Producttest
M4 iMac getest: Leuk, maar waarom?
van Samuel Buchmann
M3 iMac Review: Hartenbreker
14/11/2023
Vertaling: machinaal vertaald
Na drie jaar heeft Apple de iMac een update gegeven. Maar met zinloze verbeteringen en dezelfde oude zwakke punten vraag ik me af waarom ze de moeite hebben genomen.
Voordat ik aan mijn review begin, weet ik zeker dat ik verliefd zal worden op de nieuwe iMac. Ik ben betoverd door het ontwerp en het vooruitzicht dat ik maar één apparaat op mijn bureau nodig heb klinkt verleidelijk. En dat niet alleen, het is zelfs de eerste Mac met de spannende M3-chip in 3-nanometertechnologie! Wat kan er misgaan?
Vold van verwachting heb ik twee versies van de alles-in-één computer op mijn bureau gezet. Ik ben vooral geïnteresseerd in de basisversie en haal een blauwe uit ons magazijn. Deze heeft een 8-core CPU, 8-core GPU, 8 GB RAM en een 256 GB SSD.
Apple stuurde me ook zijn roze topmodel. De full-power versie van de chip heeft 8 CPU-kernen, 10 GPU-kernen, 24 GB RAM en een SSD van 2 TB. We hebben deze configuratie nog niet op voorraad, maar je kunt hem bij Apple krijgen voor het vorstelijke bedrag van 2.919 francs of 3.235 euro.
Ik probeer de roze versie uit.
Wanneer ik het apparaat eenmaal heb uitgeprobeerd, valt mijn roze bril in duizend stukjes uiteen.
Ontwerp en poorten: waanzinnig slank
Terwijl ik de twee computers uit hun origami-verpakking pel, denk ik: man, wat zijn ze dun! Hoewel ik me er al van bewust was dat de behuizing meer weg had van een oversized iPad, maakte het toch indruk op me in het echt.
In plaats van de SoC, ventilator en luidsprekers achter het beeldscherm te plaatsen, heeft Apple ze eronder geplaatst, waardoor de behuizing van het beeldscherm een beetje een "kin" krijgt. Dat stoort me niet, maar ik heb mijn twijfels over de witte randen van het beeldscherm. Hoewel ze de iMac een helderder uiterlijk geven, zijn ze meer in-your-face dan zwarte randen zouden zijn.
De kleuren passen bij het vrolijke imago van de iMac. Aan de voorkant en onderkant zitten pasteltinten, terwijl aan de achterkant rijke kleuren zijn gebruikt. Het gecoate aluminium ziet er elegant uit, vooral als het licht erin wordt gereflecteerd. Ik vind zowel het blauwe als het "rosé" model erg mooi. De laatste is lichtroze aan de voorkant en frambozenrood aan de achterkant.
Net als bij de vorige iMacs zitten alle poorten aan de achterkant van het scherm. Hoewel ik begrijp dat dit er mooier uitziet, erger ik me elke keer als ik een externe SSD wil aansluiten. Als ik dit wil doen, moet ik opstaan en langs de zijkant van het bureau lopen. God helpe je als je de iMac tegen een muur hebt gezet. Als je dat hebt gedaan, heb je de behendigheid van een inbreker nodig om de poorten blindelings te raken.
Display: machtig maar klein
Omdat ik regelmatig monitors van monsterformaat test, lijkt de beelddiagonaal van 24 inch van de iMac me in eerste instantie klein. Hierdoor trek ik de computer dichter naar me toe dan normaal. Op een afstand van 70 centimeter ben ik tevreden met de schermgrootte. Gelukkig staat het scherm voor mij op de juiste hoogte, want het is niet verstelbaar.
Dankzij mijn nabijheid tot het scherm ziet het beeld er erg scherp uit door de hoge pixeldichtheid. Het heeft 218 pixels per inch (ppi) en een resolutie van 4.480 × 2.520 pixels. Ondanks de kleine afmetingen past er relatief veel op het scherm in standaard schaling. De grootte van menu's en teksten voelt voor mij precies goed. Als ik de keuze had, zou ik de voorkeur geven aan een groter scherm op een grotere afstand - Apple, waar is je 32-inch iMac?
Periferie: getroffen door bliksem
Omdat ik gewend ben aan de uitstekende luidsprekers van Apple laptops en omdat de iMac meer ruimte heeft, verwacht ik een iets betere geluidskwaliteit dan de iMac levert. Als ik het volume harder zet, dreunt de bas te hard. Ondertussen worden sibilante geluiden in de bovenste frequenties onaangenaam scherp. Desondanks zijn de luidsprekers van de iMac veel beter dan die van andere beeldschermluidsprekers.
Prestaties: wil je actie? Dat kost je wat
Waar de M3 een solide vooruitgang heeft geboekt op het gebied van prestaties, laat de nieuwe iMac me over het algemeen teleurgesteld achter. Dit heeft weinig te maken met de chip zelf en meer met de stomme kostenbesparende maatregelen van Apple, die de basisversie tegenhouden.
CPU: slechte koeling compromitteert de basis iMac
Net als zijn twee voorgangers heeft de CPU van de M3 nog steeds 8 kernen. Vier daarvan zijn bedoeld voor prestaties, terwijl de andere vier voor efficiëntie zijn. Ik test de CPU met drie benchmarks: Cinebench R24, Cinebench R23 en Geekbench 6. Omdat twee van de benchmarks vorig jaar nog niet bestonden, heb ik de metingen van de vorige chips helemaal opnieuw gedaan.
Laten we beginnen met het goede nieuws. De afzonderlijke cores van de M3 zijn sneller dan die van de voorgaande chips. De toename over de drie benchmarks is ongeveer 15 procent ten opzichte van de M2 en 28 procent ten opzichte van de M1. Dat is een behoorlijke vooruitgang. In multi-core werking is hij 30 procent sneller dan de M1.
Maar alleen in de dure versie van de iMac.
GPU: krijgt een flinke boost dankzij 3-nanometer procestechnologie
Wanneer het op de grafische processor aankomt, is het verschil tijdens het bestelproces transparanter. De GPU heeft 10 kernen in de dure versie van de M3 iMac en 8 kernen in de goedkopere versie. Ik begin met het testen van de GPU met wat synthetische benchmarks en het spelen van Shadow of the Tomb Raider.
De prestaties van de M3 zijn ruim 20 procent hoger dan die van de M2. Aangezien beide chips hetzelfde aantal kernen hebben, is dit een aanzienlijke toename, die waarschijnlijk te danken is aan het 3-nanometer proces. In vergelijking met de M1 laat de M3 zelfs een prestatiestijging van 60 procent zien.
Beide cijfers gelden alleen voor de volledige versie van de M3, met een 10-core GPU. De grafische prestaties van de chip met een 8-core GPU zijn ongeveer gelijk aan die van de M2, die een 10-core GPU heeft.
SSD: klein = langzaam
De kloof tussen de goedkopere en duurdere iMac-klassen gaat verder met de SSD. Net als bij de M2 lijkt Apple alleen geheugenmodules van minimaal 256 GB te gebruiken. In de basisversie zit er maar één. De M1-generatie had in ieder geval twee modules van 128 GB. De gevolgen hiervan worden duidelijk door een blik op de benchmark:
Tijdens het gebruik in de praktijk bleek dat de controller niet goed werkt.
Bij praktisch gebruik worden de slechte prestaties van de SSD vooral duidelijk als je meer RAM nodig hebt dan je configuratie toelaat. Wanneer dit gebeurt, moet de SSD als buffer optreden. Als die traag is, kan je systeem tot stilstand komen. Maar als je gewoon op het internet surft met meerdere tabbladen open en tegelijkertijd Word gebruikt, is het onwaarschijnlijk dat je dit omslagpunt bereikt.
Productiviteit: waar het kaf van het koren wordt gescheiden
Verdict: een ongeïnspireerde, onnodige update
Al met al is de M3 iMac echter een tegenvaller. Apple heeft er drie jaar over gedaan om de update uit te brengen. Desondanks voelt het alsof ze gewoon hun ding hebben gedaan. De nieuwste versie van de alles-in-één computer verbetert geen van zijn zwakke punten:
- Geen van beide M3-versies heeft een groter beeldscherm
- Onvoldoende koeling in de basisversie
- Alleen 8 GB RAM in de basisversie
- Slow SSD in de basisversie
- Te weinig poorten, die alleen aan de achterkant zitten
- Muis en toetsenbord hebben Lightning-connectors
In plaats daarvan heeft Apple vooruitgang geboekt op het enige aspect van de computer waar ik me niet druk om maak: de prestaties van dure configuraties. In de krachtige versie, met de juiste koeling, is de M3-chip sneller dan zijn voorgangers. In mijn benchmarks bedraagt de toename ten opzichte van de M1 ongeveer 30 procent voor de CPU en 60 procent voor de GPU. Hoewel dit een indrukwekkende technische prestatie is, blijkt dit zinloos in de echte wereld.
Aan de andere kant van het prijsspectrum houden dwaze bezuinigingsmaatregelen de M3 in de iMac kunstmatig klein. Hoewel dit misschien geen probleem is bij het gebruik van Office-programma's, zou ik het in dit soort scenario's toch graag zonder de chip stellen.
De enige goede argumenten voor de iMac zijn het ontwerp en de pixeldichtheid van het beeldscherm. Als dat belangrijker voor je is dan prestaties en poorten, is het geen slecht apparaat. Maar als je het mij vraagt, is het de binnenkant die telt. Met dit in gedachten moet ik deze slanke schoonheid een schouderklopje geven.
Samuel Buchmann
Senior Editor
Samuel.Buchmann@digitecgalaxus.chMijn vingerafdruk verandert vaak zo drastisch dat mijn MacBook hem niet meer herkent. De reden? Als ik me niet vastklamp aan een beeldscherm of camera, dan klamp ik me waarschijnlijk aan mijn vingertoppen vast aan een rotswand.
