Vier redenen waarom je met One Piece moet beginnen, zelfs na 25 jaar .

Kevin Hofer

31/10/2022

Vertaling: machinaal vertaald

De One Piece manga viert dit jaar zijn 25e verjaardag en is nu meer dan 1000 hoofdstukken lang. De gelijknamige anime-serie is ook perfect voor nieuwkomers en is tegenwoordig beter dan ooit.

In het begin van 1998 deed ik in een boekhandel in Biel een ontdekking die mijn leven veranderde: de manga getiteld "Het avontuur begint", het eerste One Piece deel. Als puisterige, 15-jarige eenling is het verhaal over de rubberen man Ruffy voor mij gemaakt. Het verhaal boeide me vele jaren tot ik in 2014 afhaakte. De dubbele last van vrijwilligerswerk en een masteropleiding laat geen tijd over. Daarna kom ik niet meer aan inhalen toe - andere series en het leven nemen gewoon te veel tijd in beslag.

Recentelijk moest ik echter een operatie aan mijn voet ondergaan. Dat betekent veel bedrust. Het perfecte moment om meer dan 400 afleveringen van de One Piece anime in te halen. Het verhaal boeit me vanaf de eerste seconde. Zelfs als ik zonder problemen zou kunnen opstaan, zou ik blijven liggen en gewoon blijven kijken.

Dit is One Piece

One Piece vertelt het verhaal van Monkey D. Ruffy - in veel lokalisaties bekend als "Luffy". De 17-jarige avonturier heeft de kauwgomvrucht gegeten - een van de vele mystieke duivelsvruchten in de wereld van One Piece. Dit verandert hem in een rubberen man die ... simpelweg de eigenschappen van rubber heeft. Hij trekt alleen de wereld in om piratenkoning te worden. Natuurlijk blijft hij niet lang alleen en verzamelt al snel een groep eenlingen om zich heen - de Straw Hat Gang of kortweg: de Straw Hats. Vernoemd naar de hoed die Ruffy draagt. Ze streven allemaal hun eigen doelen na en geloven dat ze die kunnen bereiken met de altijd positieve Ruffy.

Een premisse, in feite typisch voor de categorie shonen in manga. Dat wil zeggen, de categorie gericht op een jeugdig, mannelijk publiek. One Piece onderscheidt zich echter op vier manieren van andere shonen manga/anime
.

1. De personages hebben diepte

In One Piece vind je niet het soort oppervlakkige personages dat je in menig Marvel-flick ziet. De personages hebben allemaal diepgang en een eigen achtergrondverhaal. Verschillende afleveringen zijn gereserveerd voor hoofdpersonen, waarin hun verleden wordt verteld en hun motieven voor actie duidelijk worden. Ze zijn echter niet statisch, maar ontwikkelen en groeien in de loop van de tijd - afgezien van de running gags, zoals Sanji die neusbloedingen krijgt van mooie vrouwen. Of Zoro, die altijd verdwaalt. De running gags irriteren me inmiddels, maar dat hoort bij het genre.

Het zijn niet alleen de hoofdpersonen die gelaagd zijn. Vijanden krijgen ook veel diepgang en zelfs ruimte voor ontwikkeling. Ze zijn niet simpelweg "slecht". Minder belangrijke personages krijgen niet zoveel ruimte, maar ook zij hebben hun eigen achtergrondverhalen. Afhankelijk van hoe lang ze de strohoedenbende vergezellen, ontwikkelen ook zij zich. Iets wat in sommige filmische universa schromelijk ontbreekt.

2. De wereld van One Piece leeft

In de wereld van One Piece zijn geen twee plaatsen gelijk: Er is Fish Man Island op de bodem van de zee, Skypiea boven de wolken, of Zou op de rug van een reuzenolifant. Maar weelderige decors alleen zijn niet genoeg; de locaties moeten tot leven worden gebracht. Ook hier levert One Piece-bedenker Eiichirō Oda superwerk. Mensen en andere wezens in de afzonderlijke locaties passen perfect in de setting en hebben hun eigen kenmerken. Ze geven de plaatsen een eigen karakter. Maar dat is nog niet alles: hoe verder je in het verhaal komt, hoe meer het duidelijk wordt dat de wereld van One Piece allesbehalve harmonieus is. Racisme, dood en zelfs genocide zijn terugkerende thema's, evenals vriendschap, dromen en persoonlijke ontwikkeling.

De lore - dat wil zeggen de overlevering of backstory - hoeft zich niet te verstoppen in werken als "Het Lied van IJs en Vuur" van George R. R. Martin. Zo is er de Vivre Card - een speciaal papier gemaakt van vingernagels. De Vivre Card toont de levenskracht van de persoon bij wie de spijker hoort en kan ook gebruikt worden als leidraad voor hen. Zo weet Ruffy altijd waar zijn broer Ace is en hoe het met hem gaat.

Verder is er de "Ware Geschiedenis", een tijdperk van meer dan 800 jaar geleden dat door de wereldregering uit de geschiedenisboeken is gewist. Het kan nu alleen ontcijferd worden op porneglyfen, onverwoestbare stenen tabletten.

Of de al genoemde duivelsvruchten, die mensen of dieren begiftigen met alle denkbare vermogens. Ze zijn verdeeld in drie soorten: Logia, Paramecia en Zoan. Met Logia-vruchten kunnen mensen in elementen veranderen en ze besturen. Ruffy's broer bedient het vuur op deze manier. Paramecia geven een verscheidenheid aan mogelijke vermogens die iemands lichaam of omgeving beïnvloeden en veranderen. Ruffy at de kauwgomvrucht en is een kauwgomman. De Zoan-vrucht zorgt ervoor dat iemands lichaam muteert en de fysieke kenmerken van een andere soort aanneemt. Strohoedlid Chopper heeft de mens-mens-vrucht gegeten, waardoor het rendier menselijke vermogens krijgt, zoals logisch denken, spreken of op twee benen lopen. Klinkt dat gek? Het is. Sommige krachten zijn qua absurditeit moeilijk te overtreffen. Wie zou niet de Sui Sui no Mi willen eten, die het vermogen geeft om in elk materiaal te zwemmen?
.

3. De soundtrack is gewoonweg briljant

De anime heeft een van de beste en aanstekelijkste soundtracks. Er is een melodie voor elke emotie. Als ik naar de soundtrack luister, word ik teruggevoerd naar verschillende delen van het verhaal en herbeleef ik de momenten in mijn hoofd. Dat maakt een goede soundtrack. Muziek beschrijven heeft geen zin, je kunt er het beste zelf naar luisteren.

4. Met meer dan 1000 afleveringen, optimaal voor binging

One Piece is met zijn 25-jarige geschiedenis een van de langstlopende manga's. De anime haalt de top 16 met meer dan 1000 afleveringen, wat een helse hoeveelheid materiaal is. Het kan afschrikwekkend zijn, maar dat zou het niet moeten zijn. Vooral de anime is voorbestemd om aan een stuk door te kijken. Als je eenmaal begint, kun je niet meer stoppen. Zoals typisch is voor anime zijn de opening, recapitulatie en het einde zo lang dat de afleveringen meestal niet langer duren dan 18 minuten. Zelfs in mijn stressvolle gezinsleven is dat een aantrekkelijke tijdspanne waarin "ik zet er nu even een aflevering tussen" heel goed mogelijk is.

Van tiener met een lelijke huid tot volwassene met een beschadigde voet. One Piece begeleidt en boeit me al bijna 25 jaar. Zeker: niet alles is perfect. De overgeseksualiseerde uitbeelding van de vrouwelijke personages, bijvoorbeeld, ergert me. Dit komt door de categorie Shonen en is daar helaas de norm. Als kwijlende tiener vond ik het cool, vandaag laat het me koud.

Inmiddels ben ik weer bijna bij met het verhaal. Het heeft niets van zijn spanning verloren, integendeel. Er zijn nog veel onbeantwoorde vragen in deze wondere wereld. Het duurt niet nog eens 25 jaar om de saga af te maken. Maar een paar goede jaren met Ruffy en Co. moeten zeker nog komen.

Kevin Hofer

Senior Editor

kevin.hofer@digitecgalaxus.ch

Technologie en maatschappij fascineren me. Beide combineren en vanuit verschillende perspectieven observeren is mijn passie.

Deze artikelen kunnen je ook interesseren