Lieverd, de kinderen zijn gegroeid!
14/9/2025
Vertaling: machinaal vertaald
Foto's: Ann-Kathrin Schäfer
Ken je dit? De bergen te kleine kinderkleding blijven zich opstapelen als een Sisyfusarbeid. Mijn tip: pauzeer, haal herinneringen op, huil hardop - en laat dan los.
Ik heb een stormvrije zaterdagmiddag. Het ideale moment, denk ik, om eindelijk die zakken met te klein geworden kinderkleding op te ruimen. Ik struikel er al weken over als ik de gang in loop. Ze staan toch maar in de weg.
En dan begin ik ze er stukje bij beetje uit te halen. Ik vouw de kleine kleertjes open. En vouw ze weer op. Sorteer ze op maat en op toestand en maak stapels van kleine broeken, kleine T-shirts, kleine truien...
Oh, wat droeg mijn kind dit T-shirt op het strand aan het Lago Maggiore. En hoe knuffelig mijn andere kind door de flat wiebelde in deze lievelingstrui met de hond op de voorkant. De spijkerbroek met bretels die ze van hun overgrootmoeder hadden gekregen en het jasje dat ze van hun oom uit Amerika hadden gekregen... Hoe ze in die rood-blauw gestreepte shirts de eerste rijpe bosbessen plukten en niet konden stoppen met eten. En dan welden de eerste tranen op. Oh God, wat waren mijn twee jongens nog maar net klein geweest.
Te kleine jurkjes betekenen ook nieuwe vrijheden
Ik vind elke stap die de kleintjes zetten op weg naar zelfstandigheid geweldig. Omdat ik blij ben ze te zien groeien, bloeien en nieuwsgierig de wereld te zien ontdekken. En omdat ik geniet van de vele kleine vrijheden die steeds meer hun weg vinden naar mijn dagelijks leven. Ik kan weer (meestal) rustig douchen, ik heb tijd om te lezen, yoga te doen en (af en toe) paard te rijden. De nachten zijn ook veel relaxter!
Desondanks zit ik hier nu op de grond tussen de kleine stapeltjes kleding en de tranen blijven stromen en stromen tot het huilen overgaat in ongeremd snikken bij alle herinneringen die ineens naast elkaar liggen. Hoe de kinderen gelukzalig op mijn schouder in slaap vallen in diezelfde pyjama en hoe ze lachend in mijn armen rennen als ze hun eerste stapjes zetten in die zachte broek. Ik realiseer me heel duidelijk dat de baby- en peuterjaren op een gegeven moment gewoon voorbij zijn en nooit meer terug zullen komen. De kinderen worden alleen maar groter. Het huis is gewoon zo stil zonder hen.
Ik stuur mijn zus een foto van de stapels kleren en vraag: «Mag ik de kleren voor je baby houden?» Hoeveel makkelijker zou het zijn om de kleren los te laten wetende dat ze weer gedragen zouden worden door een kind waar ik van hou. Ik schrijf mijn moeder dat ik voor het eerst de melancholie begrijp die ze voelde toen wij kinderen langzaam uitvlogen. En dan antwoordt mijn zus: "Ze is blij dat ze de kleren mag meenemen die we hebben uitgezocht. Dat is goed.
Tot dan: weg in de stofzuigerzak met jullie schattige kinderkleertjes. Ik veeg mijn tranen weg en voel me opgeruimd. Aan de buitenkant in ieder geval - de lompe zakken met kleren zijn eindelijk weg. Maar ook van binnen. Ik zou veel meer tijd moeten nemen om herinneringen op te halen en te huilen zonder te stoppen, denk ik. Dan gaat de deurbel, gevolgd door een luide en levendige schreeuw: «Hallo mam, we zijn terug!»
Waar laat ik alle te kleine kinderkleding?
- Vrienden en familieleden met kleine kinderen zijn altijd blij met kleding die in goede staat en schoon is. Andersom is het mij ook vaak overkomen.
- Als je de kleding zelf wilt bewaren voor andere kinderen, neefjes, nichtjes of vrienden, kun je het beste vacuümzakken gebruiken. Dit is de meest ruimtebesparende manier om de kleren op te bergen en beschermt ze tegen vuil en vocht.
- Andere dankbare ontvangers zijn Caritas en andere tweedehandswinkels of opvangcentra voor vluchtelingen.
- Kleding die in minder goede staat is, is geschikt voor upcyclingprojecten - of kan in de oude kledinginzameling in plaats van in de vuilnisbak.
Wat doe je met de bergen kinderkleding die te klein zijn geworden?
Omslagfoto: Ann-Kathrin Schäfer
Ann-Kathrin Schäfer
Editor freelance
simon.balissat@digitecgalaxus.chIk ben eigenlijk journaliste, maar de laatste jaren werk ik ook steeds meer als zandtaartenbakker, gezinshondentrainer en graafexpert. Mijn hart smelt als mijn kinderen met vreugdetranen lachen en 's avonds gelukzalig naast elkaar in slaap vallen. Dankzij hen vind ik elke dag inspiratie om te schrijven - en nu weet ik ook het verschil tussen een wiellader, een asfalteermachine en een bulldozer.
Achtergrond
Interessante feiten uit de wereld van producten, een kijkje achter de schermen van fabrikanten en portretten van interessante mensen.
Alles tonen
1 commentaar
later