Hoe havermout en de "glucosetruc" me in de steek lieten
27/6/2025
Vertaling: machinaal vertaald
Bijna een jaar lang had ik last van terugkerende maagklachten die me 's nachts wakker hielden en me gek maakten. Pas toen ik me realiseerde dat stress de trigger was, verdwenen de klachten.
Na een reeks wilde chocolade-escapades heb ik me aan het begin van het jaar voorgenomen om een gezondere levensstijl aan te nemen.
jaar een gezondere levensstijl aan te nemen. Minder fastfood en hongeraanvallen, en in plaats daarvan meer groenten en zelfgemaakt eten. Toen ik dat deed, realiseerde ik me dat ik mezelf in een vicieuze cirkel van diëten en de daaruit voortvloeiende
Dat realiseerde ik me pas later
Dieet #1: De glucosetruc
«De glucosetruc» moest me helpen mijn ambitieuze doelen te bereiken. Mijn verwachtingen waren hooggespannen, want volgens de auteur Jessie Inchauspé had haar speciaal ontwikkelde dieet al veel mensen geholpen met dezelfde nieuwjaarsvoornemens. En alsof dat nog niet genoeg was, meldden de meesten zelfs dat ze waren afgevallen. Het kan geen kwaad om het te proberen, dacht ik nietsvermoedend bij mezelf.
Ik hield me dus min of meer strikt aan de Tien Geboden die Inchauspé in haar boek predikt: Ik at de voedingsmiddelen op mijn bord in een bepaalde volgorde - vezels (groenten) eerst, eiwitten en gezonde vetten op de tweede plaats en koolhydraten op de laatste plaats - en slurpte appelciderazijn voordat ik me overgaf aan iets zoets. Dat laatste lukte me echter maar twee keer.
Na drie weken moest ik echter toegeven dat noch mijn hondsdolle eetlust, noch mijn vermoeidheid 's middags was veranderd. In plaats daarvan slopen steeds terugkerende maagklachten mijn dagelijks leven binnen. Altijd vlak voor het slapen gaan.
Hoe kon dat nou? Net nu ik eindelijk gezond aan het eten was!
Dieet #2: De vezeloverkill
«Wil je van je darmproblemen af? Verban dan voorgoed koolhydraten en eet vezels, vezels en nog eens vezels.» Na het lezen van al die gidsen wist ik zeker dat vezels de oplossing voor wereldvrede moesten zijn. Net zoals ze overal worden aangeprezen. Dus vanaf dat moment propte ik mezelf vol met havermout, linzen, salades en nog meer groenten.
Mijn maag vond dit helemaal niet leuk. Hij kwam dagelijks in opstand en ik was vergeten hoe het was om zonder flesje voor het slapen gaan in slaap te vallen. Mijn internetonderzoek op dit punt onthulde dat ik aan iets ernstigs moest lijden. Hoewel het geen alvleesklierkanker was, was het zeker dunne darm overgroei of prikkelbare darm syndroom. Alle symptomen wezen hierop.
Dieet #3: FODMAP
De dokter schreef me voedingsadvies voor toen ik haar mijn zelfdiagnose vertelde. «Als het niet werkt, zien we wel.» - Dat is prima. Dus heb ik samen met de voedingsdeskundige een plan opgesteld om me voor te bereiden op het FODMAP-dieet dat hij aanraadde.
Vanaf dat moment draaide mijn leven om eten. Ik plande vaste maaltijden, zorgde ervoor dat er geen feestelijke maaltijden of restaurantbezoekjes tussendoor kwamen en dat geen enkele trek me van de koers kon brengen.
Een grote verandering die ik accepteerde voor mijn gezondheid en een gehoopte verbetering die uitbleef.
Verlossing: geen dieet is het beste dieet
In de eerste week van het lage FODMAP-dieet zouden mijn symptomen moeten verbeteren - ik vermeed immers consequent alle mogelijke triggers van voedselintoleranties. Maar er gebeurde niets. Integendeel: de symptomen werden erger dan ooit tevoren. Ik was ten einde raad.
«Dat betekent niets slechts», zei de voedingsdeskundige, «met dit resultaat kunnen we een intolerantie uitsluiten.» Oké, dit nieuws was eigenlijk goed - maar de problemen waren er nog steeds.
«Ik heb een idee en een mogelijke nieuwe aanpak. Maar niet al mijn cliënten staan ervoor open om het te proberen.» Geef het maar aan mij, dacht ik. Alles was goed voor mij. Zijn theorie was dat mijn lichaam overweldigd was door het drastische glucosetrippendieet en in een soort stresssituatie terecht was gekomen. Vanaf dat moment reageerde mijn lichaam op normale spijsverteringsprocessen, zoals lichte winderigheid of een vol gevoel na het eten, met overmatige stress, wat weer een negatief effect had op de spijsvertering. Een eindeloze vicieuze cirkel. Of dat echt zo was valt nog te bezien, maar deze benadering klonk mij behoorlijk overtuigend in de oren.
Gezonde slaap en minder stress
«Dit gebeurt snel als mensen plotseling hun eetpatroon veranderen. Maar zulke processen kunnen ook worden teruggedraaid», stelde hij me gerust en stelde voor dat ik elke dag ging sporten en mijn slaaphygiëne verbeterde. Dit omvatte een wandeling van tien minuten, minder beeldschermtijd 's avonds of alleen naar bed gaan als ik echt moe was. Wat eten betreft, moest ik ervoor zorgen dat ik 's avonds geen opgeblazen rauwkost at. Voor de rest zou ik me aan een uitgebalanceerd dieet moeten houden.
En inderdaad: van dag tot dag verdwenen de symptomen als bij toverslag. Ik kon eindelijk weer de hele nacht doorslapen en al snel kon ik mijn flesje voor het slapen gaan vaarwel zeggen en weer normaal eten zonder symptomen.
Pychosomatische klachten: Het kan de moeite waard zijn om eens te kijken
Bij chronische klachten kan het ook de moeite waard zijn om naar het psychologische vlak te kijken. Deze langdurige klachten zijn vaak erg stressvol voor de betrokkenen - vooral als medische onderzoeken geen duidelijke oorzaak kunnen vinden. Zoals in mijn geval hoeft de trigger niet per se emotioneel te zijn; soms wordt de psychologische stress veroorzaakt door de symptomen zelf en leidt het tot zelfversterkende stress. Onderzoek gaat er tegenwoordig van uit dat fysieke en psychische symptomen elkaar beïnvloeden - en dat het daarom zinvol is om beide niveaus in de behandeling te betrekken.
Heb je ooit last gehad van klachten die psychosomatisch bleken te zijn? Heeft je arts deze oorzaak overwogen? Schrijf het in de comments.
Omslagfoto: Shutterstock
De muren verven vlak voordat je de flat overdraagt? Zelf kimchi maken? Een kapotte gourmetoven solderen? Kan niet - kan niet. Nou ja, soms wel. Maar ik ga het zeker proberen.
13 opmerkingen
later