Review
"Kingdom Come Deliverance 2" getest: middeleeuwser krijg je het nergens
van Philipp Rüegg
Spider-Man 2 recensie: een ongeëvenaard actiespektakel
16/10/2023
Vertaling: machinaal vertaald
In Marvel's Spider-Man 2 kan ik niet als één, maar als twee superhelden spelen. De wereld is twee keer zo groot als in het eerste spel en de zijmissies zijn diverser dan ooit. Maar betekent meer ook beter? In dit geval zeker.
Dat is bijzondere lof van mij. Marvel is voor mij het toonbeeld van gentrificeerde, gladgepolijste superhelden. Ik geef de voorkeur aan scherpe antihelden zoals The Goon of Hellboy. Maar nogmaals, de uitzondering bewijst de regel.
Twee Spideys, twee verhalen
In Spider-Man 2 speel ik twee Spider-Men: de originele Peter Parker uit deel één en Miles Morales, die de hoofdrol speelt in de standalone uitbreiding. Net als in GTA V kan ik tussen de twee heen en weer schakelen. Meestal schakelt het spel uit zichzelf om het verhaal met dat specifieke personage voort te zetten. Maar ik kan het ook handmatig doen als ik andere krachten wil gebruiken of bepaalde neventaken wil voltooien. Daarover later meer.
In tegenstelling tot deel 1 en de uitbreiding ben ik niet zo geïnteresseerd in de twee helden. Ze zijn nogal flauw. Peter is een onverbeterlijke weldoener die iedereen wil helpen en van wetenschap houdt. Zijn karakter is aan het eind van het spel niet veel veranderd. Als hij eindelijk zijn Symbiote krachten krijgt en de interne strijd die daarmee gepaard gaat, wordt hij een asociale rakker. Veel dieper dan dat gaat het niet.
Miles is iets tastbaarder. Hij staat in de schaduw van de originele Spider-Man en zoekt niet alleen zijn steun, maar ook vriendschap. Tegelijkertijd maakt hij zich zorgen over zijn moeder en zijn gemeenschap. Dan wordt hij verliefd op Hailey Cooper, een dove vrouw. Bij Miles ergerde ik me alleen soms aan zijn iets te kinderachtige stemacteren. Hij is 18, maar klinkt soms alsof zijn stem net aan het veranderen is.
Ik was ook verbaasd dat er nauwelijks een relatie is tussen de twee Spider-Men. Ze zeggen dat ze vrienden zijn, maar behalve af en toe een vuistslag als ze elkaar op straat tegenkomen, is er geen noemenswaardige interactie. Ik had meer van een buddyfilm gehouden.
New York, New York
In bepaalde gebieden ziet het spel er soms wat flets uit en secundaire personages zijn niet erg gedetailleerd geanimeerd. De gezichtsanimaties van hoofdpersonages daarentegen zijn rijk gedetailleerd en ik kan hun emoties duidelijk lezen. De overgangen van cutscènes naar actieve gameplay zijn nog steeds vloeiend en indrukwekkend. Laadtijden komen alleen voor bij de start van het spel en als ik sterf. Maar zelfs weer tot leven komen duurt maar een paar seconden.
Gevechten die op circusacts lijken
De gevechten zijn in het begin een beetje slapjes en missen die krachtige feedback. Pas met de Symbiote-krachten van Peter gaat het beter. En dan bedoel ik ook echt beter.
Dankzij het leuke gevechtssysteem kan het allemaal een beetje veel worden. Het plezier kan snel in druk werk veranderen, dus ik ben altijd blij als ik weer mag sluipen. Ik kan ongemerkt vijanden uitschakelen en alles gaat veel sneller. Spider-Man is ongelooflijk behendig, zelfs als hij stil blijft. En als ik betrapt word, hoef ik niet helemaal opnieuw te beginnen, ik kan gewoon mensen in elkaar slaan.
De stad heeft Spider-Man nodig
De manier waarop zijmissies in het spel zijn verweven is ook prijzenswaardig. Van eenvoudige verzameltaken tot bijendrones die gekalibreerd moeten worden tot meerdelige quests, ze passen naadloos in de wereld en het verhaal.
Ik kan veel activiteiten afhandelen met een snelle stop op weg naar het volgende deel van het hoofdverhaal. Een oranje kristal? Dat is wat er over is van Flint Marko alias Sandman, een van de ontmoetingen aan het begin van het spel. Zijn zanderige knokploegen zijn nog steeds niets van plan. Een gevecht van twee minuten en ik ben een kristal rijker dat me achtergrondinformatie over Marko, een paar ervaringspunten en upgradebronnen geeft.
Ik krijg upgrades voor de zoektocht.
Verdict: Spidey doet het weer
Het gevechtssysteem is ook snel. Peter en Miles kunnen nog meer straf uitdelen met hun nieuwe vaardigheden. De mix van vrije beweging en het enorme scala aan aanvallen maken zelfs de kleinste straatruzie tot een acrobatisch spektakel. Nu we het er toch over hebben: tussen wolkenkrabbers door slingeren terwijl je naar een prachtig New York staart, is al bijna bevredigend genoeg. De stad is gewoonweg verrukkelijk, zeker een hoofdpersoon samen met Miles en Peter.
Maar een grote wereld is zo spannend als wat hij te bieden heeft, en Spider-Man 2 is ook in dit opzicht overtuigend. De zijmissies zijn goed geschreven en duidelijk meer dan alleen tijdverdrijf.
Afgezien daarvan is Spider-Man 2 een doorslaand succes. Geen enkele andere game geeft me zoveel bewegingsvrijheid. Gevechten zijn dynamischer en de actie is spectaculair in scène gezet. Zelfs als je het eerste spel niet hebt gespeeld of niet veel om superhelden geeft, moet je dit spel uitproberen als je kunt.
Spider-Man 2 kreeg ik van Sony. Het spel is op 20 oktober verkrijgbaar voor de PS5.
Philipp Rüegg
Senior Editor
Philipp.Rueegg@digitecgalaxus.chIk ben gek op gamen en diverse gadgets, dus bij digitec en Galaxus waan ik me in het land van overvloed - alleen krijg ik helaas niets gratis. En als ik niet bezig ben met het los- en weer vastschroeven van mijn PC à la Tim Taylor, om hem een beetje te stimuleren en zijn klauwen uit te slaan, dan vind je me op mijn supercharged velocipede op zoek naar trails en pure adrenaline. Ik les mijn culturele dorst met verse cervogia en de diepe gesprekken die ontstaan tijdens de meest frustrerende wedstrijden van FC Winterthur.
Review
Welke films, series, boeken, spellen of bordspellen zijn echt goed? Aanbevelingen uit eigen ervaring.
Alles tonen
