Tussen geloof en popcultuur: wat gebeurt er bij een paranormale show?
17/12/2025
Vertaling: machinaal vertaald
Ik ben te gast bij paranormale podcasters. En praat met hen over veilige ruimtes en enge verhalen uit Zwitserland.
De «Kent Club» ligt in het centrum van Hamburg-Altona, een nogal alternatief deel van de stad. Hier vinden regelmatig concerten, poetry slams en feesten plaats. In het gebouw ernaast speelt de musical «Tarzan». Ik ben hier vandaag om mijn favoriete mysteriepodcast «Aktenzeichen Paranormal» live te bekijken. Het loopt al drie jaar op Spotify en co. Nu zijn de presentatoren Conny en Patrick op tournee. Het motto van hun programma: «Geloof wat je wilt, maar voel je goed vermaakt.»
De zaal is bijna tot de laatste stoel uitverkocht met bijna 200 gasten. Als je een selfie wilt met Constantin Groß of Patrick Jost, staat er een lange rij. Ik kijk naar twee zichtbaar opgewonden vriendinnen voor me. De een laat trots haar vleermuis-tatoeage op haar arm zien, de ander maakt zich zorgen over haar haar - vanwege de foto, natuurlijk.
Bron: Anika Schulz
Ik pak een biertje en ga zitten. De show begint.
Het podium is van het publiek
Conny begint met een urban legend over het chique «Hotel Vier Jahreszeiten» in Hamburg. Het gaat over griezelige voetstappen in de gang en een vermiste dode vrouw. Het publiek griezelt aanvankelijk. Dan wordt er een toeschouwer op het podium gebracht. Vrijwillig, natuurlijk. «We hebben nu meer dan 1300 inzendingen van luisteraars die ons vertellen over hun paranormale ervaringen. Spookachtige verschijningen, schaduwen op de muren, laden die vanzelf opengaan. En als er iemand van de site bij is, linken we het naar onze verschijning», legt Conny uit.
Wie schrijft naar «Aktenzeichen Paranormal» weet dat hun ervaringen serieus worden genomen. «We zijn een veilige ruimte. We zijn niet geïnteresseerd in oordelen of onderzoeken. We bieden mensen gewoon een plek waar ze terecht kunnen voor de dingen die ze nergens anders kwijt kunnen.»
Zo ook het eerder genoemde publiekslid, die nu op het podium van de «Kent Club» spreekt. Haar ervaring draait om het beruchte «Cecil Hotel» in Los Angeles. Op 19 februari 2013 werd het lichaam van Elisa Lam, een Canadese vrouw die al weken vermist was, teruggevonden in de watertank van het hotel. «Ik had die dag mijn tanden gepoetst met het water. Toen de politie het lichaam vond, heb ik meteen gekeken op», herinnert de kijker zich. Patrick kijkt geschokt. Conny grapt: «Drink altijd flessenwater op reis.» De kijker lacht, de clou is raak.
Ik voel me net een buitenaards wezen
Officieel wordt de zaak van Elisa Lam beschouwd als een ongeluk, maar onder mysterie- en true crime-fans doen andere theorieën de ronde. Was het moord? Of was het een achtervolging? Als mysterie fangirl ben ik natuurlijk bekend met het verhaal rond het «Cecil Hotel». Maar dit is de eerste keer dat ik een live evenement met een paranormaal thema bijwoon. Ik kijk nieuwsgierig rond in de «Kent Club» om te zien wie er nog meer is. Ik zie een paar studenten, veel stelletjes van midden dertig, wat oudere mensen en iemand met zeven piercings in zijn gezicht. Ik voel me een beetje een buitenaards wezen. Thuis tijdens het schoonmaken naar de podcast «Aktenzeichen Paranormal» luisteren is één ding. Bij mensen zijn die zo zelfverzekerd zijn over bovennatuurlijke thema's is iets anders.
Bron: Anika Schulz
Voordat ik verder kan denken, gaat de «hete microfoon» rond. De uitnodiging aan het publiek om hun eigen enge ervaringen te vertellen. Een man met capuchon en spijkerbroek begint en vertelt met rustige stem hoe hij op de snelweg de geest van zijn overleden vader zag. Dan vertelt een vrouw van middelbare leeftijd hoe ze als kind 's nachts een gloeiend figuur ontmoette in de keuken van haar ouderlijk huis. Een derde persoon vertelt hoe zijn tweejarige zoon zijn oom in de spiegel zag, ook al was hij niet in de kamer. «Ik heb de spiegel daarna weggegooid.» (Had ik ook moeten doen. HELP.)
Na anderhalf uur is het live-evenement voorbij en ik ben behoorlijk door elkaar geschud van binnen. En ik heb vragen. Heel veel vragen.
Al die enge verhalen, intens. Is je show hier en daar gescript?
Conny: Nee, het is allemaal echt. We bereiden bijna niets voor voor onze shows en improviseren het meeste. Iedereen die iets wil zeggen, mag dat doen. En we zeggen altijd tegen onze gasten: we zijn gewoon normale mensen, je kunt alles met ons delen. Toch zijn er altijd wel een paar mensen die zo opgewonden zijn dat ze er geen woord uit krijgen.
Maar dat is gek. Dan sta ik daar voor 200 mensen en vertel ze dat ik mijn overleden vader heb gezien.
Patrick: Ja, daar is moed voor nodig. Maar we dwingen niemand om zijn naam te zeggen. We hadden ooit een gast in een show die zijn verhaal volledig anoniem wilde vertellen. En dat was prima. Natuurlijk, je staat daar voor 200 mensen, maar je weet ook dat er niets naar buiten komt en dat we hier onder elkaar zijn.
Conny: Ik weet niet of ik dat zelf zou kunnen. Dus voor 200 mensen staan en mijn paranormale ervaring beschrijven.
Waren er ooit negatieve reacties uit het publiek?
Conny: Nee, helemaal niet. En we doen er alles aan om mensen te beschermen. We hebben bijvoorbeeld al verzoeken gekregen van Youtubers die vroegen of ze reactievideo's mochten maken op onze podcasts. Dat hebben we altijd geweigerd. We willen niet dat onze luisteraars mogelijk belachelijk worden gemaakt.
Patrick: Mijn horrorscenario is dat iemand in het publiek roept: «Wat is dit voor onzin?» Gelukkig is dat nooit gebeurd.
Conny: En uiteindelijk kunnen we niet controleren of het waar is wat de gasten ons vertellen. Dat is entertainment. Mensen komen naar ons omdat ze bang willen zijn. En omdat ze blij zijn dat er eindelijk iemand over deze thema's praat.
Bron: Patrick Jost
Als je rondkijkt in de «Kent Club», Conny en Patrick lijken echt een gevoelige snaar te raken. De sfeer in de zaal is rustig, bijna eerbiedig. Iedereen luistert geboeid. En niet alleen de tour gaat goed, ook de podcast. Elke maand bereikt «Aktenzeichen Paranormal» meer dan 260.000 mensen uit Duitsland, Zwitserland, Oostenrijk en Liechtenstein. En de trend stijgt.
Mysterie is niet langer een niche
Misschien komt dit omdat mysterie in het algemeen langzaam uit zijn eigenzinnige niche komt en «sociaal aanvaardbaar wordt». Het Freiburger Institute for Frontier Areas of Psychology and Psychohygiene - kortweg IGPP - houdt zich bijvoorbeeld bezig met «systematisch en interdisciplinair onderzoek naar voorheen onvoldoende begrepen verschijnselen en anomalieën aan de grenzen van onze kennis» en biedt begeleiding voor de betrokkenen. Iedereen die denkt een geest te zijn tegengekomen, kan contact opnemen met het IGPP en psychologische ondersteuning krijgen. Dat dit geen klinkklare onzin is, kun je alleen al zien aan het feit dat de collectie van het instituut van ongeveer 60.000 boeken toebehoort aan de universiteitsbibliotheek van Freiburg.
Recentelijk heb ik het IGPP bezocht.
Recentelijk vond ik zelfs een feitelijk artikel in het huidige nummer van het magazine «Psychologie heute» over de verklaringen die de psychologie heeft voor het paranormale. Het gaat bijvoorbeeld over de «confirmation bias». Met andere woorden, het verschijnsel dat mensen de neiging hebben om informatie zo te interpreteren dat het past bij hun basisaannames. Dit betekent dat als je al stellig in geesten gelooft, de kans groter is dat je ze ziet.
Klinkt dit allemaal als hocus pocus voor jou? Voel je vrij. Ik hou vooral van de boeken die spiritualiteit en wetenschap combineren.
Terug naar Conny en Patrick van «Paranormal». En welke rol zij spelen in Zwitserland.
Zwitserland heeft ook griezelige dingen te bieden
U hebt nu een ander format, «Aktenzeichen Kids», waarin u enge verhalen voor kinderen voorbereidt. Hebben jullie hier ook succes mee?Conny: We brengen de kinderformule niet op de markt. Maar, en dat is heel leuk, een lerares uit Zwitserland gebruikt de podcast om het begrijpend luisteren van haar leerlingen te bevorderen. Ze speelt een aflevering af in de klas en de kinderen moeten er daarna vragen over beantwoorden, zoals «Wat is een Bigfoot?». De kinderen hebben ons zelfs fanbrieven geschreven. Daar gaat mijn hart sneller van kloppen.
Hoeveel fans hebben jullie in Zwitserland?
Patrick: Ongeveer 20 procent van onze luisteraars komt uit Zwitserland of Oostenrijk. En we krijgen ook een aantal inzendingen met paranormale ervaringen uit Zwitserland, die we dan in de podcast afspelen.
Zijn er terugkerende thema's uit Zwitserland?
Conny: We hebben veel inzendingen over enge dromen. Of over de man met de hoed die 's nachts in de kamer staat. Maar de verhalen verschillen niet echt van land tot land.
Ken je eigenlijk de legende van de Belchentunnel?
Patrick: Nee, vertel mij wat!
Het gaat over twee vrienden die in de jaren tachtig een in het wit geklede liftster oppikten in hun auto voor de Belchentunnel. Vervolgens reden ze de tunnel in met haar op de achterbank. En aan het einde van de tunnel was de vrouw verdwenen.
Conny: De witte vrouw, de klassieker...
Klassieker?
Conny: Ja, ze spookt graag rond op snelwegen. Er zijn veel plaatsen waar ze gezien zou zijn. Over de hele wereld. Sommigen zeggen dat ze ongeluk brengt. Anderen zeggen dat ze waarschuwt voor ongeluk.
Patrick: We kunnen de legende van de Belchentunnel nog steeds opnemen in onze podcast, zodat we wat internationaler worden. We hebben sowieso nog 130 onafgemaakte thema's op de lijst staan.
Ben je nooit bang dat de mysteriehype instort?
Conny: Het rammelt altijd in mijn hoofd. Ik heb mijn baan in de publieke sector opgegeven voor de podcast omdat het niet mogelijk was om beide tegelijk te doen. Aan de andere kant was onze tour bijna uitverkocht. Dus haal diep adem.
Diep ademhalen. Dat moet ik eerst doen. Ik strompel de «Kent Club» uit de koude nacht in en adem de heldere lucht in. Hopelijk kom ik op weg naar huis geen donkere schaduwen tegen. Slik.
Omslagfoto: Shutterstock
Anika Schulz
Teamleader Editorial
Anika.Schulz@galaxus.deAls kind werd ik gesocialiseerd met Mario Kart op de SNES, voordat ik na de middelbare school in de journalistiek belandde. Als teamleider bij Galaxus ben ik verantwoordelijk voor het nieuws. Trekkie en ingenieur.
Achtergrond
Interessante feiten uit de wereld van producten, een kijkje achter de schermen van fabrikanten en portretten van interessante mensen.
Alles tonenDeze artikelen kunnen je ook interesseren
Achtergrond
Interview met paranormale podcasters: "Mensen biechten ons ervaringen op waar ze nooit met anderen over zouden praten"
van Anika Schulz
Achtergrond
Ze wilde geen verborgen voorwerp boeken maken, nu bezit ze het genre
van Ann-Kathrin Schäfer
Achtergrond
Alles is beter vandaag! 7 redenen waarom gezinsvakanties met de auto steeds leuker worden
van Michael Restin
