Een korte geschiedenis van (mijn) telecommunicatie

Thomas Meyer

6/7/2023

Vertaling: machinaal vertaald

Ik ben geboren in 1974 en heb allerlei communicatietechnologieën meegemaakt. Ik kan de nieuwste nog net bijbenen, maar ik kan je nog steeds vertellen over spannende ontwikkelingen uit het verleden.

Hallo! Ik ben Thomas en ik loop al een hele tijd mee. Toen ik een kind was, hadden Lego-figuren nog geen gezicht en auto's geen katalysator. Elvis Presley leefde nog en als er iemand naar het huis belde, vroegen we ons af wie het was. Ik heb alles gehad, van een handset uit de jaren zestig tot een pieper tot een iPhone 13 mini. Ga mee op een korte reis door mijn persoonlijke telecommunicatiegeschiedenis!

1985

Toen ik 11 was, waren er drie manieren om met iemand in contact te komen: een brief schrijven, een telegram sturen of thuis bellen. Als je deze drie communicatiemethoden wilde gebruiken, was er een bedrijf dat PTT heette. Het logo was landelijk bekend. Niet in de laatste plaats omdat er vier keer zoveel postkantoren waren als nu.

Als je een vriend van school belde, wist je nooit wie er zou opnemen. Of dat er wel iemand zou opnemen. Misschien betrapte iemand hem. Misschien was het hun moeder, die elke vrijetijdsbesteding verbood die ze gevaarlijk of onnodig vond, nog voordat we er een hadden gekozen. Soms was het een norse vader die de telefoon opnam. Als hij in een goede bui was, grapte hij terwijl zijn zoon de kamer uit schuifelde: "Ik wil je over een paar uur terug!"

Omgekeerd was het altijd spannend om naar de ratelende, rinkelende telefoon te rennen en te denken: "wie kan dat zijn?" Meestal was het natuurlijk iemand die mijn ouders wilde spreken, maar een paar keer per week waren de stemmen die ik hoorde van mijn grootouders en ik vond het heerlijk om een eeuwigheid met ze te praten. Ze belden ons met hun fantastische staande telefoon uit de jaren zestig met een draaischijf in het voetstuk.

1995

1995 zag de lancering van Natel D-toestellen. In tegenstelling tot de gigantische Natel C hoesjes die meestal alleen in auto's werden ingebouwd, waren deze slank en mooi. Ik was de eerste die er een had en was bereid 79 cent per minuut te betalen. Het stoorde me helemaal niet. Integendeel, ik beschouwde de afschuwelijke kosten als een noodzakelijke uitgave om lid te zijn van de Futuristenclub.

Ik heb mijn vaste lijn thuis gehouden. Toen er eenmaal mobiele telefoons bestonden, heette dat het vaste netwerk. En het was veel goedkoper. Er waren nog steeds telefooncellen. We gebruikten ze vooral als het slecht weer was om joints beschut tegen de wind te laten rollen. Tot mijn verontwaardiging werd het netnummer van het kanton Zürich veranderd van 01 in 044.

Als iemand een productreview schrijft op Galaxus waarin het woord "Natel" wordt gebruikt, weet ik dat hij even oud is als ik.

2005

Vroeger hadden veel mensen een mobiele telefoon, maar we schaamden ons nog steeds een beetje om op een normaal volume en lengte met anderen te praten. In die tijd hingen er bordjes op de tafels bij Confiserie Sprüngli die klanten vriendelijk verboden om ze te gebruiken.

Maar praten op mobiele telefoons was toch al niet meer zo aantrekkelijk, want je kon er ook mee schrijven. Hoewel het erg omslachtig was: je moest twee keer op 3 drukken voor een "e" en vier keer op 4 voor een "i". Maar we werden er allemaal snel erg bedreven in, net als in het inkorten van onze berichten. We hadden maar 160 tekens om mee te werken.

Net als e-mail was SMS in het begin geweldig. Er gingen hele werelden open voor humor en romantiek. Niets was opwindender dan "1 nieuw bericht" ontvangen van een nieuwe kennis. En niets was verwoestender dan er zelf een te sturen en dan nooit meer iets van ze te horen.

Na verloop van tijd werd een vreselijke zwakte van deze technologie duidelijk: problemen die zich voordeden in vriendschappen en relaties werden niet langer persoonlijk besproken, maar alleen schriftelijk. Het loste dingen niet op, maar maakte ze veel erger.

De les die ik toen snel leerde, maar jarenlang dom weigerde in praktijk te brengen, was dat Messenger en e-mail geweldig zijn om dingen te organiseren, grappen en grollen te maken. Maar ze zijn absoluut nutteloos voor het oplossen van conflicten. Schriftelijke communicatie schept te veel afstand. Beide partijen nemen hun toevlucht tot onaangename koppigheid en uiteindelijk tot verbale vergelding. Na drie berichten klink je al als een woordvoerder van het Kremlin.

Ik zal er geen doekjes om winden: als je een conflict met iemand hebt, ga dan niet sms'en, berichten sturen of e-mailen. Blijf met je handen van je telefoon af, letterlijk. Het werkt niet. Het maakt het alleen maar veel, veel erger.

2015

Nu

(Op dit punt wil ik erop wijzen dat zogenaamde babyboomers 20 jaar na het einde van een oorlog zijn geboren. Ik ben tien jaar later geboren, dus duidelijk te jong om zo genoemd te worden, maar toen ik mijn zoon er onlangs op wees, merkte hij alleen droogjes op dat het een "boomer ding om te zeggen" was.

In ieder geval hebben de machines gewonnen. Ze hebben zich diep in ons leven en bewustzijn genesteld. Ik ben natuurlijk geen uitzondering. Als ik een boek wil lezen, kies ik niet voor het boek. Ik kies tegen mijn iPhone.

Maar ik probeer het nog steeds en blijf mensen bellen. Jongere mensen nemen echter uit principe hun telefoon niet op en lachen je uit als je zelfs maar de belfunctie gebruikt (de "boomer-functie"). Zelfs Apple heeft het op zijn website uitsluitend over al zijn andere functies, video's, foto's en spelletjes.

Thomas Meyer

freier Autor

tacheles@thomasmeyer.ch

De in 1974 in Zürich geboren schrijver Thomas Meyer werkte als reclameditor tot de publicatie van zijn eerste roman 'Non tutte le sciagure vengono dal cielo' in 2012 (in 2015 in het Italiaans vertaald). Hij is vader van een zoon en heeft daarom altijd een goed excuus om Lego te kopen. Lees meer: www.thomasmeyer.ch. meer

---

Achtergrond

Interessante feiten uit de wereld van producten, een kijkje achter de schermen van fabrikanten en portretten van interessante mensen.

Alles tonen

Deze artikelen kunnen je ook interesseren