Achtergrond
Experiment: Werken met een Digitec PC uit 2009
van David Lee
Een week lang geen internet met de antieke Powerbook G4
19/6/2023
Vertaling: machinaal vertaald
Ik had een week moeten werken met de Macintosh Powerbook G4. In plaats daarvan heb ik een week lang geprobeerd het web op te gaan. Min of meer zonder succes. Ik heb wel een beetje met de oldie gewerkt.
De Titanium Powerbook ziet er naar hedendaagse maatstaven gewoontjes uit. Zilverkleurig, nogal lomp en zwaar. Maar in die tijd was het ontwerp van de Powerbook ongewoon slank en elegant. De typische notebook was donkergrijs, lomp en zag eruit als een zwaar werkstuk. Tegenwoordig zie je zulke monsters niet meer. Het ontwerp van de Powerbook daarentegen heeft de tand des tijds doorstaan.
Een iets nieuwere maar identiek uitziende versie van mijn Titanium Powerbook van destijds staat nu op mijn bureau. De aankoopprijs was dit keer iets lager, namelijk 80 frank. Maar dat gold ook voor de verwachtingen van het apparaat.
Eerste indruk
Ik moet er ook aan wennen dat het deksel alleen open kan als ik tegelijkertijd op de knop aan de voorkant druk. De aansluitingen zitten niet aan de zijkant, maar aan de achterkant en kunnen worden weggewerkt met een afdekplaatje.
Mijn huidige model draait op een fantastische 667 MHz. Mac OS X 10.1 is geïnstalleerd, terwijl mijn notebook uit 2001 eerst nog OS 9.2 draaide.
Het ding met internet
De Titanium G4 kan op twee manieren verbinding maken met internet: Via een netwerkkabel of via een telefoonlijn. Er is geen WLAN
Dus ik sluit de router aan op de Powerbook via Ethernet. Ik start Internet Explorer 5.1 op, de vooraf geïnstalleerde webbrowser op het systeem - Safari bestond toen nog niet. Ik typ www.google.ch in. Het lijkt te werken. Ik had verwacht dat de weergave niet helemaal correct zou zijn. Het is tenslotte Internet Explorer.
Zodra ik op een zoekopdracht klik, verschijnt er een foutmelding. Ofwel "Beveiligingsfout: Het antwoord van de server is ongeldig." of "Beveiligingsfout: Er kon geen beveiligde verbinding tot stand worden gebracht." Dit maakt het onmogelijk om het web te gebruiken.
Het probleem
Onversleutelde verbindingen zouden nog wel werken, maar die zijn er bijna niet meer. Als ik "http://" invoer in plaats van "https://", word ik meestal doorgestuurd naar een versleutelde verbinding. Google is een uitzondering.
De poging tot oplossing
De eerste keer dat ik de Raspi aanzet, merk ik dat het systeem niet meer goed opstart. Dus ik download de nieuwste versie van Raspberry Pi OS en installeer het systeem opnieuw.
Nu heb ik twee oude apparaten in gebruik. Het nieuwe systeem is ondraaglijk langzaam op de oude Pi. Ik heb veel tijd om na te denken over de absurditeit van mijn plan. Een Raspberry Pi van meer dan tien jaar oud gebruiken om een notebook van meer dan twintig jaar oud op het netwerk aan te sluiten? Briljant idee. Immers: Nginx is eenvoudig te installeren - één regel in de terminal, dat is alles.
Het configureren van de proxy op de Powerbook is niet meer eenvoudig. Voor mij althans niet. Omdat de proxy-verbinding zowel in het systeem als in de browser kan worden geconfigureerd, zijn er voor een proxy-nieuweling als ik veel manieren om de fout in te gaan.
Nadat ik de proxy heb geconfigureerd, is het voor mij niet gemakkelijk meer.
Nadat ik waarschijnlijk alle verkeerde configuraties heb geprobeerd, gebeurt er toch iets. Websites worden geladen die voorheen alleen foutmeldingen genereerden. Veel pagina's worden echter nog steeds niet geopend. Ik weet niet waarom. De belangrijkste website ter wereld, digitec.ch, reageert in ieder geval wel. Het werkt in de zin van "gegevens worden overgedragen". Ik kan het niet echt gebruiken.
De lay-out is onbruikbaar, zowel in IE als in Firefox en iCab. Basiselementen zoals afbeeldingen of links ontbreken. Als ik CSS in Firefox uitschakel, worden de afbeeldingen wel zichtbaar, maar zijn ze veel te groot. Ik kan dat ook niet veranderen, want in de oude browsers kan alleen het lettertype worden verkleind of vergroot. De afbeeldingen zijn zoals ze zijn.
Conclusie: Zelfs met de proxy kan ik in 2023 niet meer internetten op mijn Powerbook. Het web is te veel veranderd in de afgelopen 20 jaar. Dat heb ik volledig onderschat. Mijn geheugen speelt me ook parten. Ik had het in mijn hoofd dat ik YouTube video's bekeek op de Powerbook, maar dat kan niet waar zijn - YouTube bestaat pas sinds 2005.
Ik werk er nu nog steeds een beetje mee
Om toch met het notitieblok te kunnen werken, gebruik ik het om het artikel te schrijven dat je nu leest. Het schrijven van een tekst zou niet echt een probleem moeten zijn
Zolang de toetsdoppen tenminste niet breken. Op mijn eerste notebook ging de G-toets plotseling kapot toen ik de toetsen met een beetje kracht probeerde aan te raken. Gelukkig kon hij tegen lage kosten weer worden vastgelijmd. En deze heeft ook een losse toets: hier is het die met de punt.
Ik kan het sleutelen voorlopig vermijden, want de knop aan de rand houdt nog steeds en kan terug in het raster worden gedrukt. Maar alleen omdat ik de punt niet al te vaak nodig heb.
Ik schrijf met de meegeleverde app TextEdit. Die bestaat nog steeds en is in meer dan twintig jaar nauwelijks veranderd. Daar houd ik van. Maar al te vaak worden dingen die tot het einde zijn doorontwikkeld steeds verder "verbeterd". En dus slechter gemaakt.
De gegevens worden opgeslagen op een USB-stick, die ik vervolgens in mijn moderne Mac Mini steek. Volgens de Powerbook heeft de stick het formaat "Macintosh PC-Exchange (MS-DOS)", wat niets anders is dan FAT32.
Het is ontspannend om te werken op een apparaat dat offline is. Niets leidt je af. Schrijven met een modern, extern scherm zou nog prettiger zijn. Maar ik kan het niet aansluiten. De Powerbook heeft nog geen HDMI en ik heb niet de juiste DVI adapter.
De batterij is beter dan wordt beweerd
De batterij is altijd een zwak punt op oude apparaten. Bij de Titanium G4 is hij heel eenvoudig te vervangen: schuif de schuif terug, verwijder de batterij en plaats een nieuwe. Maar vandaag de dag lijkt het onmogelijk om een verse, krachtige originele batterij te krijgen. Ze worden waarschijnlijk al lang niet meer gemaakt. Replica's zijn een kwestie van geluk en ze zouden me minstens net zoveel kosten als de hele computer.
Om de een of andere reden laat de notebook de resterende accutijd niet zien. Dus ik test hoe lang de batterij meegaat.
16:02 De batterij is vol (100%, volgens de computer).
16:10 De batterij is vol.
16:10 Na het klikken op het batterijmenu: 8 procent en de waarschuwing: "U werkt nu met een reservebatterij. Sluit uw computer aan op het lichtnet."
16:15 4 procent
16:18 3 procent
16:27 Het notitieboekje laat me opeens geen 3 minuten meer zien, maar 54 minuten. Woohoo!
16:48 2% en nog 35 minuten te gaan.
17:17 1%.
17:17 0%, het apparaat voldoet aan zijn dreiging en schakelt zichzelf uit.
Ik kan meer dan een uur zonder netstroom werken als ik niet onder de indruk ben van de waarschuwingen. Helemaal niet slecht. Het probleem is meer de informatie over de capaciteit - daar heb je niets aan met zo'n oude batterij. Als ik de resterende tijd weergeef in plaats van het percentage, springt het display na een minuut van vol naar "0h 0min". Maar dat hoef ik niet serieus te nemen.
Blast from the past
Ik kan niet veel met de computer. Ik heb al mijn spelletjes en programma's van toen weggegooid. Ik kon in 2003 niet weten dat ik twintig jaar later weer voor dezelfde laptop zou zitten. Ik bezat onder andere "Black & White", een destijds compleet nieuw spel waarin je een god speelt en vrij bent om goed of kwaad te zijn.
Wat ik nog meer heb: Een zelfgebrande data-cd uit 2002. Ja, het is eigenlijk een cd, geen dvd. Ik brandde CD's als back-up.
Naast werk voor de universiteit bevat de schijf een heleboel gedachten in tekstvorm, waarvan de meeste vanuit het perspectief van vandaag overbodig of zelfs gênant zijn. Hetzelfde geldt voor de oude bandopnames, waarvan ik me afvraag waarom ik ze niet meteen heb verwijderd.
Waarschijnlijk omdat het de eerste keer was dat ik mijn eigen opnames in bestandsvorm had. Ik moest ze overzetten van de MiniDisc naar de Titanium notebook. Als ik ze nu beluister op een Powerbook van toen, roept dat gevoelens van nostalgie en schaamte op.
Een troost is dat ook ik de afgelopen 20 jaar vooruit ben gegaan, en niet alleen de technologie om me heen. Maar notebooks hebben duidelijk meer vooruitgang geboekt dan ik.
Coverfoto: David Lee
David Lee
Senior Editor
David.Lee@digitecgalaxus.chMijn belangstelling voor computers en schrijven leidde me relatief vroeg (2000) naar de technische journalistiek. Ik ben geïnteresseerd in hoe je technologie kunt gebruiken zonder gebruikt te worden. In mijn vrije tijd maak ik graag muziek waarbij ik mijn gemiddelde talent compenseer met een enorme passie.
Achtergrond
Interessante feiten uit de wereld van producten, een kijkje achter de schermen van fabrikanten en portretten van interessante mensen.
Alles tonen
