Review
Getest "Ghost of Yōtei": Is dit nog een open wereld?
van Simon Balissat
"Elden Ring Nightreign" getest: zo speelt de co-op "Souls"
6/6/2025
Vertaling: machinaal vertaald
Hoewel de kennismaking met "Elden Ring Nightreign" allesbehalve aangenaam was, wist het spel me volledig te boeien.
Het begin is moeilijk en genadeloos
Zodra ik begin met «Elden Ring Nightreign», legt het spel de basisbesturing uit in een korte tutorial. Naast bekende elementen, zoals aanvallen met de schouderknoppen, worden nieuwe, klassespecifieke commando's toegevoegd. Deze zijn meestal krachtiger dan de standaardaanvallen. Ik transformeer bijvoorbeeld in een beest, spring hoog de lucht in of vuur een pijl af die alles op zijn pad aan de kant slaat.
Het verhaal wordt verteld in de game.
De statuswaarden van de klassen liggen bovendien vast, omdat onafhankelijk levelen niet meer nodig is. In plaats daarvan stijgen mijn statistieken automatisch als ik mijn level verhoog in een genadeoord.
#
Zo ziet een typische run op «Elden Ring Nightreign» eruit
Ik word altijd in hetzelfde gebied gegooid met mijn groep Roguelike, waarbij alleen de locaties van de vijanden en voorwerpen veranderen. Het doel is dan om een van de acht eindbazen te verslaan in een totaal van drie in-game dagen (die iets minder dan een uur duren)
Om dit te doen, ren ik langs punten die op de kaart zijn gemarkeerd en waar vijanden en schatten op me wachten. Ik ruim bijvoorbeeld bij ons op voorraad op, verbeter de genezing van mijn Estus-fles of neem het op tegen kleinere eindbazen. In tegenstelling tot normale vijanden geven deze aanzienlijk betere beloningen en meer runen, die ik nodig heb om te levelen.
De tweede dag lijkt op de eerste en speelt zich af op dezelfde kaart. Daarom bezoek ik andere, idealiter uitdagendere punten op de kaart en verbeter ik mijn personage, zodat het voorbereid is op het eindbaasgevecht aan het einde van de dag.
Het verloop van de derde dag lijkt op de eerste.
Het verloop van de derde en laatste dag is anders. Hier verzilver ik mijn laatste runes om te levelen en maak ik me klaar voor het laatste eindbaasgevecht van de run. Dit komt overeen met de Nightlord die ik voor de expeditie heb geselecteerd. Als ik die versla, vink ik een van de in totaal acht eindbazen af.
Een grote «Oh jee» voor de multiplayer
Op het moment dat ik niet alleen het principe begrijp, maar het me ook eigen maak, lopen de individuele runs veel beter. Ik weet eindelijk hoe ik het beste kan coördineren met mijn co-op partner, welke locaties ik het liefst eerder aanpak en welke kunnen wachten tot de tweede dag.
De multiplayer blijft ook later een probleem. Twee punten storen me daaraan. Aan de ene kant is er geen cross-play functionaliteit. Voor een spel dat in 2025 uitkomt voor de nieuwste generatie consoles en pc's naast de PS4 en Xbox One, is dit onbegrijpelijk.
Een speciale modus voor twee spelers ontbreekt volledig. Hoewel ik een expeditie met twee spelers kan beginnen, voegt een willekeurig geselecteerde speler zich bij de expeditie. Hoewel ik blij ben dat ik op deze manier tenminste met mijn co-op partner kan spelen, wordt het addertje al snel duidelijk. De derde speler heeft een grote invloed op de spelervaring.
Dit is een beslissing die ik, net als het gebrek aan cross-play, niet kan begrijpen. Zelfs als Fromsoftware de modus voor twee spelers na de kritiek op een gegeven moment wil toevoegen, is de afwezigheid ervan op het moment dat het spel wordt uitgebracht irritant.
Als een pro meedoet, markeert hij of zij vaste punten op de kaart en volgt hij of zij behendig de paden ernaartoe. Tijdens eindbaasgevechten deelt hij of zij veel schade uit of ondersteunt hij of zij ons. Zo zien leuke expedities eruit, die meestal eindigen in een overwinning op de eindbaas op de derde dag.
Het komt echter minstens zo vaak voor dat een nieuwkomer in onze party terechtkomt, constant sterft op de map voor het eindbaasgevecht en meer tijd op de grond doorbrengt dan in de strijd. Direct na de lancering is dit nog acceptabel. Maar als mijn derde run op rij eindigt bij de eerste grote baas, ben ik gefrustreerd. Het gaat zelfs zo ver dat Nightfarers op internet grappen dat de echte moeilijkheid van het spel ligt in het vinden van een derde partij.
Ik ben in ieder geval opgelucht dat mijn game-ervaring met een 3070 grafische kaart op de pc meestal soepel verloopt in multiplayer. Nadat ik in de pre-release recensies had gelezen dat het spel zelfs op moderne consoles laggy was, vreesde ik het ergste. Afgezien van een paar vertragingen bij een eindbaas, ben ik hiervan gespaard gebleven. Af en toe schokken de vijanden over mijn scherm. Maar dat ligt waarschijnlijk meer aan de internetverbinding.
Dankzij frustratie komt de motivatiespiraal
Hoewel het begin zelfs voor «Souls» veteranen overweldigend kan zijn en de multiplayerervaring op sommige gebieden te wensen overlaat, klikt het na het verslaan van de eerste Nightlord «» . Ik zit al in de motivatiespiraal van «Nightreign». Zodra ik het onder de knie heb, wil ik op jacht naar de rest van de Nightlords.
Als roguelike blijft het principe van de runs altijd hetzelfde. Ik speel bijna nooit continue vooruitgang vrij. In plaats daarvan zijn er alleen relikwieën die ik gebruik om de klassen uit te rusten voor een expeditie. Deze hebben drie vrije, kleurgecodeerde slots die ik vul. Hiermee kan ik statuswaarden verbeteren, maar ook speciale, klassespecifieke eigenschappen vrijspelen.
Anders blijft de meetbare vooruitgang beheersbaar. «Nightreign» heeft ook geen noemenswaardig eindspel. Als ik alle acht Nightlords heb verslagen, ga ik alleen nog op expeditie voor de lol of om class skins vrij te spelen. De afwisseling zit in de runs zelf.
«Elden Ring Nightreign» is mij ter beschikking gesteld door Bandai Namco. Het spel is sinds 30 mei 2025 verkrijgbaar voor pc, PS4, PS5, Xbox One en Xbox Series X/S.
Conclusie
"Nightreign" biedt keihard co-op plezier - ondanks een vervelend begin
"Elden Ring Nightreign" speelt sneller dan "Souls"-spellen voor één speler. Het totaal van acht klassen zorgt hiervoor.
Groepen die effectief samenwerken hebben de beste spelervaring. Zo kun je efficiënt door de steeds opnieuw geschudde punten op de spelkaart rennen en je personages versterken met behulp van willekeurige beloningen.
Ik kan de kritische geluiden over "Nightreign" begrijpen. Hoewel ik zelf genoeg frustratie ervaar met het spel door het overweldigende begin en het gebrek aan opties in de multiplayer, grijpt het bekende "Souls"-gevoel me aan. Net als mijn innerlijke bastaard, die "Souls"-bazen niet onverslagen laat. Hierdoor wil ik koste wat het kost een einde maken aan de Nightlords. Na het moeilijke begin is het ook leuk om door de map te rennen en standaard vijanden en eindbazen in elkaar te slaan.
Tot de release van de volgende Fromsoftware-game slaagt "Nightreign" erin om mijn "Souls"-honger te stillen. En anders is de DLC waarschijnlijk ook niet ver weg.
Pro
- Echte "Souls" ervaring
- succesvol gevechtssysteem
- Uitdagende eindbaasgevechten
- Nieuwe vaardigheden breiden het bekende repertoire op nuttige wijze uit
Contra
- Vooral het begin kan overweldigend zijn
- Geen cross-play en geen modus voor twee spelers
Cassie Mammone
Freelance Editor
cassie.mammone.freelance@gmail.comIk schreef mijn eerste tekst over videogames toen ik acht jaar oud was. Sindsdien ben ik niet meer kunnen stoppen. De tijd daartussenin besteed ik aan mijn liefde voor 2D Husbandos, monsters, mijn riot cats en sport.
Review
Welke films, series, boeken, spellen of bordspellen zijn echt goed? Aanbevelingen uit eigen ervaring.
Alles tonen
