
Review
"Wicked": een pleidooi voor tolerantie en acceptatie
van Luca Fontana
Nieuwe maand, nieuwe streamingtips. Of het nu gaat om Netflix, Disney+, Prime Video, Sky Show of Apple TV+: Hier kun je zien welke series en films er deze juni op streamingdiensten zijn.
Vandaag had mijn collega Patrick een oud ijzer santa op de kleuterschool. Hij is nu Kevin's nieuwe vader. Maar goed, laten we beginnen met mijn film- en seriehoogtepunten voor de maand juni!
Arnold Schwarzenegger. Kijk opnieuw. Kijken.
Start: 12 juni
«Squid Game» gaat de laatste ronde in. Na de mislukte opstand, de gebroken Gi-hun en de triomf van de Frontman, belooft seizoen 3 geen nieuw begin, maar een afdaling. Nog dieper in een wereld die niet langer alleen een spel is - maar een spiegel van de samenleving.
Het eerste seizoen was al een verrassing. Vooral met zijn compromisloze vertelstijl, zijn kritiek op het systeem en deze deprimerend echte vraag: Wat zou ik doen als ik in hun schoenen stond? Seizoen 2 kon deze impact niet herhalen - hoe zou dat kunnen? Maar het is dapper uitgebreid, verdiept en veranderd. In plaats van alleen Gi-hun te volgen, werd het conflict groter: een botsing van twee ideologieën, verpersoonlijkt door twee mannen en hun overtuigingen.
En nu? Nu escaleert dit conflict tussen Gi-hun en de Frontman. Seriebedenker Hwang Dong-hyuk noemt het de eindstrijd. Ik zie het meer als een laatste strijd om waardigheid, waarheid en misschien zoiets als vergeving. Of op zijn minst gerechtigheid. Want soms is de grootste verschrikking niet de dood, maar wat er overblijft van het leven.
Begin: 27 juni
Een Vikingclan in bloeddorst. Een samoerai op zoek naar wraak. Een piloot boven Nazi-gebied met iets heel anders in het vizier dan vijandelijke vliegtuigen. Drie keer, drie plaatsen, één gemeenschappelijk probleem: de Predator is terug - en deze keer gaat het niet alleen om jager en prooi, maar om overleven tegen iets dat alles overtreft.
De nieuwe geanimeerde bloemlezing van «Prooi»regisseur Dan Trachtenberg is geen vervolg, maar een onafhankelijke reis door tijd, stijl en cultuur. Drie korte verhalen, drie krijgers, drie jachten. Het idee: wie zouden eigenlijk echt waardige tegenstanders zijn voor een Predator?
De animatie ziet er rauw, intens, bijna archaïsch uit - en past daarom perfect bij het uitgangspunt. Daarbij komt nog de culturele rijkdom van de settings, waardoor het geheel meer aanvoelt als een duistere graphic novel dan als een typische franchise-entry. Zal het geheel uiteindelijk zijn belofte waarmaken? We zullen zien. Maar dit is duidelijk: van alle streaming reboots in juni is dit misschien wel degene waar ik het meest naar uitkijk.
Begin: 6 juni
Een nieuwe heldin. Weer een nieuw pak. Weer een MCU serie op Disney+. Als je nu met je ogen rolt, neem ik je dat niet kwalijk. De trailer voor «Ironheart» ziet er - laten we eerlijk zijn - uit als iets rechtstreeks uit de MCU-serie mal: degelijk geproduceerd, maar voorspelbaar en daardoor ergens tussen een zucht en een gaap in.
En toch: ik ga het kijken. Waarom? Vanwege Ryan Coogler. De man die «Creed» bedacht, «Black Panther» regisseerde - en momenteel de bioscoop opschudt met «Sinners» - was aan boord als producent. En waar Coogler staat, staat inhoud. Zijn beste werk ging nooit alleen over superhelden, maar over identiteit, verantwoordelijkheid en geschiedenis. Misschien slaagt «Ironheart» er wel in om precies dat te doen: loskomen uit de schaduw van Iron Man en een nieuw verhaal vertellen.
Dominique Thorne
Dominique Thorne heeft al indruk gemaakt in «Wakanda Forever». Nu krijgt ze haar podium. De hoop: dat de serie meer wordt dan alleen een brug naar de volgende Avengers-films. Maar iets van zichzelf.
Start: 24 juni
«Ik wil dat je afsluit, neef.» Geen enkele zin beschrijft «The Bear» beter - en na drie seizoenen lijkt er geen een zo ironisch als deze.
Iedereen die deze serie kent, weet dat niets opgesloten zit op «» . Niet de emoties. Niet de keuken. En zeker niet Carmy. De eerste twee seizoenen waren een roes van pijn, zweet en vlijmscherpe precisie. Televisie die aanvoelde als een burn-out in fast-forward. Ik heb meer geleerd over restaurantkeukens dan ik me kan herinneren - en zelden zo geleden als hier.
En toen kwam seizoen 3. Nog steeds geweldig acteerwerk. Nog steeds geweldig gefilmd. Maar narratief gezien meer als een proefmenu van mooie momenten zonder hoofdgerecht. Veel koken, veel schreeuwen, veel stijl - maar geen echt doel. Of een plot. In plaats van ontwikkeling was er escalatie. En dan nog meer escalatie. Omdat... nou ja, gewoon omdat. Dus nu seizoen 4, hoop ik op iets dat verder gaat dan briljante montage en schreeuwende dialogen. Niet minder drama, toch? Maar drama met richting, alsjeblieft.
Begin: 25 juni
Sean Bean is stervende. Altijd. Maar misschien - misschien - overleeft hij deze film. En zo niet? Dan sterft hij hopelijk in stijl. En in een improvisatiecursus. Want «Deep Cover» is een Britse actiekomedie zoals die in het script staat - of niet, want alles is hier geïmproviseerd.
Drie worstelende toneelhooligans, gespeeld door Orlando Bloom, Bryce Dallas Howard en «Ted Lasso» ster Nick Mohammed, worden undercover gestuurd om de Londense onderwereld te onderzoeken. Als een improvisatiegroep. Omdat de politie - en dit is geen grap - geen betere ideeën heeft.
Geregisseerd door Tom Kingsley («Ghosts») en geproduceerd door de mensen achter «Men in Black» en «Jurassic World». Met andere woorden: grote namen, grote chaos, grote verwachtingen. En een cast die eruitziet alsof iemand een Excel-spreadsheet heeft doorgespit met «Wat doen ze eigenlijk tegenwoordig?». Dit zou wel eens de meest plezierig gestoorde streaming film van de zomer kunnen worden.
Start: 12 juni
«Flow» is een klein wonder. Een stil, woordeloos, geanimeerd wonder. Het vertelt het verhaal van een kat die in een overstroomde wereld een vreemd bont gezelschap van dieren tegenkomt: een capibara, een lemuur, een vogel en een hond. Ze drijven allemaal op een boot door het post-apocalyptische niets - en moeten leren met elkaar om te gaan. Zonder taal. Zonder instructies. Zonder achterom te kijken.
Dit klinkt eenvoudig, maar het heeft een betoverende diepgang. Regisseur Gints Zilbalodis vertelt niet alleen een verhaal over klimaatverandering, maar ook over alleen zijn, overleven en uiteindelijk samenkomen. En hij doet dit met echte moed: geen googly eyes, geen Pixar-hartzeer, geen pratende sidekicks. De dieren gedragen zich als dieren. En toch - of juist daardoor - herkennen we onszelf in hen.
«Flow» is geanimeerd met iets meer dan drie miljoen dollar en open source software. Daarom ziet het er niet perfect uit. Dat hoeft ook niet. Want wat de film laat zien is pure magie. Misschien wel juist daarom. En het feit dat cinema nog steeds kan verrassen - voorbij alle franchises en formules - is een besef dat me nog steeds het mooiste lijkt.
Start: 5 juni
Als een van mijn filmrecensies drie keer zoveel reacties krijgt als likes, dan weet ik dat ik een hoop stof heb doen opwaaien. Zo was het ook met mijn recensie van «Wicked». Maar ik begrijp het tumult niet helemaal. De film is veel minder controversieel dan sommigen graag willen. En toch zoveel krachtiger dan veel mensen aannemen.
«Wicked» is de verfilming van een Broadway-hit die in 2003 staande ovaties kreeg en zelf gebaseerd is op een boek dat in 1995 werd geschreven - lang voordat Hollywood begon te discussiëren over diversiteit en interpretatieve soevereiniteit. Het verhaal? Een vriendschap. Een marginalisatie. Elphaba, de groene heks van het westen, wordt geen schurk omdat ze slecht is. Maar omdat ze anders is. En omdat een wereld die houdt van simpele waarheden geen ruimte heeft voor complexe mensen.
Ja, er wordt veel gezongen. En ja, soms lijkt het overdadig. Maar als je meedoet, krijg je meer dan alleen een musical. Je krijgt een pleidooi - voor moed, voor empathie, voor vriendschap. En voor een heks die nooit echt slecht was.
Aanvang: 27 juni
Stel je voor dat Ted Lasso een broer had. Eentje die vroeger een professionele golfer was, nu golfballen verkoopt bij Ochsner Sport en in zijn midlifecrisis besluit alles in te zetten op een 17-jarige probleemtiener. Voilà: «Stick».
Owen Wilson speelt Pryce Cahill - een mislukte golfster met een baard van drie dagen, een hart en veel zelfironie. Maar nadat zijn huwelijk, carrière en waardigheid op de klippen zijn gelopen, ontdekt hij het volgende grote talent: Santi, 17, moeilijk maar verdomd goed met het ijzer. Samen met een chagrijnige maat wil Pryce een kampioen van hem maken - of hem in ieder geval op de een of andere manier door het leven loodsen.
Klinkt voor mij als een beetje «Happy Gilmore», een beetje «Ted Lasso» en een beetje «Shrinking» met een golfhandschoen. Ik vind het leuk. Ik doe mee.
Start: 4 juni
De nieuwe Apple TV+ miniserie komt van Dennis Lehane - de auteur achter «Shutter Island» en «Gone Baby Gone». En ja, je voelt zijn handschrift: gebroken personages, morele grijze gebieden en een zaak die meer speelt met de psyche dan met politiewerk. Taron Egerton speelt een raadselachtige brandstichtingsonderzoeker. Jurnee Smollett een getraumatiseerde rechercheur. Samen maken ze jacht op twee seriemoordenaars die moorden met vuur - en leggen daarbij duistere waarheden bloot die veel verder gaan dan de misdaad zelf.
«Smoke» is losjes gebaseerd op ware gebeurtenissen - om precies te zijn: op de true-crime podcast «Firebug». Als je het kent, weet je waar dit naartoe gaat. Alle anderen: maak je geen zorgen. De serie brandt langzaam. Maar als hij ontbrandt, zal hij dat ook echt doen.
Begin: 27 juni
Avonturen beleven en sporten in de natuur en mezelf pushen tot mijn hartslag mijn ritme wordt - dat is mijn comfortzone. Ik geniet ook van rustige momenten met een goed boek over gevaarlijke complotten en koningsmoordenaars. Soms raak ik meerdere minuten opgewonden van filmmuziek. Dit komt zeker door mijn passie voor cinema. Wat ik altijd al heb willen zeggen: "Mijn naam is Groot."