Achtergrond
Een epische zoektocht: de zoektocht naar het beste "The Lord of the Rings"-spel
van Rainer Etzweiler
"The Blood of the Dawnwalker" preview: geen anemische "The Witcher" kloon
29/8/2025
Vertaling: machinaal vertaald
Het nieuwe open-wereldspel van het team achter "The Witcher 3" heeft onmiskenbare parallellen met het Witcher-avontuur. Maar met een zonbestendige vampier in de hoofdrol en een tikkende klok om zijn nek lijkt het meer te worden dan een bleke imitatie.
De hands-on demo van «The Blood of Dawnwalker» op Gamescom heeft echt indruk op me gemaakt. Ik had het gevoel dat ik elke drie minuten zei: Dit doet me denken aan «The Witcher 3». Dat is geen verrassing. «Rebel Wolves, de Poolse studio achter de nieuwe open-wereld role-playing game, bestaat uit talloze medewerkers van medewerkers van The Witcher 3» en «Cyberpunk 2077».
«The Blood of Dawnwalker» speelt zich af in een duistere fantasiewereld in het Europa van de 14e eeuw. Je kruipt in de huid van Coen. Door onverklaarbare omstandigheden wordt hij getransformeerd in een Dawnwalker. Deze ongewone soort is zoiets als de Blade van de Middeleeuwen. Coen lijkt overdag het grootste deel van zijn vampirische superkrachten te verliezen. Alleen 's nachts wordt hij een bloedzuiger.
De kathedraal is gemakkelijk te vinden.
De kathedraal is gemakkelijk te herkennen. Het imposante gebouw troont midden in een enorme stad en doet denken aan de Notre-Dame in Parijs. De medewerker van Rebel Wolves die de demo bestuurt, weet de scène zo neer te zetten dat de bloedrode maan op de achtergrond goed tot zijn recht komt. Ik kan niet anders dan een korte wow uitbrengen.
Eén doel, twee heel verschillende paden
De gevechten zien er krachtig en dynamisch uit. De eerste hoofden en ledematen vliegen vrij snel in het rond. Als vampier kan Coen ook zijn klauwen en magische aanvallen gebruiken. Net als «The Witcher 3» is «The Blood of Dawnwalker» gericht op een volwassen publiek, zowel qua inhoud als qua gameplay.
Na de korte schermutseling gaat Coen op weg naar de kathedraal. Een kortademige misdienaar weet niets van een geheime crypte en laat ons niet toe in de bibliotheek, zodat we het zelf kunnen zien. De dialogen met vrij te kiezen antwoorden zijn op prachtige muziek gezet en de gezichten zijn expressief. Op ons aandringen verleent de misdienaar ons toegang op voorwaarde dat we de vermiste grafdelver vinden.
Doodfluisteraar
Het spoor van de doodgraver leidt naar een armenhuis. Daar leren we dat de doodgraver de pestlijders verzorgde. Toen duidelijk werd dat ze niet meer geholpen konden worden, werden ze ingemetseld. Daar vinden we de geheime weg achter een kast. Daar doet een penetrante geur van ontbinding elke hoop verdwijnen dat er nog iemand in leven is. Tussen de lijken ontdekken we de doodgraver.
In menselijke vorm kan Coen dankzij hekserij met de doden praten. Zo komen we te weten dat de overledene toch niet Moeder Theresa was. Wie hem vermoord heeft, wordt het volgende moment onthuld als een soort ghoul ons aanvalt. Deze is veel sneller dan de bandieten. Hij kan ook even in het niets verdwijnen om te ontwijken en snel van een andere kant aanvallen.
Onze demospeler maakt ook korte metten met de ghoul en even later staan we weer op het matje van de misdienaar. Hij rouwt minder om zijn doodgraver dan om het feit dat hij een nieuwe functie moet vervullen. Hij laat ons in ieder geval binnen in de bibliotheek, waar we dezelfde aanwijzing vinden als eerder bij het nachtspel.
Geen muurbloempje
«The Blood of the Dawnwalker» ziet eruit alsof er niets mis kan gaan tussen nu en de lancering in 2026. Grafisch ziet het er goed genoeg uit om op te eten. Het verhaal klinkt spannend en de twee speelstijlen mens en vampier beloven meer dan de gebruikelijke benaderingen van sluipen, vechten en overtuigen. Er rusten hoge verwachtingen op de schouders van Rebel Wolves. Na de Gamescom-presentatie heb ik er meer dan ooit vertrouwen in dat ze die waar zullen maken.
Philipp Rüegg
Senior Editor
Philipp.Rueegg@digitecgalaxus.chIk ben gek op gamen en diverse gadgets, dus bij digitec en Galaxus waan ik me in het land van overvloed - alleen krijg ik helaas niets gratis. En als ik niet bezig ben met het los- en weer vastschroeven van mijn PC à la Tim Taylor, om hem een beetje te stimuleren en zijn klauwen uit te slaan, dan vind je me op mijn supercharged velocipede op zoek naar trails en pure adrenaline. Ik les mijn culturele dorst met verse cervogia en de diepe gesprekken die ontstaan tijdens de meest frustrerende wedstrijden van FC Winterthur.
Achtergrond
Interessante feiten uit de wereld van producten, een kijkje achter de schermen van fabrikanten en portretten van interessante mensen.
Alles tonen
