Spoken in vriendschappen: En opeens was ze weg

Anika Schulz

23/9/2025

Vertaling: machinaal vertaald

Ze heeft mijn laatste WhatsApp-bericht nooit ontvangen. En sindsdien vraag ik me af: Wat is er gebeurd? Een expert werpt enig licht.

Me: «Het is beter als we even pauzeren. We gaan het niet eens worden.» - Jij: «Ja, daar ben ik het mee eens.» Zack, hang op. Dat was het laatste wat ik van mijn vriendin hoorde. Drie dagen later was haar profielfoto op Whatsapp verdwenen.

Sindsdien ben ik ten einde raad: heeft ze me echt geblokkeerd vanwege een ruzie? Of was haar reactie misschien te voorzien? Want onze vriendschap was al veranderd voor de oerknal. Ze nam de telefoon nauwelijks op, belde zelden terug en beantwoordde sms'jes te vaak alleen met een 👍. En als we wel aan de telefoon praatten, klaagde ze over haar partner of haar baan. In het begin luisterde ik geduldig en legde mijn thema's naast me neer. «Ze gaat door een moeilijke fase, ze komt er wel overheen», dacht ik. We kennen elkaar tenslotte al jaren.

Maar nadat haar «fase» maandenlang aanhield, begon ik aan mezelf te werken. Aan de ene kant maakte ik me zorgen of het wel goed met haar ging. Aan de andere kant was ik gefrustreerd omdat ze me buitenspel zette. Onze vriendschap liep op de klippen.

(Niet) een verhelderend gesprek

Ik heb lang nagedacht over hoe ik over mijn gevoelens moest praten. Toen ik dat deed, botsten we meteen. «Ik zou graag willen dat je weer meer tijd maakt voor onze vriendschap. Is dat mogelijk?», vroeg ik. Ze blokkeerde het en verweet het me. «Dat is echt egoïstisch van je. Ik heb al zoveel op mijn bordje en nu kom jij hiermee aanzetten.» Bam. Ik voelde me overvallen en begreep er nog minder van. Het einde van het gesprek heb je al gelezen in de eerste alinea.

Sindsdien heeft ze me de geest gegeven. Ik zit met gemengde gevoelens en veel vraagtekens. Heb ik iets verkeerds gezegd? Vindt ze me al een tijdje niet leuk? Wat is er eigenlijk aan de hand? Voordat ik verdwaal in speculaties over het «waarom», ga ik op een wetenschappelijke zoektocht naar aanwijzingen.

Dit is wat de wetenschap zegt

Ghosting is niets nieuws, in ieder geval niet sinds Tinder & Co. Als je geen tweede date wilt, neem je gewoon geen contact meer op. De Universiteit van Wenen heeft echter een studie gepubliceerd over ghosting in vriendschappen. En de resultaten zetten me aan het denken. In de studie staat: «Mensen met een hoog gevoel van eigenwaarde hebben meer kans om hun vrienden te ghostgen.» Overspannenheid of depressieve neigingen spelen daarentegen slechts een ondergeschikte rol. Dat verbaast me, want tot nu toe dacht ik dat alleen conflictschuwe mensen zonder waarschuwing het contact verbraken.

Dus spreek ik met de auteur van het onderzoek, Michaela Forrai, om de ervaring met mijn vriendin beter te begrijpen. «Ghosting kan een bewuste en actieve beslissing zijn. Maar berichten kunnen bijvoorbeeld ook gewoon worden vergeten of uitgesteld tot later. Als er te veel tijd verstrijkt, heb je soms niet meer het vertrouwen om 'te laat' te antwoorden», legt Forrai uit. «Als degene die gehost wordt, weet je meestal niet wat het is. Juist die onzekerheid maakt het zo moeilijk om ermee om te gaan.»

Ik kan me niet voorstellen dat mijn vriendin niet de moed had om laat te antwoorden. Dat is gewoon niets voor haar. Ze heeft me ook geblokkeerd. Had ze dan gewoon geen zin meer in me? Dat zou betekenen dat we allebei hetzelfde gevoel hebben: namelijk dat onze oude modus niet meer werkt. Maar waarom konden we er dan niet over praten? Forrai: «Spoken kan in eerste instantie de gemakkelijke uitweg lijken. Mensen met een hoog gevoel van eigenwaarde spookten vaker en zijn over het algemeen vergevingsgezinder voor zichzelf. Misschien accepteren ze daarom eerder de gevolgen voor de persoon die ghosted - ze voelen zich vaak verdrietig en piekeren.»

De oplossing: zet je kruin recht en ga verder

Ik voelde me net zo. Daarom besloot ik een paar weken geleden een e-mail naar mijn vriendin te schrijven. Heeft ze het gelezen? Ik heb geen idee. Ik wilde haar in ieder geval een paar woorden sturen. Dat ik het jammer vond hoe alles was gelopen. Maar ook dat ik het zag aankomen. En hoe stom ik haar gedrag vind.

Was dat een stom idee? «Nee, je kunt het doen als je je er beter door voelt. Maar als je zeker weet dat het een vergissing was, kan een snelle 'ik hoop dat het goed met je gaat en ik hoor graag van je wanneer je maar wilt' helpen om weer bij elkaar te komen. In beide gevallen moet je echter geen antwoord verwachten, omdat dit de frustratie alleen maar kan vergroten», adviseert Forrai.

Heldere woorden - en zo had ik het nog nooit bekeken. Ik had eerder aangenomen dat «it always takes two to fight», zoals mijn moeder graag zegt. Maar langzamerhand realiseer ik me dat het ook anders kan. Het voelt bevrijdend. Ik kan mijn vrede sluiten. En wie weet? Misschien wordt de vrije plek in mijn vriendenkring uiteindelijk opgevuld door iemand die er beter bij past.

Wil je meer weten over ghosting? Kijk dan eens naar dit boek. Het beschrijft het fenomeen van twee kanten: vanuit de ghosters en vanuit de ghosted.

Non-fictie

Ghosting

Duits, Tina Soliman, 2019

Heb jij ooit een ghost gehad en hoe ben je ermee omgegaan? Vertel het me in de reacties.

Anika Schulz

Teamleader Editorial

Anika.Schulz@galaxus.de

Als kind werd ik gesocialiseerd met Mario Kart op de SNES, voordat ik na de middelbare school in de journalistiek belandde. Als teamleider bij Galaxus ben ik verantwoordelijk voor het nieuws. Trekkie en ingenieur.

---

Achtergrond

Interessante feiten uit de wereld van producten, een kijkje achter de schermen van fabrikanten en portretten van interessante mensen.

Alles tonen

Deze artikelen kunnen je ook interesseren