
Opinie
"Stalker 2" weet de oude magie weer op te wekken
van Philipp Rüegg
Ik wist dat de "revolutie" van EA slechts een loze belofte was. En toch kocht ik EA FC 26 - en daar heb ik nu al spijt van. Nieuw jaar, hetzelfde spel, dezelfde oplichterij. Waarom doe ik mezelf dit nog steeds aan?
Ik ben een slachtoffer. Elk jaar trap ik in dezelfde truc: EA belooft de revolutie, ik koop blindelings - en toch speel ik uiteindelijk weer hetzelfde spel, alleen met een mooier menu. Yep. Natuurlijk heb ik het gekocht. Natuurlijk heb ik het gespeeld. En natuurlijk heb ik er nu al spijt van.
Zelfde procedure als elk jaar.
Maar vanaf het begin. Squad Battles, Rivals, Rush - de ellendige grind voor beloningen in Ultimate Team blijft hetzelfde en zal waarschijnlijk nooit veranderen. En dat is niet wat EA wil. Vooral casual spelers zouden geen kans moeten hebben als ze competitief willen zijn. Voor hen - en voor ons allemaal - zouden er maar twee opties moeten zijn: Tijd of geld investeren. Het liefst allebei.
Dat alleen zou al frustrerend genoeg zijn. Maar EA gaat nog een stap verder. Wat in de trailers werd verkocht als «vloeiend, snel, reactief» blijkt online een evenwichtsramp te zijn. Een voetbalspel waarin spitsen als flummoxen door de verdediging stuiteren en verdedigers rondhangen als de koninklijke wacht voor Buckingham Palace.
Dit is geen revolutie, dit is een lachertje.
EA wilde af van «AI verdedigen». Vroeger ging het als volgt: Ik sloot gewoon de passeerbanen af met mijn back six en de AI deed de rest. Middenvelders hielpen met passen, schoven als bij toverslag weg en buitenspelvallen werkten ook perfect. Ik kon bijna achterover leunen en toekijken hoe de verdediging zich automatisch sloot.
Dat was voor velen te krachtig. Begrijpelijk. Dus beloofde EA dit jaar een einde te maken aan de AI-hulp en verdedigen weer een vaardigheid te maken. Maar ze hebben het zo overdreven dat nu het tegenovergestelde gebeurt: De verdedigers doen helemaal niets meer.
ARGH!
De door EA beloofde «responsieve, vloeiende» gameplay? Die geldt bijna alleen voor de aanval: Met dribbelen met de linkerstick en eindeloze lichaamsspins, wiebelen ze je eruit totdat de verdediging onvermijdelijk het contact verliest omdat ze het tempo nauwelijks kan bijhouden. Na de derde of vierde draai ligt de ruimte open, een korte sprint, finish - doelpunt.
Zo gaat elke wedstrijd op dit moment voor mij. Aan beide kanten, nota bene. En daar ligt het echte probleem: als je het mechanisme eenmaal onder de knie hebt, speel je altijd volgens hetzelfde patroon. Ga voor het strafschopgebied staan, wiebel een beetje links-rechts-links-rechts met de spits - en op een gegeven moment begeeft de verdediging het onvermijdelijk.
Echt EA, wat krijgen we nou?
In plaats van slimme steekpasses, perfecte timing of tactische positionering domineren wendbare spelers. En op dit moment geldt dat zelfs voor bijna elke spits in het spel. Zelfs Edin Dzeko. Degenen die dit doorhebben winnen. Degenen die dit niet hebben, verliezen. Er zit niets tussenin. En dat is gewoon niet leuk. Want ongeacht of ik scoor of verlies - ik heb het gevoel dat het niet aan mijn kunnen of onvermogen lag, maar aan een kapot systeem.
Ik weet hoe het zal gaan. EA zal hier en daar patchen, een paar statistieken aanpassen, misschien zelfs deze gebroken meta een beetje afremmen. Ik zal blijven spelen, me ergeren, pakketten openen, tijd verliezen. En als EA FC 27 dan wordt aangekondigd, zeg ik weer: dit keer koop ik het niet. Absoluut niet. En natuurlijk doe ik het weer.
Een slachtoffer.
Avonturen beleven en sporten in de natuur en mezelf pushen tot mijn hartslag mijn ritme wordt - dat is mijn comfortzone. Ik geniet ook van rustige momenten met een goed boek over gevaarlijke complotten en koningsmoordenaars. Soms raak ik meerdere minuten opgewonden van filmmuziek. Dit komt zeker door mijn passie voor cinema. Wat ik altijd al heb willen zeggen: "Mijn naam is Groot."
Dit is een subjectieve mening van de redactie. Het weerspiegelt niet noodzakelijkerwijs het standpunt van het bedrijf.
Alles tonenAls je ze niet actief selecteert, kijken ze gewoon toe hoe de aanvaller van de tegenpartij doorloopt. Hetzelfde geldt voor de full-backs, die de soms enorme gaten tussen de verdediging en het middenveld negeren, terwijl de aanvallers als Duracell konijnen langs de rand van het strafschopgebied huppelen. Ik kan er nauwelijks iets aan doen: als ik de verdediger in bedwang houd, blijven de zessen ontzag inboezemen. Als ik de zes man terug wil trekken, staan de verdedigers daar gewoon stom te kijken.
Het is dus geen kwestie van vaardigheid of spelintelligentie. Het is gewoon wiskunde. Na de vierde of vijfde beurt ligt de verdediger eruit, hoe goed we hem ook positioneren. Het voelt alsof elk online spel eindigt met 7:7, 8:8 of 9:9. En nee, dat is niet overdreven. Iedereen scoort, iedereen geeft toe en iedereen zit gefrustreerd voor het scherm omdat ze weten dat het niets met vaardigheid te maken heeft. Het is gewoon de huidige meta, die doelpunten praktisch op een presenteerblaadje serveert.