Zomer, zon, avontuur? Nee bedankt!
2/7/2025
Vertaling: machinaal vertaald
Elk jaar heb ik van mei tot september te maken met mijn schuldige geweten. Ik zou het beste moeten maken van het mooie weer - maar vaak heb ik daar gewoon geen zin in.
Het is zomer en iedereen is blij. Iedereen? Nee, ik niet. Terwijl de hele wereld zich naar de stranden haast - of naar de luchthavens om zich ergens anders naar de stranden te haasten - vecht ik gevechten uit met mijn innerlijke bastaard. Die wil dat ik me haast, maar ik geef vaak de voorkeur aan een gezellige avond thuis.
En daarom lees je nu geen artikel over de vijf dingen die je in je strandtas moet doen of over hoe je de beste afspeellijst voor een lange vlucht samenstelt. In plaats daarvan lees je mijn mening over waarom de zomer en de constante vraag naar activiteiten me irriteren.
De vakantievraag begroet je elk jaar
Ik ben 's avonds na het werk niet minder uitgeput omdat de zon schijnt. Het is niet omdat het een stadsfestival is dat ik minder tijd nodig heb voor rust in het weekend. En dat iedereen weggaat in de zomer betekent niet dat ik elk jaar op vakantie moet gaan.
Bron: Privat
Eén van de populairste gespreksopeners in de eerste helft van het jaar is de vraag: «Zo, waar ga je heen deze zomer?». «Nergens», is mijn antwoord dit jaar. Of: «Misschien ga ik wel spontaan op reis als ik een goed idee heb en alles past.» Vakantie is immers waardevol, daar moet je bewust gebruik van maken.
Begrijp me niet verkeerd, ik vind het ook heerlijk om door andere landen te reizen en nieuwe plekken te ontdekken. Maar helaas lukt het me niet altijd om een reis te plannen die me de juiste combinatie van ontspanning, welzijn en ervaringen geeft.
Hoge planningsinspanning zonder garantie op tevredenheid
«Je moet Florence zien», hoorde ik bijvoorbeeld vaak. Dus organiseerde ik een treinreis van Hamburg naar Florence en een week later weer terug. Om me vervolgens te realiseren: De stad in Toscane is mooi en het heeft geweldige musea - maar de halve wereld lijkt hier door de steegjes te rollen. Ik geef de voorkeur aan halfvergeten bergdorpjes in Ligurië boven die toeristenmagneten die «je moet zien». En het regende ook in Florence.
Bron: Debora Pape
De treinreizen waren echter een ervaring die me voor altijd zal bijblijven. Reizen door Duitsland in een slaapwagon, over de Alpen in een Zwitserse stoptrein, door de Povlakte in de Italiaanse Frecciarossa met 300 kilometer per uur - het was een echte reiservaring. Voor mij is één ding duidelijk: geen bestemmingen voor massatoerisme meer!
Maar of het nu gaat om een treinreis door Europa, een reis naar Spitsbergen in het Noordpoolgebied, een roadtrip aan de rand van de Sahara of een camperreis door Groot-Brittannië - zulke reizen vereisen meer planning en zijn vaak duurder dan een verblijf aan de Playa del Langeweile aan de Middellandse Zee. Ik heb geen tijd of zin om elk jaar weken bezig te zijn met het organiseren van accommodatie, reizen van en naar de bestemming, evenementen, kattenverzorging en eventueel nieuwe bijpassende kleding.
Bron: Privat
Mijn gevecht tegen de innerlijke stem
Doch zegt mijn hoofd dat een fatsoenlijke zomervakantie een must is. Daar werk je toch het hele jaar voor? Niets doen is als een gemiste kans om mijn leven te leven. En ik kan blijven liggen als ik dood ben.
Mag ik voorstellen? Mijn zeurende innerlijke stem die me toefluistert dat ik actief moet zijn. Ik voel me er schuldig door als ik in de zomer twee weken lang 's ochtends liever mentaal ontspannen slaap dan dat ik ga reizen. Ik vind het heel moeilijk om dit stemmetje te negeren.
Ik moet mezelf er steeds weer aan herinneren: Reizen is een voorrecht - maar niet reizen ook. Vooral zonder kinderen. Welke grotere vrijheid is er voor een persoon in de werkende wereld dan te doen wat me gelukkig maakt op dit moment, in dit moment? Om de dag in te leven zonder de zelfverzonnen druk om museum X, oude stad Y en uitzichtpunt Z te bezoeken zodat de moeite voor de vakantie het uiteindelijk echt waard is?
Er zit veel ontspanning in de keuze om spontaan op excursie te gaan of Tolkiens «Nieuws uit Midden-aarde» in mijn leesstoel te lezen of een spelletje te spelen waar ik na het werk te weinig tijd voor heb.
Bron: Debora Pape
En 's avonds grillen ze gewoon een pizza in plaats van uren te zoeken naar een geschikt restaurant. Doe er zelfgemaakte limonade of cocktails bij en speel in alle rust een spelletje op het terras in plaats van na een lange dag op de been, moe, bezweet en verbrand op de kermis in botsing te komen met dronkenlappen.
Rustige dagen om een schuldig geweten te bestrijden
Er zijn dagen waarop mijn verlangen om naar buiten te gaan gelijk is aan het zonnige weer. Dan wil ik het huis uit. Maar er zijn ook genoeg dagen waarop de gamestoel me gewoon aantrekkelijker lijkt dan mensenmassa's in het stadscentrum. Maar ik heb nog steeds een slecht geweten en een vervelend gevoel dat ik mijn leven mis.
En daarom ben ik ook blij met regenachtige dagen in de zomer. Het brengt een beetje herfstige gezelligheid. Niemand kan van mij verwachten dat ik in de stromende regen op avontuur ga. Wel zo jammer. Dan moet ik binnen blijven en kan ik zonder schuldgevoel een spelletje spelen.
Omslagfoto: Privé
Voelt zich net zo thuis voor de spelcomputer als in de hangmat in de tuin. Houdt onder andere van het Romeinse Rijk, containerschepen en sciencefictionboeken. Bovenal speurt hij naar news uit de IT-sector en slimme dingen.
15 opmerkingen
later