Achtergrond
"The Legend of Heroes": Het langste verhaal in games
van Rainer Etzweiler
Herinner je je Final Fantasy Tactics nog?
13/10/2023
Vertaling: machinaal vertaald
De beste 'Final Fantasy'-vertelling vind je in 'Final Fantasy Tactics'. De gameplay daarentegen is een allegaartje.
Op het eerste gezicht concentreert Final Fantasy Tactics zich op politieke intriges, aangevuld met de bovennatuurlijke machinaties van de kerk. Maar onder deze gescripte dekmantel schuilt het verhaal van twee vrienden die uit elkaar groeien door hun verschillende wereldbeelden. In de kern gaat het over de vraag of het doel de middelen heiligt en de impact op een persoon.
Brief ontstaan van het spel
In 1993 was Final Fantasy al een begrip geworden. De bedenker van de serie, Hironobu Sakaguchi, was een fan van tactische RPG's. In die tijd overwoog hij een dergelijk spel aan de serie toe te voegen. Maar omdat Squaresoft, nu Square Enix, op dat moment druk was met verschillende andere projecten, kwam deze nooit van de grond.
Sakaguchi geeft ze veel vrijheid in hun ontwikkeling. In het uiteindelijke spel is niet veel meer over van zijn oorspronkelijke plan. Dit geldt zowel voor het gevechtssysteem als voor het verhaal. Het komt niet overeen met wat je in die tijd van een Final Fantasy zou verwachten. Het verhaal is duidelijk donkerder en volwassener dan in de belangrijkste spellen uit die tijd.
Complex achtergrondverhaal
Ivalice ligt in puin na een lange oorlog. De bevolking is ontevreden over de edelen en de koninklijke familie. Boeren komen in opstand en eisen verandering.
Als klap op de vuurpijl sterft koning Ondaria. Twee mensen mengen zich in de strijd om de troonopvolging: zijn dochter Ovelia of zijn jongste zoon. De verschillende machtige aristocratische huizen hebben verschillende belangen bij wie de volgende regent wordt. Het spreekt voor zich dat hun enige doel is om hen te instrumentaliseren en te verheffen tot de rang van ware vorsten. Hertog Goltanna wil Ovelia installeren, terwijl hertog Larg de jongere zoon steunt.
Het gaat er dus heftig aan toe in Ivalice. Hier begint het echte verhaal van Final Fantasy Tactics. Je speelt als Ramza Beoulve, de jongste zoon van een invloedrijke adellijke familie. Het spel is verdeeld in vier aktes, waarvan de eerste een flashback is.
Je ontmoet je beste vrienden, Ramza en Delita Heiral. Delita is een niet adellijke wees die in huis is genomen door Ramza's vader. Ondanks zijn gewone afkomst is hij opgevoed als een edelman. Ze zijn dus niet alleen vrienden, ze zijn praktisch broers. Op een academie worden ze opgeleid tot ridders.
In deze eerste akte wordt duidelijk dat er schijnbaar onoverbrugbare verschillen zijn tussen de edelen en het gewone volk. Tijdens een van hun eerste interventies lopen de gebeurtenissen uit de hand en scheiden hun wegen zich. Als ze elkaar een jaar later weer ontmoeten, zijn ze allebei veranderd. Ze streven misschien dezelfde doelen na, maar ze doen het met verschillende middelen.
"Final Fantasy Tactics" is anders dan eerdere delen
Ik wil niet meer zeggen over het verhaal. Het is de manier waarop het verhaal wordt verteld die Final Fantasy Tactics uitstekend maakt. Het zit heel goed in elkaar en boeit me helemaal.
Final Fantasy Tactics neemt de show-don't-tell-techniek serieus. In het hele spel wordt maar één keer direct verteld wat er aan de hand is en waarom. In de rest van het spel kom je erachter door de acties van de personages. Je hoeft geen afstand te doen om het verhaal te begrijpen.
De kern van het verhaal is dat Ramza zichzelf wil vinden. Hij moet voortdurend opnieuw evalueren wat goed en wat fout is. Hierdoor kan ik me met hem identificeren. Delita daarentegen weet precies wat hij wil en zal alle middelen gebruiken om dat te bereiken. In tegenstelling tot rollenspellen uit die tijd vertelt Final Fantasy Tactics geen liefdesverhaal. De relatie tussen de twee vrienden staat centraal in de actie.
De antagonisten zijn niet simpelweg slecht en vervangbaar. Ze hebben karakter en zijn menselijk. Daardoor zijn hun acties zowel weerzinwekkend als geloofwaardig. Een van de rebellenleiders vermoordt bijvoorbeeld een ondergeschikte om zijn eigen identiteit te behouden. Tegelijkertijd moet hij leven met zijn schuldige geweten.
Naast Delita en Ramza maken de andere personages in de groep geen grote ontwikkelingen door in de loop van het verhaal. Voor mij is dit geen negatief, maar juist een heel positief punt. Er is meer ruimte voor de twee hoofdpersonages. En het feit dat de schurken diepgang hebben, doet me het gebrek aan ontwikkeling van de secundaire personages vergeten.
In tegenstelling tot eerdere en zelfs latere Final Fantasy-spellen ontbreken humoristische passages. In Tactics vind je geen schattige chocobo's die dansen op grappige muziek of ongemakkelijke humoristische momenten tussen personages. Het spel is door en door serieus.
Beperkte bewegingsmogelijkheden
In tegenstelling tot de Final Fantasy-spellen uit die tijd zijn noch de wereldkaart noch de steden en andere locaties vrij toegankelijk. Je beweegt je over de wereldkaart via stippen. Hun kleur vertelt je wat je kunt verwachten. Questpunten zijn oranje, steden blauw en mogelijke vijandelijke ontmoetingen groen.
In steden kun je via een tekstveld kiezen of je wilt winkelen, naar de taverne wilt gaan of het krijgersgilde wilt bezoeken. In de taverne luister je naar actuele geruchten en verhalen en kun je missies accepteren. Je doet ze niet zelf, maar je stuurt strijders op missies die pas over een paar dagen beschikbaar zijn. De dagen verstrijken terwijl je van het ene punt op de wereldkaart naar het andere gaat. In het krijgersgilde rekruteer je nieuwe vechters.
Veel mogelijkheden om schaamteloos uit te buiten
Je hebt maximaal vijf eenheden per gevecht, inclusief gasteenheden. Afhankelijk van de versie van het spel kun je echter kiezen uit een panel van 16 of 24 personages. Tijdens een gevecht beweeg je je personages over vakjes. Hun bewegingsvrijheid hangt af van hun niveau en de taak die ze moeten uitvoeren. Vervolgens kun je aanvallen of vijanden, verdedigen of voorwerpen gebruiken. Naast fysieke aanvallen kun je ook gebruikmaken van magie en de beroemde summons.
Er zijn 20 taken, 22 in Final Fantasy Tactics: The War of the Lions, die je vrij kunt toewijzen aan personages. Daarnaast zijn er negen unieke personages met speciale eigenschappen (er zijn er elf in Final Fantasy Tactics: The War of the Lions). Het taaksysteem is veelzijdig en maakt het zelfs mogelijk om vaardigheden uit verschillende taken te combineren.
Naast het personageniveau is er ook nog het taakniveau. Je speelt nieuwe taken vrij door een bepaald niveau te bereiken in de taken die al beschikbaar zijn. Hierdoor kun je al vroeg in het spel klassen vrijspelen die je pas later zou moeten hebben. Sommige taken, zoals de rekenmachine of de bemiddelaar, zijn zo overpowered dat het spel erg makkelijk wordt. Dat is jammer. Vooral omdat Final Fantasy Tactics je er echt toe dwingt.
Tactics is in het begin inderdaad een van de meest uitdagende spellen, maar daarna wordt het een makkie. De eerste gevechten zijn een van de moeilijkste die ik in een tactisch rollenspel heb gezien. Maar zelfs als je het taaksysteem niet gebruikt, moet je het later in het spel opnemen tegen hordes vijanden onder leiding van "Dondergod Cid".
Er is ook een systeem met dierenriemtekens. Afhankelijk van het sterrenbeeld waaronder een personage is geboren, past hij goed of slecht bij anderen. Helaas is het slecht uitgelegd en ik begreep het niet tijdens mijn eerste playthrough. Daardoor lukte het me niet om tegen bepaalde vijanden te vechten en mislukten de buffs voor mijn strijdmakkers vaak. Voor mij is deze functie absoluut overbodig en irritant.
Het is ook vervelend dat het niveau van de vijanden zich tijdens willekeurige ontmoetingen aanpast aan Ramza's niveau. Final Fantasy VIII gebruikt hetzelfde level-schalingssysteem, waar ik niet tegen kan.
Ook vandaag nog leuk om naar te kijken
Veel titels van de originele PlayStation zijn slecht verouderd. Dat is niet het geval met Final Fantasy Tactics. Ik ben nog steeds dol op het visuele aspect van het spel, zelfs meer dan 25 jaar later. Vooral de sprite-animaties zijn prachtig. De versie Final Fantasy Tactics: The War of the Lions bevat ook geanimeerde cinematics.
Is er een geremasterde versie gepland?
Matsuno zelf startte het gerucht eerder deze zomer met een tweet. Daarin vroeg hij of "Dondergod Cid" verzwakt moest worden in een remaster, omdat het de balans verstoort.
Kevin Hofer
Senior Editor
kevin.hofer@digitecgalaxus.chTechnologie en maatschappij fascineren me. Beide combineren en vanuit verschillende perspectieven observeren is mijn passie.
Achtergrond
Interessante feiten uit de wereld van producten, een kijkje achter de schermen van fabrikanten en portretten van interessante mensen.
Alles tonen
