
Producttest
Bose QuietComfort Ultra getest: Hoeveel "Ultra" zit erin?
van Florian Bodoky
Ik ga ervan zweten. Het is ongemakkelijk. Het is onhandig. En toch: het Woojer Vest 3 is hartstikke leuk.
Weer zo'n trilding? Heb ik niet pas een riem getest die geluid omzet in trillingen? Ach wat maakt het ook uit, ik start Battlefield 2042 wel weer op. Dat zorgt tenminste voor een explosieve ervaring. Oh, oh wow, dit is echt een heel ander spel vergeleken met de Feelbelt. Het schudt en schokt echt als ik vijanden neermaai met mijn digitale machinegeweer. En als er een granaat in mijn buurt ontploft, rammelt het vest, naast de vreselijke knal, ook nog eens. Ik vind dit geweldig. Maar voor bijna 700 frank/euro is dat wel het minste wat ik verwacht.
Het Woojer Vest 3 ziet eruit als een reddingsvest en bestaat uit zes oscillatoren, platen ter grootte van bierviltjes die geluidssignalen vertalen in haptische feedback. Dit werkt met muziek, films of games.
Het vest maakt verbinding met een apparaat via Bluetooth of een kabel (USB-C of 3,5 mm aansluiting). Dit kan een smartphone, console of pc zijn. Vervolgens sluit ik mijn koptelefoon aan op het vest. Dit kan ook via Bluetooth of een kabel. Net als bij de Feelbelt is de kabeloplossing niet de meest elegante. Het is sneller, maar het beperkt mijn bewegingsvrijheid. Snel opstaan en het raam openen is uitgesloten. Tenzij ik een bijzonder lange kabel gebruik.
Mijn Beyerdynamic PC hoofdtelefoon heeft geen Bluetooth, dus ik haal mijn oude Sennheiser Wireless tevoorschijn. Ze worden gekoppeld via de bijbehorende smartphone app. Ik kan er ook de vibratie en het volume mee aanpassen of een eventuele vibratievertraging corrigeren. De eerste twee kunnen ook direct op het vest worden gewijzigd.
Om de een of andere reden wordt de koptelefoon niet herkend. Niet dat dit er nu echt toe doet. Want hoewel de verbinding van de bron naar de PC werkt met zowel Bluetooth als kabel, en ik geluiden hoor - trilt het vest niet. Maar als ik het via een USB-C kabel aansluit, werkt het wel goed. De geluidskwaliteit is ook veel beter via de kabel dan via Bluetooth. Het opnieuw opstarten van mijn PC en het vest lost het probleem eindelijk op. Alleen mijn Bluetooth koptelefoon maakt nog steeds geen verbinding met de app of het Woojer Vest.
Hoe dan ook, wat me meer stoort dan de kabel is dat ik mijn pc-speakers niet kan gebruiken. Ze zijn aangesloten via een kleine USB-versterker die geen 3,5 mm ingang heeft om het geluid van mijn PC naar het vest te ontvangen.
Voor mijn pc-test vertrouw ik op Bluetooth voor geluidsinvoer en een bedrade koptelefoon die ik in het vest plug.
Het eerste wat me opvalt is hoeveel het vest kan trillen. Als ik het op maximaal zet, voelt het als een sportmassage. Gelukkig ziet mijn gezicht er niet zo pijnlijk uit als wanneer mijn trapeziusspieren worden gekneed. Ik zet de intensiteit nog steeds een paar tandjes lager. Maar zo hoort het. Net als bij koptelefoons, die altijd iets harder moeten staan dan comfortabel is, verwacht ik dat een vest wat vermogen over heeft voor het geval dat.
De Woojer Vest 3 wordt aangeprezen voor films en muziek naast games. Maar zoals ik al heb vastgesteld met de Feelbelt, is dit onzin. Ik wil geen vest dragen terwijl ik tv kijk of naar muziek luister. Dit zijn passieve ervaringen en ik zie te weinig toegevoegde waarde in de extra sensatie. Hoewel het best vermakelijk is om de vette bas van een hiphopnummer als "Full Clip" van Gang Starr tegen je lichaam te voelen, koop ik voor deze prijs liever een fatsoenlijke subwoofer.
Dus ik richt me op games en ik heb al de juiste titel gevonden voor mijn eerste test. Trepang2 is gloednieuw en belooft frenetieke shooteractie in de stijl van F.E.A.R. Al na een paar minuten weet ik dat dit precies is waarvoor het vest is ontworpen. Trepang2 is gruizig, wreed en draait in een non-stop tempo. Als je de griezelige soundtrack aan de mix toevoegt, trilt het vest bijna constant, waardoor het spel nog zenuwslopender wordt. Afhankelijk van hoe hard de achtergrondmuziek staat, voel ik de trilling echter niet gelijk als ik mijn wapens afvuur.
Op advies van de fabrikant zet ik het muziekvolume op 20%. Hierdoor verdwijnt de voortdurende trilling en is het afvuren van wapens beter merkbaar. Vooral het oppakken van een medkit is een feest. Je hoort een korte pieptoon, zoals een bewakingsapparaat in een ziekenhuis, gevolgd door twee luide hartslagen. Het vest trilt zo sterk dat ik het gevoel heb dat ik gereanimeerd word. Geweldig, maar ook een beetje eng en dus perfect voor dit spel.
Een soortgelijke uitzinnige energie, zij het met aanzienlijk minder pixels, vind je in BattleBit Remastered. De low-poly Battlefield spin-off biedt enorme gevechtsarena's en tonnen actie. Het spel heeft geen muziek, dus het vest trilt niet continu. Omdat de levels groot zijn, duurt het even voordat ik vooraan sta. Hoe dichter ik bij de gevechten kom, hoe meer het vest trilt. Ik heb echt het gevoel dat ik een oorlog binnenstorm. De trillingen worden agressiever als er groot kaliber wapens te horen zijn, helikopters over mijn hoofd vliegen en tanks huizen platgooien. Ik had het echt niet gedacht, maar het vest maakt het spel echt indrukwekkend.
Als ik in een Battlefield-copycat ga spelen, kan ik net zo goed het origineel starten. Battlefield 2042 had veel dingen fout, maar het geluidsontwerp was vanaf het begin geweldig. Dit is één op één overgebracht op het Woojer Vest. Er is hier ook bijna geen muziek. Ik spawn eerst in een gevechtshelikopter. Meteen voel ik een constant gerommel dat het vliegtuiggeluid perfect aanvult. Dit is tenslotte geen slaperige trans-Atlantische vlucht in een Airbus, maar een loodspuwende rit door de door oorlog verscheurde VS. Terwijl mijn piloot roekeloze manoeuvres maakt, schiet ik met het boordkanon op alles wat ongelukkig genoeg is om uit dekking te komen. Brrrrrrrrrrrr, het donderende machinegeweer rammelt mijn vest heen en weer. Heel veel plezier inderdaad. Na wat aanvoelt als een eeuwigheid in de handen van een absolute vliegende ace, worden we eindelijk geraakt door één te veel raketten. Met een luide explosie die ik over mijn hele lichaam voel, storten we neer op het dak van een stadion.
Vijf seconden later sprint ik al met getrokken geweer door een gebombardeerde buitenwijk. Op de heuvel zie ik een vijandelijke soldaat. Ik overlaad hem onmiddellijk met een salvo van mijn M5A3. Wauw, dit is absoluut de beste trilfeedback van alle games tot nu toe. Zo krachtig als het geluid is, zo agressief voelen de trillingen aan op mijn lichaam. Het vest verleidt je echt om je munitie uit te putten, zo goed voelt het. Hoe langer ik speel, hoe breder mijn grijns wordt. Battlefield 2042 en het Woojer Vest zijn voor elkaar gemaakt.
Wanneer het aankomt op Battle Royale baanbreker PUBG, vallen me twee dingen op: Ten eerste hoe geweldig goed PUBG eigenlijk is, en ten tweede hoezeer het vest die adrenalineverhogende momenten van rondsluipen of vuurgevechten versterkt. In PUBG is er geen muziek en vuurgevechten zijn sporadisch, dus het voelt extra dramatisch als het vest trilt nadat ik heb geschoten of ben geraakt. In een spel waarin ik naar elk geluid luister, schrik ik dubbel als een plotselinge kogelregen de stilte doorbreekt. Mijn hart zit in mijn keel. De essentiële PUBG-ervaring.
Boltgun daarentegen, een retro shooter waarin ik een legendarische Space Marine speel, is niet veel beter met het vest. Terwijl ik door majestueuze hallen ren ter meerdere glorie van de keizer, hoor ik duidelijk het gebonk van mijn massieve harnas. Ik voel echter niets. Zelfs als ik de gelijknamige Boltgun afvuur, voel ik niet de kracht die het geluid met zich meebrengt. Het vest zoemt gewoon zachtjes. Misschien is het geluidsprofiel van de game te vlak om afzonderlijke elementen goed waarneembaar te maken.
Racespellen zoals Forza Motorsport zijn ook grappig. Ik hoopte echter op meer feedback. Zo zijn er nauwelijks versnellingen of middelpuntvliedende krachten in bochten voelbaar. Maar de kracht van de motor nadat ik op het gas trap of wanneer ik het gras weer raak, worden wel direct aan me doorgegeven.
Maar ik kan het vest niet echt lang dragen. Al na een half uur wordt het oncomfortabel. Het is gewoon te stijf. Zelfs de comfortabele vulling van mijn bank of bureaustoel helpt niet. Het is niet zo erg bij staande VR-spellen. Ik heb Half-Life Alyx geprobeerd, wat geen Battlefield 2042 gevoel geeft, maar nog steeds leuk is. En omdat ik toch al een VR-headset op moet zetten, is het toevoegen van een vest helemaal niet omslachtig.
Wat daarentegen wel meteen opvalt in deze tijd van het jaar is de hitte. Na tien minuten heb ik al enorme putvlekken. In de zomer is het vest bijna ondraaglijk. Zelfs met de airconditioning aan is het nog te warm voor mij.
Het Woojer Vest kan op verrassend veel manieren trillen. Het produceert fijne gradaties - van licht zoemen tot sterke, korte trillingen die een impact simuleren. Met speciale geluidsprofielen zou dit nog veel beter kunnen.
Op dit moment zet het vest elk geluid om in trillingen. Hoe sterk en hoe lang wordt alleen bepaald door de frequenties. Diepe geluiden geven sterkere trillingen dan hoge. Ter vergelijking: controllers trillen alleen op bepaalde punten. Spelontwikkelaars maken speciale trilprofielen voor precies dit doel. Iets wat bij het Woojer Vest ontbreekt. Dit gaat volgend jaar veranderen, zoals het Amerikaans-Israëlische bedrijf me uitlegde in antwoord op een vraag. Er is een update gepland voor begin 2024 waarmee gamestudio's speciale trilprofielen kunnen maken. Hoeveel studio's daadwerkelijk werk zullen besteden aan zo'n nicheproduct is nog maar de vraag. Daarnaast zouden 5.1 en 7.1 surround sound moeten werken voor gerichte haptische feedback.
De Woojer Vest 3 heeft me verrast. Het verrijkt echt veel actiegames. Vooral shooters als Battlefield 2042 of PUBG worden echt verlevendigd door de trillingen. Ik ga meer op in het spel en het is gewoon leuk om mijn hele lichaam te voelen trillen als ik een heel magazijn doorknal. Achteraf hetzelfde spel spelen zonder vest voelt ronduit levenloos. Er mist iets, alsof ik speel met het geluid uit.
Het vest werkt niet bij elk spel even goed. Hoe beter het geluidsprofiel van het spel, hoe beter de trillingen. Omdat er nog geen speciale trilprofielen zijn, moet je de muziek meestal zachter zetten. Anders trilt het vest constant. Voor mij is het vest vooral geschikt voor shooters en racegames. Zelfs spellen als Cyberpunk 2077 met veel schieten rechtvaardigen dit extra randapparaat nog niet. Te veel dialoog zit in de weg. En lange games zijn sowieso niet ideaal voor het Woojer Vest. Het blijft tenslotte een extra apparaat dat ik moet aantrekken. Bovendien raak ik er snel bezweet mee en de stugge trilelementen zijn ook niet bevorderlijk voor het comfort.
Het Woojer Vest doet me erg denken aan virtual reality. Het is een geweldige ervaring die gamen meeslepender maakt dan een plat scherm ooit zou kunnen. Maar het is ook omslachtig en vermoeiend, dus ik grijp zelden naar mijn headset. En in tegenstelling tot VR-titels kan ik al mijn games zonder vest spelen. De Woojer Vest 3 is speelgoed voor liefhebbers. Als je weet waar je aan begint en de middelen hebt, zul je er zeker plezier aan beleven.
Headerafbeelding: Philipp RüeggIk ben gek op gamen en diverse gadgets, dus bij digitec en Galaxus waan ik me in het land van overvloed - alleen krijg ik helaas niets gratis. En als ik niet bezig ben met het los- en weer vastschroeven van mijn PC à la Tim Taylor, om hem een beetje te stimuleren en zijn klauwen uit te slaan, dan vind je me op mijn supercharged velocipede op zoek naar trails en pure adrenaline. Ik les mijn culturele dorst met verse cervogia en de diepe gesprekken die ontstaan tijdens de meest frustrerende wedstrijden van FC Winterthur.