"Endless Ocean Luminous" is een duiksimulatie die je uitnodigt om te ontspannen, maar ontaardt in eentonig hard werken naarmate je langer speelt.
Ik was heel blij toen Nintendo tijdens een Directe presentatie als complete verrassing een nieuw "Eindeloze oceaan"-spel aankondigde. De Wii-gameserie was absoluut uniek voor zijn tijd. De eerste "Endless Ocean" uit 2007 is zelfs een van mijn meest gespeelde Wii-spellen.
De Switch-opvolger "Endless Ocean Luminous" bouwt voort op de duikgameplay van de originele spellen en laat me uitgestrekte oceaangebieden verkennen in een ontspannen sfeer. Dit is in het begin erg leuk, maar verandert in een uitputtende verzamelmarathon. Hoezeer ik ook naar het spel uitkeek, ik was even teleurgesteld over het eindproduct.
In samenwerking met Nintendo geven we in totaal drie exemplaren van "Endless Ocean Luminous" weg. Het enige wat je hoeft te doen is deze vraag beantwoorden: Wat is jouw absolute lievelingsvis?
De wedstrijd is afgelopen.
Het haasje-over verhaal wordt verteld in cutscenes met vreemde cuts en slechte animaties. De korte versie: Ik moet een stervend koraalrif redden door gloeiende vissen te scannen en hun "licht" te verzamelen. Eh... oké?
Na een paar hoofdstukken in de verhaalmodus word ik afgeremd door het spel. Voordat ik verder kan, moet ik eerst 500 wezens scannen in andere speltypen. "Endless Ocean Luminous" confronteert me herhaaldelijk met zulke grote hindernissen in latere verhaalhoofdstukken. De drempel om de laatste verhalende hoofdstukken te spelen is zo hoog dat ik het helemaal opgeef. Niet omdat het moeilijk is, maar omdat de hindernis bestaat uit veel repetitieve speltaken.
Naast de verhaalmodus slaat "Endless Ocean Luminous" een goed figuur - in ieder geval in de eerste paar speeluren. Eerst probeer ik het speltype "Solo duiken". Hier verken ik de "Verborgen Zee" - een fictief stuk oceaan dat meer dan 500 verschillende diersoorten herbergt - helemaal alleen en zonder tijdsdruk.
Het speelgebied is willekeurig en er is geen tijd voor nodig.
Mijn doel is om per duik zoveel mogelijk gloeiende vissen te scannen. Na het scannen stoppen de dieren met gloeien en word ik beloond met spannende infovakken. Ik voel me als een klein kind tijdens een bezoek aan het aquarium en neem de spannende weetjes letterlijk in me op. Vooral leuk: Er zitten ook enkele uitgestorven diersoorten uit de tijd van de dinosauriërs in het spel.
Vaak ontdek ik met mijn scanner ook vissen die mysterieuze stoorsignalen uitzenden. Als ik zeven van deze bijzondere dieren scan in één duik, trek ik een "onbekend wezen" aan. Deze enorme wezens zijn mystieke wezens die alleen in de "Verborgen Zee" te vinden zijn. De weg ernaartoe wordt vaak geblokkeerd door verborgen grotten of labyrintische koraalriffen, wat de zoektocht spannend maakt.
Naast de dierenwereld zijn er allerlei schatten te ontdekken op de zeebodem. Sommige suggereren dat er ooit een oude beschaving in het gebied heeft geleefd. Het in elkaar passen van de cryptische aanwijzingen is leuk en werkt veel beter dan de hobbelige cutscènes en dialogen in de verhaalmissies.
Als ik eenmaal een "onbekend wezen" in een spelgebied heb gevonden, kan ik de rest van de zee verder verkennen. Of ik kan een nieuwe duik beginnen met een nieuwe "eindbaas". In dit geval wordt het speelgebied opnieuw willekeurig gegenereerd en begin ik mijn verkenning vanaf nul. Alle dieren in het nieuwe speelgebied lichten weer op, ongeacht of ik ze in de vorige duik al heb gescand.
Om me later in het spel tevreden te houden, krijg ik punten voor het scannen van dieren, het verkennen van de spelwereld en het verzamelen van schatten. Deze gebruik ik om mijn duiker in level te laten stijgen en cosmetische voorwerpen vrij te spelen, zoals stickers, emotes of nieuwe kleuren voor mijn duikpak.
Naast deze cosmetische aanpassingen zijn er geen vrij te spelen voorwerpen of statistieken op mijn duiker die ik zou kunnen verbeteren. Er is geen zinvolle progressie. Het enige wat ik doe in Endless Ocean Luminous is scannen en kijken hoe mijn scores stijgen.
Na een tijdje raak ik uitgekeken op het eentonige solo-duiken. Dus probeer ik de modus "Co-op duiken" uit. Ook hier baan ik me een weg door de onderwaterdieren - alleen duik ik niet alleen de diepten van de oceaan in, maar met maximaal 30 duikers. In tegenstelling tot de solo-duiken zijn mijn online onderwaterexcursies beperkt tot 60 minuten.
Door de beperkte speeltijd zijn de multiplayer sessies niet zo ontspannend als de solo-duiken. Omdat ik het vervelende scanwerk deel met andere spelers, speel ik online veel sneller nieuwe mystieke wezens vrij.
Voor een Switch-game ziet "Endless Ocean Luminous" er soms heel respectabel uit. Het spel heeft zeker zijn magische momenten. Als een reusachtige walvis me vanuit de donkere diepten van de zee nadert en melancholisch zingt, krijg ik kippenvel
Bij nader inzien realiseer ik me echter dat de prachtig geënsceneerde onderwaterwereld niet meer is dan een levenloze achtergrond. De dieren reageren slechts minimaal op mijn aanwezigheid. Haaien en andere roofdieren vallen me niet aan. Dolfijnen negeren me. Ik voel me geen deel van deze wereld, maar slechts een virtuele bezoeker. Jammer, want in de vorige spellen kon ik de dieren zelfs aaien, voeren of gevaarlijke wezens korte tijd verdoven.
De dieren hebben ook geen interactie met elkaar. Ze werken botweg hun animatiecycli af en leven geïsoleerd. De kwaliteit van de vismodellen varieert sterk. Geen wonder, met meer dan 500 diersoorten. Sommige wezens zijn ongelooflijk gedetailleerd en hebben een hoge polygoondichtheid. In het juiste licht zien ze er fotorealistisch uit.
Andere dieren vallen daarentegen negatief op met hoekige modellen en modderige texturen.
In situaties waar veel vissen tegelijk op het scherm zijn, zijn er ook vaak lelijke schokken, vooral bij het scannen.
_ "Endless Ocean Luminous" wordt op 2 mei uitgebracht voor de Nintendo Switch. Het spel is mij door Nintendo ter beschikking gesteld voor testdoeleinden.
Afgezien van de onsuccesvolle verhaalmodus is "Endless Ocean Luminous" de eerste paar speeluren erg leuk. Ik word beloond met prachtige onderwaterwerelden en spannende weetjes over verschillende diersoorten. Het spel is een speelbaar virtueel aquarium.
Hoe meer ik ontdek van de onderwaterwereld, hoe eentoniger de spelervaring wordt. Het spelverloop van "Endless Ocean Luminous" blijkt eenvoudig en oppervlakkig, de beloningen triviaal en onbevredigend. De aanvankelijke intrinsieke motivatie om meer te leren over de diersoorten van de "Verborgen Zee" maakt plaats voor een puur extrinsiek gedreven aantrekkingskracht die alleen draait om het verhogen van levels en scores. Zelfs de grotendeels succesvolle online modus helpt niet veel. Jammer, want het kernprincipe van het spel heeft de potentie om een uitstekend spel te zijn.
Pro
Contra
Mijn liefde voor videospelletjes ontstond op vijfjarige leeftijd met de originele Gameboy en is in de loop der jaren met sprongen gegroeid.
Welke films, series, boeken, spellen of bordspellen zijn echt goed? Aanbevelingen uit eigen ervaring.
Alles tonenDe eerste indruk is ontnuchterend. Aan het begin van het spel word ik meteen in het diepe gegooid van de halfbakken verhaalmodus. Een AI genaamd "Kiki" leidt me door tutorials en missies. Ik kan geen grote gebieden verkennen, maar word in plaats daarvan door kleine levels met triviale opdrachten geleid. Tussendoor onderbreekt Kiki me steeds met haar irritante robotstem. Het klinkt als een tekst-naar-spraak engine, die in andere spellen wordt gebruikt als toegankelijkheidsoptie voor slechtziende spelers. Na een paar missies zet ik Kiki op mute, anders word ik gek.
Het speelgebied wordt willekeurig gegenereerd voor elke nieuwe duik. Afhankelijk van de huidige topografie van de zeebodem, bevind ik me in verschillende klimaatzones en kom ik verschillende vissen tegen. Aan de ene kant is dit cool omdat ik nooit weet wat ik kan verwachten. Aan de andere kant had ik graag meer handmatig ontworpen levels gezien tijdens het spelen. Dus of er daadwerkelijk een spannende beloning op me wacht in een mysterieus scheepswrak ligt volledig aan het toeval.
De procedure is voor elke duik identiek: scan zoveel mogelijk lichtgevende vissen, vind stoorsignalen, zoek naar "onbekende wezens". In het begin stoort de eenvoudige en repetitieve gameplay me niet, omdat ik steeds nieuwe, spannende diersoorten vind terwijl ik op zoek ben naar de zeven stoorzenders. Maar met elke nieuwe excursie in de "Verborgen Zee" krimpt het aantal nieuwe ontdekkingen drastisch. De lichtgevende wezens worden repetitief. Het verkennen van de onderwaterwereld wordt een vervelend karwei.
In de online modus word ik ook beloond met punten, onder andere voor het taggen van zeldzame schatten of dieren voor andere spelers. Ook hier leveren de punten niet veel op, behalve cosmetische items. Ik kan tenminste in een globaal leaderboard zien hoeveel punten ik in een bepaalde periode heb verzameld in vergelijking met andere spelers. Maar zelfs dit competitieve aspect kan me op de lange termijn niet motiveren. Mijn punten en mijn level stijgen voortdurend, maar de cijfers zijn aan het eind van de dag volkomen waardeloos. Lege calorieën.
