Review

"Blue Prince": een spel als een oneindige ontsnappingskamer

16/4/2025

Vertaling: machinaal vertaald

"Blue Prince" is de eerste grote gameverrassing van 2025 en verdient topscore na topscore. En terecht! Het roguelike puzzelspel is zo fascinerend dat ik bijna niets anders kan bedenken.

In de tussentijd is mijn Photoshop-bestand blueprince.psd uitgegroeid tot een indrukwekkende 60 megabyte. Schermafbeeldingfragmenten van twintig megapixels, tekstfragmenten, regels en heel veel vraagtekens. Allemaal waardevolle aantekeningen die ik nodig heb om de puzzels in «Blue Prince» op te lossen. Het eigenlijke doel van het spel heb ik allang bereikt. Toch blijf ik terugkeren naar Mount Holly Mansion om de vele puzzels in het huis op te lossen.

Maar meteen vanaf het begin. Ik kruip in de huid van Simon P. Jones en heb de sleutels van zijn 45 kamers tellende landhuis geërfd van mijn overleden oom. Het huis is van mij, maar op één voorwaarde. Ik moet binnen één dag de mysterieuze 46e kamer vinden. De kern van de zaak is dat het landhuis elke dag verandert. Geen steen blijft onaangeroerd. Geen enkele kamer blijft op dezelfde plaats.

En de bosmarmot begroet ons dagelijks

Op een blauwdruk (in het Engels «Blueprint», wat ook de titel verklaart) van vijf velden breed en negen velden hoog moet ik de kamers zo rangschikken dat ik op de een of andere manier mijn doel bereik. Als dat niet lukt, begin ik helemaal opnieuw. De eerste kamer is altijd de ingang, van waaruit drie deuren openen naar het westen, noorden en oosten. Er is ook de mysterieuze «Antichamber» aan de overkant. Als ik een deur open, krijg ik een willekeurige selectie van drie mogelijke kamers die erachter kunnen liggen. Ik moet een van deze drie mogelijke kamers kiezen. Dit kan bijvoorbeeld een gang, een slaapkamer, een zitkamer of een tuin zijn. Het principe doet me een beetje denken aan het bordspel «Het gekke labyrint» uit mijn jeugd. Als ik de verkeerde kant op ga, bouw ik doodlopende paden en blokkeer ik mijn mogelijkheid om meer kamers toe te voegen.

In de kamers zelf los ik puzzels op, verzamel ik voorwerpen of open ik meer deuren. Zo ontstaat er tijdens elke dag van het spel een nieuwe villa. Maar ik kan niet eeuwig in de villa ronddwalen. Als ik een kamer binnenga, tikt mijn stappenteller van 50 naar beneden. Als ik nul stappen zet, moet ik een nieuwe dag beginnen en een nieuwe villa bouwen.

Maken, maken, huizen bouwen

Dag na dag ga ik nieuwe kamers binnen, vind nieuwe combinaties die het overleven makkelijker maken en verzin nieuwe strategieën om zo diep mogelijk in de geschiedenis van het huis te duiken en uiteindelijk de mysterieuze kamer 46 te vinden. Ik kan geen notities, kaarten of foto's meenemen of op een of andere manier opslaan, daarom zijn notities buiten het spel essentieel. Toen ik na een crash mijn Photoshop-bestand niet meer kon openen, kreeg ik een existentiële crisis - gelukkig kon ik het herstellen.

Tegelijkertijd is «Blue Prince» eigenlijk een heel ontspannend spel. Afgezien van de stappen die al zijn genoemd, is er geen tijdslimiet in de kamers. Ik kan naar believen verkennen en zo vaak als ik wil opnieuw beginnen. Dit is mijn enige punt van kritiek: in het begin van het spel duurde het iets te lang voordat ik echt vooruitgang voelde. Veel hangt af van toeval. Ik moet de juiste kamers in de juiste volgorde verplaatsen, anders ben ik weer terug bij af. Totdat ik me realiseerde dat dit falen een basisprincipe van het spel is en dat ik ook ruimtes moet plaatsen die me geen voordeel opleveren, voelde alles een beetje repetitief. Maar toen klikte het «» . Sindsdien wil ik altijd terug naar Mount Holly Mansion.

De blauwe pil leidt naar het konijnenhol

Wat «Blue Prince» zo fascinerend maakt, is de eindeloze variatie. Elke dag ontdek ik nieuwe verbanden en details in het spel, leer ik nieuwe informatie over andere kamers of ontdek ik zelfs compleet nieuwe kamers die me voor nieuwe puzzels stellen.

Dit maakt «Blue Prince» fundamenteel anders dan andere puzzelspellen, die meestal erg lineair zijn. «Chants of Senaar» of «Loreley and the Laser Eye» brachten me vorig jaar in vervoering met hun mysterieuze werelden, maar het constante heen en weer rennen was op den duur vermoeiend. Dit wordt verholpen door «Blue Prince», omdat ik mijn kamers strategisch moet indelen en de schaarse grondstoffen altijd in de gaten moet houden. Naast de stappen zijn er ook sleutels waarmee ik kamers kan ontgrendelen en diamanten waarmee ik bijzonder waardevolle of zeldzame kamers kan ontgrendelen. Ik kan ook gouden munten gebruiken om dingen te kopen zoals een schep, een metaaldetector of trainers, die ik weer nodig heb om puzzels op te lossen. Wat zeker nooit gebeurt, is dat ik van alle grondstoffen genoeg heb. Dat maakt elke kamer steeds weer spannend, zelfs als ik er al tientallen keren in ben geweest.

Deze combinatie van strategie en puzzels is uniek. Als ik geen zin heb in logische puzzels, probeer ik mijn doel te bereiken met handige tactieken en een beetje geluk. Meestal is de reis toch de beloning. En als «Blue Prince» bijzonder uitdagend of zelfs overweldigend is, zoek ik een nieuw spoor om te volgen. Gelukkig heb ik screenshots en aantekeningen van het vorige spoor in mijn dossier. Wedden dat ik deze informatie binnenkort nodig heb?

«Blue Prince» is verkrijgbaar voor pc, Mac, PlayStation 5 en Xbox Series en speelbaar in Gamepass. Het spel is mij ter beschikking gesteld door Raw Fury voor testdoeleinden op pc.

Conclusie

"Blue Prince" is een stijlbepalend puzzelmeesterwerk

Er is nog nooit zoiets geweest als "Blue Prince". Het spel combineert "Myst", Escape Rooms, "The Crazy Labyrinth" en Roguelike in een fascinerend totaalpakket dat verslavend is. Dag na dag, kamer na kamer, duik ik dieper in de wereld van Mount Holly Mansion. Blue Prince" herdefinieert het genre van puzzel-roguelikes. Alles wat daarna komt, zal zich moeten meten met dit magnum opus. Voor mij is het nu al het spel van het jaar.

Pro

Gameplay die nooit eerder bestond
Scherpe puzzels en strategie gecombineerd
Spannende en mysterieuze spelwereld

Contra

ietwat langzame start
Soms te veel afhankelijkheid van toevalligheden

46 mensen vinden dit artikel leuk

Simon Balissat

Teamleader Editorial

Simon.Balissat@digitecgalaxus.ch

Toen ik ruim 15 jaar geleden het familienest invloog, moest ik plotseling voor mezelf koken. Maar het duurde niet lang of deze noodzaak werd een deugd. Vandaag de dag is het rammelen met die potten en pannen een fundamenteel onderdeel van mijn leven. Ik ben een echte foodie en verslind alles, van junkfood tot met sterren bekroonde gerechten. Letterlijk. Ik eet veel te snel.

Review

Welke films, series, boeken, spellen of bordspellen zijn echt goed? Aanbevelingen uit eigen ervaring.

Alles tonen

Deze artikelen kunnen je ook interesseren

Review
"Keeper" getest: de beste reis van het jaar
van Philipp Rüegg
Review
"Bye Sweet Carole" is de mooiste nachtmerrie die ik in lange tijd heb gespeeld
van Kevin Hofer
Review
"Tetris ontmoet Catan in Drop Duchy
van Simon Balissat