"Guild Wars" viert zijn 20e verjaardag en ik voel me oud

Debora Pape

5/12/2025

Vertaling: machinaal vertaald

Foto's: Debora Pape

De MMORPG "Guild Wars" viert zijn 20e verjaardag en de ontwikkelaar geeft het spel na vele jaren een update. Ik wil er eens naar kijken en kom een obstakel tegen - waardoor ik herinneringen ophaal.

De laadbalk in het updatescherm van «Guild Wars Reforged» staat op 20 procent en vult zich in een slakkentempo van 28 kilobits per seconde. 42 megabytes zijn al klaar, 160 ontbreken er nog. Ja, dat kan wel even duren. Ik zit te wachten om een nieuw avontuur te beginnen in «Guild Wars» met de mesmer die ik net heb gemaakt. Dit soort laadtijden horen gewoon bij een MMORPG uit 2005. Maar ik weet niet waarom het spel me vandaag de dag nog steeds straft met zulke wachttijden.

«Guild Wars» viert momenteel zijn 20e verjaardag. Daar schrik ik van, ik realiseer me hoe oud ik ben. Voor ontwikkelstudio Arenanet is de verjaardag een gelegenheid om het lang sluimerende spel «nieuw leven in te blazen met systeemverbeteringen» (het is geen remaster, zegt de FAQ) en het nu «Guild Wars Reforged» te noemen.

Terug naar het laadscherm. Eigenlijk wilde ik gewoon even naar het spel kijken en dan een verjaardagsberichtje schrijven. Maar nu ben ik veroordeeld tot wachten en moet ik mijn gedachten laten afdwalen.

Ik rommel door mijn harde schijf en herinneringen

«Guild Wars». Het is lang geleden. Het muziekloopje van het laadscherm en de beelden roepen veel herinneringen op aan mijn 20 jaar jongere ik. De ik die zich in 2005 geen maandabonnement kon veroorloven op het gloednieuwe «World of Warcraft» waar iedereen warm voor liep.

«Voor Guild Wars» was geen abo nodig en in de gamemagazines werd het fantasiespel de hemel in geprezen. Dus schraapte ik de 45 euro bij elkaar en kort daarna had ik de dikke «Guild Wars» doos in mijn hand. Het is zo dik omdat er twee uitgebreide handleidingen bij zitten die de spelwereld, de personageklassen en hun vaardigheden tot in detail beschrijven. Vol verwachting bestudeerde ik het boek terwijl ik - net als vandaag - wachtte op wat wel uren leken tot het spel werd geïnstalleerd.

De laadbalk staat nu op 65 procent. Er is nog genoeg tijd om door 20 jaar oude screenshots te scrollen die verschillende verhuizingen van de harde schijf hebben overleefd. Ik zie mijn bedauwde level 3 ranger poseren in het startgebied naast een mooie watermolen.

Opeens herinner ik me dingen die ik al jaren niet meer wist: gesprekken in de in-game chat, gedachten en zelfs geuren uit die tijd. Wat een verschil een soundtrack op het laadscherm en een paar screenshots kunnen maken!

Vlucht naar het virtuele land van Tyria

Het is een moeilijk jaar voor me geweest. Een scheiding, een verhuizing, een professionele stilstand. Ik begroef mezelf nog meer in games dan ik altijd al deed. En «Guild Wars» werd het spel dat me al het andere deed vergeten.

De jaren 2000 waren de tijd waarin games grafisch echt mooi werden. Om van fotorealisme te spreken zou overdreven zijn, maar partikel- en belichtingseffecten maakten van een functionele, driedimensionale omgeving een prachtige spelwereld.

Het startgebied met herfstthema van «Guild Wars», waar alle nieuwe personages hun virtuele leven beginnen, bood de mooiste graphics die ik ooit had gezien. In het gebied rond de stad Ascalon zette ik mijn eerste stappen in het spel, voltooide ik mijn eerste quests en deed ik mijn eerste vaardigheden op. En oh boy, dit is een prachtig startgebied! Een idyllisch ideaal, een oneindige herfstdag op het platteland (met een paar beginnersvriendelijke monsters, maar die horen bij het spel).

Het is alleen zo mooi om te zien.

Het is alleen jammer dat het landschap na korte tijd in het spel onherroepelijk wordt vernietigd door het voortschrijdende achtergrondverhaal en verandert in een dor maanlandschap. Dan komt het spel pas echt op snelheid. Maar omdat ik zo hield van het vredige landschap vóór de catastrofe, heb ik later meer personages gecreëerd met wie ik steeds weer door de onschuldige idylle dwaalde.

De rest van de enorme spelwereld is natuurlijk ook prachtig. Ik denk bijvoorbeeld aan de besneeuwde bergen met de natuurlijke warmwaterbronnen. En hoe ik me vroeger voorstelde dat ik zelf door de sneeuwvlokken liep, in het warme water lag en luisterde naar de wind die over het landschap blies. «Guild Wars» was als op vakantie gaan voor mij.

Meer regio's werden toegevoegd met de drie daaropvolgende DLC's. In het spel is de wereld mijn oester: Bergen, woestijnen, jungles, de zee met turquoise wateren en witte stranden, donkere bossen met kathedraalachtige gebouwen, een andere zee met gestolde golven van jade, een stad als iets uit 1001 Nacht - en ik als Ranger, Mesmer, Assassin (en nog veel meer) midden in dit alles.

Als het even tegenzat in het echte leven, hielp «Guild Wars» me om op avontuur te gaan met mijn spelpersonage en de wereld te ontdekken. Het was een virtuele wereld, maar dat maakte voor mij geen verschil.

Een feniks uit de as?

While «World of Warcraft» wordt tot op de dag van vandaag regelmatig bijgewerkt met nieuwe content, «Guild Wars» ligt sinds 2012, toen de opvolger «Guild Wars 2» werd uitgebracht, grotendeels stil. Ook ik heb mijn aandacht op veel andere games gericht en «was Guild Wars» bijna vergeten.

In plaats van de servers te sluiten en het spel voorgoed te laten sterven, wil de ontwikkelaar het nu nieuw leven inblazen met «Reforged». En waarom ook niet: er is genoeg content, of in de woorden van Arenanet: «een betoverde wereld vol grenzeloze avonturen, een diep en flexibel skill-based gevechtssysteem, allerlei PvE- en PvP-uitdagingen en nog veel meer». De ontwikkelaar is zelfs van plan om nieuwe content uit te brengen.

Nu is de laadbalk vol. Mijn nieuw gecreëerde Mesmer spawnt in Ascalon, de hoofdstad van het startgebied. Ik ben terug na al die jaren. Het landschap is een beetje kaal naar hedendaagse maatstaven, de texturen zijn modderig, maar dankzij anti-aliasing zijn er in ieder geval geen trapeffecten aan de randen van het model. De «Reforged» update maakt van «Guild Wars» geen hypermodern spel. Je kunt zien hoe oud het is. Maar het is zeker speelbaar.

En wat me het meest verheugt: er is leven in Ascalon! Er lopen andere mensen rond die 20 jaar oude vragen stellen in de chat. Bijvoorbeeld hoe je aan een gildecape komt en of iemand samen een eindbaas wil doden. Een oud spel heropenen en daar andere spelers aantreffen voelt als reizen in een tijdmachine. Dat is echt leuk.

Debora Pape

Editor

Debora.Pape@galaxus.de

Voelt zich net zo thuis voor de spelcomputer als in de hangmat in de tuin. Houdt onder andere van het Romeinse Rijk, containerschepen en sciencefictionboeken. Bovenal speurt hij naar news uit de IT-sector en slimme dingen.

---

Achtergrond

Interessante feiten uit de wereld van producten, een kijkje achter de schermen van fabrikanten en portretten van interessante mensen.

Alles tonen

Deze artikelen kunnen je ook interesseren