
Producttest
Een stukje magie: de Zweinstein kijkdoos van Lego
van Ramon Schneider
Ik heb de LEGO Game Boy in elkaar gezet en onder de loep genomen. De grijze steen is een liefdesbrief aan de culthandheld en een must-buy voor alle nostalgische Nintendo-nerds en LEGO-liefhebbers.
De nieuwe LEGO knutselset combineert twee nostalgische mijlpalen uit mijn kindertijd. De kleine Domagoj speelde urenlang met LEGO-blokjes in zijn kamer en bedacht zijn eigen tv-serie. Later stal de kleine boef steeds de Game Boy van zijn grote zus om «Super Mario Land 2» te spelen.
De LEGO Game Boy is daarom een combinatie van twee nostalgische mijlpalen uit mijn kindertijd.
De LEGO Game Boy voelt daarom als een dubbele reis naar het verleden. De geslaagde set maakt indruk met veel liefdevolle details. Het is een droom voor Nintendo-nerds zoals ik.
Maar dan van voren.
Het is alweer een tijdje geleden dat ik een LEGO set in elkaar heb gezet. Wat ik als kind magisch vond, voelde meer als vervelend werk naarmate ik ouder werd. Ik vermoed dat cryptische instructies van Zweedse meubelzaken mijn kinderlijke bouwenthousiasme voorgoed uitdreven toen ik mijn eerste eigen huis betrok.
Als ik de LEGO Game Boy set openmaak, voel ik echter geen negatieve «boah, ik heb geen zin in deze» vibes. Ik kijk er echt naar uit om na al die jaren de kleurrijke stenen - ik hou van dat woord - weer in handen te krijgen.
En ik kijk ernaar uit om een oude, grijze vriend nieuw leven in te blazen.
De set is goed georganiseerd. Er zitten 421 losse onderdelen in in totaal zes tassen. Een 104 pagina's tellende handleiding leidt me door het knutselproces.
Als alternatief zou ik ook kunnen bouwen met de «LEGO Builder» app. Maar, kom op. Als je old school gaat, doe het dan goed met papieren instructies.
Het proces begint en eindigt met een cartridge die ik later in de LEGO Game Boy kan plaatsen. De eerste is «Super Mario Land», gevolgd door «The Legend of Zelda: Link's Awakening». Ik plak de illustraties op de kaarten die ik in elkaar heb gezet. Ze lijken verwarrend veel op de originelen.
Ik pink een nostalgisch traantje weg en denk terug aan alle geweldige games die ik op deze iconische handheld heb gespeeld.
Wat ik vooral mooi vind: Het binnenwerk van de cartridges is ook gemodelleerd naar de originelen. Als ik ze in elkaar zet, kan ik de ronde «batterij» zien die in de spellen werd gebruikt.
Als ik klaar ben met bouwen, zal ik zulke interne details niet meer kunnen zien - maar het voelt geweldig om te weten dat ze er zijn.
Daarna komt het belangrijkste deel van de set. Het kost me iets minder dan twee uur om de Game Boy in elkaar te zetten.
Ik realiseer me dat ik uitgeleerd ben. Na jarenlange onthouding van bouwstenen - wow, nog zo'n geweldig woord - ben ik behoorlijk onbekwaam. Ervaren hobbyisten zullen vast sneller vooruitgang boeken.
Vaak trek ik mijn verstand in twijfel als ik elementen van de set tien keer heen en weer draai omdat ik niet begrijp welke kant ze op wijzen in de instructies.
En ja, ik geef het toe. Ik heb twee of drie mini driftbuien door «ontbrekende» onderdelen, die ik dan alsnog in de chaos op tafel vind.
Ik raak ook wel eens in de war van achtergebleven onderdelen die ik nog nergens heb geïnstalleerd. De verwarring vloeit naadloos over in paniek. Heb ik iets over het hoofd gezien? Moet ik de Game Boy uiteindelijk weer uit elkaar halen? Of, in het ergste geval, opnieuw opstarten omdat er diep van binnen iets niet in elkaar past?
Maar al deze momenten horen bij het LEGO bouwproces. En gelukkig kom ik geen ernstige problemen meer tegen.
De instructies zijn gemakkelijk te begrijpen. Er zijn geen lastige stappen die veel finesse vereisen. Zelfs de flexibele rubberen elementen - zoals voor het bedienbare richtkussen - leveren mij geen problemen op.
Na de twee uur durende nostalgieflits kijk ik naar mijn voltooide werk. Ik ben meer dan tevreden met het eindproduct.
Hier zie je de LEGO-versie (links) vergeleken met het origineel (rechts). Afgezien van de iets andere kleur van het grijzige lichaam en de verschillende afmetingen van de besturing, lijken de twee jongens erg op elkaar.
Ik vind het geweldig dat ik de richtingsgevoelige pad kan bedienen en de A- en B-knoppen ook echt kan indrukken. Start en Select bestaan ook uit rubberen elementen die ik kan indrukken. Ja, ik kan zelfs de volume- en contrastregelaars aan de zijkanten van de Game Boy draaien, net als bij het origineel. Bijzonder bevredigend is de aan/uit-knop aan de bovenkant, die bijna net zo aanvoelt als het origineel.
Een klein minpuntje: A en B hebben lelijke resten van sprue die zowel voelbaar als zichtbaar zijn. Dit zijn de enige twee punten van kritiek die ik heb op de verder uitstekende afwerking.
Ik stop de cartridges achterin, net als het origineel.» Ik kan ook het scherm «van het apparaat vervangen. Er zitten drie opties in de set: Het Nintendo laadscherm («Ba-Bing!»), een screenshot van «Link's Awakening» en een screenshot van «Super Mario Land».
Alle drie varianten zijn lenticulaire prints. Dit betekent dat de schermafbeeldingen bewegen afhankelijk van de hoek van waaruit je ernaar kijkt. Mario springt bijvoorbeeld op en neer.
Dat ziet er geweldig uit. Ik krijg weer zin om de klassiekers te spelen.
De set bevat ook twee standaards waarmee ik de Game Boy en de cartridge, die niet is aangesloten, kan presenteren.
Praktisch: ik bewaar ook de lenticulaire prints in de Cartride standaard.
Tot slot wil ik expliciet vermelden dat je met deze LEGO Game Boy geen spelletjes kunt spelen.» Het is «slechts een «leeg» verzamelobject voor Nintendo-nerds zoals ik.
Slimme modders zijn echter al begonnen om de LEGO behuizing te vullen met «echte» Game Boy hardware. Een voorbeeld hiervan is te vinden op «Natalie the Nerd's blog».
De Lego Game Boy is een liefdevolle replica van de iconische handheld. Het nostalgische bouwproces bracht me terug naar mijn kindertijd. Het eindproduct maakt indruk met een veelheid aan details en bedienbare knoppen. De verwisselbare cartridges, geanimeerde lenticulaire afbeeldingen en praktische standaard zijn de kers op de nostalgische taart.
Mijn Game Boy hart maakt een sprongetje van vreugde.
Pro
Mijn liefde voor videospelletjes ontstond op vijfjarige leeftijd met de originele Gameboy en is in de loop der jaren met sprongen gegroeid.