Review

"Autopsy Simulator" biedt een spannend verhaal, maar saaie gameplay

16/6/2024

Vertaling: machinaal vertaald

Een forensisch wetenschapper spelen is mogelijk met "Autopsy Simulator". In tegenstelling tot de titel is het echter geen klassieke simulator. In plaats daarvan is het spel een interactieve thriller met elementen van een simulatie.

Verbrande, verminkte of onder water gelopen lijken - de dingen die je ziet in "Autopsy Simulator" zijn niet voor bangeriken. En dan moet je ook nog de levenloze lichamen onderzoeken om erachter te komen wat hun dood heeft veroorzaakt. Maar zoals zo vaak het geval is, is de echte horror niet wat je ziet, maar wat erachter schuilgaat - in de menselijke psyche.

De lijken zijn niet bepaald smakelijk. Of de geslachtsdelen gecensureerd zijn of niet, kan worden aangepast.
Bron: Team17

"Autopsy Simulator" heeft maar weinig te maken met een simulatie. Tijdens de vier uur durende gameplay voer je steeds dezelfde taken uit. De repetitieve gameplay wordt in ieder geval beloond met een spannend, goed geschreven verhaal.

Het raamwerk

Je speelt de forensisch wetenschapper Jack Hanman. In het spel doe je je werk: Lijken onderzoeken. Tijdens de autopsies ontcijfer je niet alleen de doodsoorzaken van de kadavers, maar ook Jacks traumatische verleden. Net als in het echte leven probeer je je werk en je privéleven met elkaar te verzoenen. Vanaf het eerste lichaam dat je onderzoekt, is het duidelijk dat Jack niet goed bij zijn hoofd is en dat niet alles is wat het lijkt. Meer wil ik niet verklappen over het verhaal. Want dat is wat me tot aan de aftiteling heeft beziggehouden - ook al komt dat een beetje abrupt.

Terwijl je autopsie doet op de lijken, leer je ook meer over Jack en zijn verleden.
Bron: Team17

Interactieve roman in plaats van simulator

Volgens de beschrijving is "Autopsy Simulator" een hybride van horror en simulatie. Ik ben het met beide niet eens. Het spel voelt te veel aan als een tutorial voor een simulator. Ik voltooi simulatorachtige elementen, zoals het verwijderen van de maag, hem naar het dissectiecentrum dragen en hem uit elkaar snijden. Maar ik doe dit altijd op aanwijzingen van Jack. Ik neem nooit mijn eigen beslissingen. Horror is ook de verkeerde term voor mij. Door de afwezigheid van het bovennatuurlijke zou ik het spel eerder categoriseren als een psychologische thriller.

Het lijkt hier nog steeds op een simulatie: De gereedschapsselectie voor de autopsie.
Bron: Team17

De gameplay is niet alleen repetitief, maar ook onnodig omslachtig. Om bijvoorbeeld de buik open te snijden, moet ik de cursor binnen een zigzagframe bewegen. Als ik buiten het aangegeven kader beweeg, gebeurt er niets. Soortgelijke spelmechanismen worden keer op keer gebruikt. Om bijvoorbeeld een pipet te maken, moet ik de juiste dosis instellen door met de muis te klikken, vervolgens de linkermuisknop ingedrukt houden, de muis naar beneden trekken en de knop op het juiste moment loslaten. Als ik dit mis, gebeurt er niets, net als bij het knippen. Ik moet het gewoon opnieuw proberen. Dit is logisch zodat ik vooruitgang kan boeken in het verhaal, maar het mist de logica van een simulator. Hier wil ik consequenties voor mijn falen - of in ieder geval gameplay die me meer aangrijpt dan irriteert.

Om de verschillende taken van een forensisch patholoog uit te voeren, moet ik constant irritante gameplaymechanieken verdragen.
Bron: Team17

Als of dat nog niet genoeg is, heeft het spel ook nog een paar bugs. Ik kan bijvoorbeeld bepaalde weergaven afsluiten door met de rechtermuisknop te klikken. Dit werkt echter niet altijd meteen en ik moet vaak een heleboel keer klikken voordat ik eindelijk verder kan.

De gameplay-elementen trekken me ook te stevig uit de eigenlijk spannende sfeer. De schrikmomenten die de instabiele psyche van Jack doen lijken, ontaarden in een bijzaak. Toch zijn het juist deze passages die zich in mijn geheugen zouden branden. Het tempo van het verhaal lijdt ook onder de slechte gameplay, want het verhaal wordt voortdurend onderbroken. Over het geheel genomen zou ik het spel meer beschrijven als een interactieve roman dan als een simulator.

Dit gaat veranderen met de "Alleen autopsie modus", die momenteel in ontwikkeling is. Je zult daar dan autopsies uitvoeren, die worden geëvalueerd.

Het verhaal en de presentatie zijn de hoogtepunten

In tegenstelling tot de gameplay en de sfeer ben ik helemaal overtuigd door het goed vertelde verhaal. Jack Hanman is erg goed geschreven. In plaats van me recht in mijn gezicht te vertellen waarom hij zo'n slecht humeur heeft, kom ik erachter door de invloeden die de traumatische ervaring op hem heeft. Jack heeft zijn baan nodig om aan zijn gevoelens te ontsnappen zonder dat het spel me dat vertelt. Dit uit zich ook in de staat van zijn flat, die er troosteloos uitziet. De omgeving waarin zijn leven zich afspeelt wordt in ieder geval geloofwaardig neergezet. Het versterkt zijn gevoelens ook visueel. Grafisch is "Autopsy Simulator" naar hedendaagse maatstaven geen lust voor het oog, maar de presentatie voldoet ruimschoots aan zijn doel.

Het geluidsontwerp is ook erg goed. Je hoort geen muziek. Het gebrul van de tl-lampen, een kraak in de gang of het geluid van het ontleden passen bij de steriele omgeving van een forensisch arts zoals ik het me voorstel.

"Autopsy Simulator" is nu verkrijgbaar voor de pc.

Conclusie

Gamen voor het verhaal, niet voor de gameplay

"Autopsy Simulator" biedt een spannend, onderhoudend verhaal. Je zult geen problemen hebben met het uitvoeren van virtuele autopsies op lijken. Van de gameplay moet je niet te veel verwachten. Het spel speelt grotendeels als een tutorial - het is verre van een simulatie.

Over het geheel genomen kan ik "Autopsy Simulator" slechts beperkt aanbevelen vanwege de zwakke gameplay. Misschien komt daar verandering in als de "Autopsy Only Mode" beschikbaar is. Als je bereid bent om 28 frank / euro neer te tellen voor een goed verhaal, kun je het nog steeds kopen.

Pro

Spannend verhaal
Begrijpelijke hoofdpersoon
Sfeervol geluid en spelontwerp

Contra

Repetitieve, omslachtige gameplay
(Nog) geen simulator

23 mensen vinden dit artikel leuk

Kevin Hofer

Senior Editor

kevin.hofer@digitecgalaxus.ch

Technologie en maatschappij fascineren me. Beide combineren en vanuit verschillende perspectieven observeren is mijn passie.

Review

Welke films, series, boeken, spellen of bordspellen zijn echt goed? Aanbevelingen uit eigen ervaring.

Alles tonen

Deze artikelen kunnen je ook interesseren

Review
Het wachten op Tape 2 was het waard: "Lost Records: Bloom & Rage" in de test
van Kevin Hofer
Review
"Once Upon a Katamari": gek in de ruimte
van Rainer Etzweiler
Review
Plezier en frustratie gaan hand in hand in de origamiplatformer "Hirogami".
van Kevin Hofer