Ik hou van mijn kittens, maar ze maken me gek
2/6/2025
Vertaling: machinaal vertaald
Foto's: Debora Pape
Katten zijn fluwelen pootjes? Fout! Chaospoten lijken er meer op. Mijn kittens testen de fysieke integriteit van mijn huis en ook mijn zenuwen. Maar natuurlijk houd ik nog steeds zielsveel van ze.
Ik woon sinds half mei in een gekkenhuis. Of anders gezegd: mijn twee nieuwe huisgenoten veranderen mijn rustige, opgeruimde huis in een gekkenhuis. De twee oproertorpedo's, zoals ik ze liefkozend noem, heten Bonnie en Baloo. Ik heb de twee straatkittens, die nog geen vier maanden oud zijn, geadopteerd uit Griekenland. En de rakkers maken het huis nu echt onveilig.
Ze zijn niet mijn eerste kittens, maar mijn laatste ervaring met hen was een kattenleven - in dit geval 15,5 jaar geleden. Genoeg tijd om vergessente onderdrukken hoe uitdagend het leven is met zulke bundels energie. De vijf meest vervelende eigenschappen van kleine katten vind je in dit artikel. En natuurlijk ook de vijf mooiste eigenschappen. Want uiteindelijk zijn deze levendige wezens een enorme verrijking van mijn leven!
Mijn top 5 van meest vervelende gewoontes bij kittens
Nummer 5: Ze bijten en krabben
Kittens zijn niet anders dan mensenkittens: ze stoppen alles in hun mond. En dan kauwen ze erop. Of het nu vingers, haren of stroomkabels zijn. Ik moet constant met scherpe tanden iets uit een slokdarm trekken wat daar niet in hoort.
Klauwen zijn nog erger dan tanden, omdat ze veel toepassingen hebben. Kittens klimmen graag op poten zonder er iets van te denken. Ik ben rustig mijn maaltijd aan het bereiden en opeens hangt er een kat met zijn klauwen aan mijn dij. Of sinds kort op mijn rug, vanwege de verleidelijke plukken haar. Ik heb nu een pleister nodig voor mijn hele lichaam.
Nummer 4: Ze zullen me (hopelijk niet) ten val brengen
Ik kan niet meer lopen als een normaal mens. Er scharrelen altijd kleine katten rond mijn voeten. Of Bonnie komt van God-weet-waar aangerend en glijdt onder de voet door die ik op de grond zet. Dan is het gehuil geweldig - maar ik denk dat mijn mentale pijn groter was dan haar fysieke pijn.
Mijn loopbewegingen zijn veranderd: Ik loop niet meer, maar schuifel als een zombie. Dit vermindert het risico dat ik per ongeluk een kat omver trap of op haar staart of poot stap. Dit is vooral stressvol op de trap. Als hier een ongelukje gebeurt, vliegt er minstens één kat de trap af. En misschien ik ook wel.
Nummer 3: Ze strooien kattenbakvulling. Het ligt overal
Mijn oude senior kat Lopi deed zijn behoefte in de kattenbak zonder morren en alles was prima. Maar Bonnie en Balu graven graag in de kattenbakvulling. Met kracht. Ondanks de wc-deksel en het dagelijks stofzuigen is het gebied rond de kattenbak een half zandstrand... een stinkend half zandstrand. Want in hun gretigheid banen kleine beetjes uitwerpselen zich altijd een weg naar buiten.
En omdat de kleine korreltjes kattenbakvulling ook tussen de tenen van katten blijven hangen, dragen ze de kattenbakvulling door het hele huis. Het ligt gewoon overal. Ik zou verloren zijn zonder stofzuiger.
Nummer 2: Je hebt een opmerkelijk doorzettingsvermogen
Hoe kun je zo jong zijn en toch al zo volhardend? Ik haal Baloo voor de honderdste keer uit de cactuspot. Hij kijkt me vriendelijk aan en hopt er weer in. Bonnie tast over het toetsenbord. Baloo probeert de muiscursor op het scherm te vangen. Bonnie knabbelt aan kabels op mijn bureau. Baloo springt op de keukentafel. Opnieuw en opnieuw en opnieuw.
Het is echter geen kenmerk dat alleen voor kleine katten geldt. Oudere katten hebben ook een groot hoofd. Maar die zijn meestal gemakkelijk te beoordelen. Bonnie en Balu proberen momenteel van alles uit.
Verreweg mijn nummer 1 ergernis: ze escaleren urenlang
Met kleine katten lijkt er alleen maar oorlog of coma te zijn. Als ze niet slapen als engeltjes, gebruiken ze al hun energie om op topsnelheid rond te rennen met hun klauwen volledig ingezet. Van de krabtoer over de bank tot de geforceerde volledige stop in de volle etensbak tot de waargenomen 24 uur van Le Mans op het dekbed 's avonds.
Iedere dag word ik geconfronteerd met de vraag of de katten als eerste aan het eind van hun energie zullen komen of dat ik aan het eind van mijn Latijn zal zijn en dan jankend in foetushouding op de grond zal liggen terwijl zij mij misbruiken als trampoline. Tot nu toe hebben ze altijd gewonnen. Altijd. Met alle scheurende, neerstortende en schrapende geluiden die uit de richting van de oproertorpedo's komen, bid ik dat alleen het gemakkelijk te vervangen meubilair kapot gaat. Laat alsjeblieft het behang op de muren zitten, haal de deurkozijnen niet uit elkaar en breng jezelf niet per ongeluk om het leven!
Kittens zijn een hel. En tegelijkertijd zijn ze het schattigste wat deze wereld te bieden heeft. Daarom komt hier het deel met pure schattigheid.
Mijn top 5 van schattigste kitteneigenschappen
Nummer 5: Ze vinden stof en spinnenwebben
Een robotstofzuiger beweegt alleen langs de vloer en kan gewoon niet op veel plekken komen. Maar katten kunnen dat wel. Ze komen overal. In hun snorharen verzamelen ze pluisjes en spinnenwebben uit spleten en kieren waarvan ik niet eens wist dat ze bestonden. Dit maakt ze uitstekende plumeaus en spinnenwebdetectives.
Balu heeft ook een probleemgebied herkend waar ik me nooit bewust van was. Er zit een borstelafdichting onder de keukendeur. Nu kwam de kleine boef op het idee om eraan te krabben. Met veel plezier bevrijdde hij de borstel van stof, vuil en haren van de afgelopen eeuwen. De stofzuiger deed vervolgens de rest.
Nummer 4: Ze spelen echt met speelgoed
Terwijl Lopi door de jaren heen steeds meer zijn neus ophaalt voor smerige speeltjes als kattenhengel en balletjes, zijn Bonnie en Baloo dol op alles wat beweegt. Of niet. Het hoeft niet eens duur te zijn: een papieren bal is net zo interessant als een haarstrik of je eigen staart.
Het spannendste lijkt alles te zijn dat vernietigd kan worden. De eerste kattenhengel met veren overleefde maar drie dagen. Een bolletje wol was na twee dagen al helemaal kapot. Onnodig te zeggen dat er snippers papier naast de kattenbakvulling rondslingerden.
Nummer 3: Ze slapen vast
Elke escalatie heeft zijn einde. Als Baloo en Bonnie genoeg vernield hebben, veranderen ze van wildebrassen in schatjes. Ze gaan naast elkaar liggen en ik kan toekijken hoe hun hoofden steeds zwaarder worden en naar beneden zakken - soms naar voren, soms naar achteren.
De twee zijn onafscheidelijk en hoeveel ze ook gevochten hebben: Slapen is knuffeltijd. Baloo ligt over Bonnie heen en dat vindt ze niet erg. Bonnie knuffelt Baloo en de twee slapen neus aan neus. Ze hebben samen slapen geleerd in hun kinderkamer, waar een nest katten altijd dicht tegen elkaar aan ligt. Als de zandman er is geweest, kan ik Bonnie en Baloo ronddragen of om mijn nek hangen - ze merken het nauwelijks.
Nummer 2: Er valt altijd wat te lachen
De onverwachte salto tijdens het spelen met de hengel, de recordbrekende sprong met een draai in de lucht, de plotselinge val van de worstelende kattenbal van de rand van het bed en andere ongelukjes zorgen voor veel plezier. Hoewel ik bang ben voor mijn spullen: Bonnie en Baloo weten me altijd aan het lachen te maken, juist door hun vervelende eigenschappen. De kabelkauwfetisj maakt me gek, maar de schuldbewuste blik op het gezicht van de dader die doorgaat met kauwen is altijd grappig, ondanks alle ergernis.
Omdat ik niet wil dat ze de vrije loop krijgen, heb ik een loopwiel voor ze gemaakt. Daar kunnen ze echt gas geven. Ze leren dat ze ook onderworpen zijn aan de wetten van de zwaartekracht.
Nummer 1: Ze houden van knuffelen
Ik kan zien dat Baloo en Bonnie nog zo jong zijn door hoe zeurderig vooral Baloo wordt als ik te weinig aandacht aan hem besteed. Hij vestigt de aandacht op zich met zijn piepende miauw en kijkt naar me op: het ventje wil in mijn armen liggen. Van daaruit klimt hij nog hoger tot hij tegen mijn gezicht aan kruipt.
Mijn oudere kat Lopi, die we helaas eind april hebben moeten laten inslapen, eiste ook aandacht en zat graag op mijn schoot zodra ik ging zitten. Maar de twee kleintjes willen nog dichter bij elkaar zijn. Ze begroeten me met luid gespin, likken me en geven me een duwtje met hun neus. Wat is er leuker?
Het vertrouwen van zulke kleine pestkoppen is al het gedoe waard. En uiteindelijk worden ze ook rustig. Ik weet nu al dat ik de wilde babytijd ga missen.
Heb jij ook ervaring met kittens? Wat vind je het leukst aan ze en werken ze op je zenuwen? Laat het me weten in de comments!
Omslagfoto: Debora Pape / Balu vangt de muiscursor op mijn scherm
Voelt zich net zo thuis voor de spelcomputer als in de hangmat in de tuin. Houdt onder andere van het Romeinse Rijk, containerschepen en sciencefictionboeken. Bovenal speurt hij naar news uit de IT-sector en slimme dingen.
10 opmerkingen
later