
Producttest
Draadloze kaas? Teamtest van het Sierre gourmethulpstuk van Kisag
van Michael Restin

Speciale rechaud kaarsen zijn duur. Hoe groot zijn de verschillen met het gewone waxinelichtje uit een pak van 100? Een test met een thermometer, water en vloeibare kaas.
Gegeven, het idee om de warmteafgifte van rechaud kaarsen en «normale» waxinelichtjes te vergelijken is in eerste instantie een beetje vreemd. Zulke ideeën krijg je als je (te) veel gesmolten kaas eet. Bij mij gebeurde dat tijdens ons redactionele gourmetpraatje.
Naast een gas chaud met het raclettehulpstuk van Kisag, flikkerden er ook een paar waxinelichtjes op pannetjes met raclettekaas die op het punt stond te smelten. Je kent ze wel, die kleine apparaatjes voor één of twee personen. Na onze maaltijd gaven mijn collega's ze een gemiddelde beoordeling van slechts twee sterren - wat mij verontwaardigde.
Er zijn ook klanten die niet blij zijn met flikkerend licht en de geur van kaas. Omdat de kaas niet smelt of de pan roet in het eten gooit, geven ze het product één of twee sterren. Als iemand die getrouwd is met een kelderplank vol Trisa kaarsenraclettes (maak je geen zorgen, we hebben ook een traditionele voor een half wiel kaas), denk ik: wacht eens even, komt dat niet door de gebruikte waxinelichtjes?

Ik vraag me af hoe groot de verschillen kunnen zijn. Alles wat ik wil weten over waxinelichtjes, hun energie-inhoud en de resulterende output is te vinden in het script «Kun je een pot koffie zetten met een waxinelichtje?» van de docent Alfons Reichert.
In het kort: De energie van een standaard theelichtje met een brandtijd van vier tot vijf uur zou hiervoor voldoende zijn, maar niet de kracht ervan. Zoals Reichert uit talloze experimenten weet, kan dit sterk schommelen - wat vooral komt door de lont. Waarden tussen de tien en 30 watt zijn daarom mogelijk. Natuurlijk heeft het vermogen van het theelichtje niet alleen invloed op de te koken koffie, maar ook op de te smelten kaas.
Ik ben benieuwd hoe speciale rechaud theelichtjes zich verhouden tot de bestseller uit het 100-pack. En of eco theelichtjes gemaakt van duurzaam geproduceerde koolzaadolie een alternatief kunnen zijn, want normale theelichtjes branden op petroleum gebaseerde paraffine. Ik gebruik vier producten om het schoolexperiment uit het script na te bootsen: Hierbij wordt onder andere een bepaalde hoeveelheid water verwarmd en het temperatuurverloop gedocumenteerd.

Het feit dat de waxinelichtjes verschillende hoogtes hebben en dat ik de afstand tot de pan niet kan aanpassen, is iets wat ik door de vingers kan zien in mijn experimentele opstelling. Ik wil immers gewoon weten welke kaars het beste verwarmt zonder de pan te beschadigen of te verschroeien. Dus ik meet het temperatuurverloop van 100 ml water en kijk welke sporen de vlammen achterlaten.
De specialisten komen uiteindelijk als beste uit de bus. Toch hangt het van de situatie af welke kaarsen mijn voorkeur hebben.



Als de temperatuur niet goed is, handelen sommige mensen volgens het motto «veel helpt veel». Natuurlijk brengen meer stekkers ook meer kracht met zich mee.

Opgelet: Was brandgevaar! Theelichtjes moeten op enige afstand van elkaar staan, anders kunnen de vlammen zich verspreiden en kan de was zijn kookpunt bereiken. Brandende, vloeibare was is lastig. En net als bij een vetbrand is water niet de oplossing, maar leidt het tot een steekvlam.
In de handleiding van de Kisag Candlelight Pro staat bijvoorbeeld het advies om binnenshuis maar drie kaarsen te gebruiken in plaats van vier vanwege dit risico. Het is daarom beter om je aan het beoogde aantal kaarsen te houden. Het werkt wel, zolang het maar de juiste zijn.
Eenvoudige schrijver, vader van twee kinderen. Is graag in beweging, beweegt zich door het dagelijkse gezinsleven, jongleert met verschillende ballen en laat af en toe iets vallen. Een bal. Of een opmerking. Of allebei.
Praktische oplossingen voor alledaagse vragen over technologie, huishoudelijke trucjes en nog veel meer.
Alles tonen