Producttest
Is de Panasonic G9 II geschikt voor natuurfotografie?
van David Lee
Fujifilm GFX 100 II review - het ultieme gereedschap
12/9/2023
Vertaling: machinaal vertaald
De nieuwe middenformaat camera van Fujifilm is de meest geavanceerde in zijn soort. Net als zijn voorganger heeft hij een resolutie van 100 megapixels - en beschikt hij over een aantal belangrijke verbeteringen.
Lang waren middenformaatcamera's als oude Ferrari's - mooi en krachtig, maar ook waanzinnig duur, gevoelig voor problemen en zonder hulpsystemen. Met andere woorden, indrukwekkende machines voor professionals die weten hoe ze ze moeten gebruiken, luxueus speelgoed voor alle anderen.
Fujifilm heeft nu de opvolger geïntroduceerd. De GFX 100 II is niet langer een revolutie, maar een evolutie. De nieuwe vorm zonder vaste verticale greep maakt hem aantrekkelijk voor een breder publiek dan de voorganger - net als de lagere prijs van net geen 7.600 Zwitserse frank. Dat is 4.400 frank minder dan de GFX 100 bij marktintroductie en minder dan de Hasselblad X2D momenteel kost.
Naast de camera heeft het Japanse bedrijf ook drie nieuwe objectieven gepresenteerd. De Fujinon GF 55mm f/1.7 WR is een snel, standaard objectief. Maar nog veel interessanter zijn Fujifilm's eerste tilt-shift lenzen: de Fujinon GF 30mm f/5.6 T/S en de Fujinon GF 110mm f/5.6 T/S Macro. Met deze objectieven moet het GFX systeem zeer aantrekkelijk worden voor architectuur- en productfotografie.
Even voor de release voorzag Fujifilm me van een testversie van de GFX 100 II en de Fujinon GF 55mm f/1.7 WR. De hardware was definitief, de firmware nog niet. Dit betekent dat de fabrikant nog kleinere dingen kon verbeteren voor de release. In mijn review zal ik hierop wijzen wanneer dit van toepassing is.
Ontwerp en specificaties - een gekrompen monster
De Fujifilm GFX 100 II ziet eruit als een stuk gereedschap. Zijn esthetiek past in een studio tussen flitsers en lichtstatieven. De behuizing is gemaakt van magnesiumlegering beschermd met kunststof. Met de benodigde lenzen is het middenformaat systeem nog steeds omvangrijker dan een full-frame camera, ook al is de behuizing alleen niet veel groter.
De voor- en zijkanten van de GFX 100 II zijn bekleed met getextureerd rubber. Dit biedt een betere grip dan het gladdere materiaal van de voorganger. Het handvat is groot en ligt prettig in mijn middelgrote hand, zelfs na enkele uren gebruik. Volgens Fujifilm is de camera weerbestendig. Dat geloof ik, gezien de schone verwerking. Er is echter geen officiële IP-certificering.
Ik denk dat het weglaten van de verticale handgreep een goede beslissing was. Het resultaat is een compactere camera die bijna 400 gram lichter is - hoewel hij niet zo licht is als de GFX 100S, die nog eens 100 gram minder weegt.
Hier zijn de belangrijkste specificaties:
De behuizing bevat opnieuw een van achteren verlichte, 43,8 × 32,9 millimeter CMOS-sensor. Dit is een herziene versie van de voorganger die nog steeds een resolutie van 100 megapixels heeft. Verbeterde fotodiodes en koperlijnen moeten zorgen voor een groter dynamisch bereik.
Werking - complex, maar inwisselbaar
Deze aanpasbaarheid maakt de bediening van de nieuwe GFX in het begin niet bijzonder intuïtief. Ik moest de kneepjes van het vak leren, wieltjes en knoppen programmeren en de camera grondig configureren. De keerzijde? De bediening is dan perfect op mij afgestemd.
Aan de bovenkant van de camera zit een gigantisch display. In zwart-wit geeft het de belangrijkste opnameparameters weer, zelfs als de camera is uitgeschakeld. Tijdens het opnemen kan ik ervoor kiezen om in plaats daarvan een live histogram weer te geven. Omdat het display een stuk naar achteren is gekanteld, kan ik er ook naar kijken terwijl ik foto's maak, zonder dat ik de camera helemaal hoef neer te leggen.
Zoeker en display zijn top
Al met al is de zoeker van de GFX 100 II een van de beste die er zijn. Ik kan de grootte van het beeld in stappen aanpassen. Hoewel dit de resolutie vermindert, is het een zegen voor brildragers zoals ik, die hun oog niet zo dicht op de zoeker kunnen drukken als mensen zonder bril. In veel zoekers kan ik niet helemaal tot in de hoeken kijken.
Als het gaat om het 3,2 inch display aan de achterkant, is er niets veranderd. En dat was ook niet nodig, want de resolutie van 2,36 miljoen pixels en de helderheid zijn goed. Het scherm kan aan twee kanten gekanteld worden, maar niet uitgeklapt. Jammer, maar geen spelbreker voor een camera die niet bedoeld is voor vloggen.
Autofocus - niet perfect, maar een mijlpaal
Alleen in het tegenlicht van een raam raakt de tracking soms in de war en vangt de roze stoel in plaats van de ogen van mijn collega Michelle Brändle. Overschakelen naar één autofocuszone en ongeveer op het gezicht plaatsen helpt hiertegen. Elke foto is dan scherp, zelfs met een groot diafragma. Indrukwekkend en zeer nuttig. Het geeft me meer ruimte om me te concentreren op het licht, de compositie en het onderwerp.
Ik heb de volgstanden voor dieren, auto's enzovoort niet geprobeerd. Ik ben geen fan van autofocus op algemene objecten. Het wordt op de een of andere manier nooit goed wat ik scherp wil hebben. Dit is anekdotisch bewijs, maar mijn referentiesysteem van Sony lijkt intelligenter. Met de GFX 100 II schakel ik liever over op handmatige scherpstelling als ik andere dingen fotografeer dan mensen.
Even dan zijn full-frame camera's sneller en besluitvaardiger. De autofocus van Fujifilm's reus gaat soms een beetje op jacht voordat hij zijn doel heeft gevonden. Hij heeft vooral de neiging om te worstelen in de continue opnamemodus. Maar er is tenminste een continu modus, wat niet gezegd kan worden van de concurrentie van Hasselblad. En mogelijk verbetert Fujifilm de autofocus nog met de uiteindelijke firmware.
Fotokwaliteit is een droom
Fotografie nerd alert: de sensor van de Fujifilm GFX II is een absolute droom! Hij is in elk opzicht uitmuntend. Bij beeldontwikkeling hebben de bestanden het gevoel dat ze meer diepte hebben dan die van full-frame camera's. Dit klinkt misschien luchtig, maar dat is het niet. Er zijn rationele redenen voor deze perceptie:
Als ruwe test fotografeer ik mezelf tegen het licht voor een fel verlichte muur. Met de GFX 100 II kan ik inderdaad wat meer detail uit de donkere en lichte delen halen dan met de voorganger, rond het midden van de lichtkegel en op het gezicht. Kleuren blijven ook beter behouden in de schaduwen.
Video - goed, maar niet de beste
Hoe zit het met de GFX 100 II? Deze kan 8K met maximaal 30 fps in 10-bits 4:2:2 opnemen. Bij deze resolutie kan de beeldkwaliteit concurreren met andere 8K camera's. Fujifilm's vlakke F-Log2 kleurprofiel legt veel dynamisch bereik vast. Ik kan de opnamen met LUT's converteren naar Rec.709 of Eternea. De laatste geeft de huidtinten een warme tint die ik mooi vind.
In 8K legt de GFX 100 II het beeld echter niet vast met de volledige sensor. Er wordt een 1,51-voudige crop toegepast. De camera heeft ook 32 milliseconden nodig om de frames uit te lezen. Full-frame BSI sensoren met vergelijkbare pixeldichtheid zijn net zo langzaam. 32 milliseconden betekent een uitgesproken rolling shutter effect. Met 4K in 30 en 60 fps is de uitleessnelheid sneller en is er ook geen uitsnede meer. In deze modi is het beeld minder gedetailleerd.
Als je voornamelijk video wilt opnemen, zijn er betere camera's dan de GFX 100 II. Maar de GFX 100 II is prima geschikt voor gemengde projecten, bijvoorbeeld als je portretten wilt schieten en ook een interview wilt filmen.
Het oordeel - een volwaardige high-end camera
Vergeleken met de voorganger is de camera eenvoudiger te bedienen met behoud van de geavanceerde bediening. Het is wel even wennen vanwege de complexiteit, met als voordeel dat je hem kunt aanpassen aan je voorkeuren. De goede ergonomie, het gigantische display aan de bovenkant en de elektronische zoeker met hoge resolutie zijn ook een genot.
Het grootste unieke verkoopargument van de GFX 100 II is echter de autofocus. De kolos van een camera stelt niet zo snel en resoluut scherp als een moderne full-frame camera. Maar het is het eerste middenformaat model met eyetracking waarop ik kan vertrouwen. Bij portretfotografie maakt dit de geest vrij voor andere dingen. Alleen bij snelbewegende onderwerpen bereikt de autofocus zijn grenzen. Hetzelfde geldt voor video's, waar de focus tracking niet erg soepel is.
Samuel Buchmann
Senior Editor
Samuel.Buchmann@digitecgalaxus.chMijn vingerafdruk verandert vaak zo drastisch dat mijn MacBook hem niet meer herkent. De reden? Als ik me niet vastklamp aan een beeldscherm of camera, dan klamp ik me waarschijnlijk aan mijn vingertoppen vast aan een rotswand.
