"Belofte Mascotte Agentschap: Je zult van dit verontrustende spel houden of het haten

Domagoj Belancic

1/5/2025

Vertaling: machinaal vertaald

Foto's: Domagoj Belancic

Mascottes, yakuza, kapitalisme, seks en kwade geesten - dat vat het krankzinnige spel "Promise Mascot Agency" samen. Ik zweer dat ik niet dronken ben.

Er zijn spellen die zo raar zijn dat het bijna onmogelijk is om de spelervaring in woorden uit te drukken. Een van deze spellen is «Promise Mascot Agency». Het is het tweede werk van de Britse studio Kaizen Game Works (bekend van «Paradies Killer»).

Ik werd halsoverkop verliefd op dit absurde avontuur. Maar ik raad het alleen aan als je een zeer eigenzinnig gevoel voor Japanse humor hebt en de experimentele gameplaymix van open-wereldverkenning, visuele roman en economische simulatie onder de knie kunt krijgen. Het is een spel dat je of ongelooflijk cool of gewoon stom zult vinden.

Je zult sterven in deze vervloekte stad 👻

Ik kruip in de huid van yakuza-lid Michi. Aan het begin van het spel verpest Michi een lucratieve deal voor zijn familie. Als straf wordt hij door zijn matriarch naar de vervloekte stad Kaso-Machi gestuurd. Dit is praktisch een doodvonnis. Volgens de legende zullen alle yakuza en andere criminelen die de stad betreden vroeg of laat een gruwelijke dood sterven. Het spookt er ook.

Maar voordat hij sterft, moet Michi het geld binnenharken in Kaso-Machi om zijn fout goed te maken. Hij doet dit bij een vervallen mascottebureau dat opereert in een voormalig Love Hotel. Het bureau levert mascottes aan bedrijven die evenementen organiseren of ondersteuning nodig hebben bij andere reclamedoeleinden.

De mascottes in de wereld van «Promise Mascot Agency» zijn geen mensen in kostuums. Nee, het zijn echte, magische wezens die tussen de mensen leven. Een beetje zoals Pokémon. Alleen intelligenter. En lelijker. Zoals mijn assistente Pinky, die me helpt het agentschap te runnen. Ze ziet eruit als een gigantische afgehakte vinger - ze is praktisch een mascotte voor het Yubitsume ritueel van de Yakuza.

Dit klinkt allemaal heel gek, maar geloof me, het wordt nog absurder.

Nare, agressieve en depressieve mascottes

De gameplay van «Promise Mascot Agency» is een wilde mix van open-wereld exploratie, bedrijfssimulatie en visual novel. Een combinatie die op het eerste gezicht vreemd en willekeurig bij elkaar gegooid lijkt, maar de bizarre mix werkt verrassend goed!

In de open spelwereld zoek ik nieuwe mascottes en medewerkers voor het agentschap. Ik onderhandel over contracten voor de mascottes en stuur ze op verschillende klussen nadat ik het contract heb getekend. Ik moet ervoor zorgen dat de salariskosten en andere vaste kosten in een gezonde verhouding staan tot de inkomsten uit de opdrachten. Om mijn medewerkers tevreden te houden, moet ik ook regelmatig met ze overleggen.

De reeks grappige wezens die ik in de loop van het avontuur tegenkom is bijzonder goed gedaan. Elke mascotte heeft zijn eigen achtergrondverhaal, zijn eigen karakter en zijn soms verontrustende voorkeuren Fetische. Enkele van mijn favorieten zijn:

• Trororo: Een kattenmascotte bedekt met een vreemde witte vloeistof. Zijn grootste hobby is het kijken naar «bijna ongecensureerde» pornofilms. Hij is dan ook bijzonder geïnteresseerd in mascottebanen in de porno-industrie.
• To-Fu: Een reusachtige tofu-mascotte die niet kan stoppen met huilen - waarom weet hij niet. Door zijn depressie kon hij zich niet handhaven in de zeer competitieve wereld van mascottes en krijgt hij een tweede kans bij mijn bureau.
• Raijin-Kun: Een wezen gemodelleerd naar de Japanse god van de donder [Raijin] (https://en.wikipedia.org/wiki/Raijin#:~:text=Raijin%20(%E9%9B%B7%E7%A5%9E%2C%20lit.,de%20Shinto%20en%20Boeddhistische%20religie). Zijn onstuitbare energie is zeer aantrekkelijk voor adverteerders - maar hij kan zijn elektriserende woede vaak niet beheersen.

In totaal ontgrendel ik 20 mascottes voor mijn bureau. Onderweg help ik ook de vervallen stad op te knappen. De stad wordt al jaren verwaarloosd door een corrupte burgemeester. Hoe meer leven ik in de stad breng en hoe meer winkels hun deuren weer openen, hoe meer werkgelegenheid er is.

In de flow-toestand door Kaso-Machi

Ik verken de open spelwereld van Kaso-Machi in Michi's aftandse vrachtwagen. Ik kan niet uit de truck stappen, maar ik kan hem in de loop van het spel wel upgraden. Dit zijn onder andere een nitroboost, een bootfunctie om water over te steken en vleugels om over de daken van Kaso-Machi te vliegen.

Het rondvliegen in de sloopauto is erg leuk - mede dankzij de uitstekende besturing. Ik raad aan om het spel op de PS5 te spelen met de Dualsense controller. De adaptieve triggers bieden weerstand bij het accelereren. De LED's op de controller lichten op als ik de turbo start. En ik hoor steeds vreemde geluiden uit de kleine luidsprekers. Naast Sony's «Astro Bot», is «Promise Mascot Agency» misschien wel het beste voorbeeld van creatief gebruik van de unieke Dualsense functies.

De stad ligt vol met verzamelobjecten. Om de paar meter word ik door iets afgeleid - recht op een doel afgaan is praktisch onmogelijk. Ik vernietig honderden verkiezingsposters van de corrupte burgemeester. Ik raap ontelbare zakken vuilnis op die in de straten van Kaso-Machi liggen te rotten door het gebrek aan vuilnisophaaldienst. En ik verzamel tientallen «mascotteheldenkaarten», die mijn mascottes helpen bij hun klusjes - meer daarover hieronder.

Elk voorwerp dat ik verzamel geeft me een voordeel bij het beheren van mijn agentschap. Ik krijg meer fans, verdien meer geld of mijn medewerkers worden gelukkiger. En omdat er zo veel voorwerpen te verzamelen zijn, heb ik constant het gevoel dat ik vooruitgang boek.

Terwijl ik de stad verken, werken mijn mascottes ijverig op de achtergrond aan de klussen waar ik ze steeds op afstuur. Ze komen vaak in moeilijke situaties terecht tijdens hun opdrachten en hebben hulp nodig. Mijn mascottes komen vast te zitten in te kleine deuren, moeten vluchten voor zwermen bijen of vechten tegen defecte drankautomaten.

Als zo'n ongeluk gebeurt, krijg ik een melding en kan ik een kaart-minigame starten - een klein baasgevecht, zeg maar. Met de eerder verzamelde «mascotteheldenkaarten» vecht ik samen met mijn mascottes onder tijdsdruk tegen de bijna onoverkomelijke obstakels. Als het me niet lukt om To-Fu uit de smalle deur te bevrijden, verdien ik minder geld voor de klus.

De afzonderlijke spelelementen van «Promise Mascot Agency» zijn op zichzelf beschouwd eenvoudig. De economische simulatie is kinderspel om onder de knie te krijgen, het eindeloos verzamelen van voorwerpen is qua saaiheid nauwelijks te overtreffen en de kaart-minigame is met zijn ultra-simpele regels nauwelijks het vermelden waard. En toch werkt deze vreemde gameplaymix op de een of andere manier - het spel is meer dan de som van zijn simpele afzonderlijke delen.

Tijdens het verkennen van de spelwereld kom ik in een staat van flow die ik zelden in andere spellen heb ervaren. Multitasking, ik werk me door een lange to-do lijst die niet korter wordt, maar steeds langer.

Even snel de berg op om een nieuwe mascotte te rekruteren. En dan nog even snel naar dat eilandje vliegen dat ik zag toen ik langsreed. Maar tussendoor moet ik toch echt To-Fu helpen, die in het nauw zit met een klus. Oh, en Tororo wil een personeelsvergadering, dus ik ga straks meteen terug naar het bureau. Nog één snel ding, nog één snel ding... En voor ik het weet, heb ik na ongeveer 20 uur de platina trofee opgehaald.

Succesvolle soundscape en legendarische stemacteurs

De zijmissies die ik vervul voor de vreemde inwoners van het stadje zijn ook eenvoudig van opzet en vaak niet meer dan fetch quests. Ze werken echter dankzij hun presentatie en integratie in de algemene structuur van het spel. Als ik ze voltooi, ontgrendel ik nieuwe delen van de stad en dus nieuwe banen. En gaandeweg raak ik betrokken bij superspannende verhalen over het mysterieuze verleden van de stad.

Het hoofdverhaal is ook erg goed gedaan. In het visuele romangedeelte van het spel ontrafel ik geleidelijk het mysterie van de vervloekte stad en ontdek ik een enorme samenzwering binnen de gelederen van mijn Yakuza-familie. Het voelt alsof ik een spannend detectiveverhaal aan het lezen ben. Ondanks de absurditeit en grove humor slaagt de vertelling erin een hartverwarmende en positieve boodschap over te brengen.

Het vlekkeloze geluidsontwerp van het spel is ook het vermelden waard. Mijn avonturen in Kaso-Machi worden begeleid door een dromerige, Japans beïnvloede soundtrack met af en toe electro-elementen. Je kunt een van mijn favoriete nummers hier beluisteren:

Op het gebied van stemacteurs heeft ontwikkelstudio Kaizen Game Works een aantal grote Japanse sterren aangetrokken. Onder andere:

• Takuya Kuroda als Michi: bekend als Kazuma Kiryu in «Yakuza»
• Ayano Shibuya als Pinky: bekend als Purah in «The Legend of Zelda: Breath of the Wild»
• Shuhei Yoshida als retro game fan Monogue: bekend als de voormalige voorzitter van Playstation Studios
• Swery65 als Crow Priest: bekend als gamedirector van culttitels als «Deadly Premonition»

Hulde voor deze legendarische line-up. Wie had gedacht dat een zakenman als Shuhei Yoshida kon schitteren als stemacteur van een vogelmascotte?

De cast is ook een perfect symbool voor het spel als geheel - op het eerste gezicht lijkt de cast vreemd en willekeurig bij elkaar gegooid. Maar in de context van de unieke koortsdroomwereld van «Promise Mascot Agency» vormen de afzonderlijke elementen een samenhangend totaalbeeld dat me fascineert en boeit als geen ander spel dat ik dit jaar heb gespeeld.

«Promise Mascot Agency» is verkrijgbaar voor PS5, Xbox Series X/S, Switch en pc. Ik heb de PS5-versie getest.

Domagoj Belancic

Senior Editor

Domagoj.Belancic@digitecgalaxus.ch

Mijn liefde voor videospelletjes ontstond op vijfjarige leeftijd met de originele Gameboy en is in de loop der jaren met sprongen gegroeid.

Deze artikelen kunnen je ook interesseren