Mijn huisgenoot stelt zich voor

David Lee

28/1/2022

Vertaling: machinaal vertaald

Ik woon nu iets minder dan een jaar in een flatdeel. Mijn huisgenoot betaalt geen huur, maar bewoont geen eigen kamer en maakt nauwelijks lawaai. Hij stelt zich hier voor in zijn eigen woorden.

Hallo, mijn naam is Willy. Ik ben acht centimeter lang, erg behaard en heb zwarte kraalogen. Ik ben een dwerghamster.

Ik kan niets aan mijn naam doen, ik heb hem niet gekozen. De hand gaf het me. De hand is een vreemd wezen waar ik voortdurend mee te maken heb. Ik heb er ook niet voor gekozen. Maar in het grote geheel is het goed. Als de hand er is, is er vaak ook eten. Het is zeker de moeite waard om het pand met al zijn huisjes en schuilplaatsen te doorzoeken als de hand voor mijn snuit rondzwaait. Als de hand er is, zijn er vaak voeten, benen en dat soort dingen, en het lijkt allemaal op de een of andere manier bij elkaar te horen. Er zijn ook altijd vreemde geluiden te horen. Dit alles wijst er sterk op dat er iets te eten is. Eten is belangrijk.

De hand rommelt bijna elke dag met me, wat ik niet echt leuk vind, maar als ik aan het eten ben kan het me niet schelen. De hand is niet gevaarlijk. Soms bijt ik erin. Maar niet uit angst. Ik kan gewoon niet geloven dat het ding dat bij het eten hoort en naar eten ruikt niet zelf eten mag zijn.

Ik ben een flexitariër. Mijn dieet is voornamelijk vegetarisch, maar ik kan en wil vlees niet helemaal opgeven. Met een dikke meelworm, laat ik me geen twee keer vragen! En misschien kan er toch een klein stukje van de hand gegeten worden. Ik zal het voor de zekerheid nog eens proberen.

Het is echter niet zo dat ik de hele tijd alleen maar eet. Soms slaap ik ook. Meestal. Slapen is geweldig. Ze zeggen dat hamsters nachtdieren zijn, maar dat is niet waar. Ik slaap op alle momenten van de dag en de nacht. Soms dommel ik gewoon, en als ik wakker word, is het eerste wat ik doe een hapje uit mijn wang knijpen.

Je zou kunnen denken dat ik lui ben. Maar als het om weglopen gaat, ben ik behoorlijk ambitieus. Ik weet dat er meer voedsel is. De hand moet het immers ergens vandaan halen. Het is moeilijk, maar ik geef niet op.

Slapen is wel belangrijk. Om me te helpen beter te slapen, bouw ik een nestje van toiletpapier. Vooral in de winter. In de zomer heb ik het vaak te warm en ga ik gewoon plat op de grond liggen.

Als ik niet slaap, kan ik niet slapen.

Als ik niet slaap, doe ik aan wellness. Ik geniet van het zandbad en de uitgebreide verzorging. Ik reinig mezelf heel zorgvuldig en consciëntieus. Ik neem hygiëne serieus. Omdat mijn benen erg kort zijn, kan het gebeuren dat ik op mijn eigen uitwerpselen ga zitten. Dan draag ik het weg met mijn mond. Natuurlijk plas ik ook overal en poep ik tijdens het rennen in het wiel. Dat maakt de verzorging des te belangrijker.

De hand reinigt zichzelf soms ook. Maar niet zichzelf, zoals intelligente wezens doen, maar de omgeving. Daarna ruikt het niet meer naar mij - dat is absoluut onaanvaardbaar en moet onmiddellijk veranderd worden met pittige geuren.

De hand betuttelt mij. Ik denk dat het denkt dat ik enigszins beperkt ben. Maar dat weet ik niet zeker, want het is moeilijk om met haar te communiceren. Hoe moet je een verstandige uitwisseling hebben met een wezen dat niet eens geuren kan instellen? Maar ik moet ook toegeven dat ik geen grote belangstelling heb voor communicatie. Ik ben een eenling. Ik ben tevreden als mensen me gewoon met rust laten.

Ik word binnenkort één jaar. Misschien heb ik er nog een, maar meer ook niet. Mijn leven is kort. Daarom geniet ik ervan. <p

David Lee

Senior Editor

David.Lee@digitecgalaxus.ch

Mijn belangstelling voor computers en schrijven leidde me relatief vroeg (2000) naar de technische journalistiek. Ik ben geïnteresseerd in hoe je technologie kunt gebruiken zonder gebruikt te worden. In mijn vrije tijd maak ik graag muziek waarbij ik mijn gemiddelde talent compenseer met een enorme passie. meer

Deze artikelen kunnen je ook interesseren