Als vrouw bij de Highland Games: voor het eerst boomstammen dragen en boogschieten

Michelle Brändle

8/7/2025

Vertaling: machinaal vertaald

Bij de Highland Games schiet ik stenen, pijlen en boomstammen in het rond - althans dat probeer ik. Bij mijn eerste wedstrijd doe ik mee aan de kampioenschappen met een damesteam.

Tot voor kort had ik nog nooit van de Highland Games gehoord. Toen een vriendin me vroeg of ik met haar mee wilde doen aan een vrouwenteam, moest ik eerst vragen: alsjeblieft wat? Na een korte uitleg was ik enthousiast. Pas later kom ik erachter waarom er maar weinig vrouwen in deze sport zitten ...

Van koningen en krijgers: de geschiedenis van de Highland Games

De Highlandgames (of Hooglandspelen) hebben een historische achtergrond die teruggaat tot de 11e eeuw in Schotland. De wedstrijden werden volgens de overlevering in het leven geroepen door koning Malcom Canmore om de beste mannen te vinden voor bepaalde banen. De mannen van verschillende clans moesten hun vaardigheden in verschillende disciplines bewijzen. De winnaars waren niet alleen strijders en boodschappers van hun clan, ze kregen ook roem en eer. Na 1848 steunde de Engelse koninklijke familie de wedstrijden ook en werden ze internationaal erkend. Ze vonden zelfs hun weg naar Zwitserland. Sinds de 19e eeuw mogen ook vrouwen meedoen.

De disciplines variëren in soort en hoeveelheid afhankelijk van de locatie, maar zijn vergelijkbaar. Zelf doe ik mee aan de Highlandgames Hasenstrick in Zürich, waar elf disciplines zijn. Het volgende is een ruw overzicht:

• Wichtwerpen
• Boomstam slalom
• Steenwerpen
• Boerenloop (2 × 25 kg dragen)
• Boomstamrollover
• Obstakelparcours
• Archery
• Axe werpen
• Slurf trekken/hoepeltrekken
• Twee verrassingsdisciplines

Op de website worden de disciplines globaal uitgelegd, maar in mijn hoofd gaan nog steeds alarmbellen rinkelen: Stenen, bijlen, TOUWEN BOUWEN? De korte uitleg van mijn vriend was waarschijnlijk te kort.

Mijn voorbereiding: nauwelijks

Josi, zo heet mijn vriendin, had me vooral gevraagd omdat ik de sportiefste vrouw in haar kring was. Zelfs zonder de vleierij zou ik hebben toegestemd - ik hou echt van een sportieve uitdaging. Nadat ik alle disciplines in detail had bestudeerd, stelde ik zoiets als een trainingsplan samen. Zo goed als ik kan met sportschool- en thuistrainingsapparatuur.

Ik doe uiteindelijk een van mijn typische full-body workouts, maar dan met een rugzak vol gewichten. Ik heb sowieso maar twee weken tot de Highland Games. Dat is te weinig voor een serieuze voorbereiding, maar te veel om nerveus te worden en mijn levenskeuzes tot die tijd in twijfel te trekken. Josi verzekert me dat anderen ook voor het eerst meedoen. In de tussentijd vertrouw ik op het motto: er zijn is alles.

De mensen: een enorme feel-good groep

Josi en ik worden op de dag van de beslissing welkom geheten in het Oberland van Zürich. En met een vriendelijkheid die ik zelden meemaak. We worden gebrieft en uitgerust door de Bernse clan Walhall Highlanders. Een kilt is natuurlijk verplicht. We krijgen ook shirts met het stijlvolle logo van de Berner Clan en we zijn er klaar voor.

Voordat de mars begint en de disciplines beginnen, maken we niet alleen een praatje met de Walhall Highlanders, maar ook met andere mensen van tegenovergestelde clans. De sfeer bruist. Het bijzondere aan deze dag is dat er maar twee groepen vrouwen meedoen. Bovendien is de andere groep uit Duitsland afgereisd en kan daarom niet tot Zwitsers kampioen worden gekroond. We kunnen dus alleen maar winnen. Een verfrissende afwisseling die mijn nervositeit in toom houdt.

De sfeer: Welkom in de geromantiseerde middeleeuwen

De uitgelaten sfeer houdt aan als we ons opstellen voor de march-in en het grote terrein betreden voor de opening van de Highland Games. We marcheren langs de prachtige marktkramen met handgemaakte goederen, kilts en heerlijk eten naar het midden van de weide. De zon betekent het bijna te goed. Het feit dat we flesjes water krijgen aangereikt is meer dan handig. Maar het water is niet genoeg. We maken kennis met een gewoonte als clanleider en voorzitter van de Hasenstrick-troep, Dominik Mäder, de openingstoespraak houdt.

Hij houdt een grote quaich in zijn hand - een traditionele drinkschaal uit Schotland - en legt uit dat deze alleen bedoeld is voor sterke drank. Iedereen moet om de beurt een slok nemen en de rest wordt ter nagedachtenis aan de overledene in het weiland gekieperd. Het is wel aardig, maar de whisky raakt al op in de hitte als ik er net aan ruik en het onopgedronken doorgeef.

Nu ben ik overal klaar voor. Ik denk het wel.

Wedstrijden lopen: met hoofd, spieren en voetenwerk

We kunnen de disciplines afwerken wanneer en in welke volgorde we maar willen, we moeten ons alleen aan de tijdslimiet van zes uur houden. Er zijn dus niet alleen spieren nodig, maar ook hersenen: Wanneer hebben welke disciplines zin? Het is een spannende onderneming omdat iedereen in het team anders is. We kunnen bijvoorbeeld de hindernisbaan naar eigen inzicht indelen, omdat ieder van ons maar een deel ervan hoeft af te leggen. Daarna doen we een rondje steenwerpen om onze benen even rust te geven na al het rennen.

Een verrassingsdiscipline vereist veel planning en overleg: we moeten een groot konijn zo snel mogelijk van A naar B vervoeren. Deze bestaat uit een tractorband, houten oren en poten en een enorme steen als pomponstaart. Slechts één deelnemer mag onderweg één onderdeel tegelijk dragen. Dit vereist een plan voor de volgorde en taakverdeling. Het is de moeite waard: we behoren tot de snelste van alle groepen.

In het begin denk ik dat ik pure spierkracht moet laten zien als ik de boomstam omverwerp. In werkelijkheid is er iets heel anders voor nodig. De drie meter lange boomstam moet naar een lijn worden gedragen en dan zo worden gegooid dat hij één keer omrolt en zo ver mogelijk gaat. Mijn probleem is de balans: de boomstam is niet alleen lang, maar ook veel dikker aan de bovenkant dan aan de onderkant.

De vriendelijkheid van de clangenoten komt voor mij het sterkst naar voren in deze discipline. Of je nu lid bent of tegenstander: Iedereen wil dat ik het goed doe. Ik word toegejuicht, krijg van alle kanten tips en hulp en krijg een daverend applaus voor mijn (miserabele) poging - waarvan ik er nog twee heb. Om je een idee te geven, zie je hier mijn beste poging op video:

Na deze discipline voel ik me best cool, al was het maar omdat ik mezelf heb overwonnen. Als ik dan genoeg moed bij elkaar raap om een zwaar gewicht boven mijn hoofd in de lucht te gooien bij het onderdeel hoge worp, zit ik zeker vol adrenaline en dopamine.

Het feit dat ik zoveel aanmoediging en steun krijg, helpt me over het feit heen dat ik alles voor het eerst doe. Per slot van rekening kan ik één of twee successen vieren met mijn groep.

Hoewel de meeste disciplines extreem inspannend zijn, wat nog verergerd wordt door de hitte, doen we altijd ons best. Daarom versloegen we het andere damesteam met een paar seconden in de tweede run van de boomstam slalom.

Het uitzicht: mooi met behoefte aan herhaling

Bij de prijsuitreiking wordt de speciale situatie van de vrouwen nog eens uitgelegd en dat de Duitse vrouwen automatisch worden geëlimineerd. Dat is eigenlijk gemeen. Dat maakt ons de winnaars ondanks zeven punten minder. Maar toch: 319 punten tegen 326 voor een team dat de meeste disciplines al veel langer kent dan wij.

We zijn meer tevreden over het feit dat we onze eerste Highland Games zonder blessures hebben doorstaan - en over de cadeaumand met heerlijke taarten en jam. We hebben in ieder geval veel plezier gehad en kijken uit naar een koude douche als we hondsmoe zijn. Wij zijn meer tevreden over het feit dat we onze eerste Highland Games zonder blessures hebben doorstaan.

Als je zelf mee wilt doen, iedereen is welkom bij de Highlandgames. De volgende vindt plaats van 15-17 augustus 2025 in Bern. Ik sleep zelfs collega Kevin met me mee en we gaan het samen proberen in een gemengd team. Ik ben benieuwd hoe we het gaan doen.

Michelle Brändle

Editor

Michelle.Braendle@digitecgalaxus.ch

In mijn wereld achtervolgt Super Mario Stormtroopers met een eenhoorn en mixt Harley Quinn cocktails voor Eddie en Peter in de strandbar. Overal waar ik mijn creativiteit kan uitleven, tintelen mijn vingers. Of misschien komt het omdat er niets anders door mijn aderen stroomt dan chocolade, glitter en koffie. meer

Deze artikelen kunnen je ook interesseren