
Review
"Super Mario Party Jamboree" - Switch 2 upgrade in beeld
van Michelle Brändle
Nintendo brengt twee Mario-klassiekers naar de Switch en Switch 2. De nieuwe edities zijn duur, maar de tijdloze gameplay in combinatie met de opgefriste visuele presentatie is de prijs meer dan waard.
Nintendo blaast twee Wii-klassiekers nieuw leven in met een nieuwe editie voor de Switch. In de aanloop naar de release zorgt de hoge prijs voor controverse. In een dubbelpakket kosten «Super Mario Galaxy» en «Super Mario Galaxy 2» ongeveer 70 frank of euro. Als je de spellen afzonderlijk koopt, betaal je 40 frank of euro per stuk.
Kunnen spellen van 15 en 18 jaar oud nog wel zoveel kosten? Na beide titels uitgebreid getest te hebben, zeg ik: Ja, dat kan.
Waarom?
Waarom? Heel eenvoudig: «Super Mario Galaxy» en «Super Mario Galaxy 2» zijn twee van de beste games aller tijden. Op de Switch 2 zien deze briljante klassiekers er dankzij verbeterde graphics mooier uit dan ooit tevoren.
D2, 3D, mainline of spin-off - voor mij zijn «Super Mario Galaxy» en «Super Mario Galaxy 2» nog steeds de onbetwiste beste Mario-games ooit.
In beide spellen belandt de mollige loodgieter in de ruimte. Het verhaal is zo Mario-typisch plat als een Gumba na een kopbal. Bowser hier, Peach daar, Mario snelt te hulp.
Het eerste deel heeft tenminste een overtuigend aanvullend verhaal dat slechts marginaal verband houdt met Mario. Het besnorde personage ontmoet op zijn avontuur Rosalina en haar suikerzoete sterrenkinderen, de Luma. Het verhaal over de nieuwe, buitenaardse personages is verrassend melancholisch en emotioneel.
Tijdens zijn reddingsmissie hopt Mario door allerlei ruimteniveaus waarin de zwaartekracht op hol slaat. Ik beweeg me meestal niet op vlakke oppervlakken, maar ren en spring over kleinere, zwevende landmassa's in de ruimte, die ik van alle kanten kan verkennen dankzij hun zwaartekracht.
Even voor wat aanvoelt als de honderdste keer, voelt het gewoon verdomd cool om op volle snelheid over een «afgrond» te springen en dan te landen op de onderkant van de planeet.
De rijkdom aan ideeën in het levelontwerp van beide spellen is ongeëvenaard, zelfs na al die jaren. Elk sterrenstelsel dat ik bezoek is thematisch en visueel heel anders dan het vorige. Het ene moment verken ik een koninkrijk van bijen en het andere moment zwem ik door gewichtloze watermassa's in een tropisch paradijs.
De gameplaymechanieken zijn anders.
De gameplaymechanieken veranderen ook met de minuut. Soms spring ik van mini-planeet naar mini-planeet, soms vecht ik tegen enorme eindbazen in nul zwaartekracht en soms bevind ik me in een 2D-sectie waarin de zwaartekracht omhoog of omlaag verandert. Tussendoor zijn er altijd minigames waarin ik balanceer op een bal met bewegingsbesturing of race op een straal. Te gek!
De nieuwe power-ups behoren ook tot de beste uit de Mario-geschiedenis. Ik vlieg door de lucht als Bee Mario, creëer tijdelijke platforms als Cloud Mario of graaf me een weg door verschillende hemellichamen met de boormachine.
De ideeën in «Super Mario Galaxy» en «Super Mario Galaxy 2» zijn gemakkelijk genoeg voor twee dozijn spellen. Het indrukwekkende van deze verscheidenheid aan gameplay is dat elk mechanisme werkt. Er zijn geen totale mislukkingen, geen onderdelen die ik liever zou overslaan. De gameplay voelt ook niet «verouderd», ook al bestaan de spellen al een paar jaar. Dit is pure, tijdloze Nintendo-magie.
Hoewel beide «Galaxy» spellen op het eerste gezicht erg op elkaar lijken, zijn er een aantal belangrijke verschillen tussen de twee klassiekers, met name in het levelontwerp.
Terwijl ik in de eerste «Galaxy» af en toe wat grotere, «meer open» levels kan verkennen, zijn de galaxies in het tweede deel bijna uitsluitend lineair. Het gaat niet om het verkennen van een spelomgeving in detail (zoals bijvoorbeeld in «Super Mario Odyssey»), maar om de uitdaging om überhaupt de eindstreep te halen. Veel sterrenstelsels voelen bijna aan als levels uit 2D Mario-games, waar er maar één manier is om het doel te bereiken.
In «Super Mario Galaxy 2» zijn er ook meer voorwerpen en power-ups dan in het eerste deel. In sommige levels kan ik zelfs op Yoshi rijden en vijanden opeten. Mlem!
In het algemeen is de ideeëndichtheid en gameplayvariatie in de tweede «Galaxy» nog groter. Het vervolg voelt echter minder sfeervol en speciaal aan. In plaats van Rosalina en haar observatorium krijg ik een ruimteschip in de vorm van Mario's hoofd als centrale hub.
Cool, maar de mooie, melancholische sfeer is verloren gegaan.
Als je beide spellen nog nooit hebt gespeeld, wil ik je waarschuwen: de spellen «Galaxy» behoren absoluut tot de moeilijkere Mario-spellen. In veel delen zijn er zwarte gaten op de achtergrond - als ik hier in de afgrond val, sterft Mario onmiddellijk.
Met name «Galaxy 2» voert de moeilijkheidsgraad in sommige levels echt op. Daarom raad ik aan om met het eerste spel te beginnen om een gevoel te krijgen voor de speciale zwaartekracht-gameplay.
Nintendo heeft beide spellen een make-over gegeven. Op de Switch draaien de spellen in 1080p met 60 FPS (tv-modus) en 720p met 60 FPS (handheld-modus). Ik heb het dubbelpakket getest op mijn Switch 2. Daar redden beide titels het in 4K met 60 FPS (tv-modus) en 1080p met 60 FPS (handheld-modus).
Naast de hogere resolutie heeft Nintendo ook veel textures opnieuw bewerkt. Het brede zicht is ook vergroot - objecten in de verte zien er gedetailleerder uit dan in het origineel. Nintendo lijkt ook te hebben gewerkt aan de belichting op sommige plaatsen.
Het resultaat van deze visuele opfrisbeurt is prachtig. De tekenstijl was sowieso altijd al onberispelijk. Op de Switch 2 schitteren de games in hun mooiste vorm tot nu toe en laten ze op indrukwekkende wijze zien hoe tijdloos de visuele kern van de games werkelijk is.
De visuele opknapbeurt wordt duidelijk als je de in de tijd beperkte «Super Mario 3D All-Stars» collectie als vergelijking bekijkt. Deze bevatte een geëmuleerde versie van «Super Mario Galaxy» (1080p, 60 FPS).
Klik op de afbeeldingen om ze in hogere resolutie te bekijken.
In het volgende voorbeeld uit het begin van het spel zijn de grondtexturen in de nieuwe versie (boven) veel scherper dan in het origineel (onder). Bovendien hebben de padden in de verte geen hoekige koppen meer.
In Rosalina's observatorium heeft het gras een veel hogere resolutie. Details op de achtergrond - zie de koepel - zijn ook beter zichtbaar.
Hier ziet het lege nest van de eerste eindbaasvijand er veel scherper uit. De grondtexturen van de miniplaneet zijn ook volledig vervangen.
Zelfs als de gameplay en de tekenstijl tijdloos zijn, tonen de klassiekers toch hun leeftijd door één zwak punt. De besturing voelt aan als een overblijfsel uit vervlogen Wii-tijden
Terwijl Mario door de ruimte stuitert, verzamel ik sterrenstof met een aanwijzer. Die heb ik onder andere nodig om nieuwe levels vrij te spelen. Op de Wii bediende ik de aanwijzer nauwkeurig met de Wii-afstandsbediening. Op de Switch moet ik dit doen met de bewegingsbesturing.
Dit is een stuk minder nauwkeurig dan het gebruik van de infraroodsensor van de Wii-controller. Ik moet de aanwijzer constant opnieuw kalibreren door op de R-knop te klikken. Dit is geen spelbreker, maar in een verder goed afgerond pakket vallen dergelijke inconsistenties des te meer op.
De camera, die in veel levelsecties erg beperkend is, is ook een beetje verouderd. Aan de ene kant is dit begrijpelijk - het is makkelijker als het spel me vertelt vanuit welk perspectief ik de toch al verwarrende gameplay kan zien. Toch had ik af en toe wat meer vrijheid gewild.
Nintendo heeft beide spellen een technische facelift gegeven, maar is karig geweest met nieuwe content. De grootste vernieuwing is de Assist-modus, waarin je meer levens krijgt en niet in zwarte gaten kunt vallen. Zeker een nuttige vernieuwing gezien de hoge moeilijkheidsgraad.
Voor fans van Rosalina zijn er extra hoofdstukken uit haar verhalenboek, die ze voorleest in «Super Mario Galaxy». Amiibo's worden nu ook ondersteund. Er zijn ook muisbesturingen op de Switch 2 voor de (zeer beperkte) co-op modus, waarin een tweede speler de besturing van de aanwijzer overneemt.
In het hoofdmenu vind ik de soundtrack van het spel. Die is trouwens fantastisch en behoort tot de beste die Nintendo ooit heeft gemaakt. Mijn hoogtepunt: de muziek van het observatorium:
Het is jammer dat Nintendo niet de kans heeft gegrepen om een paar leuke extra's aan de klassiekers toe te voegen. Met de prachtige visuals zou een fotomodus op zijn minst in de sale een goed idee zijn geweest.
Ik wil het testen afsluiten met de prijsdiscussie die aan het begin werd genoemd. Er zijn zoveel goede redenen om te klagen over de prijsmodellen van moderne games. Vervelende gevechtspassen, microtransacties en titels die onaf of compleet buggy worden uitgebracht.
Maar met de nieuwe edities van «Super Mario Galaxy» en «Super Mario Galaxy 2», zie ik geen reden tot klagen.
Ja, de spellen zijn duur. Maar het zijn twee van de beste spellen aller tijden die zorgvuldig zijn geremasterd en er beter uitzien dan ooit. Afgezien van «Astro Bot», is er geen moderne platformgame die ook maar in de buurt komt van het vernuft van Mario's ruimteavonturen.
Daarom: laten we deze spellen spelen!
Daarom: laten we het geklaag bewaren voor echt belangrijke thema's en niet voor uitstekende nieuwe edities van twee mijlpalen uit Nintendo's videogame-geschiedenis.
«Super Mario Galaxy + Super Mario Galaxy 2» verschijnt op 2 oktober voor de Nintendo Switch en Nintendo Switch 2. De bundel is mij door Nintendo ter beschikking gesteld voor testdoeleinden. De twee spellen zijn ook afzonderlijk verkrijgbaar.
"Super Mario Galaxy en Super Mario Galaxy 2 zijn tijdloze klassiekers en mijlpalen in het platformspelgenre. De rijkdom aan ideeën en variatie in de gameplay zijn tot op de dag van vandaag ongeëvenaard. Met Mario door gewichtloze levels springen voelt zelfs na al die jaren nog steeds magisch. Alleen de besturing herinnert je eraan dat dit wat oudere spellen zijn.
De tijdloze kunststijl van beide spellen schittert in de nieuwe edities in de pracht en praal die het verdient. De spellen zien er bijzonder mooi uit op de Switch 2 in 4K en met de nieuwe texturen. Het is jammer dat Nintendo de spellen naast de visuele opfrissing geen nieuwe content heeft gegeven.
Laten we hopen dat met de twee remasters en de onlangs aangekondigde "Super Mario Galaxy Movie" een "Super Mario Galaxy 3" om de hoek ligt.
Pro
Contra
Mijn liefde voor videospelletjes ontstond op vijfjarige leeftijd met de originele Gameboy en is in de loop der jaren met sprongen gegroeid.
Welke films, series, boeken, spellen of bordspellen zijn echt goed? Aanbevelingen uit eigen ervaring.
Alles tonenReview
van Michelle Brändle
Review
van Domagoj Belancic
Review
van Cassie Mammone
Ik heb ook herhaaldelijk kritiek op Nintendo's dubieuze aanpak van de prijsstelling van zijn spellen. Het meest recentelijk met de betaalde techdemo «Nintendo Switch 2 Welcome Tour» of de saaie rolstoelgame «Drag X Drive», die een free-to-play titel had moeten zijn.