
Achtergrond
Halve marathon: "hoogtetraining" en generale repetitie op de Madrisa Trail
van Oliver Fischer
Het grootste hardloopevenement ter wereld vestigt nieuwe records voor deelnemers en donaties. Ik heb meegedaan aan de Wings for Life World Run en merkte al snel wat het zo bijzonder maakt: de sfeer, het formaat en het gevoel dat je een artikel bijdraagt.
Het begint vlak voor de start te regenen. Mijn Digitec Galaxus collega Tim Busslinger en ik gaan op weg naar de startlijn, licht rillend. Samen met enkele duizenden lopers, mensen in rolstoelen en met loophulpmiddelen - iedereen gaat van start.
De sfeer bij de Wings for Life World Run in Zug is geweldig. Niemand klaagt over het weer, gebrek aan conditie, kniepijn of andere vermeende obstakels. Onder de starters: Sportsterren als triatlete Daniela Ryf, oriëntatieloopster en trail-wereldtopper Judith Wyder, beachvolleybalster Anouk Vergé-Dépré en de uitzonderlijke skitalenten Marco Odermatt en Franjo von Allmen.
Nog een minuut en dan gaat het los. Gesprekken, gelach en geen spoor van de spanning die soms voelbaar is voorafgaand aan fun runs. Dan klinkt het startsignaal. Niet alleen hier, maar tegelijkertijd in 170 landen - van Zuid-Afrika tot de poolcirkel. 310.719 mensen van 191 nationaliteiten gaan van start - een wereldwijde beweging in de waarste zin van het woord.
In Zwitserland zijn we op weg naar de start.
In Zwitserland hebben we een relatief comfortabele positie met een starttijd van 13.00 uur. In Nieuw-Zeeland begon het om 11 uur 's avonds en in Vancouver, Canada, om 4 uur 's ochtends.
Het bijzondere aan deze loop is dat er geen vaste finish is. Iedereen start samen, maar iedereen loopt in zijn eigen tempo. 30 minuten na de start van de run neemt de Catcher Car, een ambitieuze bezemwagen, de achtervolging over en verhoogt de snelheid om de paar kilometer.
Op het moment dat de auto je inhaalt, is de race voor jou voorbij. Dit vormt een bijzondere uitdaging: Als je zo lang mogelijk weg wilt blijven van de achtervolgende auto, moet je zorgvuldig omgaan met je snelheid en kracht. En als het even kan, moet je aan het einde nog een keer gas geven. Dit zorgt voor extra plezier en een kleine adrenalinestoot.
In deze racevorm kan iedereen zo ver en zo snel joggen, lopen of rollen als hij wil. Van een paar kilometer tot het nieuwe parcoursrecord van 71,67 kilometer, dat Jo Fukuda in Japan vestigde en waarmee hij de Wings for Life Run voor de derde keer won.
In de categorie vrouwen was het Esther Pfeiffer uit Duitsland die de overwinning in München veilig stelde met een afstand van 59,03 kilometer. Ze is pas de tweede vrouw in de 12-jarige geschiedenis van de race die het merk van 59 kilometer doorbreekt.
In Zwitserland won Domen Hafner met 60,47 kilometer en Franziska Huwyler-Inauen met 50,24 kilometer. Witold Misztela (55,6 kilometer) was de beste rolstoelloper.
Als je niet bij een van de georganiseerde loopjes kunt zijn of niet van massa-evenementen houdt, kun je ook via een app meedoen. Ik heb dit twee jaar geleden gedaan. Je kunt gewoon starten op je thuisparcours. De app en de hardloopkoptelefoon geven je updates over hoe ver weg de catcher car is en grappige motiverende berichten. Tussendoor spreken mensen met een dwarslaesie om de loop te ondersteunen.
Beide keren waren voor mij geweldige ervaringen. Zowel de virtuele loop als de vlaggenschiploop in Zug gaven me het gevoel dat ik deel uitmaakte van iets groters. Dat is wat me het meest motiveert: een klein steentje bijdragen aan een goed doel en mijn hobby combineren met iets dat mensen helpt. Want volgens de organisatoren van Red Bull gaat 100 procent van het inschrijfgeld naar ruggenmergonderzoek.
Dit jaar is er 8,6 miljoen euro (8,04 miljoen frank) opgehaald, wat het totaal sinds de start van de loop in 2014 op 60,53 miljoen euro (56,62 miljoen frank) brengt. «Lopen voor wie niet kan» is het motto. Volgens Red Bull is het geld ten goede gekomen aan 324 onderzoeksprojecten en klinische studies.
In tegenstelling tot donaties via muisklikken draait het bij het Wings for Life evenement om een gezamenlijke inspanning. Topatleten zoals Daniela Ryf doen mee, maar ook amateurs en rolstoelatleten. Voor iedereen is het even bergop als bergaf, voor iedereen strekken de kilometers zich uit aan het eind en voor iedereen mengt de regen zich op een gegeven moment met zweet.
En toch is het niet hetzelfde: ik was onder de indruk van iedereen die aan zijn of haar tocht begon ondanks zeer verschillende omstandigheden - ongeacht of ze een zichtbare of onzichtbare beperking hadden. «Voor mij is hardlopen vanzelfsprekend, voor anderen is het een droom. Dat is precies waarom ik hier vandaag in Zug ben», zegt mijn collega Tim Busslinger van Category Management bij Digitec Galaxus in een notendop.
Regen, wind en grijze luchten: terwijl de lopers misschien blij waren met de niet al te warme temperaturen, was ik verrast door hoeveel toeschouwers langs de route bleven, zelfs toen de regen heviger werd. Families, buurtgroepen, muziekkorpsen en alpenhoornblazers zorgden voor een motiverende sfeer. Om elke bocht wachtte een kleine verrassing: in de vorm van verfrissingsposten om de vijf kilometer, luid gejuich of muziek.
Eén ding is zeker voor mij: dit was niet mijn laatste Wings for Life loop. Want wat voor smoesjes mijn brein ook bedenkt (bijv. ik ben niet fit genoeg, ik ben moe, etc.) - ze zijn niet van toepassing op deze loop.
Onderzoeksduiker, outdoorgids en SUP-instructeur - ik ben graag in, op en rond het water. Meren, rivieren en de oceaan zijn mijn speeltuinen. Voor een ander perspectief bekijk ik de wereld van bovenaf tijdens het trailrunnen of het vliegen met drones.