Review
Getest "Ghost of Yōtei": Is dit nog een open wereld?
van Simon Balissat
"Rise of Industry 2" is de "Crusader Kings" van economische simulaties
17/6/2025
Vertaling: machinaal vertaald
Foto's: Debora Pape
"Rise of Industry 2" is een zakelijk tycoonspel. Naast het opzetten van efficiënte productieketens moet ik ook zakelijke relaties onderhouden. Helaas is het spel niet eenvoudig te gebruiken.
Mijn ellendige fabrieken hebben enorme hoeveelheden water nodig. Theoretisch zou ik mijn eigen waterbronnen kunnen gebruiken om hun dorst te lessen. Maar ik kom er maar niet achter wat ik moet doen om het water te winnen. Volgens de handleiding is daar geen speciaal onderzoek voor nodig. Maar ik kan niets vinden in het bouwmenu. Dus wat ontbreekt er? Ik google, ik bekijk video's, ik start een gratis spel. Niets helpt.
Op het eerste gezicht is «Rise of Industry 2» niet bijzonder ingewikkeld. Ik zet productieketens op, verkoop verschillende producten en stuur mijn managers op missies om zakenrelaties te verbeteren of lucratieve landopties te vinden.
Maar toch stond ik op het punt om de test te annuleren. Na het voltooien van de korte tutorial stond ik voor de taak om mezelf te leren hoe ik het spel moest spelen door te leren door te doen. Belangrijke informatie is te verborgen, te veel micromanagement vereist mijn aandacht, te veel functies zijn gewoon niet toegankelijk voor mij. Het waterprobleem maakte me bijna gek.
Maar het was de moeite waard om door te zetten. Nu ik aan het spel gewend ben, realiseer ik me hoeveel mogelijkheden ik heb. Ik zou het spel omschrijven als de «Crusader Kings» van bedrijfssimulaties vanwege de belangrijke rol van mijn managementteam. Naast de steile leercurve zijn er echter nog veel problemen met de kwaliteit van leven. Overigens heb ik het eerste deel nooit gespeeld, dus ik ben nieuw in deze industriële business.
Business sim met een jaren tachtig gevoel
«Rise of Industry 2» speelt zich af in de VS in de jaren tachtig. Dat merk ik niet alleen aan de poppy soundtrack en de VHS-achtige intro, maar ook aan de producten. Meteen in de tutorial laat mijn adviseur Frank Wilson me cassettes maken. Hiervoor heb ik plastic en papier nodig. Plastic maak ik van olie, voor papier heb ik pulp en kleurstoffen nodig. Op mijn beurt haal ik pulp uit boomstammen en chemicaliën.
Daarna is de tutorial al voorbij. Hoe ik omga met fabrieksbranden en stakende arbeiders of investeerders vind en zakelijke contacten gebruik - Wilson laat het aan mij over.
Netwerken is een belangrijk onderdeel van het spel. Ik heb het nog niet helemaal onder de knie. Ik kan mijn managers naar beurzen en golfbanen sturen of mijn contacten vragen of ze me aan hun contacten kunnen voorstellen. Op deze manier kan ik blijkbaar ook vacatures in mijn managementteam opvullen - maar ik ben er nog niet achter hoe.
Terug naar de jaren tachtig. Bij sommige geluidseffecten, zoals bij het openen en sluiten van ramen of het slopen van gebouwen, hebben de geluidsontwerpers het retrogevoel duidelijk overdreven: ze doen me denken aan prikbordluidsprekergeluiden uit halfvergeten gametijden toen computers nog geen geluidskaarten hadden - en ze klinken onnodig afschuwelijk.
De graphics zijn goed.
De graphics zijn eenvoudig, maar voor mij voldoende. Er zijn ook dag-, nacht- en seizoenswisselingen. Dit zorgt voor afwisseling.
Leuk idee: plantentetris
In tegenstelling tot andere economische tycoonspellen plant ik niet zomaar een kant-en-klare fabriek in het landschap. Ik zet de fabriek zelf in elkaar. Om dit te doen, definieer ik een groot, vierkant gebied op de kaart waar de nieuwe fabriek moet worden gebouwd. Hier plaats ik het administratiegebouw, de fabriekshallen en al het andere dat nodig is om de fabriek te laten functioneren.
In het begin leek het plantoppervlak veel te groot. Maar gaandeweg realiseerde ik me dat de ruimte eigenlijk nodig is als de productievereisten groeien en dat ik de toegangswegen voor vrachtwagens goed moet plannen om ruimte te besparen. Ik vind het een leuk idee - maar er is niet veel variatie. Elke fabriek die ik bouw heeft in principe dezelfde afzonderlijke onderdelen nodig - zelfs als de fabriek, het magazijn en de administratiegebouwen er visueel anders uitzien.
Ik vind het ook ongebruikelijk dat het gedefinieerde lay-outgebied niet is afgesloten van andere gebouwen. Ik kan er gemakkelijk een openbare weg doorheen bouwen. Twee facilitaire gebieden kunnen elkaar zelfs overlappen - maar dit verkleint de beschikbare ruimte en gebouwen in het overlappende gebied werken alleen voor een van de twee faciliteiten.
Dit indelingssysteem biedt interessante mogelijkheden voor het ontwerpen van mijn industriële ruimtes. Ik kan ze verder verfijnen met decoratieve elementen. Helaas staan mijn industrieën allemaal op zichzelf in het groene veld. Ze zijn niet verbonden met een stad. Hoewel er steden op de kaarten staan, dienen ze alleen als accommodatie voor mijn werknemers - en ik moet ook betalen voor het bouwen van huizen in de stad!
Elke nieuwe industriële fabriek brengt nieuw leven in mijn kaart. Vrachtwagens rijden over de wegen en in de fabrieken zelf zijn mensen en machines in beweging.
Wijn, zware industrie, platen en nog veel meer
Wat ik produceer is vooraf bepaald in de campagne. De zandbakmodus is vrijer, maar mijn industrie wordt nog steeds bepaald door de geselecteerde kaart. Er zijn momenteel 15 regio's in de VS om uit te kiezen. In de Texaanse regio's heb ik meer kans om olievoorraden te vinden dan in Californië, waar goede grond voor fruit- en alcoholproductie de overhand heeft.
Ik ben er nog niet achter of ik ook wijn kan produceren in een Texas-kaart: Als ik de benodigde grondstoffen niet zelf kan delven of produceren, hangt het ervan af of ik geschikte zakelijke contacten kan vinden. Ik weet niet of die per regio vastliggen of dat ik bij toeval iemand kan tegenkomen die me flessen wil verkopen.
Samen met de mogelijkheid om ontbrekende materialen te kopen, heb ik veel manieren om mijn doelen te bereiken. Dat vind ik erg leuk.
Lege flessen vereisen andere magazijnen dan volle flessen
Om producten te kopen en verkopen en ze tussen mijn fabrieken te vervoeren, heb ik geschikte laadplatforms en overeenkomstige magazijntypes nodig in de betrokken fabrieken. En dat kan tijdrovend zijn.
Afhankelijk van het product zijn er verschillende laadbruggen en magazijnen nodig. Voor wijnproductie heb ik druiven nodig, die bij ons op voorraad liggen in een silo. Flessen worden beschouwd als industriële producten en vereisen bijbehorende hellingen en bij ons op voorraad. Het eindproduct, wijn, is een voedingsmiddel. Om het op te slaan en te verkopen heb ik een voedselhelling en een geschikte bij ons op voorraad nodig.
Contracten zijn onnodig ingewikkeld
Er zit ook te veel realisme in contracten voor inkoop en verkoop. Mijn fabrieken laten me hun dagelijkse materiaalbehoeften en hun dagelijkse output zien. Het zou geweldig zijn als ik deze cijfers kon gebruiken bij het afsluiten van contracten. Maar dat is niet het geval. In plaats daarvan moet ik elke negen dagen een aankoop overeenkomen van bijvoorbeeld 36 kratten.
Een andere complicatie is dat mijn leveranciers en klanten me dreigen met contractuele boetes als een levering uitblijft. Het maakt niet uit of ik niet genoeg producten bij ons op voorraad heb op de afgesproken datum of dat mijn rekening niet voldoende geld heeft om de bestelde goederen te betalen: Ik kan een vervelende boodschap verwachten. In eerste instantie kan ik reputatiepunten gebruiken om mijn zakenpartner te sussen, maar op een gegeven moment kost het me geld.
In principe houd ik van hoogrealisme, maar al met al moeten spellen ook leuk zijn. «Rise of Industry 2» zou meer nuttige displays kunnen bieden, zodat ik nauwkeuriger kan plannen zonder steeds de rekenliniaal tevoorschijn te hoeven halen. De verschillende magazijnen en laadperrons zijn ook een beetje overdreven. Ik zie niet in waarom ik een ander laadperron nodig heb voor pallets met flessen dan voor pallets met platen.
«Rise of Industry 2» maakt alles ingewikkelder dan nodig
Na enige tijd en verschillende pogingen om onderzoek te doen, vond ik ook het onderzoek naar de waterwinning dat aan het begin werd beschreven, verborgen voor mijn noob-ogen. Volgens de beschrijving van het gebouw zou een «kleine waterput» genoeg zijn geweest om binnen te komen. Maar ik kon het niet vinden in het gebouwenmenu. Na veel zoeken kwam ik erachter dat ik een «grote waterput» nodig had. De handleiding spreekt elkaar hier tegen.
En het onderzoek naar waterwinning zit verstopt in het gedeelte «grote waterput» bij «afvalwaterzuivering». Hiermee kan ik dan een watervoorzieningssysteem bouwen met een grote put om water op te pompen. Hoe moet een nieuwe speler dit uitzoeken?
Vertaalfouten kunnen hier ook voorkomen. De handleiding is informatief en nuttig voor ander onderzoek en installaties.
Er ontstaat bij mij echter ook agressie bij het laden van een savegame. Ik moet eerst de kaart selecteren waarop ik speel en door verschillende vensters klikken. Dat zou veel makkelijker kunnen. Kijk maar eens naar vrijwel alle andere spellen, beste ontwikkelteam!
«Rise of Industry 2» is sinds 3 juni beschikbaar voor de PC. Het spel is mij ter beschikking gesteld door Kasedo Games voor testdoeleinden.
Conclusie
Leuke simulatie, maar niet erg toegankelijk
Mensen wennen aan alles, zeggen ze. Zelfs aan ingewikkelde gameplaymechanieken. Deze kinderziektes mogen echter niet verhullen dat "Rise of Industry 2" een solide spelervaring biedt. Als ik eenmaal vertrouwd ben met het spel, kan ik me concentreren op de essentie: het opbouwen van mijn eigen industriële rijk. Contractboetes, ongelijke handelsvolumes en problemen met de toeleveringsketen zijn gewoon onderdeel van het spel.
Ik vind de "open" fabrieksterreinen en hun aangepaste structuur net zo leuk als de mogelijkheid om ontbrekende tussenproducten in te kopen. Onderhandelen en het onderhouden van nieuwe zakenrelaties is daarom een belangrijk onderdeel van het spel, hoewel ik het mezelf grotendeels moet aanleren.
Ik hou van hogere moeilijkheidsgraden die me laten zweten. Daarom vind ik het thema contractuele boetes goed. Het zet me aan om mijn producties in de gaten te houden. Ik moet mijn geld ook goed budgetteren om een buffer op te bouwen voor boetes. Toch is vooraf plannen in dit spel niet gemakkelijk.
Ik vind het jammer dat ik nauwelijks interactie heb met de steden in mijn regio. Dat was in "Rise of Industry 1" wel anders. Ik bouw mijn fabrieken puur voor de export naar andere bedrijven die niet op mijn kaart staan.
Pro
- Gratis bouw van de fabrieksfaciliteiten
- Inkoop / alternatieve productieprocessen voor producten
- Zakelijke contacten onderhouden en gebruiken
- Veel realisme bij het afsluiten van contracten en het omgaan met moeilijkheden
Contra
- deels ingewikkelde toegankelijke informatie
- Veel goederencategorieën voor laadperrons en magazijnen
- Steile leercurve
- (Te) veel realisme in contractconclusies en moeilijkheden
Omslagfoto: Debora Pape
Voelt zich net zo thuis voor de spelcomputer als in de hangmat in de tuin. Houdt onder andere van het Romeinse Rijk, containerschepen en sciencefictionboeken. Bovenal speurt hij naar news uit de IT-sector en slimme dingen.
Review
Welke films, series, boeken, spellen of bordspellen zijn echt goed? Aanbevelingen uit eigen ervaring.
Alles tonen
