Uw gegevens. Uw keuze.

Als je alleen het noodzakelijke kiest, verzamelen we met cookies en vergelijkbare technologieën informatie over je apparaat en je gebruik van onze website. Deze hebben we nodig om je bijvoorbeeld een veilige login en basisfuncties zoals het winkelwagentje te kunnen bieden.

Als je overal mee instemt, kunnen we deze gegevens daarnaast gebruiken om je gepersonaliseerde aanbiedingen te tonen, onze website te verbeteren en gerichte advertenties te laten zien op onze eigen en andere websites of apps. Bepaalde gegevens kunnen hiervoor ook worden gedeeld met derden en advertentiepartners.

Producttest

Drie 50 mm lenzen van Sony in vergelijking

David Lee
14/4/2022
Vertaling: machinaal vertaald

Alle drie de lenzen zijn handzaam, redelijk snel en hebben een brandpuntsafstand van 50 millimeter. En toch zijn ze heel verschillend.

Lenzen met een brandpuntsafstand van 50 millimeter zijn de normaalste zaak van de wereld - daarom worden ze normale lenzen genoemd. Ze tonen een deel van het beeld dat lijkt op het menselijk gezichtsveld en zijn daarom veelzijdig. Deze brandpuntsafstand maakt snelle en scherpe lenzen mogelijk zonder complexe lensconstructie. Daarom is een klassieke "nifty fifty" ondanks zijn hoge snelheid klein, licht en goedkoop.

Voor mij hoort een 50 mm lens altijd bij de uitrusting. Er is er echter niet slechts één per systeem. Sony heeft er ongeveer een half dozijn in zijn assortiment, plus nog meer van fabrikanten van derden.

De lenzen

Ik vergelijk drie lenzen in deze post. Allereerst is er de FE 50mm F1.8. Ik zal hem voortaan kortweg "f/1.8" noemen. Hij komt het meest overeen met de klassieke Nifty Fifty: behoorlijk snel, slechts 186 gram zwaar en eigenlijk heel goedkoop. Aan het begin van het jaar was het nog verkrijgbaar voor minder dan 200 frank. In de afgelopen maanden hebben knelpunten in het aanbod de prijs echter opgedreven.

De derde 50 mm lens is de duurste van het stel. Hij is niet bijzonder snel of macro-capabel, maar heeft andere voordelen. De autofocus is snel en stil. Deze lens heeft een diafragmaring die ook traploos kan worden ingesteld. Daardoor is hij geschikter voor video-opnamen dan de andere twee. Bovendien is het ook de kleinste van de drie lenzen. Ik zal het in dit verslag kortweg de "f/2.5" of "G-lens" noemen.

Werkwijze

De macrolens is comfortabeler. Naast de AF/MF schakelaar zit een vrij te configureren knop. In tegenstelling tot de aangepaste knoppen op de camera kun je deze knop gemakkelijk indrukken, zelfs als je door de zoeker kijkt.

Ook de kleine G2-lens is gemakkelijk te gebruiken.

Focussen

De scherpstelmotor van het goedkoopste objectief is traag en lawaaierig. Het is nauwelijks bruikbaar voor video's. Vooral vervelend: als je de ring beweegt bij handmatige scherpstelling, drijft dat de elektrische scherpstelmotor aan. Daardoor is handmatige scherpstelling net zo luidruchtig als autofocus. Bovendien verandert de beelddoorsnede aanzienlijk afhankelijk van het scherpstelpunt. Die focus breathing is ook een probleem, vooral bij video's.

De scherpstelling wordt aangegeven door de scherpstelring.

Wanneer het gaat om focus, kun je zien waarom de kleinste van de drie het meeste kost. De autofocus werkt volledig geruisloos in de videomodus. De autofocus is ook superieur in de fotomodus: hij is veel sneller en werkt zelfs bij weinig licht nog betrouwbaar. De scherpstelring legt altijd dezelfde afstand af, ongeacht de snelheid. Echter, focus breathing is ook hier te zien.

Hier is een vergelijking van de scherpstelmotoren van de lenzen. Zet hiervoor het geluid aan.

Macro vermogen

Wanneer het op macro's aankomt, wint logischerwijs de macrolens - veruit. De vraag is: wie neemt de tweede plaats in? Het is de f/2.5. Ik kan er tien centimeter dichterbij komen dan met de f/1.8, en je ziet het duidelijk.

Randscherpte

In het midden van het beeld zijn alle lenzen scherp, sowieso gestopt. Maar bij open diafragma worden verschillen zichtbaar in de hoeken van het beeld. De f/1.8 is duidelijk minder scherp dan de andere twee, zelfs als ik stop tot f/2.8. De dure G-lens wint het van de macro, maar beide zijn erg goed.
.
De vergelijkingsbeelden tonen een uitsnede uit de rechterbovenhoek.

Vignettering

In deze vergelijking wint de goedkoopste lens als ik alle foto's op f/2.8 maak. De G-lens is beter dan de macro, maar nog steeds teleurstellend voor de prijs
.

Echter, f/2,8 is al meer dan een stop teruggezet op de winnaar - en terugzetten helpt altijd tegen vignettering. In dit opzicht is de vergelijking niet helemaal eerlijk. Bij open diafragma blijft zelfs de f/1.8 donker in de hoeken.

Lichtsterkte en scherptediepte

De drie lenzen hebben verschillende lichtsterkten: van f/1.8 tot f/2.5 tot f/2.8. Wat betekent dit in het dagelijks leven?

In een situatie waar een f/1.8 lens met 1000 ISO toe kan, heeft een met f/2.5 al 2000 ISO nodig en een met f/2.8 2500 ISO. Dit kan soms een voordeel zijn, maar meestal is f/2.8 voldoende.
.
Het andere voordeel van een groter open diafragma: Meer speelruimte bij het vervagen van de achtergrond. Voor de volgende drie zelfportretten raad ik je aan alleen op de achtergrond te letten. Hij is veel minder scherp bij f/1.8.

Ik denk echter dat in zulke gevallen de compositie van het beeld veel belangrijker is dan een beetje meer of minder scherptediepte. Concreet: de afstand tussen het onderwerp en de achtergrond is het belangrijkste. Als dit groot genoeg is, kunnen ook portretten met f/2,8 duidelijk van de achtergrond worden afgezet.

Conclusie

Voor video's met autofocus komt alleen de f/2,5 in het geding. De andere kunnen alleen voor video worden gebruikt in situaties waarin de scherpstelling vooraf kan worden vergrendeld.

In foto's is de zaak minder duidelijk. Alle drie hebben hun voor- en nadelen. Toch geef ik ook hier duidelijk de voorkeur aan de f/2.5. Ondanks zijn kleine afmetingen biedt hij een zeer goede beeldkwaliteit en laat hij qua bediening nauwelijks iets te wensen over - dit in tegenstelling tot de f/1.8, die niet eens een scherpstelschakelaar heeft. De uitstekende scherpstelmotor van de G-lens is ook welkom bij het fotograferen.

Wat betreft de macro: de compromissen die je moet sluiten voor de macrofunctie zouden voor mij te hoog gegrepen zijn. Als het budget het toelaat, zou ik een aparte macro aanraden, idealiter met een wat grotere brandpuntsafstand. De 90 van Sony is een heel goed macro-objectief.

De enige echte argumenten voor de f/1.8 zijn de normaal gunstige prijs en de snelheid. Terwijl ik vind dat bij full-frame en met de huidige ruisarme sensoren zelfs f/2,8 bijna altijd voldoende is.

Eindelijk moeten lens en camera bij elkaar passen. Als je voor een goede prijs een Alpha 7 II hebt gekocht om portretten te maken, is de f/1.8 misschien iets voor jou. Maar het potentieel van een huidige Alpha 7 IV met zijn snelle autofocus en geavanceerde videofuncties kun je alleen benutten met de f/2,5.

De f/2,5 past goed bij je camera.

19 mensen vinden dit artikel leuk


User Avatar
User Avatar

Mijn belangstelling voor computers en schrijven leidde me relatief vroeg (2000) naar de technische journalistiek. Ik ben geïnteresseerd in hoe je technologie kunt gebruiken zonder gebruikt te worden. In mijn vrije tijd maak ik graag muziek waarbij ik mijn gemiddelde talent compenseer met een enorme passie. 


Producttest

Onze experts testen producten en hun toepassingen. Onafhankelijk en neutraal.

Alles tonen

Deze artikelen kunnen je ook interesseren

  • Producttest

    Hoe goed is fotoapparatuur onder de 1.000 frank/euro?

    van David Lee

  • Producttest

    Canon 200-800mm: goed idee, goed gerealiseerd

    van David Lee

  • Producttest

    Fujifilm H2S met Supertele: snel genoeg voor lichtvoetige vogels

    van David Lee