Kokedama trend: dit is mijn "Kate Moos".

Darina Schweizer

21/3/2024

Vertaling: machinaal vertaald

In mijn woonkamer zweeft een plant zonder pot: de Kokedama. Ontdek hier hoe je de Japanse mosbal zelf kunt maken.

"Echt waar?!" De gezichten van mijn collega's op de redactie zijn op zijn zachtst gezegd "mosachtig" als ik vertel dat ik een Kokedama wil maken op de Giardina tuinbeurs. Moet je een met mos bedekte modderbal voor je raam hangen? Echt? Hebben we deze Japanse trend nodig?

Ik wil het uitzoeken. Samen met mijn redactiecollega Stefanie Lechthalter - en wat voelt als de helft van alle Zwitserse senioren - ben ik op weg gegaan naar de grootste tuinbeurs van ons land.

In het groen

Op de vierde verdieping, verborgen in de verste hoek, wacht ons het rijk van de Kokedamas. Overal bungelen de mosballetjes aan de rekken. Ze doen me een beetje denken aan de Hallelujah bergen uit "Avatar". Op de een of andere manier magisch.

We staan er nog steeds dromerig bij. Plotseling komt er een tengere vrouw met rossig haar aangelopen. Het is Chelsea Morrissey, medeoprichter & maker van Die Macherei GmbH. "Wil je meteen beginnen met de workshop?" Dat hoeft ons geen twee keer te worden verteld.

Er is een plantje nodig

Eerst hebben we keuze te over: welke van de kleine kamerplanten moet het worden? Een varen, een siergras, een eenpotige plant, een klimop, een vetplant of een minirochidee? De asperge Asparagus setaceus heeft onze voorkeur. Nu is het tijd om vies te worden.

"Flap, flap!" laat ik de wegwerphandschoenen over mijn vingers klappen. Ik houd mijn sierasperges in mijn linkerhand. Met mijn rechterhand maak ik, net als Chelsea, de droge aarde los van de wortels. Dan reik ik in de schaal voor me, waar een natte klont aarde in zit van kamerplantengrond. Chelsea laat ons zien hoe we het beetje bij beetje op de wortels drukken totdat het plantje vastzit in een klein bolletje aarde.

Wordt het een Koked(r)ama?

Ik vind het er nog niet echt mooi uitzien, denk ik terwijl de natte aarde langs mijn vingers loopt. Moet ik mijn collega's op het werk gelijk geven, zal het letterlijk eindigen in een modder(m)ama? Ik geef me nog niet gewonnen. Eerst moeten we onze handen wassen. Dan laat Chelsea zien hoe je kleine stukjes losmaakt van een vel mos. Hiermee omhullen we geleidelijk de wereldbol.

Dit gaat niet zo gemakkelijk als voorheen met de grond. Stukjes mos blijven wegvliegen in de wind als stukjes haar. Dus drukken we ze wat harder aan. "Ha-haa", klinkt Steffi. Ze houdt trots haar bolletje mos omhoog. Ik knik waarderend.

Nylon, de redder

Als ik daarentegen naar mijn misvormde mosgoblin kijk, rimpelt mijn gezicht van scepsis: Hoe moet dit in hemelsnaam bij elkaar blijven? Chelsea brengt de oplossing in de vorm van groen nylon koord. "Hier wikkel je de Kokedama in," legt ze uit en laat het koord in een ronddraaiende beweging om de mosbal glijden.

Wij doen hetzelfde. Wat aanvankelijk wat finesse vereist, wordt steeds makkelijker naarmate we er langer omheen wikkelen. Uiteindelijk knoop ik het touwtje in een knoop. De Kokedama voelt nu stabiel aan. Het laatste wat ik doe is hem een knipbeurt geven: met een schaar knip ik alle stengels mos die er nog uit hangen weg. Dat wordt nog wat, denk ik. "Wauw!" fluistert Steffi me toe. De Kokedama-spreuk heeft ons te pakken.

We nemen afscheid van Chelsea met een klein tasje en een paar verzorgingsinstructies. En we beloven je op de hoogte te houden hoe onze mosballen het doen.

Binnen of buiten - dat is de vraag

Binnen haal ik mijn Kokedama uit de zak en besproei hem met een beetje water, zoals Chelsea adviseerde. Als alternatief kan ik hem vijf tot tien minuten in een kom met water dompelen, laten uitlekken en voorzichtig uitknijpen. Nu heb ik twee opties.

Eerst hang ik mijn Kokedama in het raam van de woonkamer. Maar ik realiseer me al snel dat dit geen verstandig idee is: de zon schijnt er met volle kracht op. In plaats daarvan plaats ik de mosbal in een glazen bak op een halfschaduwrijke plek.

Tot de mist optrekt

Nu hoop ik dat de dampen ook snel uit mijn huis zullen verdwijnen - en dat er geen schimmel zal ontstaan. De komende weken zullen het uitwijzen. Mijn Kokedama heeft in ieder geval al een naam. Omdat hij zo klein en schriel is, heb ik hem Kate Moss genoemd.

Als jij een betere naam kunt bedenken of als je al een Kokedama hebt gemaakt, laat het me dan weten in de comments.

Darina Schweizer

Senior Editor

Darina.Schweizer@digitecgalaxus.ch

Ik hou van alles met vier poten of wortels - vooral van mijn asielkatten Jasper en Joy en mijn verzameling vetplanten. Mijn favoriete bezigheden zijn rondsnuffelen met politiehonden en kattencoiffeurs op reportages of gevoelige verhalen laten opbloeien in tuinbrocki's en Japanse tuinen. meer

---

Achtergrond

Interessante feiten uit de wereld van producten, een kijkje achter de schermen van fabrikanten en portretten van interessante mensen.

Alles tonen

Deze artikelen kunnen je ook interesseren