Is dit een keukenmes-tip of een achtergrondartikel over bomen? Waarschijnlijk allebei. Maar vooral een inzicht in mijn psyche.
Eigenlijk wilde ik schrijven over een mes. Een goed Santoku mes dat qua prijs en kwaliteit mijn oude Ikea klomp verslaat. Het snijdt als een varken, zoals mijn vinger onlangs voelde bij het afwassen, en is met de hand uit één stuk gesmeed en aan beide zijden geslepen. Het handvat is gemaakt van Prättigau walnoot.
Wist je dat de walnoot ...
Natuurlijke Viagra
Toverplaats
Hersenspecialist
Terug naar het mes
Het boek ging trouwens niet in op de vraag waarom walnoten - net als alle andere noten - eigenlijk zo ongelooflijk duur zijn? Telkens als ik een pakje uit het schap pak, huiver ik even en weet ik niet zeker of ik me die luxe echt wil veroorloven. Is de oogst zo klein? Duurt het 100 jaar voordat er überhaupt geoogst kan worden? Of is er gewoon ergens een notenkartel? Als je meer weet, laat het me weten.
Mijn horizon verbreden: zo zou ik mijn leven in een paar woorden samenvatten. Ik hou ervan nieuwe dingen te ontdekken en meer te leren. Ik ben voortdurend op zoek naar nieuwe ervaringen op alle gebieden: reizen, lezen, koken, cinema of zelfs DIY.
Achtergrond
Interessante feiten uit de wereld van producten, een kijkje achter de schermen van fabrikanten en portretten van interessante mensen.
Terwijl ik naar het hout kijk, denk ik aan een boek dat ik laatst kocht. "Bomen, diepgeworteld" heet het en bevat feiten, mythen en prachtige illustraties over bomen. Ik zoek meteen het hoofdstuk over walnootbomen en begin te lezen. Het mes is vergeten. (Als je nog heel sterk aan het mes denkt, scroll dan naar de een na laatste paragraaf, daar leer je wat meer.)
Hierauf gründet mein gesamtes Baumwissen.
In de zes pagina's van het boek leer ik dat de bladeren van de echte walnoot (juglans regia) ruiken naar groene appels als je ze in je hand wrijft. Ook werden de vruchten van de boom - dus walnoten of in dit land wat onspecifiek ook wel boomnoten genoemd - in het oude Rome op bruiloften gestrooid, omdat ze als vruchtbaarheidssymbool bij uitstek werden beschouwd. Later werd de noot het symbool van het vrouwelijk geslachtsorgaan. Geen wonder, de gelijkenis valt niet te ontkennen.
Of hier is nog een interessant feit: Maleisische wetenschappers hebben een natuurlijke Viagra gemaakt van walnoten. "N-Hanz" hebben ze het gedoopt. Het effect van de pil is zelfs empirisch bewezen. Toch vond ik online slechts drie artikelen uit 2007, waarna ik nooit meer iets hoorde. Jammer eigenlijk, want het zou een goed alternatief zijn geweest voor het blauwe pilletje.
Een kleine Italiaanse gemeenschap daarentegen zou blij zijn geweest als ze nooit meer iets van hun notenboom hadden gehoord. De legende vertelt dat in het dorp Benevento, vlakbij de Vesuvius, feeën, tovenaars en heksen uit heel Europa zich vroeger verzamelden bij een walnotenboom. Barbatus, de bisschop van de plaats, liet de boom in de 7e eeuw omhakken om een einde te maken aan het spoken. Dit lukte echter niet helemaal, want de boom groeide weer terug. Barbatus had er liever een berkenboom naast geplant, omdat die schijnt te beschermen tegen hekserij. Dat zegt althans een oud volksgeloof. De berkenbomen hadden vaak mistletoe-achtige plantformaties die deden denken aan heksenbezems, wat voor de mensen een teken was dat de heksen in de berkenboom waren blijven steken. Tegenwoordig weten we dat het een schimmel is die zich richt op berkenbomen.
Der Walnussbaum von Benevento in der Vorstellung des Malers Giuseppe Pietro Bagetti.
Naast het verhogen van de potentie zou de walnoot nog andere geneeskrachtige eigenschappen hebben. De Zwitserse arts Paracelsus vond niet alleen dat de twee biologische geslachten verschillend behandeld moesten worden, maar ook dat uit de vorm en kleur van planten conclusies konden worden getrokken over hun werking. Omdat de walnoot niet alleen op een vagina lijkt, maar ook op hersenen, zou hij daarom hersenziekten moeten genezen. Paracelsus zat er met beide veronderstellingen niet zo ver naast. Zelfs vandaag de dag wordt de noot beschouwd als super zenuwvoeding en in de geneeskunde stapelen de stemmen zich op die wijzen op biologische verschillen in symptomen en medicijntolerantie.
Nu heb je niet alleen veel anekdotes over walnoten die je voortaan nonchalant tijdens het aperitief small talk naar binnen kunt strooien, maar je hebt ook inzicht gekregen in mijn brein. Het dwaalt heel snel af, maar het is vaak heel leerzaam. Als je meer een "keep your focus"-type bent en je ondanks al het maffe vermaak en informatie nog steeds afvraagt wat dat geweldige mes is waar ik in het begin over schreef, dan wil ik ook dat geheim onthullen. Het is het Santoku-mes van Güde uit de Caminada-serie en is echt een aanrader als je de tijd hebt om er twee maanden op te wachten.
