Producttest
Microsoft Surface Laptop Go 2 in de test - beter beeldscherm en meer vermogen
van Martin Jud
Apple MacBook Air M2 in de test - is hij echt zo "magisch"?
3/8/2022
Vertaling: machinaal vertaald
Apple's MacBook Air 2022 heeft de nieuwe M2 processor en een groter, helderder beeldscherm dan de M1 generatie. Wat anders en wat slechter is, hoe goed de laptop in de praktijk presteert en wat een Apple-scepticus ervan vindt, lees je in deze recensie.
Op het eerste gezicht vind ik de nieuwe MacBook Air M2 meteen goed. Of de enige passief gekoelde laptop met ARM architectuur mij op het werk net zo zal overtuigen, valt nog te bezien. Na een half decennium Windows en Linux vind ik mijn weg terug naar de apple. De laatste keer dat ik ermee in aanraking kwam was vijf jaar geleden om werkgerelateerde redenen, maar privé heb ik nooit een product van het in Zwitserland bijzonder populaire merk bezeten.
Voor bijna vijf jaar bij digitec heb ik mijn oog laten vallen op Apple notebooks - maar uiteindelijk heb ik ze slim doorgegeven aan collega's die er enthousiaster over waren. Maar die zijn nu allemaal op zomervakantie.
Voordat ik overstap van Windows naar macOS, haal ik diep adem en stop mijn vooroordelen weg. Dan kom ik in een parallel universum waar praktisch alles hetzelfde werkt, maar toch altijd net iets anders.
Waar is de delete-knop ook alweer?
Het testapparaat en zijn specificaties
DE
De specs van het testapparaat in één oogopslag:
Ontwerp en poorten
Neutraal gezien ziet de nieuwe MacBook Air M2 er eigenlijk best goed uit. Net als de Surface laptops van Microsoft vind ik het ontwerp tijdloos en schijnbaar uit één stuk. Vandaag laat het vet zien hoe dik je werkelijk bent. Het gebogen ontwerp van de bodem, dat bij de M1 voor een dunner uiterlijk zorgde, heeft plaatsgemaakt voor een getransformeerd industrieel ontwerp.
Door de kast om te draaien zie ik nog maar half zoveel schroeven als voorheen. Er zijn ook nieuwe rubberen kussentjes geïntegreerd in het ontwerp van de behuizing. Ze worden omsloten door het glinsterende aluminium.
Bij het vergelijken van de nieuwe oplaadkabel valt me meteen op dat niet alleen de MagSafe connector terug is, maar dat de kabel er ook anders uitziet. Het heeft een omhulsel van textiel en voelt veel beter aan. De voorganger wordt geleverd met een kabel met rubberen coating die wat plakkerig aanvoelt. Dat is nu voorbij - bovendien krult de kabel nauwelijks.
Bij het bekijken van het toetsenbord en het trackpad vallen de volgende aanpassingen op: De luidsprekers naast het toetsenbord van de M1 zijn verdwenen. De muziek speelt nu onzichtbaar. Apple heeft ook de bovenste rij toetsen aangepast aan de grootte van de andere toetsen, inclusief Touch ID.
Het trackpad daarentegen is bijna hetzelfde - het meet 12,8 × 8 centimeter tegen 12 × 8,2 centimeter.
Liquid Retina Display - wat zit er achter die geweldige naam?
Het feit dat Apple het paneel van de MacBook Air aanprijst als "Liquid Retina Display" klinkt goed. Maar hoe goed is het eigenlijk?
Verdorie - waar zijn mijn Mac-gekke redactiecollega's als ik ze nodig heb? Nou, niemand heeft ook nog echt een M1 of M2 display gemeten.
Ik kan geen adequate softwarevervanger vinden die werkt met mijn kalibratietool. Of niet in de tijd die nodig is om mijn geduld te breken. Daarom vertrouw ik erop dat de kleuren zo fantastisch worden weergegeven als Apple suggereert. Ik vertrouw op de specificatie Wide Color P3, die moet zorgen voor een nauwkeurige weergave van de DCI-P3 kleurruimte die belangrijk is voor films.
Prachtige helderheid en uniformiteit
Wat ik kan meten is de piekhelderheid en uniformiteit van het scherm. Want de software die ik daarvoor gebruik, i1Profiler, werkt.
Apple heeft het over 500 nits helderheid op de nieuwe notebook. Dat is een waarde waarmee je bij daglicht buiten kunt werken. Ik wil graag dat een notebookscherm net zo helder is, ook al zijn de 400 nits van het voorgaande model een reden om blij te zijn. Direct licht is echter nog steeds een killer, omdat Apple, zoals vrijwel alle fabrikanten, vertrouwt op een glanzend paneeloppervlak.
Voordat ik het display meet, schakel ik True Tone uit, want deze displayfunctie leidt tot een lichte daling van de helderheid. Dan steek ik mijn i1Display Pro Plus in als een stethoscoop en ontdek hoe helder en goed verlicht het paneel van het testapparaat is.
Zoals in de afbeelding te zien is, meet ik in negen gebieden van het paneel - het resultaat van de M2-weergave:
De M2 notebook heeft een piekhelderheid van 480 nits. Als ik de zwart/wit waarden meet, is het resultaat een relatief helder statisch contrast van 1337:1. Twintig nits minder dan beloofd is een waarde die met het blote oog nauwelijks waarneembaar is.
Dit is geen probleem voor de M2 notebook.
Ik voel me meer gehinderd door het feit dat het beeldscherm geen HDR ondersteunt. Maar dat had ik ook niet echt verwacht.
Natuurlijk heb ik dezelfde meting gedaan op de MacBook Air met M1. Met het volgende resultaat:
De M1 notebook produceert 384 nits aan piekhelderheid en heeft een statisch contrast van 887:1. Qua gelijkmatigheid is de grootste afwijking 12,4 procent. De helderheid is tot nu toe goed, maar de contrastwaarde is wat te laag, wat al zichtbaar is bij een directe vergelijking van de panelen. Foto's en films hebben wat meer diepte op het M2 scherm.
Magisch toetsenbord en trackpad: De laatste is minder magisch
Ik raak snel gewend aan de toetsen en merk dat het toetsenbord, hoewel niet magischer dan dat van andere notebooks, betrouwbaar en stil zijn werk doet.
Speakers: een stap terug
Dat onzichtbaar in de voet ingebouwde luidsprekers goed kunnen klinken weet ik van de Surface Laptop 4. Apple installeert er vier in de M2 laptop.
Niettemin; de luidsprekers van de M2 hoeven zich ook niet te verstoppen en behoren, als ik de massa slechte notebookluidsprekers op de markt voor ogen heb, ongetwijfeld tot de betere.
Batterijprestaties tijdens continue videostreaming
Voor continue videostreaming, maar ook voor het meeste kantoorwerk, hebben de M1 en M2 chips baat bij het hebben van efficiëntiekernen. Vier van deze kernen zorgen ervoor dat de batterijcapaciteit behouden blijft tijdens lichte werkbelastingen. Vier extra prestatiekernen zijn er vooral als er veel vermogen nodig is.
De MacBook Air M2 is leeg na 6 uur en 42 minuten. Dat is een behoorlijke prestatie gezien het heldere beeld. Daarna gaan er nog enkele uren voorbij voordat het M1 testapparaat ook leeg is. Tot mijn verbazing noteerde ik 9 uur en 18 minuten.
Beide notebooks hebben een batterij van vergelijkbare grootte. De M2 heeft 52,6 Wh, de M1 49,9 Wh. Een reden waarom de M1 toch 2 uur en 36 minuten langer kan draaien is dat het paneel 0,3 inch kleiner is. Ik betwijfel echter of dit alleen verantwoordelijk kan zijn. Omdat ik geen kristallen bol bij me heb, zal ik niet speculeren over de precieze reden. In de kantoormodus merk ik geen verschil tussen de twee apparaten.
Werken in het mobiele kantoor en prestaties van de batterij
Naast het feit dat sommige dingen voor mij geautomatiseerd moeten worden, is de Office-ervaring met een MacBook Air prettig. Het beeld is helder genoeg, ik kan veel browservensters open hebben staan zonder dat er iets hapert, mijn vingers typen behendig en bovendien houd ik een goed gemaakt en mooi apparaat in mijn handen. De batterij gaat tot anderhalve werkdag mee voordat hij leeg is, zonder buitensporige videogesprekken.
Apple M2: Hoeveel beter is de nieuwe chip?
Om uit te vinden hoeveel beter de nieuwe M2-chip is, voer ik twee benchmarks uit.
De CPU-benchmark Cinebench van Maxon test hoe goed de processor het doet bij het renderen van 3D-modellen. In de nieuwste versie R23 wordt het resultaat niet meer bepaald op basis van een enkele run, maar op basis van het binnen tien minuten verrichte werk. Dit is goed omdat het betekent dat slechte koelconcepten realistischer presteren.
De testresultaten van de twee MacBook Air:
De nieuwe processor klokt op 3,2 gigahertz voor multi-core taken en 3,5 gigahertz voor single core. Vergeleken met 3,0 en 3,2 gigahertz voor de M1. In de multikernprocessortests presteert de M2 15,6 procent beter dan de M1 in Cinebench en zelfs 15,9 procent in Geekbench. De single-core prestaties nemen toe met 5,8 en 10,4 procent. De grafische prestaties nemen met 35,2 procent toe bij gebruik van OpenCL en met 34,3 procent bij gebruik van Metal, volgens Geekbench.
Conclusie: goed, maar sommige magiërs ontgoocheld
Martin Jud
Senior Editor
martin.jud@digitecgalaxus.chDe dagelijkse kus van de muze stimuleert mijn creativiteit. Als ze me vergeet, probeer ik mijn creativiteit terug te winnen door te dromen, zodat het leven mijn dromen niet verslindt.
