"Mario Kart World" getest: een gewaagde nieuwe start die niet overal in slaagt
13/6/2025
Vertaling: machinaal vertaald
Foto's: Domagoj Belancic
In plaats van individuele circuits heeft "Mario Kart World" een open spelwereld. Ondanks enkele zwakke punten in het spelontwerp, werkt het concept van de open wereld. "Mario Kart World is de killer app van de Switch 2.
In zijn elfjarige (!) leven heeft «Mario Kart 8» zich dankzij talloze downloadbare content ontwikkeld tot de «ultieme» versie van de leuke racer. Het spel heeft nu 96 circuits en 42 speelbare personages. Hoe kun je dit pakket in een vervolg overtreffen?
Met «Mario Kart World» geeft Nintendo bij de lancering van de Switch 2 een geslaagd antwoord op deze vraag. In plaats van nog meer content in het vervolg te proppen, schudt Nintendo de fundamenten van de franchise op en biedt het een nieuwe spelervaring met een enorme open wereld. Op sommige gebieden is er echter nog ruimte voor verbetering.
De open wereld als speeltuin voor epische races
Hoewel Nintendo veel nieuwe functies heeft geïntroduceerd, blijft de kern van het «Mario Kart» gameplayprincipe onaangetast in «World». Als personage uit het Mario-universum race ik tegen andere coureurs in cups of individuele races. Allerlei voorwerpen worden gebruikt om chaos te veroorzaken. Tot zover «Mario Kart».
Nieuw op «Mario Kart World» is dat er niet 12, maar 24 coureurs deelnemen aan een race. Verdubbeling van het aantal spelkarakters verhoogt zowel de frustratie als het euforische potentieel van de game tot onvoorstelbare hoogten.
Als ik word geraakt door een rode tank, halen meer dan een dozijn coureurs me binnen een paar seconden in. Maar net zo snel als ik plaatsen kan verliezen, kan ik ze ook weer inhalen. De epische gevechten zijn meer dan ooit een achtbaanrit van emoties die vriendschappen kunnen verbreken (ik zal je nooit vergeven voor die blauwe tank vlak voor de finish, Michelle).
De selectie personages is goed gedaan en wordt aangevuld met verschillende kostuums voor elk personage. Eindelijk kan ik Wario in een schattig wespenkostuum steken. 🐝
Naast de gebruikelijke personages zijn er ook veel nieuwe NPC's uit verschillende Mario-games die wachten om vrijgespeeld te worden. Ik moet altijd hardop lachen als ik een koe, een kleine krab of een sneeuwpop op een kart zie zitten en meerijden. Het is geweldig.
Ook nieuw: de circuits in «Mario Kart World» zijn geen op zichzelf staande levels. In plaats daarvan zijn ze organisch geïntegreerd in een samenhangende open wereld.
Terwijl ik bijvoorbeeld door het «Peach Stadium» scheur, zie ik aan de horizon «Koopa Beach» en «Kronen Metropole» liggen. Zelfs een dag-nachtsysteem en veranderende weersomstandigheden hebben hun intrede gedaan in het spel. Het nieuwe open-wereldontwerp heeft ook een grote invloed op de gameplay en de verschillende speltypen.
Bekerstructuur is even wennen
In «Mario Kart World» zijn er in totaal acht bekers. Vergeleken met de voorgangers hebben deze een structuur waar je even aan moet wennen, wat te maken heeft met de open wereld van het spel.
Ik rijd zelden op een circuit volgens het klassieke drie-ronden-principe. In plaats daarvan laat «Mario Kart World» me vaak maar één rondje rijden op afzonderlijke banen, waarna ik me naar de volgende baan begeef. Het hoogtepunt: de open-wereld wegen tussen de traditionele banen maken ook deel uit van de race.
Deze vaak zeer brede en rechte sequenties verschillen aanzienlijk van de «normale», meer bochtige tracks. En dat is goed, want het extra racegebied zorgt voor een welkome onderbreking van de chaos voor 24 spelers. Bovendien kan ik met de juiste voorwerpen in deze open gedeelten vaak vrij flagrante binnenwegen nemen buiten de gebaande paden.
De mix van brede wegen en normale «Mario Kart» circuits werkt in principe goed en zorgt voor afwisseling - maar ik had graag een extra, klassieke Cup-mode gehad zonder het open-wereld gedoe. Tenminste: in de teruggekeerde modus «Versus» kan ik mijn eigen «Cups» maken van individuele races met drie ronden en mijn eigen regels.
Ik ben gek op de knock-out tour
De nieuwe knock-out tour, waarin ik deelneem aan «rally's» in plaats van cups, is nog beter afgestemd op de open spelwereld. Hierin rijd ik zes circuits (en de wegen tussen de circuits) achter elkaar, zonder pauze. De rally's zijn als het ware wereldtours door de spelwereld die me van de ene kant van de open wereld naar de andere brengen.
Er zijn in totaal zes controlepunten op deze wereldreis. Na elk checkpoint worden de laatste vier coureurs eruit geschopt - «Battle Royale» à la «Mario Kart».
Ik kan niet genoeg benadrukken hoe briljant dit nieuwe speltype is. Het gevoel als ik een paar rivalen inhaal in de laatste meters voor het checkpoint en op het nippertje de volgende ronde in ga, is onbeschrijfelijk. De frustratie is net zo groot als ik vlak voor het checkpoint word ingehaald door een mokkel, alleen maar omdat hij dat verdomde Kugelwilli item heeft. Dit is «Mario Kart» op zijn best.
Door het grote aantal routes per rally is het onvermijdelijk dat de acht beschikbare rally's elkaar overlappen. Dit is geen tragedie, want de routes naar de respectieve circuits verschillen enorm en zorgen dus voor afwisseling.
In het algemeen zijn de wegen tussen de circuits een ingenieuze zet van Nintendo. Hierdoor voelt het spel veel groter aan dan de 32 circuits doen vermoeden. Er zijn in totaal 202 wegen die de traditionele circuits met elkaar verbinden. Het duurt meer dan tien uur om ze allemaal te zien, zoals Youtuber Getlucky ontdekte.
https://www.youtube.com/watch?v=IU4yma9XSIQ
Andere klassiekers zijn er ook
De modus «battle» is net zo chaotisch als de grotere races. Hier nemen 24 coureurs het ook tegen elkaar op in twee minigames: «Balloon Battle» en «Coin Hunter». In de eerste probeer ik vijf ballonnen van andere coureurs kapot te schieten voordat ze mijn vijf ballonnen kapotmaken. In het tweede spel verzamel ik zoveel mogelijk munten en probeer ik de munten van andere spelers te stelen.
De gevechten vinden plaats in gesloten delen van de open spelwereld. Helaas zijn deze niet afgestemd op de gevechtsmodus. De modus voelt halfslachtig geïmplementeerd en ik heb hem na korte tijd achtergelaten.
Als je minder chaos wilt, dan zijn de tijdritten iets voor jou. Net als in eerdere «Mario Kart» afleveringen, rijd ik alleen of tegen spookgegevens op de banen en probeer ik de beste tijden te verslaan. Het perfecte hulpmiddel om snelkoppelingen en trucjes van de profs te leren.
Opvallende leegte in de free roam
Ik ben teleurgesteld in de modus «Free Roam». In dit speltype verken ik de enorme spelwereld van «Mario Kart World» zonder enige druk om te presteren. Het probleem is dat de wereld leeg en saai lijkt zonder race. Er kunnen minuten voorbij gaan voordat ik iets spannends in de wereld ontdek. Het is ook jammer dat ik de spelwereld niet met andere spelers kan verkennen.
Er zijn ongeveer 400 mini-missies in de open spelwereld, die ik begin met P-switches. Deze zijn meestal binnen een paar seconden voltooid. In de missies leg ik hindernisbanen af, verzamel ik in korte tijd een bepaald aantal munten of drijf ik door hordes vijanden. Het is allemaal vrij onspectaculair. Ik ben nooit langer dan een paar minuten bezig met «Free Roam» voordat ik weer overschakel naar de andere speltypen.
De beloningen die ik krijg voor het voltooien van de missies zijn ook teleurstellend - het spel geeft me alleen wat onbeduidende stickers die ik op mijn karts kan plakken. Ik krijg ook van die nutteloze stickers voor het vinden van verborgen verzamelobjecten, die ik nauwelijks kan zien op de karts.
Cartoon fysica en Mario als Tony Hawk-wannabe
De rijervaring is sterk veranderd ten opzichte van het achtste deel. De karts «plakken niet meer zo erg» aan de grond, maar wiebelen en stuiteren heen en weer tijdens het rijden en driften in een grappige cartoonfysica. Als ik door een voorwerp word geraakt, vliegt mijn kart chaotischer en onvoorspelbaarder door de lucht. Op het water berijd ik golven alsof ik «Wave Race» speel. Explosies van tanks en andere voorwerpen veroorzaken zelfs schokgolven in het water - zo cool!
De nieuwe moves die Mario en co. bij ons op voorraad hebben passen ook bij deze «lichtere» physics. Naast de bekende drifts maken nu ook «power jumps» deel uit van de moveset. Ik laad deze op door ZR ingedrukt te houden terwijl mijn kart recht vooruit rijdt. Als ik loslaat, springt mijn personage omhoog. Net als Tony Hawk kan ik op leuningen gaan staan en erop slijpen of zelfs muursprongen maken. Al deze acties geven me een kleine boost, net als de drifts.
Ik vind het leuk om een nieuw basismechanisme te leren in een «Mario Kart». Overal in de levels vind ik verborgen paden met slijpbare relingen of berijdbare muren. De nieuwe opties belonen spelers die veel tijd investeren in hun vaardigheden. Geweldig!
Beperkte online functionaliteit
Natuurlijk kan ik alle modi en races niet alleen alleen rijden of in een splitscreen voor vier spelers, maar ook online - optioneel met een lokale speler. De online modus werkt erg goed. Zelfs met 24 coureurs heb ik geen grote vertragingen gemerkt.
De opties in de online modus lijken rudimentair vergeleken met andere online titels en zelfs vergeleken met «Mario Kart 8 Deluxe». Ik kan bekers, rally's en gevechten spelen. Afhankelijk van hoe ik presteer, krijg ik punten voor mijn ranking.
Er valt niets vrij te spelen en er is geen progressiesysteem. Ik kan ook geen eigen toernooien maken of aan toernooien meedoen, zoals in het vorige spel wel mogelijk was. Hopelijk brengt Nintendo hier verbeteringen aan.
Er is in ieder geval één geweldige functie: ik kan zowel online als offline met vrienden spelen via de camera van de Nintendo Switch 2 (of een andere USB-webcam). Ik kan dus de gezichten van mijn vijanden zien voordat ik ze neermaai, muahaha. Het leest als een gimmick, maar ik geniet er echt van in multiplayersessies.
Een audiovisueel feest voor de zintuigen
Nintendo gebruikt de extra kracht van de Switch 2 niet alleen voor mooie grafische effecten, maar vooral voor de grootte van de spelwereld en het uitgebreide rijdersveld. «Mario Kart World» is geen spel waar je kaak van openvalt als je het voor het eerst ziet. Maar hoe meer ik speel, hoe meer ik merk van de technische vooruitgang ten opzichte van zijn voorganger.
Er gebeurt zoveel op het scherm tijdens de epische races. 24 coureurs, uitgebreide partikeleffecten, explosies, liefdevolle details naast de circuits - en dit alles in een vlekkeloze beeldkwaliteit met 60 FPS. Eén klein probleempje: Afgezien van de circuits zien sommige delen van het spel er grafisch erg saai uit met slecht gedetailleerde texturen en hoekige modellen. Nog een reden om de modus «Free Roam» links te laten liggen.
De soundtrack, die bestaat uit geslaagde remixes van klassieke Mario-nummers, is constant briljant. Ik blijf een melodie horen, neurie mee en probeer te raden uit welk spel ik het nummer herken. Beter dan dit wordt het niet.
«Mario Kart World» is verkrijgbaar voor de Nintendo Switch 2. Ik heb een testexemplaar ontvangen van Nintendo.
Conclusie
Een gedurfde nieuwe start met enkele twijfelachtige ontwerpbeslissingen
"Mario Kart World is niet de nieuwe ultieme Mario Kart. In plaats daarvan is het een gedurfd nieuw begin dat ongewoon fris aanvoelt, en niet alleen vanwege de verdubbeling van het aantal actieve coureurs. De Open Wereld zet de vertrouwde bekerstructuur op zijn kop en maakt een compleet nieuwe spelmodus mogelijk: de sensationele knock-outronde. De op battle royale games gebaseerde gameplay is het beste wat "Mario Kart" had kunnen overkomen.
Er is ruimte voor verbetering in de onspectaculaire "Free Roam" modus, waardoor de spelwereld saai lijkt. De "Battle" modus en de online multiplayer kunnen ook wel wat meer vlees op het bot gebruiken. Over het geheel genomen zijn dit echter bijzaken in een zeer geslaagd, kleurrijk en chaotisch totaalpakket. Als je een Switch 2 hebt, mag je dit plezier zeker niet missen.
Pro
- Een verrassend ongewone selectie personages en kostuums
- Geslaagde kleurenfysica en -besturing
- Veel afwisseling in het open-wereld circuitontwerp
- Uitstekende technische realisatie en goddelijke soundtrack
- Leuke camera-integratie
Contra
- saai "free roam"
- Beperkte online modus
Domagoj Belancic
Senior Editor
Domagoj.Belancic@digitecgalaxus.chMijn liefde voor videospelletjes ontstond op vijfjarige leeftijd met de originele Gameboy en is in de loop der jaren met sprongen gegroeid.
17 opmerkingen
later