"Elden Ring Nightreign" getest: zo speelt de co-op "Souls"

Cassie Mammone

6/6/2025

Vertaling: machinaal vertaald

Hoewel de kennismaking met "Elden Ring Nightreign" allesbehalve aangenaam was, wist het spel me volledig te boeien.

«Elden Ring Nightreign» komt van de legendarische studio Fromsoftware. Deze staat bekend om de harde singleplayer actiegames zoals de «Souls» serie, «Sekiro: Shadows Die Twice» en meest recent «Elden Ring». Het is dan ook niet verwonderlijk dat de meningen over de eerste stap in de multiplayerwereld verdeeld zijn.

Het begin is moeilijk en genadeloos

Zodra ik begin met «Elden Ring Nightreign», legt het spel de basisbesturing uit in een korte tutorial. Naast bekende elementen, zoals aanvallen met de schouderknoppen, worden nieuwe, klassespecifieke commando's toegevoegd. Deze zijn meestal krachtiger dan de standaardaanvallen. Ik transformeer bijvoorbeeld in een beest, spring hoog de lucht in of vuur een pijl af die alles op zijn pad aan de kant slaat.

De basisgameplay is vergelijkbaar met die van «Elden Ring». Ik bestuur een personage dat vijanden moet verslaan. Dit doe ik met melee wapens zoals zwaarden en hamers, ranged wapens zoals bogen of toverstokken, die ik gebruik om magie te gebruiken. Standaard tegenstanders vallen snel, de eindbaasgevechten zijn meestal uitdagend. Terwijl ik klappen uitdeel, moet ik mezelf verdedigen met een schild of op tijd ontwijken. De hoge moeilijkheidsgraad, in combinatie met fascinerende spelwerelden en succesvolle gameplay, heeft veel fans. «Nightreign» speelt echter veel vlotter dan «Elden Ring».

Het verhaal wordt verteld in de game.

Het verhaal wordt op de gebruikelijke cryptische manier verteld: Ik speel een Nightfarer die de Nightlords verslaat en zo de orde terugbrengt in de Interlands. De rest van het verhaal leer je van lore YouTubers zoals VaatiVidya. Over het algemeen is het indrukwekkend hoeveel details over het spel, waar Fromsoftware alleen naar hint in een codexvermelding, al zijn ontdekt. Voor een gedetailleerd overzicht van de gameplay raad ik video's als de volgende aan:

«Nightreign» verschilt van veel andere Fromsoft en «Souls» spellen doordat ik mijn personage niet zelf creëer. In plaats daarvan kies ik een van de zes klassen (acht in totaal als ik de twee geheime klassen vrijspeel na de eerste grote Nightlord-baas). Ze hebben elk een vaardigheid met een cooldown en een ultieme aanval die ik oplaad door vijanden te raken. Ik kan bijvoorbeeld vijanden markeren zodat ze meer schade oplopen, mezelf in een razend beest veranderen of een stenen pilaar uit de grond oproepen die iedereen in zijn omgeving verdooft.

De statuswaarden van de klassen liggen bovendien vast, omdat onafhankelijk levelen niet meer nodig is. In plaats daarvan stijgen mijn statistieken automatisch als ik mijn level verhoog in een genadeoord.

• Wächter: Der «Tank» unter den Klassen. Der Wächter zieht die Aufmerksamkeit seiner Gegner auf sich, damit seine Verbündeten unbesorgt Schaden anrichten können. Mithilfe seiner Fähigkeiten teilt er auch selbst aus.
• Einsiedlerin: Die typische Zauberin, die nicht nur eine gute Skalierung in Magie-Werten hat, sondern dank ihrer Fähigkeiten ihre Magie-Leiste auch ohne Hilfe von Gegenständen wiederherstellt.
• Eisenauge: Das Eisenauge ist die Fernkampf-Klasse, die ohne Magie auskommt. Mit seinem treuen Bogen ausgerüstet, teilt es zuverlässiger und vor allem einfacher Schaden als bei bisherigen «Souls»-Spielen aus. Seine Fähigkeiten wie der Marker machen Gegner anfälliger für Schaden und ermöglichen es ihm, seine Gefährten zu unterstützen.
• Räuber: Der Räuber kann einiges einstecken, teilt aber vor allem mit seinen schweren Zweihandwaffen langsame und heftige Schläge aus. Mit seinen Fähigkeiten bringt er seine Feinde zusätzlich ins Wanken.
• Exekutor: Der Exekutor richtet mit seinem Katana eine Menge Statuswert-Schaden an, wenn er nicht gerade damit beschäftigt ist, die Schläge seiner Gegner zu parieren. Mit seiner ultimativen Fähigkeit wird er zum Biest und haut noch mehr rein.
• Gräfin (freischaltbar): Die Gräfin teilt kleine, aber zahlreiche Hiebe mit Geschicklichkeitswaffen aus. Wenn sie mal eine Verschnaufpause braucht oder ihre Verbündeten unterstützen möchte, macht sie mit der ultimativen Fähigkeit die Gruppe unsichtbar.
• Gespenst (freischaltbar): Das Gespenst ist eine Beschwörerin. Wenn sie einen (oder alle) von insgesamt drei Wesen losschickt, macht es wenig aus, dass ihre Lebensleiste sehr klein ist. Mit den richtigen Gegenständen zur Magie-Wiederherstellung heizt sie Standard- sowie Bossgegnern ordentlich ein.;]]

Na de tutorial word ik in een soort hubwereld gegooid van waaruit ik een typisch rondje «Nightreign» begin. Zelfs met ijverig lezen voor het spelen en de steun van mijn co-op partner, blijkt dit frustrerend te zijn. De vele toetscommando's overweldigen me. Ik heb geen idee waar ik heen moet en na een paar minuten worden ik en mijn groep afgemaakt door de eerste kleine eindbaas. Er gaan twee uur voorbij voordat ik het principe begrijp en nog eens twee voordat ik mijn eerste expeditie heb voltooid.

#

Zo ziet een typische run op «Elden Ring Nightreign» eruit

Ik word altijd in hetzelfde gebied gegooid met mijn groep Roguelike, waarbij alleen de locaties van de vijanden en voorwerpen veranderen. Het doel is dan om een van de acht eindbazen te verslaan in een totaal van drie in-game dagen (die iets minder dan een uur duren)

Om dit te doen, ren ik langs punten die op de kaart zijn gemarkeerd en waar vijanden en schatten op me wachten. Ik ruim bijvoorbeeld bij ons op voorraad op, verbeter de genezing van mijn Estus-fles of neem het op tegen kleinere eindbazen. In tegenstelling tot normale vijanden geven deze aanzienlijk betere beloningen en meer runen, die ik nodig heb om te levelen.

Dit gebeurt allemaal onder tijdsdruk. Net als bij battle royale-spellen krimpt een cirkel op de kaart. Ik moet in deze cirkel blijven omdat ik daarbuiten constant schade oploop. Aan het einde van de dag concentreert de cirkel zich op een gouden boom waar een willekeurige eindbaasvijand verschijnt. Een hoogtepunt is dat er bekende eindbazen uit andere Fromsoftware-spellen verschijnen, zoals de Gaping Dragon uit de eerste «Dark Souls». Als ik die versla, krijg ik een heleboel runen, die ik nodig heb om in level te stijgen, en een van de drie zeldzame, willekeurige beloningen. Dan gaat het door naar dag twee.

De tweede dag lijkt op de eerste en speelt zich af op dezelfde kaart. Daarom bezoek ik andere, idealiter uitdagendere punten op de kaart en verbeter ik mijn personage, zodat het voorbereid is op het eindbaasgevecht aan het einde van de dag.

Het verloop van de derde dag lijkt op de eerste.

Het verloop van de derde en laatste dag is anders. Hier verzilver ik mijn laatste runes om te levelen en maak ik me klaar voor het laatste eindbaasgevecht van de run. Dit komt overeen met de Nightlord die ik voor de expeditie heb geselecteerd. Als ik die versla, vink ik een van de in totaal acht eindbazen af.

Een grote «Oh jee» voor de multiplayer

Op het moment dat ik niet alleen het principe begrijp, maar het me ook eigen maak, lopen de individuele runs veel beter. Ik weet eindelijk hoe ik het beste kan coördineren met mijn co-op partner, welke locaties ik het liefst eerder aanpak en welke kunnen wachten tot de tweede dag.

De multiplayer blijft ook later een probleem. Twee punten storen me daaraan. Aan de ene kant is er geen cross-play functionaliteit. Voor een spel dat in 2025 uitkomt voor de nieuwste generatie consoles en pc's naast de PS4 en Xbox One, is dit onbegrijpelijk.

Wat ik en numerieke andere mensen nog vervelender vinden, is de beperking van de co-op modus tot één of drie Nightfarers. Wat ik nog niet onthuld heb: Hoewel «Nightreign» vooral een co-op ervaring is, kan ik ook alleen op expeditie gaan. Als ik zo speel, vind ik het makkelijker om door de map te rennen, maar ik heb meer problemen met de eindbazen. Ik ben de enige vijand waar ze zich op richten en mijn fouten worden nog sneller afgestraft. Als ik alleen speel, verlies ik ook de mogelijkheid om mezelf te reanimeren. In de groep kan ik gevallen leden aanvallen om ze zo weer tot leven te wekken.

Een speciale modus voor twee spelers ontbreekt volledig. Hoewel ik een expeditie met twee spelers kan beginnen, voegt een willekeurig geselecteerde speler zich bij de expeditie. Hoewel ik blij ben dat ik op deze manier tenminste met mijn co-op partner kan spelen, wordt het addertje al snel duidelijk. De derde speler heeft een grote invloed op de spelervaring.

Dit is een beslissing die ik, net als het gebrek aan cross-play, niet kan begrijpen. Zelfs als Fromsoftware de modus voor twee spelers na de kritiek op een gegeven moment wil toevoegen, is de afwezigheid ervan op het moment dat het spel wordt uitgebracht irritant.

Als een pro meedoet, markeert hij of zij vaste punten op de kaart en volgt hij of zij behendig de paden ernaartoe. Tijdens eindbaasgevechten deelt hij of zij veel schade uit of ondersteunt hij of zij ons. Zo zien leuke expedities eruit, die meestal eindigen in een overwinning op de eindbaas op de derde dag.

Het komt echter minstens zo vaak voor dat een nieuwkomer in onze party terechtkomt, constant sterft op de map voor het eindbaasgevecht en meer tijd op de grond doorbrengt dan in de strijd. Direct na de lancering is dit nog acceptabel. Maar als mijn derde run op rij eindigt bij de eerste grote baas, ben ik gefrustreerd. Het gaat zelfs zo ver dat Nightfarers op internet grappen dat de echte moeilijkheid van het spel ligt in het vinden van een derde partij.

Ik ben in ieder geval opgelucht dat mijn game-ervaring met een 3070 grafische kaart op de pc meestal soepel verloopt in multiplayer. Nadat ik in de pre-release recensies had gelezen dat het spel zelfs op moderne consoles laggy was, vreesde ik het ergste. Afgezien van een paar vertragingen bij een eindbaas, ben ik hiervan gespaard gebleven. Af en toe schokken de vijanden over mijn scherm. Maar dat ligt waarschijnlijk meer aan de internetverbinding.

Dankzij frustratie komt de motivatiespiraal

Hoewel het begin zelfs voor «Souls» veteranen overweldigend kan zijn en de multiplayerervaring op sommige gebieden te wensen overlaat, klikt het na het verslaan van de eerste Nightlord «» . Ik zit al in de motivatiespiraal van «Nightreign». Zodra ik het onder de knie heb, wil ik op jacht naar de rest van de Nightlords.

Als roguelike blijft het principe van de runs altijd hetzelfde. Ik speel bijna nooit continue vooruitgang vrij. In plaats daarvan zijn er alleen relikwieën die ik gebruik om de klassen uit te rusten voor een expeditie. Deze hebben drie vrije, kleurgecodeerde slots die ik vul. Hiermee kan ik statuswaarden verbeteren, maar ook speciale, klassespecifieke eigenschappen vrijspelen.

Anders blijft de meetbare vooruitgang beheersbaar. «Nightreign» heeft ook geen noemenswaardig eindspel. Als ik alle acht Nightlords heb verslagen, ga ik alleen nog op expeditie voor de lol of om class skins vrij te spelen. De afwisseling komt van de runs zelf.

«Elden Ring Nightreign» is mij ter beschikking gesteld door Bandai Namco. Het spel is sinds 30 mei 2025 verkrijgbaar voor pc, PS4, PS5, Xbox One en Xbox Series X/S.

Conclusie

"Nightreign" biedt keihard co-op plezier - ondanks een vervelend begin

"Elden Ring Nightreign" speelt sneller dan "Souls"-spellen voor één speler. Het totaal van acht klassen zorgt hiervoor.

Groepen die effectief samenwerken hebben de beste spelervaring. Zo kun je efficiënt door de steeds opnieuw geschudde punten op de spelkaart rennen en je personages versterken met behulp van willekeurige beloningen.

Ik kan de kritische geluiden over "Nightreign" begrijpen. Hoewel ik zelf genoeg frustratie ervaar met het spel door het overweldigende begin en het gebrek aan opties in de multiplayer, grijpt het bekende "Souls"-gevoel me aan. Net als mijn innerlijke bastaard, die "Souls"-bazen niet onverslagen laat. Hierdoor wil ik koste wat het kost een einde maken aan de Nightlords. Na het moeilijke begin is het ook leuk om door de map te rennen en standaard vijanden en eindbazen in elkaar te slaan.

Tot de release van de volgende Fromsoftware-game slaagt "Nightreign" erin om mijn "Souls"-honger te stillen. En anders is de DLC waarschijnlijk ook niet ver weg.

Pro

• Echte "Souls" ervaring
• succesvol gevechtssysteem
• Uitdagende eindbaasgevechten
• Nieuwe vaardigheden breiden het bekende repertoire op nuttige wijze uit

Contra

• Vooral het begin kan overweldigend zijn
• Geen cross-play en geen modus voor twee spelers

Game

Bandai Namco Elden Ring: Nightreign

PS5, DE

1

Cassie Mammone

Freelance Editor

cassie.mammone.freelance@gmail.com

Ik schreef mijn eerste tekst over videogames toen ik acht jaar oud was. Sindsdien ben ik niet meer kunnen stoppen. De tijd daartussenin besteed ik aan mijn liefde voor 2D Husbandos, monsters, mijn riot cats en sport.

Deze artikelen kunnen je ook interesseren