Sigma BF: minder is niet meer
De radicaal afgeslankte designcamera is bedoeld om het fotograferen gemakkelijker te maken. Sigma doet een aantal dingen goed. Maar het weglaten van praktische functies maakt het er niet eenvoudiger op.
Met de nieuwe BF camera belooft Sigma een reductie tot het essentiële. Elegante eenvoud domineert het uiterlijk en fotografie moet ook eenvoudig aanvoelen. Dat idee heeft wel iets. Moderne camera's zijn hypercomplex en zien er ook zo uit. Dat kan afschrikwekkend zijn.
Zijn koste wat kost anders
De Sigma BF probeert niet eens ergonomisch te zijn. Het is een koud aluminium blok met harde, oncomfortabele randen. Zelfs de minigreep die je duim moet vasthouden is van metaal. Dit is geen onoplettendheid, maar een statement. Er zitten slechts drie knoppen op de achterkant naast een instelknop. Bovenaan zit de ontspanknop. Aan de voorkant zit de knop om de lens te verwisselen. Verder niets.
Aansluitingen: USB-C, verder niets. Geheugenkaarten: geen. Beeldstabilisator: geen. Zoeker: geen.
De Sigma BF is radicaal anders. Zelfs waar het niet zou moeten zijn. Dat maakt hem interessant, maar ook even wennen - om het diplomatiek uit te drukken.
De bediening: verrassend goed
Toen ik het nieuws over de nieuwe camera las, verwachtte ik dat hij zou mislukken vanwege het bedieningsconcept. Ik ken genoeg kleine digitale camera's met weinig knoppen en wieltjes uit de jaren negentig - en ze hadden allemaal hetzelfde probleem: veel instellingen waren alleen toegankelijk via een menu. Of ze ontbraken helemaal.
Maar de Sigma BF doet het beter. Het bedieningspaneel is ook een draaiknop. Het kleine tweede schermpje erboven toont de actieve instelling - belichtingstijd, diafragma, ISO, enz. Draai aan het wiel om ze te wijzigen. Tik op links, rechts, omhoog of omlaag om naar een andere instelling te gaan. In totaal zijn er tien instellingen beschikbaar - dat is genoeg voor normaal gebruik.
Het hoofdscherm toont niets anders dan het zoekerbeeld - er zijn geen overlays die afleiden van het zoeken naar het onderwerp. Je kunt nog steeds de instellingen weergeven door op de knop in de wijzerplaat te klikken - hier heb je de mogelijkheid voor meer opties. Diafragma, sluitertijd en ISO kunnen afzonderlijk op automatisch worden ingesteld. Dit resulteert in de camerastanden P, A, S en M zonder dat je ze expliciet hoeft in te stellen.
Slim: Automatisch geselecteerde waarden lichten minder fel op in het tweede scherm - zodat je meteen kunt zien of je een waarde kunt wijzigen of niet. Nog een leuke functie: de twee knoppen voor afspelen en menu kunnen zowel worden aangeraakt als ingedrukt. Bij aanraking toont de afspeelknop de laatst gemaakte foto. De systeemknop laat zien hoeveel batterij je hebt, hoe laat het is en hoeveel foto's je nog kunt maken totdat het geheugen vol is.
De bediening blijft eenvoudig omdat er niet veel instellingen zijn. Beperk je tot de essentie.
Omdenken over autofocus
Wat autofocus (AF) betreft, stoorde het minimalisme me aanvankelijk erg. Ik kan of een klein enkel punt of het hele zoekerbeeld als AF-punt kiezen. Er zit niets tussenin. Het AF-gebied is zo klein dat de autofocus vaak niet werkt omdat er te weinig contrast in het veld is. Ik kan het niet vergroten.
Het blijkt echter dat ik vrijwel nooit eenpunts-AF nodig heb. Als ik de camera automatisch laat scherpstellen, kan ik nog steeds op een gebied op het touchscreen tikken waarop ik wil scherpstellen. De camera activeert object tracking en houdt het aangetikte gebied scherp als ik de camera beweeg. Object tracking wordt weer uitgeschakeld met een tik op een weergegeven knop. Dit werkt heel goed.
Als de camera automatisch op iets ongewenst scherpstelt, kan ik met de pijltjestoetsen omhoog en omlaag naar het volgende scherpstelpunt springen dat dichterbij of verder weg is. Dat vind ik een goed idee. Ik moet de ontspanknop echter half ingedrukt houden, waardoor ik er af en toe per ongeluk op druk.
Ik kan single-area AF tijdelijk activeren door op de middelste knop te tikken terwijl ik de ontspanknop half ingedrukt houd. Dit levert echter ook het probleem op dat je per ongeluk een foto maakt.
Tot slot kan ik ook instellen of en hoe lang de focusvergroter moet worden weergegeven als de ontspanknop half wordt ingedrukt. Het is namelijk mogelijk om handmatig scherp te stellen.
Als ik het concept eenmaal heb begrepen, is de autofocus eenvoudig te gebruiken en nog steeds flexibel genoeg voor de meeste situaties. Maar voor iemand zoals ik, die goed overweg kan met de autofocus van een complexe camera, is en blijft het een beperking.
Laat het eruit tot het pijn doet
Ik zoek tevergeefs naar de zoeker. Die is er niet, zelfs niet als optioneel accessoire - daarvoor zou de camera een accessoireschoen moeten hebben.
Sinds mijn 45e zijn camera's zonder zoeker een no-go voor mij: ik zou een leesbril moeten dragen om het scherm van dichtbij goed te kunnen zien. Maar dan kan ik niet meer goed zien wat er te fotograferen valt. Met een zoeker kan ik de dioptrie instellen op verziendheid en alles perfect zien.
Een zoeker zou ook in andere opzichten praktisch zijn, omdat je in zonlicht beter kunt zien. De camera heeft een functie om de helderheid van het scherm automatisch aan te passen bij zonlicht. Ik zie echter geen verschil of de functie aan of uit staat.
Maar niet alleen in zonlicht zijn er problemen. Als ik een foto wil maken van iets dat dicht bij de grond ligt, moet ik plat op de grond gaan liggen. Want het scherm is onbeweeglijk. Als ik mezelf wil filmen, kan ik niet zien of ik in beeld ben. Er is ook geen app waarmee ik in zo'n geval het zoekerbeeld kan zien. Dat kan ook niet omdat Wi-Fi en Bluetooth zijn weggelaten, zoals zoveel andere dingen.
Er is een remote cable release als accessoire. Via USB-C.
Beeldkwaliteit: goed voor zo'n kleine camera
De sensor heeft een resolutie van 24 megapixels. Dit is relatief laag voor volledig formaat, maar resulteert in een goed ruisgedrag bij hoge ISO-gevoeligheden. Vooral omdat het een sensor met achtergrondverlichting is. Zelfs bij 51.200 ISO is een foto bruikbaar. Dit maakt het gebrek aan beeldstabilisatie een beetje goed.
Het dynamisch bereik is moeilijk te beoordelen zonder laboratoriummetingen. Wat wel zeker is, is dat de DNG bestanden maar 12 bits hebben in plaats van de 14 bits die tegenwoordig gebruikelijk zijn. Ik kan niet zeggen of dit echt een nadeel is in het dagelijks leven. Hier zie je een tegenlichtopname ongecorrigeerd, d.w.z. met de standaardinstellingen van Adobe Lightroom en dezelfde opname met maximaal gecorrigeerde diepte en hooglichten. Dit geeft bij benadering een indruk van hoeveel raw-bestanden gecorrigeerd kunnen worden.
Beeldstijlen - leuk, zolang je niets aanpast
De Sigma BF biedt 13 kleurstijlen voor video's en JPEG foto's. 12 daarvan zijn in kleur, één beeldstijl is monochroom. De kleurstijlen zijn een kwestie van smaak, ik vind er veel mooi.
De stijlen kunnen worden aangepast: Je kunt kiezen uit de parameters Highlights en Shadows en Vignette en Fade. Het aanpassen van highlights en schaduwen leidt echter tot onbruikbare resultaten. In de volgende selfie heb ik de twee parameters slechts met twee van de vijf niveaus verhoogd of verlaagd om een zachter beeld te krijgen. Zelfs met deze kleine aanpassing is het effect te sterk en onaantrekkelijk (midden). Met de instellingen op het maximum (rechts) is het gewoon grotesk.
Erg grote energievreter
De batterij heeft kleine afmetingen, maar bevat 3300 mAh - een zeer goede waarde. Ter vergelijking: de batterij van een Canon EOS R5 heeft een capaciteit van 2130 mAh. Toch gaat hij niet lang mee met de Sigma BF. De CIPA waarde is een magere 260 foto's. De Canon EOS R5 doet het veel beter met 490 opnamen, en de opvolger R5 II heeft zelfs 630 opnamen.
In het dagelijks leven voelt het als nog minder. De belangrijkste reden hiervoor is waarschijnlijk de slechte stand-by functie.
Als ik kort op de aan/uit-knop tik, gaat de camera in stand-by. Gedurende deze tijd wordt de batterijcapaciteit in procenten weergegeven op het kleine helpscherm - en ik kan zien hoe deze waarde daalt. De camera moet enorm veel stroom verbruiken in de stand-bymodus. Je kunt de camera ook helemaal uitschakelen door de knop ingedrukt te houden - dan duurt het meer dan een seconde om weer in te schakelen. Andere camera's doen dit veel beter. Ze zijn ook meteen klaar als ze worden uitgeschakeld en verbruiken ook bijna geen stroom in de stand-bymodus.
SSD en USB aansluiting
De Sigma BF heeft een interne SSD. Volgens Sigma heeft deze een capaciteit van 230 GB, maar het is eigenlijk meer 250 GB. Dat is genoeg voor 4300 RAW foto's. Hoe radicaal de Sigma BF ook is, hij heeft alleen een SSD, geen kaartslot.
In principe is intern geheugen in camera's geweldig - ik blijf bij deze opinie, ook al werd ik destijds heftig tegengesproken. Ik denk echter ook dat dit geheugen geen vervanging moet zijn voor verwisselbare kaarten, maar een aanvulling. Met andere woorden, een back-up of noodgeheugen voor het geval de kaart wordt vergeten.
Als het geheugen alleen uit een SSD bestaat, rijzen er verschillende vragen. Ten eerste is er de kwestie van de levensduur. Als we aannemen dat het een triple-level cell SSD is met 2000 schrijfcycli, dan heeft de SSD een levensduur van 8,6 miljoen RAW-foto's. Dat is zeker genoeg.
Echter, een SSD kan op elk moment kapot gaan. Ik heb de Sigma reparatieservice gevraagd of hij vervangen kan worden in het geval van een defect. Het antwoord laat nog op zich wachten.
De tweede vraag gaat over back-ups. Natuurlijk kunnen de opnames via USB naar een computer worden overgezet, wat ook erg snel is. Ik moet echter zelf de juiste USB 3.2 kabel aanschaffen.
Als alternatief kan een kaartlezer of ander USB-geheugenapparaat worden aangesloten om een back-up te maken zonder computer. Foto's kunnen echter alleen afzonderlijk of per dag worden geselecteerd en de overdracht is verrassend langzaam. De reden is onduidelijk. Ik gebruik een CFexpress kaart en een kaartlezer van Angelbird, die allebei normaal gesproken erg snel zijn.
Cloudback-up is niet mogelijk omdat de camera geen internetverbinding herkent.
Video: veel compromissen
De videofunctie wordt geactiveerd als je kiest tussen enkel beeld, continu fotograferen of bracketing. En dit komt ongeveer overeen met het belang van video in deze camera: Het is één bedrijfsmodus van de vele.
Zonder beeldstabilisatie en een bewegend scherm biedt de hardware geen goede omstandigheden voor video. Elektronische beeldstabilisatie is beschikbaar - met de gebruikelijke uitsnede. Natuurlijk mist dit less-is-more ontwerp ook een hoofdtelefoon-, microfoon- en HDMI-aansluiting, evenals de accessoireschoen. Een hoofdtelefoon kan worden gebruikt via de USB-poort met een adapter en naar verluidt ook een microfoon (niet getest). Dit is beter dan niets, maar geen vervanging voor handige aansluitingen. De Sigma BF is een van de beste camera's die er is.
De Sigma BF kan alleen 4K met 30 beelden per seconde. Hij kan echter ook 6K aan als je H.265 of L-Log gebruikt. Met Full HD haalt de camera 120 FPS, maar in beduidend mindere kwaliteit.
Gezichtsdetectie werkt, maar ik kan de scherpstelsnelheid of gevoeligheid niet instellen. De camera stelt snel scherp, maar reageert traag. Ik denk: of allebei langzaam of allebei snel. Het lijkt dus niet in balans.
De lens die ik voor deze test heb gebruikt is niet ontworpen voor video en produceert vervelende autofocus ruis. En met de Sigma BF film je normaal gesproken met de interne stereomicrofoon, die deze ruis goed oppikt.
Conclusie
Onnodige beperkingen
Meestal zijn camera's met weinig knoppen en draaiknoppen onhandig in de bediening. De Sigma BF is de eerste camera waarbij dit niet het geval is. Ik was in dit opzicht aangenaam verrast.
Toch heb ik het gevoel dat de camera zijn belangrijkste belofte niet waarmaakt. Het terugbrengen tot de essentie zou het fotograferen makkelijker moeten maken. Maar een ingebouwde beeldstabilisator, een beweegbaar scherm of een zoeker zouden het fotograferen niet ingewikkelder maken - integendeel. Dit soort reductie werpt alleen maar obstakels op.
De beeldkwaliteit is prima. Helaas kan hetzelfde niet gezegd worden van de batterijduur. Zelfs in de stand-bymodus loopt de batterij verrassend snel leeg. Als je de camera helemaal uitschakelt, is hij niet meteen klaar voor gebruik.
De ingebouwde SSD is geweldig. Maar het feit dat de USB-poort de enige interface is en er niet eens Bluetooth of Wi-Fi is, valt in de categorie "onnodige beperking".
Een camera kan een nicheproduct zijn en hoeft niet iedereen tevreden te stellen. Maar zelfs na het testen van de Sigma BF is het me nog steeds niet duidelijk voor wie hij geschikt zou kunnen zijn.
Pro
- Ingebouwde SSD
- Geavanceerd bedieningsconcept
- Goede beeldkwaliteit bij hoge ISO
- Eenvoudige, maar goede autofocus
Contra
- Slechte batterijduur
- geen zoeker
- Geen beweegbaar scherm
- Geen beeldstabilisator
- Geen WLAN en Bluetooth
- Weinig instelopties
David Lee
Senior Editor
David.Lee@digitecgalaxus.chMijn belangstelling voor computers en schrijven leidde me relatief vroeg (2000) naar de technische journalistiek. Ik ben geïnteresseerd in hoe je technologie kunt gebruiken zonder gebruikt te worden. In mijn vrije tijd maak ik graag muziek waarbij ik mijn gemiddelde talent compenseer met een enorme passie.
13 opmerkingen
later