Wat ik pas weet sinds ik moeder van twee kinderen ben geworden

Katja Fischer

1/11/2022

Vertaling: machinaal vertaald

Na drie jaar als moeder was ik een expert. Of dat dacht ik toch. Toen kwam de tweede baby en besefte ik: één is niet één. En twee is als drie.

Toen mijn eerste kind werd geboren, stond mijn wereld op zijn kop. Alles was nieuw, alles was spannend, alles was magisch. Maar tegelijkertijd ongelooflijk vermoeiend en intens.

Op een gegeven moment was een half fatsoenlijk dag- en nachtritme terug en werden de tijdberekeningen zeldzamer. Ik kende alle trucs, van het rustgevende geluid van de stoomventilator tot de federale map onder de matras voor een verstopte neus. Ik kon luiers verschonen in het donker en kon een hele week boodschappen opbergen in de kinderwagen. En ik was eraan gewend geraakt dat me-time een luxegoed was geworden. Kortom: ik was aangekomen in mijn nieuwe leven als moeder.

Dan kwam het tweede kind. Been there, done that - right?

1. Elk kind is anders

2. Je kunt altijd wat vermoeider zijn

De dochters hadden niettemin ruzie als het ging om een goede nachtrust. De een had moeite om in slaap te vallen, de ander om in slaap te blijven. En op een gegeven moment sliep ik nauwelijks meer. De uitputting had een nieuw niveau bereikt. Vanaf dat moment had ik maar één antwoord op alle vragen, van "Hoe gaat het?" tot "Heb je plannen voor het weekend?": "Slapen zou wel weer gaaf zijn!"
.

3. Ik heb vijf handen nodig

Tijdens de eerste babyvakantie leefde ik volgens het stap-voor-stap principe. Ik gaf hem borstvoeding, legde hem daarna te slapen, had tijd om te douchen, ruimde snel de vaatwasser uit voordat hij weer wakker werd, zette hem in de kinderwagen, deed boodschappen, gaf weer borstvoeding, legde hem te slapen, en vond misschien nog een paar minuten voor een dutje. Mooi achter elkaar.

4. Het werk neemt exponentieel toe

Het tweede kind loopt gewoon mee? Een leugenaar (yep, mannelijk) die dat zegt! Het werk is niet eens verdubbeld, het is exponentieel toegenomen. In plaats van één keer ruim ik nu vijf keer per dag de woonkamer op. De handstofzuiger is mijn nieuwe BF, die nooit van mijn zijde wijkt. En ik breng ongeveer evenveel tijd door in het washok als in de woonkamer.

Zelfs terwijl ik deze gedachten draai, stapelt de volgende stapel vuile was zich daar alweer op ... De wasberg van een gezin van vier is zo groot dat hij hieronder een eigen rubriek verdient.

5. De wasberg groeit en groeit

6. Vanaf nu nergens meer tijd voor

Terwijl het zorgwerk thuis vertienvoudigd leek te zijn, leek er tijd verloren te gaan. "Kun je even snel ..." ontlokte bij mij opvliegers in de eerste dagen na de tweede bevalling. Nee, ik heb geen tijd voor een snel telefoontje of een snelle e-mail. Ik ben blij als ik naar het toilet kan zonder kinderen op mijn hielen (meer onder punt 8).

7. Het paar is nu een organiserend team

8. De stilteruimte is de laatste heilige plaats

9. Men komt altijd te kort

10. Ik ben meer ontspannen

Ja, de vrienden hadden gelijk. Eén is niet één. En twee kinderen zijn soms net zo stressvol als drie. Toch is één kind geen kinderspel. Want één is pas één als je er twee hebt. De berekening met liefde is veel minder ingewikkeld: die verdubbelt eigenlijk. Ik heb er geen seconde spijt van dat ik een tweede kind heb gekregen. Eén kind is het grootst. Twee is het grootst.

Katja Fischer

Senior Editor

Katja.Fischer@digitecgalaxus.ch

Moeder van Anna en Elsa, aperitief expert, groepsfitness fanaat, aspirant danseres en roddel liefhebber. Vaak een multitasker en iemand die alles wil, soms een chocolade kok en koningin van de bank.

---

Opinie

Dit is een subjectieve mening van de redactie. Het weerspiegelt niet noodzakelijkerwijs het standpunt van het bedrijf.

Alles tonen

Deze artikelen kunnen je ook interesseren