Uw gegevens. Uw keuze.

Als je alleen het noodzakelijke kiest, verzamelen we met cookies en vergelijkbare technologieën informatie over je apparaat en je gebruik van onze website. Deze hebben we nodig om je bijvoorbeeld een veilige login en basisfuncties zoals het winkelwagentje te kunnen bieden.

Als je overal mee instemt, kunnen we deze gegevens daarnaast gebruiken om je gepersonaliseerde aanbiedingen te tonen, onze website te verbeteren en gerichte advertenties te laten zien op onze eigen en andere websites of apps. Bepaalde gegevens kunnen hiervoor ook worden gedeeld met derden en advertentiepartners.

Anika Schulz
Achtergrond

Valkparkieten: Rio en Cookie komen bij mij wonen (Deel 1)

Anika Schulz
6/11/2024
Vertaling: machinaal vertaald

Mijn hart zit vol veren. Vol met kleine, grijze veertjes. Rio en Cookie wonen nu twee weken bij me. De valkparkieten delen mijn woonkamer en dagelijks leven met mij. En hoewel de twee rakkers hier nog maar kort zijn, hebben ze me al helemaal overgenomen.

Nu zijn Rio en Cookie er. Ze zijn geen vervanging voor Iko. Ik heb mijn verdriet al lang achter me gelaten. En toch was er altijd een klein plekje in mijn hart in de vorm van een verentooi.

De eerste overweging: Kaketoes in een appartement

"Kaketoes in je kleine huurflat, weet je het zeker? Je weet hoe luidruchtig ze zijn," vraagt mijn moeder me aan de telefoon als ik haar voor het eerst over mijn plannen vertel. Ja, nimfen kunnen heel luidruchtig zijn. Vooral als ze bang zijn en gillen uit pure paniek. Dan ratelt het in hun oren. Maar, en dit is de grote maar: dit gebeurt zelden. En als het wel gebeurt, gaat er iets heel erg mis - zoals je verderop in de tekst zult ontdekken.

In tegenstelling tot grasparkieten is het bij grasparkieten niet zo.

In tegenstelling tot grasparkieten, die de hele dag door tjilpen en kletsen, zijn nimfen relatief rustige dieren. Met andere woorden, zo stil als een kleine papegaai kan zijn. Cookie en Rio moeten op de een of andere manier communiceren. Ze kunnen niet gewoon stil in een hoekje gaan zitten en een boek lezen.

Daarnaast heb ik mijn buren geïnformeerd dat er af en toe luid gekraak uit mijn kamer kan komen. En kleine dieren, waaronder vogels, zijn niet verboden in het huurcontract.

De opstelling van de kooi: zweet en blauwe plekken

Na uitgebreid onderzoek kies ik voor het model "Madeira III" van Montana Cages.

"Madeira III" wordt geleverd in twee grote verpakkingen. En aangezien er op elke doos een sticker zit met "meer dan 20 kilo", heb ik het gevoel dat de montage een krachttoer zal zijn.

Het lukt me om de kooi in mijn eentje in elkaar te zetten, maar daarna ben ik drijfnat van het zweet, heb ik blauwe plekken op mijn armen en de ergste spierpijn sinds twee dagen. Maar de moeite was het waard: de villa staat.

En wat ik echt geweldig vind, is dat de kooi een dakterras heeft. Ik kan het aan de bovenkant openen en ontgrendelen met een zitstok zodat Rio en Cookie buiten kunnen zitten.

De verhuizing: zoveel haat

Drie dagen na de vermoeiende montage van de kooi is het zover: Ik breng Rio en Cookie naar mij toe. Van tevoren heb ik wat onderzoek gedaan naar waar je valkparkieten in Hamburg kunt vinden. Ik wil de dieren niet zomaar ergens kopen, ik wil weten of ze uit goede handen komen. Mijn onderzoek leidt me naar een grote dierenwinkel aan de rand van Hamburg-Bergedorf.

Ik ga erheen en kijk rond. Alles ziet er schoon en netjes uit. De nimfen leven in een troep in een grote volière en lijken gelukkig. Het wordt al snel duidelijk: hier vind ik wat ik zoek! Ik laad houten zitstokken, (veel te veel) speelgoed, voer, zand en lekkers in mijn winkelmandje.

Hier laat ik alleen een klein overzicht zien van geschikte producten voor valkparkieten. Ik zal binnenkort een gedetailleerd artikel schrijven over dit thema. Je kunt mij als auteur volgen aan het einde van de tekst als je het niet wilt missen

Dan sta ik voor de volière en kijk naar de vogels. Een grijze, bijzonder levendige parkiet valt me meteen op. Dat wordt mijn Rio! Ik besluit voor Cookie omdat het dier zo heerlijk ontspannen is en wegdommelt. Een goede balans met wervelende Rio, denk ik.

Dan spreek ik een medewerker aan: "Ik wil graag twee valkparkieten kopen. Die grijze daar en die met de witte kop." De dame vangt ze met veel gezeur op - en stopt ze in een piepklein transportdoosje. En zo begint het drama. Rio snauwt naar me en Cookie kijkt me niet eens aan. Geen goed begin.

Bij thuiskomst heb ik de kooi opgezet en de twee in hun nieuwe huis gezet. Twee paar zwarte googly-ogen staren me aan. Geloof me, als blikken konden doden, was dit artikel niet geschreven. Ik kan letterlijk de gedachten van Rio en Cookie lezen: "Wie ben je en wat wil je?!", "Waarom moesten we deze bijtende transportbox in?"

De eerste paar dagen: Help, waar is mijn etensbakje?

Dag 1: Rio en Cookie lijken hun snavels in hun veren te hebben begraven en hebben een paar uur geslapen. Totdat hun buikjes begonnen te werken. Het enige probleem is: de nimfen kunnen de etensbak (nog) niet vinden. En ze dwalen door de kooi, ook al heb ik twee schalen vol heerlijke granen klaargezet. Resultaat: oorverdovende kreten in de categorie "Help, we verhongeren! Mama! Doe het! Wat!" Rio en Cookie hebben honger.

Dus ik kiep de inhoud van de kommen op de vloer van de kooi. In de dierenwinkel werden de dieren gevoerd in grote, ondiepe kommen op de vloer - en blijkbaar kennen Cookie en Rio alleen deze variant. Het helpt: twee minuten later zijn de schreeuwers stil en zitten ze te knabbelen. Toch moet het voeren op de vloer geen permanente oplossing zijn, want de nimfen laten er ook hun uitwerpselen achter. Niet zo smakelijk.

De draken temmen: Gierst helpt

Nu naar Cookie. Hij lijkt niet mee te willen werken. Wat ik ook doe, Cookie wil niet. Hij draait zich zelfs om als ik met trosgierst aankom. Een valkparkiet die geen trosgierst lust? Hmmmm. Ik zal ijsbergsla proberen. Misschien houdt Cookie wel van groentjes. En zie: ook hier is haar eetlust groter dan haar angst. Cookie eet zijn salade met smaak op. En ik voel me een beetje als Khaleesi in 'Game of Thrones'. Je weet wel, de vrouw met de draken...

Dit artikel is trouwens het eerste deel van een kleine serie. In toekomstige berichten zal ik schrijven over een goede kooiopstelling en hoe je het jezelf als valkparkietenmoeder of -vader gemakkelijker kunt maken als het op verzorgingswerk aankomt. Of zoals mijn baas zegt: "Anika, je hebt nu drie vogels. Twee in de kooi en één ... ergens anders."

Omslagfoto: Anika Schulz

48 mensen vinden dit artikel leuk


User Avatar
User Avatar

Als kind werd ik gesocialiseerd met Mario Kart op de SNES, voordat ik na de middelbare school in de journalistiek belandde. Als teamleider bij Galaxus ben ik verantwoordelijk voor het nieuws. Trekkie en ingenieur.


Achtergrond

Interessante feiten uit de wereld van producten, een kijkje achter de schermen van fabrikanten en portretten van interessante mensen.

Alles tonen

Deze artikelen kunnen je ook interesseren

  • Achtergrond

    5 eigenzinnige overeenkomsten tussen Büsis en Nymphies

    van Anika Schulz

  • Achtergrond

    Ik beantwoord graag je vragen over mijn valkparkieten Rio en Cookie

    van Anika Schulz

  • Gids

    Kaketielen: Het is liefde! En nu?

    van Anika Schulz