

Pac-Man Micro Player Pro getest: klein, luid, nostalgisch
Gefascineerd door het spel, overweldigd door de actie: De Micro Player Pro van My Arcade brengt "Pac-Man" terug, compleet met loeiende sirenes, spookpaniek en een score die zelden boven de 9780 uitkomt.
Een mini-arcademachine van slechts 17,5 cm groot, met een klassiek ontwerp, een kleine joystick en een origineel spelgevoel. De Pac-Man Micro Player Pro van My Arcade is een compact stukje arcadegeschiedenis - officieel gelicenseerd en volledig speelbaar. In plaats van een emulatorfront-end of menu-interface is er een spel dat direct start en precies zo aanvoelt als toen. En dat is precies wat het zo charmant maakt. Zelfs als de gameplay al snel een zenuwproef wordt voor mensen met twee linkerhanden «Pac-Man».
Gamegevoel: origineel en nerveus
De originele «Pac-Man»-ROM wordt gespeeld. Dit betekent: geen extra's, geen levelkeuze, geen hulp. Ik begin bij level 1 en vecht me erdoorheen - of niet. Soms bereik ik level 2 en mijn record tot nu toe is 9780 punten, wat echt slecht is. De joystick reageert direct, maar hectische bewegingen leiden al snel naar het einde. De spoken zijn genadeloos, de besturing is niet erg vergevingsgezind en de gameplay is net zo zenuwslopend als toen.
Het geluid is goed.
Het geluid is luid, duidelijk en overheersend. Vooral de loeiende sirenes op de achtergrond doen je hartslag sneller slaan - een akoestische stressfactor die het gevoel van het spel kenmerkt. Voor mensen met twee linkerhanden «Pac-Man» is dit een uitdaging. Voor alle anderen: een pure nostalgische adrenalinestoot.
Retro ontwerp met een duidelijke rand
De voorkant van de Micro Player Pro doet denken aan de klassieke «Pac-Man» kast, inclusief een gele behuizing en bedrukt frame. Linksonder op het display staat een piepklein «Instructies» veld - alleen leesbaar met een vergrootglas of nostalgische bril. Rechtsonder is een tweede wit bord met twee secties: «Monsterpuntwaarde» en «Extra punten». Hierop staat hoeveel extra punten de spoken opleveren - en wat er nog meer telt.


De behuizing is rondom van plastic, maar ziet er goed doordacht en netjes afgewerkt uit. Niets rammelt, niets zit los. De joystick zit stevig en de knoppen Home, 1P, 2P en Credit reageren direct. De achterkant is voorzien van een aan/uit-schuifknop, knoppen om het volume te regelen, een helderheidsknop, een USB-C poort voor de voeding, een hoofdtelefoonaansluiting en de luidspreker. Als alternatief werkt het apparaat ook op vier AA-batterijen - ideaal voor spontane retromomenten of voor in de vitrinekast.

Het 2,75 inch kleurenscherm laat het doolhof duidelijk zien en is helder genoeg voor gebruik binnenshuis. De resolutie is voldoende voor het spel, meer heeft het niet nodig. Het beeld blijft stabiel vanaf de zijkant, maar het lijkt aanzienlijk helderder als je naar boven kijkt. Ik kan de helderheid in drie niveaus aanpassen.
Met zijn afmetingen van ongeveer 10,5 × 11,8 × 17,5 cm en een gewicht van ongeveer 340 g glijdt de Micro Player Pro niet weg als je van richting verandert. Een netadapter of AA-batterijen worden niet meegeleverd.
Noot: De hier geteste Pro-versie heb ik van de fabrikant gekregen. My Arcade biedt ook andere «Pac-Man» modellen.
Conclusie
Voor de vitrine - of voor de pols
Ik ben een slechte Pac-Man speler. Het spel maakt me nerveus, ik raak gespannen en de spoken zijn sneller dan mijn duimen. Desondanks vind ik het geweldig. De Micro Player Pro staat niet in mijn huis vanwege mijn score, maar vanwege de herinnering. Het is een gespreksstarter, een blikvanger, een stukje kindertijd om aan te zetten.
Verwacht geen technisch wonder als je de mini-videogamemachine in huis haalt. Je krijgt precies wat het wil zijn: een klein, luidruchtig stukje nostalgie. Als je van "Pac-Man" houdt, zul je het net zo geweldig vinden als ik. Zelfs als de highscore buiten bereik blijft.
Pro
- originele "Pac-Man
- Compact kastontwerp met retro charme
- Gebruik met kabel en batterijen mogelijk (netadapter, USB-C kabel en batterijen niet meegeleverd)
Contra
- Besturingssysteem vergeeft hectisch gedrag niet

De dagelijkse kus van de muze stimuleert mijn creativiteit. Als ze me vergeet, probeer ik mijn creativiteit terug te winnen door te dromen, zodat het leven mijn dromen niet verslindt.


