Producttest

De LG OLED Flex drijft me tot wanhoop

1/2/2023

Vertaling: machinaal vertaald

LG's nieuwste flexibele scherm is waardeloos. Ik zou deze 42-inch OLED niet aanraden als TV of als monitor. En dan heb ik het er nog niet eens over dat hij veel te duur is als je hem alleen in je woonkamer wilt gebruiken. Als je hem op je bureau wilt zetten, is hij alleen goed voor gaming. Nogmaals, met een veel te hoog prijskaartje.

Hier gaan we weer. Het is de tweede keer binnen een korte periode dat ik een slating review schrijf. De vorige keer, Samsung's Monster Odyssey Ark voldeed niet aan mijn verwachtingen. Ik vond hem onergonomisch, te duur en veel te groot voor een standaard bureau. Nu staat het volgende gebogen scherm voor me.

LG Flex 42LX3Q9

42", Flex, OLED, 4K, 2023

Gegeven, met een diagonaal van 42 inch is de LG OLED Flex LX3 van een redelijker formaat. Officieel wordt dit beest geclassificeerd als een TV, waardoor het een zaak zou zijn voor mijn collegaLuca Fontana. Maar de afmetingen en functies zijn logischer op een bureau dan in een woonkamer. Zelfs LG toont de Flex uitsluitend als monitor op zijn promotiefoto's. Daarom geeft Luca het pakket graag door: "Je hebt dat andere rare monster al getest. Waarom doe je deze niet ook?" Had ik maar nee gezegd.

De belofte: bewezen OLED paneel in combinatie met innovatieve functies

Ik was eigenlijk heel enthousiast om aan deze test te beginnen. Het lijdt immers geen twijfel dat de Flex spannend is. Vooral de feestelijke truc die hij achter de hand heeft: je kunt hem buigen met één druk op de knop. De kromming van het scherm is instelbaar zodat het precies past bij je afstand en alles scherp blijft. Ik ben erg blij met de manier waarop dit idee is geïmplementeerd, ook al is het voordeel ten opzichte van een vaste curve marginaal. Twee gemotoriseerde armen achter het scherm buigen het in 20 stappen van vlak naar 900R. Deze maximale kromming komt overeen met een doorsnede van een cirkel met een straal van 900 mm. Het frame en de achterkant van het beeldscherm kraken een beetje als het wordt gebogen. Eerlijk gezegd weet ik niet precies van welk materiaal ze gemaakt zijn dat ze zo flexibel maakt. Het lijkt me een mengeling van plastic en carbon. Luidsprekers zijn geïnstalleerd in de enorme basiseenheid en geven een fatsoenlijk geluid af aan de voorkant. Een paar LED-strips aan de achterkant verlichten de muur in de kleuren op het scherm. De hele constructie weegt maar liefst 22,6 kilogram.

In de Flex zit hetzelfde OLED Evo paneel als in de C2 TV's van LG. Het heeft een UHD-resolutie, 120 hertz en ondersteunt HDR10 en Dolby Vision IQ. Dat klinkt in ieder geval als een goede basis. Ik vind de OLED TV's van LG geweldig. De 55-inch tv in mijn woonkamer hangt er al vijf jaar en ik ben er erg blij mee. Diepzwart, natuurlijke kleuren, een mooi design en een redelijke prijs. Ik kijk er elke dag Netflix op en heb geen klachten. Reviews van de huidige tv's van LG zijn ook vol lof. Dus waarom zou je die geweldige beeldkwaliteit niet in een buigbare behuizing proppen, hem op je bureau zetten en hem gebruiken om op te werken en te gamen?

Omdat het niet werkt.

De complicatie: beeldscherm met automatische helderheidsbegrenzer

Er is een fundamenteel probleem met OLED-technologie van deze generatie en de maatregelen daartegen: inbranden. Dagenlang werd ik bijna gek van LG's preventieve mechanismen. Waarom? Omdat ik niet begreep wat ze deden en waarom. Talloze Reddit threads, YouTube video's en blogposts later, weet ik het nu wel. En ik ben tot het besef gekomen dat de nieuwste OLED schermen, zoals de Flex, niet voor mij werken als beeldscherm. Maar laten we bij het begin beginnen.

Grondprobleem: inbranden

Burn-ins zijn spookachtige afdrukken van afbeeldingen of logo's die in een scherm kunnen komen. Luca heeft dit fenomeen een paar jaar geleden in dit artikel grondig bekeken. Dit probleem treedt veel eerder op bij OLED-schermen dan bij LCD-schermen. De organische pixels slijten. Hoe feller ze branden, hoe sneller ze zwak worden. Als dit ongelijkmatig gebeurt, ontstaan de gevreesde spookbeelden. Dit gebeurt vaak met vaste logo's of balken. Er is dus een groot risico als je het scherm als monitor gebruikt. Op internet wemelt het van de verhalen van mensen die al na een paar maanden last hadden van beeldfouten. Linus Tech Tips heeft een video gewijd aan het probleem:

De levensduur van de OLED pixels neemt af bij toenemende temperaturen. Dit gebeurt vooral als het hele scherm op vol vermogen brandt en de behuizing de warmte niet snel genoeg afvoert. Als er echter sprake is van een concentratie van hoge temperaturen op kleine delen van het scherm, hoef je je geen zorgen te maken. Nog minder als de heldere gebieden bewegen.

Geen probleem bij tv's, maar enorm hinderlijk bij beeldschermen

Als je een OLED scherm als TV gebruikt, is de kans op inbranden klein. Hoewel spookbeelden kunnen voorkomen, zijn ze eerder een uitzondering bij standaardgebruik. Sterker nog, ik heb vijf jaar lang nog nooit van preventieve mechanismen gehoord of er iets van gemerkt. En dat ondanks het feit dat mijn OLED TV in de woonkamer is uitgerust met die "functies".

Maar als het gaat om de LG OLED Flex LX3 die ik als monitor gebruik, kan het niet anders zijn. Nadat ik hem op de eerste dag heb ingesteld op mijn lichte kamer bij daglicht, zet ik hem 's avonds uit. De volgende ochtend open ik de eerste witte website. Ik ben helemaal in de war. Waarom is het scherm ineens veel te donker en het contrast zo slecht? Gisteren zag alles er nog prima uit! Ik kam de menu's uit en schakel alle instellingen zoals "adaptieve helderheid" en "dynamisch contrast" uit. Maar het mocht niet baten. De Digitec homepage is nog steeds gehuld in lichtgrijs in plaats van helder wit in de schermvullende modus - wat ik ook doe met de instellingen. Maar na een tijdje begin ik de werking erachter te begrijpen.

helder totaalbeeld = donker wit
Donker totaalbeeld = helder wit

Het effect is opvallend. YouTube video's die worden afgespeeld in de miniplayer zijn bijvoorbeeld helderder als ik een donkere webpagina open op de achtergrond. Ik scroll door witte webpagina's en zie de tint van wit constant heen en weer gaan van licht naar donker zodra er grote afbeeldingen verschijnen en verdwijnen.

Nauwkeurige beeldverwerking is ronduit onmogelijk - ik heb geen idee hoe helder de lichte delen in foto's of video's eigenlijk zijn omdat het contrast verandert afhankelijk van de beeldinhoud. En telkens als ik langer dan drie minuten bezig ben met het typen van een tekst met statische beeldinhoud, begint het scherm plotseling donkerder te worden. Door de geleidelijke overgang heb ik vaak pas later door dat de Flex mijn scherm tot een minimum heeft gedimd. De overgang terug naar normaal is daarentegen veel plotselinger.

De uitleg: ABL en ASBL

Dus, wat is hier aan de hand en waarom? Onthoud dat er twee dingen slecht zijn voor een OLED scherm: heldere beelden en statische beelden. Het ergste is een combinatie van beide. Dus om inbranden in deze scenario's tegen te gaan, heeft LG twee dingen in petto.

Het eerste is de "Auto Brightness Limiter" (ABL). Deze zorgt ervoor dat de totale helderheid van het paneel een bepaalde limiet niet overschrijdt, waardoor het paneel oververhit zou kunnen raken. In de praktijk betekent dit dat als ik de helderheid en het contrast op maximaal zet en een beeld weergeef dat helemaal wit is, het beeld niet erg helder zal zijn. Als de afbeelding 50 procent wit en 50 procent zwart is, zullen de witte pixels plotseling helderder schijnen. En zodra er maar een klein beetje wit zichtbaar is in een verder volledig zwarte afbeelding, zullen de heldere pixels echt schitteren. Bekijk hoe dat eruitziet in deze video:

Als ik de helderheid en het contrast verlaag tot onder de 80, het scherm uitschakel en een half uur van de stroom afkoppel, blijft de ABL daarna soms uit - zelfs als ik de helderheid daarna weer verhoog. Maar als ik de Flex in deze toestand loskoppel van de stroom en weer inschakel, begint hij weer te dimmen. Zelfs na dagen proberen kan ik er geen wijs uit worden wanneer de ABL precies begint te werken. Ik heb het aan LG gevraagd en ze vermoeden dat het komt door het testapparaat dat ik heb ontvangen met de niet-definitieve firmware. Hoe de Flex-functie uiteindelijk ook werkt, de implementatie is volledig onduidelijk voor eindklanten.

De tweede maatregel tegen inbranden is altijd geactiveerd in alle OLED's van LG. Hiermee wordt het probleem van statische beelden aangepakt. Voor het geval je het vergeten bent, deze zijn vooral slecht voor het paneel als ze helder zijn. Daarom dimt de "Auto Static Brightness Limiter" (ASBL) geleidelijk het hele beeld als de gemiddelde helderheid ongeveer drie minuten constant blijft. Pas als de beeldinhoud aanzienlijk verandert, springt de helderheid van het paneel terug naar de standaardwaarde. Hier is nog een video ter verduidelijking:

Een maas in de wet voor de dapperen

"Je hebt waarschijnlijk iets verkeerd gedaan in de instellingen," hoor ik je zeggen. "Je kunt de adaptieve helderheid toch zeker uitschakelen?" Ja, dat kun je. Maar als je dat doet, vervalt de garantie. Als je je daar niets van aantrekt, is er een speciale serviceafstandsbediening of dit hulpprogramma voor Windows om een verborgen servicemenu op te roepen. Daar moet je TPC (Temporal Peak Luminance Control) en GSR (Global Sticky Reduction) uitschakelen voordat je het apparaat opnieuw opstart. Gedetailleerde instructies zijn bijvoorbeeld beschikbaar op deze pagina. Als je dat hebt gedaan, zou er geen sprake meer mogen zijn van automatisch dimmen; ongeacht de instellingen voor helderheid en contrast die je hebt gemaakt voordat je je scherm 's avonds uitschakelt. Ik heb het uitgeprobeerd, maar in mijn geval werkte het niet. Dit kan echter te wijten zijn aan de pre-release firmware.

De hack zou trouwens op alle nieuwere LG OLED's moeten werken. Ik heb geen idee hoe het de levensduur van het scherm beïnvloedt. Ik denk negatief, omdat het de inbrandbeveiliging van ABL en ASBL verwijdert. Voor de duidelijkheid: dingen veranderen in het servicemenu doe je op eigen risico. De garantie vervalt zodra je dit doet. Zeg niet dat ik je niet gewaarschuwd heb.

Extra bagage: het menu en bruikbaarheid

Het spreekt boekdelen dat er hele Reddit threads, tutorial pagina's en zelfs een petitie zijn over ABL en ASBL. Collega-redacteuren Philipp Rüegg en Domagoj Belancic gebruiken allebei een LG OLED als monitor. Zij worstelen ook met dit probleem. En het is vooral het progressieve dimmen met statische inhoud dat hen ergert. Als redacteuren van games zijn prestaties voor hen echter het belangrijkste criterium. Dus nemen ze er genoegen mee. Niet in de laatste plaats omdat ze de instelling voor automatisch dimmen tot nu toe niet hebben kunnen vinden.

En dat is deels de schuld van LG's menustructuur. Relevante opties zijn verstopt in verschillende gebieden. Naast de beeldinstellingen hebben ook de instellingen voor energiebesparing of paneelonderhoud invloed op de helderheid. Deze bevinden zich echter in een heel ander menugebied en hebben soms cryptische namen. Sommige opties zijn grijs zonder duidelijke reden. Andere lijken geen effect te hebben, sommige alleen na een herstart of na het loskoppelen van de voeding van het apparaat. Aanvankelijk vroeg ik me af of ik een instelling over het hoofd had gezien die verantwoordelijk zou kunnen zijn voor al het automatisch dimmen.

Tijdens mijn onderzoek realiseerde ik me toevallig dat mijn computer niet automatisch als zodanig werd herkend. Dit leidt tot een belachelijk lange input lag in alle beeldmodi behalve de "Game Optimizer". Om erachter te komen hoe ik een HDMI-ingang als "PC" kan definiëren, moet ik opnieuw Reddit raadplegen. Daar leer ik dat de instelling niet in het menu staat. In plaats daarvan staat het diep in het "Home Dashboard" op de interface van de smart TV. De hemel weet waarom.

Het oordeel: nutteloos voor productiviteit

In mijn ogen zijn ABL en ASBL zo vervelend dat ze de LG OLED Flex ongeschikt maken voor een kantoor aan huis. Dat is jammer, want het 42 inch werkoppervlak biedt veel ruimte zonder er te groot uit te zien. Met 105 pixels per inch is de pixeldichtheid niets bijzonders, maar absoluut prima op voldoende afstand.

Licht storend zijn de suboptimale kijkhoeken van de LX3 bij beeld- en videobewerking. Op witte of grijze oppervlakken zie ik kleurverschuivingen naar cyaan als ik schuin naar het paneel kijk. Links en rechts kun je dit voorkomen met de juiste kromming. Aan de boven- en onderkant werkt dit niet helemaal.

De helderheid is niet bijzonder homogeen in mijn testmonster. Ik kan met het blote oog zien dat het beeld naar de hoeken toe donkerder wordt. Het gebruik van de Xrite iDisplay Pro om te meten bevestigt mijn gevoel: de hoeken zijn tot 14 procent minder helder dan het midden van het beeld. Overigens is het schermvullende testbeeld van Xrite lichtgrijs buiten het witte testveld. De Flex haalt dus 242 nits lichtsterkte, wat niet bijzonder helder is. Als het beeld helemaal wit was geweest, zou de waarde nog lager zijn vanwege de ABL. Ik gok op ongeveer 150 nits. Maar ik heb geen meetapparatuur om dat te kwantificeren.

Ray of hope: games zien er geweldig uit

Na alle frustratie ga ik een beetje gamen en realiseer ik me dat gamen en video's op volledig scherm leuk zijn op de LG OLED Flex! ABL en ASBL zijn nauwelijks waarneembaar, net als de imperfecte homogeniteit en de kleine kleurverschuivingen. En zo laat het OLED paneel zich van zijn goede kant zien: UHD-resolutie, uitstekende zwartniveaus en contrasten, levendige maar natuurlijk ogende kleuren, korte responstijden, weinig invoervertraging, 120 frames per seconde. Zelfs de variabele vernieuwingsfrequenties Nvidia G-Sync en AMD Freesync worden ondersteund.

Met name in een verduisterde kamer is de beeldkwaliteit in games verbluffend. Het paneel kan pronken met zijn selectief hoge luminantie en fantastische contrast in HDR-inhoud. In Forza Horizon 5 glinstert de natte motorkap als de zon en ziet het eruit alsof je naar een echte foto kijkt. Nachtscènes in Red Dead Redemption 2 barsten van de details, zelfs in donkere gebieden.

Ik vind de 42 inch een goed formaat voor gamen op een afstand van een meter. Ik ga helemaal op in de content zonder dat ik het gevoel heb bedolven te worden onder de monitor, zoals het geval was bij de 55 inch Ark. De hoogte van het scherm zit op mijn persoonlijke grens. Ik kan er echter mee omgaan, omdat je de Flex heel ver naar beneden kunt verstellen.

Het nadeel: hoeveel?!

En wat als je alleen maar wilt gamen en video's wilt bekijken op een grote monitor met een geweldige beeldkwaliteit? Dan zou de Flex in theorie goed bij je passen. Maar er is een klein probleem. Om precies te zijn, er zijn 2.999 kleine probleempjes. Dat is hoeveel Zwitserse frank LG wil dat je ophoest voor het flexibele ding bij de lancering van de verkoop. De prijs is zelfs inclusief de huidige lanceringspromotie. De catalogusprijs is 3.499 frank. Absurd! Deze positionering in het luxesegment is de ultieme ondergang van Flex.

LG Flex 42LX3Q9

42", Flex, OLED, 4K, 2023

Om de prijs in perspectief te plaatsen: er is precies hetzelfde LG OLED Evo paneel zonder kromming in de LG OLED C2 voor momenteel 955 frank. In deze versie biedt het paneel een uitstekende beeldkwaliteit als tv of als puur gamescherm voor een zeer redelijke prijs. Als het op monitoren aankomt, kun je goede ultrawide schermen vinden met een vergelijkbaar prijskaartje. Maar als je absoluut op zoek bent naar perfecte OLED zwartwaarden en ook tevreden bent met 34 inch, dan heeft Alienware al modellen met QD-OLED panelen van Samsung in hun assortiment. Deze nieuwe technologie heeft een hogere maximale helderheid dan de klassieke OLED van de Flex en is naar verluidt veel minder gevoelig voor burn-in. Het is te verwachten dat er in de nabije toekomst verschillende monitoren met QD-OLED op de markt zullen komen. En als je per se het grootste gebogen monster op de markt wilt hebben, biedt zelfs de absurde Samsung Odyssey Ark met MiniLED-verlichting meer waar voor je geld dan de LG OLED Flex.

Conclusie: geen waar voor je geld

LG maakt veel goede schermen. De tv's van het Zuid-Koreaanse bedrijf behoren tot de beste die je in je woonkamer kunt zetten. Ze hebben ook goede monitoren in hun assortiment. Helaas hoort de LG OLED daar niet bij. Het concept waarop het is gebaseerd is compleet onrealistisch. Als je hem alleen als TV gebruikt, is de veranderlijke kromming overbodig. Je kunt hetzelfde paneel in een platte versie krijgen voor een derde van de prijs. Als je het als monitor gebruikt, zijn er panelen met een vaste kromming en een vergelijkbare of betere beeldkwaliteit - ook voor minder geld.

En de prijs is niet eens het grootste probleem. Het echte probleem is dat de huidige generatie OLED panelen gewoon geen goede monitoren zijn. Al die statische logo's en menubalken op computers zijn voorbestemd om burn-in te veroorzaken. Om dit te voorkomen heeft LG voorzorgsmaatregelen genomen die ABL en ASBL worden genoemd. De onduidelijke implementatie van deze maatregelen en de constant veranderende helderheid maken het scherm echter nutteloos, tenzij je het gebruikt om te gamen of films te kijken. Als je die vervelende voorzorgsmaatregelen voor eens en voor altijd wilt uitschakelen, moet je de ingang naar een geheim menu vinden, het risico lopen je garantie te verliezen en mogelijk de levensduur van je scherm verkorten. Het is kiezen tussen de duivel en de diepe blauwe zee.

Ik zou iedereen met zulke beperkingen - variabele kromming of niet - niet aanraden om 3.000 franc of meer uit te geven voor een 42-inch scherm. De LG OLED Flex is een totaal fiasco wat betreft waar voor je geld.

96 mensen vinden dit artikel leuk

Samuel Buchmann

Senior Editor

Samuel.Buchmann@digitecgalaxus.ch

Mijn vingerafdruk verandert vaak zo drastisch dat mijn MacBook hem niet meer herkent. De reden? Als ik me niet vastklamp aan een beeldscherm of camera, dan klamp ik me waarschijnlijk aan mijn vingertoppen vast aan een rotswand.

Producttest

Onze experts testen producten en hun toepassingen. Onafhankelijk en neutraal.

Alles tonen

Deze artikelen kunnen je ook interesseren

Producttest
S95F in review: Samsung's OLED vlaggenschip overtreft de concurrentie
van Luca Fontana
Producttest
Samsung Odyssey OLED G6 getest: gamen zonder bewegingsonscherpte
van Samuel Buchmann
Producttest
Bravia 8 Merk II: Sony's OLED comeback is bijna een voltreffer
van Luca Fontana