Allereerst: ik hou me al meer dan 30 jaar bezig met muziekproductie. Gezien de huidige hype rond Audio Technica (trefwoord: ATH-M50x) wilde ik hier een vervolg aan geven. Mijn ervaringen met het merk vinden hun oorsprong in de jaren 80 met de AT studiomicrofoons. Mijn enthousiasme was toen beperkt, deze microfoons klonken te muf, bewolkt en uitdrukkingsloos. Voor mij was de zaak snel afgedaan en ik verklaarde het merk al snel tot troep. Zelfs toen overtuigde de koptelefoon me niet. Nu is AT de laatste jaren erg populair geworden. Opvallend zijn de positieve "recensies" van de ATH-M50x op alle online blogs en videokanalen. Daarom wilde ik weten of de kwaliteit werkelijk ten goede is veranderd. Het is duidelijk hoe kritiekloos de bloggers berichten over de koptelefoon. Je zou bijna geloven dat Audio Technica de steen der wijzen heeft ontdekt. Maar zijn deze bloggers überhaupt in staat om hoofdtelefoons die daadwerkelijk bedoeld zijn voor professionele doeleinden correct te beoordelen? Dat geldt waarschijnlijk voor heel weinig van hen. En mijn eigen tests en betrouwbare bronnen spreken een andere taal. De conclusie: de hoofdtelefoon wordt eigenlijk boven zijn waarde gehyped. Waarom? Het probleem met Audio Technica ligt in de fabricage en de kwaliteitscontrole. Terwijl monomicrofoons maar één diafragma hebben, hebben hoofdtelefoons er twee. Eén links en één rechts. Het systeem met de membranen heet een driver. De frequentierespons van de hoofdtelefoon mag dan individueel aangenaam zijn, de afstemming van beide drivers ziet er slecht uit. Dit heet ongelijke frequentierespons van de twee drivers. Het is heel normaal dat twee drivers nooit precies dezelfde frequentierespons hebben. Bij Audio Technica is het verschil echter wijdverbreid, te sterk en voorbij hoorbaar. Dit resulteert in een verschoven stereobeeld. Zo komt het voor dat leadzangers niet in het midden staan, maar links of rechts, wat niet het geval zou moeten zijn. Of de kick drum is niet gecentreerd. Terwijl andere merken de afstemming aardig onder controle hebben, ziet het er bij Audio Technica anders uit. Hier is een verschoven stereobeeld praktisch de norm. Ja, ik ben natuurlijk de analytische luisteraar die elk detail opmerkt omdat het opgemerkt moet worden. Een mislukte mix vernietigt elke master. Maar ik kan me niet voorstellen dat de meerderheid van de consumenten niet merkt dat bij Audio Technica hoofdtelefoons het stereo geluidsbeeld meestal verschuift. Zijn consumenten zo kritiekloos geworden? Horen ze het niet? Kan het ze niet schelen? Vinden ze het normaal? Er is een eenvoudige test: geef de koptelefoon een mono signaal. Dan kun je, als je gehoor intact is, snel vaststellen of het stereobeeld verschoven is. Je kunt ook alle frequenties doorlopen met een sinus toon in mono en horen hoeveel het stereobeeld verschuift afhankelijk van de frequentie.