Vanlife met een hond: vrijheid of stress op vier wielen?
31/7/2025
Vertaling: machinaal vertaald
Foto's: Christian Walker
Iedereen die kiest voor het camperleven verlangt naar vrijheid. Maar wat als er een hond met je meereist? Betekent dat automatisch beperkingen? Om daar achter te komen, bezocht ik het YouTube koppel Patricia en Simon.
Ari is nerveus. Als ik de woonkamer van Patricia's* ouders in het kanton Aargau binnenkom, schuift de reu onrustig heen en weer in zijn hondenbed en kijkt me waakzaam aan. Wat voor andere honden het dagelijks leven is, is voor hem ongebruikelijk: een vaste verblijfplaats. Normaal gesproken reist hij met zijn baasjes mee in de camper - en gasten verblijven meestal buiten aan de campingtafel.
«We zijn hier maar een paar dagen om familie en vrienden te zien en de was te doen. Daarna gaan we weer verder», zegt Simon (45). Zijn pasgetrouwde vrouw Patricia (26) en hij reizen al vier jaar door Europa in hun camper. Ze hebben al 24 landen bezocht en daarvan verslag gedaan als Patnsim op sociale media. Bij hen vanaf het begin: Ari.
Van straathond tot globetrotter
De vier jaar oude bastaard was ooit een Roemeense straathond. Hij werd als puppy gevangen en bij een gezin in Duitsland geplaatst - maar daar ging het niet goed met hem. De dierenbeschermingsorganisatie greep in en bracht hem naar een Zwitsers opvangcentrum. Patricia ontdekte Ari's advertentie toen ze in 2021 studeerde voor haar diploma verpleegkunde. «Het was meteen duidelijk: hij was het», herinnert ze zich met sprankelende ogen.
Om erachter te komen of Ari geschikt was om te reizen en zich het camperleven kon veroorloven, maakte het stel een proefrit naar het zuidelijkste en noordelijkste puntje van Europa in hun camper - direct na Patricia's diploma-uitreiking. Simon werkte onderweg als relatiemarketingmanager, Patricia als voedingsdeskundige en auteur van camping reisgidsen. Na een jaar was het duidelijk dat het plan werkte en Ari voelde zich ook helemaal thuis op wielen.
Terugtrekken en korte etappes
Tijd om het vanlife-gevoel van dichtbij mee te maken: We maken met de camper een korte tocht door het bos van Aargau. Hoe dichter we bij het witte voertuig met de windroos erop komen, hoe groter de vreugde van Ari wordt. Zijn staart begint vrolijk te kwispelen en de gereserveerde reu bloeit echt op. Patricia doet de deur open en hij schiet meteen naar binnen. Hij heeft een heel speciaal plekje onder het bed: zijn eigen kleine grot. Hij krult zich er tevreden in op.
«Als je met een hond reist, is dit een van de belangrijkste dingen», zegt Simon. «Hij moet een plek in de camper hebben waar hij zich kan terugtrekken en waar hij niet constant wordt rondgeduwd.» Als hij de motor start, kijkt Ari maar even op. «Hoe lang ben je onderweg?», vraag ik terwijl we over een smal bospad rijden. «Niet meer dan een uur per dag», zegt Patricia. «Tenzij een langere reis onvermijdelijk is. Dan nemen we om de twee uur een pauze en dan geeft Ari twee dagen rust.»
Rituelen op reis - en een ontdekkingsreiziger met vier poten
Op deze dag ligt onze bestemming op een steenworp afstand. We draaien al een open plek in het bos op. Simon zet de motor uit en zegt: «Oh ja, routines zijn ook belangrijk.» Hij roept Ari bij zich en doet hem aan de riem voordat ze met z'n tweeën naar buiten stappen. Daarna maken ze een korte wandeling om de buurt te verkennen. «We doen dit altijd als we ergens aankomen», zegt Patricia met een glimlach. «Ari herkent meteen veel plaatsen van onze reizen.»
Geen wonder: de nieuwsgierige hond verkent alles onder zijn poten. Of het nu Turkse, Spaanse of Montenegrijnse grond is: Ari graaft graag voor zijn leven. Daarom noemen Patricia en Simon hem soms «Ontdekkingsreiziger». Ik denk dat dat waar is. Als ik naar Ari's warrige hoofd kijk, moet ik denken aan de natuurkundige en professor Daniel Faraday uit de serie «Lost».
De expeditie is voorlopig voorbij: Ari en Simon zijn terug - en zijn gelukkig geen beer tegengekomen, zoals in Oost-Europa. Simon zou daar een stok en berenspray hebben meegenomen. «Je moet in sommige landen voorzichtig zijn en je hond aan de lijn houden en geen eten buiten laten staan», zegt Simon. Over eten gesproken: eet Ari altijd de lokale specialiteiten? «Nee. We hebben een merk ontdekt dat overal te vinden is: Acana.»
Tussen avontuur en alertheid
Wilde dieren zoals beren zijn niet altijd een gevaar. Toen Ari een jaar geleden door Roemenië reisde, werd hij aangevallen door een waakhond. «Het dier was de hele dag aangelijnd en leek vredig. Wat we niet wisten: Veewaakhonden worden 's nachts losgelaten om beren te verjagen. Net toen we onze avondwandeling maakten», legt Simon uit. Ari had een wond aan zijn been, die de dierenarts de volgende ochtend kon hechten. «Gelukkig hebben we altijd een EHBO-kit voor honden van onze dierenarts aan boord», zegt Patricia.
Bij weer een andere gelegenheid kwam het stel een Roemeense waakhond tegen. Die doodde op brute wijze een hert. «Daarom is Roemenië voor ons uitgesloten in de nabije toekomst, ook al is het een prachtig land», zegt Patricia. Tot nu toe hebben ze echter nauwelijks problemen gehad met straathonden. De viervoeters waren ook vreedzaam in Turkije, Albanië, Bulgarije en Hongarije.
Wanneer je op reis gaat, is het toch belangrijk om je hond te laten vaccineren tegen hondsdolheid en om waakzaam te blijven. «Bij twijfel wisselen we van kant van de weg als we gaan wandelen», zegt Simon. «Dat is ook ons motto op kampeerplaatsen: als we geen goed onderbuikgevoel hebben, laten we het weer liggen.»
Veel beweging en bijna nooit alleen
Als ik afscheid neem van Patricia en Simon en we een paar stappen bij de camper vandaan zetten, ben ik benieuwd hoe de hond zich zal gedragen. Hij is zelden alleen, en als dat zo is, is het alleen in koele klimaten met het dakluik open. «Voor Ari reizen we in de zomer meestal naar het noorden en in de winter naar het zuiden. Altijd daar waar het klimaat gematigd is», legt Patricia uit.
We gaan langzaam weg van de camper. Als ik achterom kijk, moet ik hardop lachen. Ari is op de passagiersstoel gaan zitten en bekijkt zijn omgeving met een onderzoekende blik. «Hij is een geweldige waakhond», zegt Simon. «En waarschijnlijk een stuk gelukkiger dan sommige platte honden.» Patricia knikt instemmend. «Ja. Er zijn maar heel weinig honden die zoveel beweging, afwisseling en tijd met mensen hebben.»
Niet elke hond is een vanlifer
Niettemin merkt Simon op dat niet elke hond gemaakt is voor het camperleven. En ook niet elk ras. Honden die op een lijst staan - en die door de autoriteiten beperkt of verboden zijn omdat ze meer agressie zouden kunnen veroorzaken - mogen bijvoorbeeld niet in elk land worden toegelaten. «Dit moet je allemaal in gedachten houden. Het is het beste om het kamperen met een hond op vakantie te testen en in het belang van het dier te beslissen:», zegt hij.
Ari is een geboren vanlifer. Dag na dag vertrekt hij op nieuwe expedities in zijn mobiele onderzoeksvoertuig - en het einde van zijn onderzoeksreis is nog niet in zicht. De volgende avonturen wachten al op hem aan de Franse kust en in Toscane ...
*Om de privacy van Patricia en Simon te beschermen, gebruiken we in deze tekst alleen hun voornamen.
Heb jij wel eens met dieren gereisd? Vertel het ons in een reactie.
Omslagfoto: Christian Walker
Darina Schweizer
Senior Editor
Darina.Schweizer@digitecgalaxus.chStadskind dat van het platteland is teruggekeerd naar het stedelijke rijk en haar zolderflat heeft omgetoverd tot een strandhuis van aloë's en vuurtorens. Dierenliefhebster die geïnteresseerd is in psychologie met een ongevaarlijke uitstraling, zwarte humor en een criminele smaak in boeken.
