Smartwatches mogen van mij afblijven

Wie in het dagelijks leven een smartwatch of fitnesshorloge draagt, heeft of de controle over zijn leven verloren of is de pubertijd nooit te boven gekomen.

Nadat ik je getriggerd heb met deze uitspraak losjes gebaseerd op Karl Lagerfeld en jij je mening al gegeven hebt in de comments, wil ik het graag relativeren.

Nadat ik je getriggerd heb met deze uitspraak losjes gebaseerd op Karl Lagerfeld en jij je mening al gegeven hebt in de comments, wil ik het graag relativeren: Natuurlijk overdrijf ik. Iedereen moet om zijn pols dragen wat hij wil. Maar de uitspraak gaat in op de drie punten die me het meest storen aan smartwatches. En er staat een bonuspunt aan het eind.

Controle manie

. Statements die ik steeds weer hoor sinds er slimme apparaten zoals smartwatches en fitnesshorloges bestaan:

• Hoeveel stappen heb je vandaag gezet?
• Gisteren heb ik 324 calorieën verbrand met sporten.
• Nee, er zit geen ijsje meer in vandaag, ik heb al te veel gegeten vandaag.

Ik denk altijd: Waarom zou ik stappen en calorieën tellen? Zolang ik beweeg en gezond eet, is alles goed. Voor mij zorgt deze neiging tot controle alleen maar voor onnodige druk. Dat heb ik al genoeg in mijn leven, ik heb geen apparaat nodig dat me nog meer stress bezorgt.

Begrijp me niet verkeerd: ik vind een smartwatch of fitnesshorloge natuurlijk prima om mee te sporten - als je het aankunt. Ik kan dat niet. In de begindagen van het smartphonetijdperk nam ik mijn hardlooprondjes op. Maar daar ben ik snel weer mee gestopt. In plaats van me te motiveren, demotiveerde het opnemen me. Ik wilde altijd beter worden. Wat op zich niet erg is, maar geen dag is hetzelfde. Als ik een slechte dag had, dwong ik mezelf toch om mijn grenzen te verleggen. Wat een paar keer bijna tot een instorting leidde. Oké, mijn probleem dat ik mezelf niet kon inhouden. Maar het is waarschijnlijk hetzelfde voor veel mensen die competitief zijn. Sinds ik ben gestopt met mezelf bijhouden, sport ik om het sporten. Ik benader alles luchtiger en heb de indruk dat ik op die manier meer vooruitgang boek.

Even meer afgeleid

Ik ben een smartphonejunkie. Ik kijk de hele tijd op het ding. Ik hou daar niet van omdat het grenst aan verslavend gedrag. Sinds ik kinderen heb, heb ik er nog meer last van. Ik wil mijn tijd met hen doorbrengen en niet met de smartphone. En ik zou een rolmodel voor ze moeten zijn. Ik probeer het wel neer te leggen, maar dat lukt niet altijd.

Het laatste wat ik nodig heb is nog meer afleiding door een smartwatch. Vooral omdat het om de pols nog toegankelijker is dan de smartphone in mijn broekzak.

Nulstijl

Ik kom uit Biel. In Zwitserland is dat geen synoniem voor stijl. Toch wordt Biel beschouwd als de hoofdstad van een typisch Zwitsers lifestyleproduct: het horloge. Mijn eerste horloge was een Flik Flak. Ik kreeg het van mijn ouders toen ik naar school ging. Sindsdien heb ik altijd een mechanisch horloge gedragen.

Op dit moment siert een Jazzmaster Viewmatic Skeleton van Hamilton mijn pols. Wat mij fascineert aan horloges is niet alleen hun mechaniek, maar ook hun uiterlijk. Een mechanisch horloge heeft gewoon stijl. Iets wat ik niet kan zeggen van een smartwatch. Het is gewoon weer een gadget dat ik bij me draag. Smartwatches zien er voor mij allemaal generiek uit.

Na een paar jaar troep

. Het ergste aan een smartwatch: hij raakt snel verouderd. Na een paar jaar is of de batterij op, wordt hij niet meer voorzien van software-updates of gaat de elektronica kapot. Dan is het niets meer dan elektronisch afval - waarvan we er al veel genoeg hebben.

Mijn Hamilton gaat een leven lang mee. Als er iets kapot gaat, kan ik zelfs na jaren of zelfs decennia nog naar de horlogemaker. En dankzij de opwindbare steel hoef ik hem nooit op te laden. Natuurlijk kan een smartwatch meer dan mijn mechanische horloge. Hij laat me alleen de tijd zien. Maar dat is alles wat een horloge hoeft te doen - voor de rest heb ik mijn smartphone. Het is sowieso makkelijker te gebruiken dan zijn niet zo slimme tegenhanger om de pols.

Noot: Dit artikel was al gepubliceerd op 14 september, maar werd korte tijd offline gehaald. Sinds 18 september staat het weer online met een nieuwe titel en afbeelding.