gegevens kunnen hiervoor ook worden gedeeld met derden en advertentiepartners.

Review

20 jaar later: ik kijk weer naar Buffy, the Vampire Slayer

Florian Bodoky
12/10/2023
Vertaling: machinaal vertaald

Van prachtige trash naar tienerdrama naar duistere dystopie: het vampierenepos dat mijn adolescentie begeleidde eindigde 20 jaar geleden. De nieuwe editie is nu verkrijgbaar als luisterboek. Bij deze gelegenheid kijk ik terug - en schaam ik me.

Ik denk terug aan oude herinneringen aan de serie (en de introductiemelodie, jawel!); voor de gelegenheid heb ik hem opnieuw bekeken.

Waar "Buffy" over gaat

De plot is snel verteld: in elke generatie wordt een meisje geboren om het kwaad te bestrijden. Zij is wat bekend staat als de Vampire Slayer. In de millennial generatie is dat Buffy Summers (Sarah Michelle Prinze-Gellar), een 16-jarige middelbare scholiere. De tiener arriveert op een nieuwe middelbare school in het fictieve Californische stadje Sunnydale.

Het beste van jaren 90 trash

Zo begon Buffy's strijd tegen het kwaad. En de uitdagingen van het dagelijks leven als tiener. In het begin wordt ze vergezeld door de eerder genoemde Giles en haar twee vrienden, Alexander "Xander" Harris (Nicolas Brendon) en Willow Rosenberg (Alyson Hannigan).

In deze fase krijgt Buffy met veel dingen te maken.

In deze fase concentreert de serie zich op op zichzelf staande afleveringen. Daarbij komt toekomstig Avengers regisseur Joss Whedon met een aantal helse monsters, de een nog absurder dan de ander. Bijvoorbeeld een gigantische sprinkhaan die een menselijke vorm kan aannemen. Zo verleidt hij mannelijke tieners met zijn "attracties" (vulgair gezegd, zijn borsten) tot seks en verslindt ze vervolgens.

Of een demon die lang, lang geleden opgesloten zat in een boek met verbanningsspreuken. De pagina's van het boek, en daarmee de demon, zijn nu gescand. De demon verandert in een virus en vernietigt transportsystemen, ziekenhuizen en internetbanken. De afleveringen beginnen altijd tragisch, vaak met de dood van een tiener, maar ze zijn zo trashy dat ze me vaak aan het lachen maken voor de tv.

Seizoen 3: Eerste schaduwen

Wat geweldig is aan de tegenstanders die helse wezens zijn, is de eenvoud. Hun motivaties hoeven immers niet uitgelegd te worden. Uiteindelijk komen ze uit de hel, zijn daarom slecht en streven naar de vernietiging van de mensheid. Punt uit.

Vanaf seizoen 3 krijgen de personages naar mijn mening voor het eerst wat meer diepgang. De eerste is Faith, die ook een Doder wordt. Hoewel ze aanvankelijk een goede vriendin is, stuit haar "egoïstische" en "frivole" (lees meer als onafhankelijke, zelfverzekerde) aard op de kwade wil van Buffy's vrienden. Na een reeks gebeurtenissen verstoten ze haar.

Een gevoel van jaloezie, eenzaamheid en de "zoektocht naar een stabiele vaderfiguur" drijven haar uiteindelijk in de armen van Richard Wilkins III, de burgemeester van Sunnydale. Een demonische schurk die ze helpt in zijn poging de mensheid te verslinden.

Voor het eerst vervagen de grenzen tussen goed en kwaad, worden motieven menselijk en vindt er karakterverwisseling plaats. Hoewel ook dit seizoen eindigt met punchlines en een trashy monster, begint de serie enigszins te veranderen. Voor zijn eigen bestwil.

De serie gaat van start

Vanaf hier maakt de serie een duidelijke verandering door; ten goede. Met personages als Professor Walsh, Tara en "Dark WIllow" neemt Buffy definitief afscheid van het "goed versus kwaad" schema en stereotype personages. Het plot wordt ook complexer en de verhalen gevarieerder. Het plot en de wendingen zijn verrassend.

Elementen uit het leven van jongvolwassenen zoals geldproblemen, verslaving, angst om geliefden te verliezen en menselijke slagen van het lot maken hun opwachting. Dit trekt me veel meer in de actie en verbindt me met de hoofdpersonen. De sombere vooruitzichten en algehele deprimerende sfeer maken dit een aangrijpend tienerdrama, waarin veel meer op het spel staat dan alleen monsterjacht.

Buffy breekt seksistische clichés af. Echt waar?

Ik herinnerde me Buffy als een absoluut revolutionaire serie. Het doorbrak stereotypen. Een vrouw als de grote heldin die de wereld redt; het "meisje in nood", de rol van figurant voor decoratieve doeleinden. En bovendien zonder de teaser-kleding van Wonder Woman. Oh, maar wat had ik het mis.

Dingen die de emotioneel stabiele mannen in de serie natuurlijk niet doen in deze situatie. Die nemen hun toevlucht tot alcohol, het macho-ritueel van wraak (Angel, Giles) of trekken liever weg om de pijn van de scheiding alleen onder ogen te zien (Oz). Alleen de vampier Spike laat een soortgelijke emotionele kwetsbaarheid doorschemeren; ongeveer vanaf seizoen 5.

Overzicht: niet zo goed verouderd als ik dacht

Hoofdfoto: Disney

27 mensen vinden dit artikel leuk


User Avatar
User Avatar

Sinds ik ontdekt heb hoe ik beide telefoonkanalen op de ISDN kaart kan activeren voor meer bandbreedte, ben ik aan het knutselen met digitale netwerken. Ik knutsel al met analoge netwerken sinds ik kan praten. Winterthur door keuze met een rood-blauw hart. En koffie - voor, na, tussendoor en tijdens. 


Review

Welke films, series, boeken, spellen of bordspellen zijn echt goed? Aanbevelingen uit eigen ervaring.

Alles tonen

Deze artikelen kunnen je ook interesseren

  • Review

    "Andor" seizoen 2: het belangrijkste dat "Star Wars" ooit heeft geproduceerd

    van Luca Fontana

  • Review

    Na jaren wachten en onzekerheid: "Silent Hill f" brengt de populaire horrorserie met succes terug

    van Cassie Mammone

  • Review

    Een aangrijpende vampierthriller, maar geen waardige opvolger van "Bloodlines".

    van Philipp Rüegg