De One Piece-serie van Netflix is niets meer dan gemiddeld

Kevin Hofer

1/9/2023

Vertaling: machinaal vertaald

Het is geen ramp zoals Cowboy Beebop en ook geen uitstekende adaptatie zoals The Last of Us. De live-action adaptatie van One Piece is buitengewoon gewoontjes. Waarom? Omdat het op veilig speelt.

Binkusu no sake wo, todoke ni yuku yo. De flashback van Luffy doet me denken aan de tekst van het liedje Binks no Sake. Hoe komt dat? Ik spoel terug en realiseer me dat het de melodie is die speelt op de achtergrond van een barscène. Dit soort details laat zien dat de makers van de One Piece live-action adaptatie echt van het origineel houden.

Als One Piece-fan waardeer ik deze aandacht voor detail enorm. Maar er is meer nodig om een goede serie te maken. Per slot van rekening zullen alleen nerds zoals ik zulke details opmerken. Zou het doel van een live-action adaptatie niet moeten zijn om zowel bestaande fans te plezieren als nieuwe fans aan te trekken? Dat kan alleen als er een meeslepende verhaallijn is die je zonder voorkennis kunt volgen. En in het geval van One Piece vereist het ook iets unieks. De serie levert geen van beide volledig waar.

Spoiler alert: Hoewel ik niet op elk detail van de serie zal ingaan, zal ik bepaalde aspecten bespreken die als spoilers kunnen worden beschouwd. Dus als je niet wilt dat ik de serie voor je verpest, kijk dan eerst voordat je mijn recensie leest.

De live-action adaptatie voelt als thuis

In mijn laatste artikel over One Piece, prees ik de uitstekende world-building van het origineel. De real-life serie doet het ook goed om de toon van de maffe wereld vast te leggen. De over-the-top personages, zoals Buggy de Sterclown of Alvida, en de locaties en decorstukken zijn gewoon briljant. Het drijvende restaurant Baratie is mijn favoriet. Het enorme landhuis van Kaya, dat een beklemmende, bijna Resident Evil-achtige sfeer creëert, is ook geweldig.

Niet alleen de wereld zelf, maar ook het camerawerk is geïnspireerd op de manga. In sommige gevallen zijn de panelen van het origineel één op één geïmplementeerd. De cameraploeg onder leiding van Nicole Hirsch Whitaker gebruikte ultra-groothoekopnamen om alles in één keer in beeld te krijgen - net als in de mangapanelen.

Wat ook geweldig is, is hoe de profielen van de piraten met een premie op hun hoofd zijn geïntegreerd. Elke keer als een van hen wordt geïntroduceerd, verschijnt zijn profiel op het scherm en kan de persoon ermee interageren. Ik vind dit zelfs beter dan de panelen van maker Eiichirō Oda in de manga.

Toen ik de eerste trailer zag, was ik een beetje bezorgd over hoe Luffy's Devil Fruit zou worden gepresenteerd. En ja, zelfs in het eindproduct lijken de krachten van de Gomu Gomu no Mi vreemd. Maar dat is precies wat One Piece zo speciaal maakt - het is een wereld die volgens zijn eigen regels speelt. En een rubberen mens ziet er gewoon raar uit. Vanuit dat oogpunt past het stilistisch perfect. Helaas worden Luffy's krachten niet genoeg getoond. Ondanks een budget van 18 miljoen dollar per aflevering, lijkt het erop dat de animatie van de rubberen mens te duur is. Dat is jammer, want Luffy's belangrijkste doel is om vrij te zijn - zelfs als hij vecht. Deze vrijheid wordt beperkt door het budget van de live-action adaptatie.

Goede cast

Iñaki Godoy, met zijn luchthartige karakter, is de perfecte Luffy. Zijn houding, manier van lopen en gezichtsuitdrukkingen zijn precies zoals ik het me had voorgesteld. Mackenyu Arata brengt ook de duistere houding van Zoro goed over en Taz Skylar vind ik sympathieker dan de Sanji van het origineel. Dat gezegd hebbende, moet ik toegeven dat Sanji mijn minst favoriete strohoedpiraat is. De twee hebben echter verreweg de beste vechtscènes. Emily Rudd's Nami biedt het meest emotioneel krachtige moment van het eerste seizoen en steelt absoluut de show met haar optreden.

Usopp is naar mijn mening het enige personage dat niet helemaal werkt. Niet omdat Jacob Gibson niet goed acteert, maar omdat het script zijn personage niet genoeg tijd geeft om zich te ontwikkelen. Hetzelfde geldt voor Sanji, maar in zijn geval ben ik blij dat hij niet meer screentime krijgt, want dan zou hij waarschijnlijk alleen maar op mijn zenuwen werken.

Mijn acteerhoogtepunt van het eerste seizoen is echter Jeff Ward als Buggy. Hij zet het psychotische personage perfect neer. Zijn rol in de live-action serie is veel groter dan in het origineel. In het begin dacht ik dat dit een geweldige kans was voor de serie. Maar helaas ontaardt het in comic relief.

Te veel snelheid

Naast de Straw Hat Pirates spelen Vice Navy Admiral Garp, Koby en Helmeppo een grotere rol in de live-action serie dan in het origineel. Aan de ene kant steun ik deze beslissing. Ik vind het leuk dat de snelle, actievolle verhaallijn van de Straw Hats wordt onderbroken door de rustige momenten met de marinesoldaten. Vooral Garp en Koby zijn belangrijke personages in het origineel, maar krijgen niet genoeg tijd in de serie. Helmeppo is echter het echte hoogtepunt van de drie. Zijn ontwikkeling van een beetje een rattezak tot een sympathieke jongen is geloofwaardig en goed gespeeld door Aidan Scott.

Aan de andere kant lijdt de ontwikkeling van de Straw Hat Pirates onder deze beslissing. Vooral in de eerste twee afleveringen gaat alles erg snel. Dit zal fans van het origineel niet storen, omdat zij de personages al kennen. One Piece nieuwkomers zullen zich echter afvragen hoe Luffy, Zoro, Nami, Usopp en Sanji in zo'n korte tijd naar elkaar toe gegroeid zijn. Dit is al een zwak punt in de manga en anime - en zelfs nog meer in het eerste seizoen van de live-action serie, die slechts acht afleveringen telt. Naar mijn mening hadden er minstens twee meer nodig geweest.

Sommige antagonisten - Captain Morgan bijvoorbeeld - lijken erg eendimensionaal. In het origineel is hij een wrede tiran die zelfs kindermoord niet schuwt. In de live-action serie is hij gewoon een zelfingenomen lul. En een kapitein van de marine, daarom is hij de vijand van piraat Luffy. Maar dat is alles. Hij is de eerste die helemaal aan het begin van de serie wordt geïntroduceerd, dus ik had meer diepgang verwacht. Zoals het nu is, lijkt de verhaallijn niet coherent - en ik ken One Piece. Als je het origineel niet kent, vraag je je waarschijnlijk af wat je met Luffy's eerste vijand aan moet.

Meer moed

De wereld van One Piece is niet alleen gek, maar ook wreed. Alle personages hebben een tragische achtergrond. Als ik had meegemaakt wat Nami, Sanji of Zoro in hun jeugd hebben meegemaakt, betwijfel ik of ik er net zo goed mee om zou zijn gegaan als zij.

Hun trauma's en andere ervaringen worden duidelijker beschreven in de manga en anime dan in de live-action serie. De personages krijgen meer tijd. Bovendien creëert de kleurrijke, geïllustreerde wereld van het origineel een zekere afstand tot de gebeurtenissen, waardoor de horror van de One Piece wereld niet zo duidelijk overkomt als in een live-action serie.

De Netflix serie laat het vaak afweten.

De Netflix-serie maakt vaak niet optimaal gebruik van dit potentieel. Een voorbeeld van hoe het wel zou kunnen is het deel met Buggy, dat anders speelt dan in het origineel. In de live-action serie heeft de Clownpiraat de dorpelingen vrijwel tot slaaf gemaakt en dwingt hij ze naar zijn spektakels te kijken. In echte sitcom-stijl worden de geketende toeschouwers gedwongen om op commando te applaudisseren of te lachen. Als ze niet meespelen, worden ze gestraft. Dit is extreem grotesk en beklemmend. Ik had graag meer van dit soort scènes gezien. Naar mijn mening is dit een gemiste kans en zou het verhaal toegankelijker zijn geweest voor One Piece nieuwelingen. Bovendien zou het de serie origineler hebben gemaakt en onderscheiden van de manga-versie.

One Piece is oké - niet meer

Is One Piece de beste mangabewerking ooit? Nee. Is het een van de beste? Ja. Hoe is dat mogelijk? Nou, de lat ligt niet bijzonder hoog om een van de beste mangabewerkingen ooit te zijn. De meeste verfilmingen falen jammerlijk. Dus vergeleken met andere series doet One Piece het goed. Het verhaal is echter niet samenhangend en mist zijn eigen touch die het voor fans van live-action verfilmingen herkenbaarder zou hebben gemaakt. Bovendien vind ik het niet zo aangrijpend als de manga.

Als One Piece-fan waardeer ik echter de vele details en voel ik de liefde die in de serie is gaan zitten. Toch zou het doel van een live-action adaptatie moeten zijn om nieuwe fans te winnen. Ik denk niet dat deze serie dat doet. Waarom niet? Nou, aan de ene kant omdat een piratenverhaal dat zich afspeelt in een fantasiewereld met superkrachten van duivelsfruit sowieso alleen een bepaald publiek aanspreekt - een publiek dat ook van manga en anime houdt. Aan de andere kant omdat de verhaallijn te zwak is om boeiend te zijn voor niet-kenners.

Daarom is One Piece gewoon weer een gemiddelde Netflix-serie. Als ik geen fan was van het origineel, zou ik het na een paar weken alweer vergeten zijn.

Kevin Hofer

Senior Editor

kevin.hofer@digitecgalaxus.ch

Technologie en maatschappij fascineren me. Beide combineren en vanuit verschillende perspectieven observeren is mijn passie.

Deze artikelen kunnen je ook interesseren