Uw gegevens. Uw keuze.

Als je alleen het noodzakelijke kiest, verzamelen we met cookies en vergelijkbare technologieën informatie over je apparaat en je gebruik van onze website. Deze hebben we nodig om je bijvoorbeeld een veilige login en basisfuncties zoals het winkelwagentje te kunnen bieden.

Als je overal mee instemt, kunnen we deze gegevens daarnaast gebruiken om je gepersonaliseerde aanbiedingen te tonen, onze website te verbeteren en gerichte advertenties te laten zien op onze eigen en andere websites of apps. Bepaalde gegevens kunnen hiervoor ook worden gedeeld met derden en advertentiepartners.

Producttest

Lego City: beter op de maan dan op aarde

Martin Jungfer
10/5/2022
Vertaling: machinaal vertaald

Lego heeft een nieuwe City-serie gelanceerd met een maanstation, een ruimtestation en een rover voor het maanoppervlak. De sets zijn voor mij erg leuk om te bouwen en mee te spelen - meer dan andere in de City-serie.

Tegen 2030 wil de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie Nasa samen met andere internationale ruimtevaartorganisaties opnieuw mensen naar de maan sturen - vele decennia nadat de laatste mens, Eugene Cernan, in 1972 op het stoffige oppervlak van de aardse satelliet liep. Wat het Apollo-programma in de jaren zestig en zeventig was, moet het Artemis-programma in de moderne tijd doen: mensen naar de maan brengen.

Wir verlassen jetzt Taurus-Littrow, wie wir einst gekommen sind und, wenn Gott es will, werden wir zurückkehren in Frieden und Hoffnung für die gesamte Menschheit. Gute Reise der Besatzung von Apollo 17.
Eugen Cernan, bislang letzter Mensch auf dem Mond

Er valt op aarde goed geld te verdienen aan de fascinatie voor de ruimte. Denk maar aan de vele shirts en hoodies met het Nasa-logo. Lego voelt ook het verkooppotentieel en lanceerde daarom in het voorjaar de nieuwe City-serie, geïnspireerd op het Artemis-programma.
.

Ik bouwde de drie sets die Lego me ter beschikking stelde. Het zijn voor mij de beste Stadsmodellen in lange tijd. Ik ben vooral enthousiast over het Maanstation. De ontwerpers van Lego hebben hier geweldig werk geleverd. Je bouwt het op in losse onderdelen die, samengevoegd, een logisch en goed speelbaar geheel vormen. Met de minifiguren kun je dan maanmissies uitvoeren die je zelf bedenkt.

Of, natuurlijk, het kind met wie je het maanavontuur onderneemt. De sets zijn eigenlijk gemaakt voor kinderen van zes en zeven jaar. Maar dat mag je er niet van weerhouden om zelf te bouwen. Oudere mannen - en ook vrouwen - mogen en kunnen dat, zoals ik onlangs bewees met Guido Schwarz, de oprichter en directeur van het "Swiss Space Museum".

De inspiratie van de Lego-ontwerpen door het Artemis-programma is duidelijk zichtbaar. Vooral in de maanrover, waarmee de astronauten terrein moeten verkennen, en het ruimtestation in een baan om de maan. Hier lijken de Lego-sets al erg op de prototypes.

Het Lego-voertuig heeft zes wielen die 360 graden kunnen draaien. Je kunt het dus alle kanten op laten gaan. Probeer dat maar eens met een aards voertuig uit de Lego City serie, die meestal niet eens een bestuurbare as hebben. Ik vond ook het gereedschap dat de astronauten op hun rugzak kunnen monteren leuk. De rover zelf heeft twee armen, vergelijkbaar met een krab, die zijn uitgerust met een soort detector en een boormachine.

Er zijn nog weinig concrete ontwerpen voor de echte maanbasis. Aan het eind van het decennium moeten eerst basisconcepten worden opgesteld
.

Lego denkt hier al vooruit en heeft de maanbasis uitgerust met een soort mini-kas, zodat de toekomstige maanbewoners straks misschien een blaadje verse basilicum bij hun space-food bolognese kunnen eten.

Het maanstation wordt gecompleteerd door de maanlander. Daarmee kunnen de astronauten van het maanoppervlak terugvliegen naar het ruimtestation, dat permanent rond de maan zal draaien. Er passen twee astronautenfiguren in. En dus één meer dan in elke kamer van het afgekraakt tot het punt van onspeelbaar "modern familiehuis".
.

Conclusie: eindelijk weer een City-serie om te spelen

Ja, dat zijn ze.

En ja, de stickers zijn echt vervelend. Maar ik worstelde me door de pijn heen om ze zorgvuldig af te pellen en zo nauwkeurig mogelijk aan te brengen en vergat het ook weer snel omdat het resultaat overtuigend is. Het enige wat nu nog ontbreekt in mijn persoonlijke Artemis-programma is een geschikt ruimtecentrum op Aarde. Ik ben bang dat ik de verleiding niet veel langer zal kunnen weerstaan.

P.S.: De omslagfoto voor het artikel is natuurlijk helaas niet in de ruimte of zelfs op de maan genomen. Daar is niet genoeg redactioneel budget voor. Ik heb gewoon de beroemde foto "Earthrise" van Apollo 8 astronaut William Anders naar mijn beeldscherm gesleept en als achtergrond gebruikt.

22 mensen vinden dit artikel leuk


User Avatar
User Avatar

Ik ben journalist sinds 1997. Gestationeerd in Franken, aan het Bodenmeer, in Obwalden, Nidwalden en Zürich. Familieman sinds 2014. Expert in redactionele organisatie en motivatie. Behandelde onderwerpen? Duurzaamheid, hulpmiddelen voor telewerken, mooie dingen voor in huis, creatief speelgoed en sportartikelen. 


Producttest

Onze experts testen producten en hun toepassingen. Onafhankelijk en neutraal.

Alles tonen

Deze artikelen kunnen je ook interesseren

  • Producttest

    LEGO Game Boy getest: een droom voor Nintendo-nerds zoals ik

    van Domagoj Belancic

  • Producttest

    Een stukje magie: de Zweinstein kijkdoos van Lego

    van Ramon Schneider

  • Producttest

    Ik ben de koning van de wereld! Of hoe ik de Titanic herbouwde

    van Martin Rupf